Werken totdat Je er bij Neervalt..... ook een trend

Het alternatief voor sparen voor het pensioen is het pensioen uit te stellen, eventueel voor onbepaalde tijd..... een mooie gedachte, niet?

'Pensioenen in de Knel' meldt De Financiële Telegraaf deze week n.a.v. het bericht dat het ABP, toch 'ons' grootste pensioenfonds, opnieuw onder de dekkingsgraad terecht is gekomen. Eenvoudig gezegd: voor iedere € 1 pensioen ontvang je vanaf nu € 0,90 d.i. toch 10% minder! Het hoge woord kan er maar uit zijn: Pensioen als Systeem is niet meer in stand te houden! Daarvoor hoef je 'alleen maar' een bezoek te brengen aan het CBS en op zoek te gaan naar de bevolkingspiramide.

Wat is dan het alternatief: werken totdat je er bij neervalt. Voor werkgevers impliceert dit aandacht voor het thema 'duurzame inzetbaarheid' en het lijkt er op dat mijn 'studenten van werkend Nederland' dat goed in de gaten hebben. 'Duurzame inzetbaarheid' is met Stip No. 1 onderwerp van onderzoek in de diverse Masterscripties. Mooi.

"The alternative to saving for retirement is to delay retirement, possibly indefinitely.” Dit citaat komt uit de Britse krant The Financial Times n.a.v. een 'pension study' binnen het Verenigd Koninkrijk die vorige week verscheen. Nederland is niet het enige land met een sterk vergrijzende beroepsbevolking, het is een uitdaging voor de EU als geheel. Een uitdaging waarbij de vluchtelingen problematiek verbleekt, zodanig verbleekt zelfs dat die problematiek voor het blote oog niet meer zichtbaar is zodra de pensionado's massaal en in volle glorie aan de horizon opdoemen.... Zelfs al komen er dit jaar nog 2 miljoen vluchtelingen richting EU.

Saillant detail is overigens, dat Canada dit jaar 305.000 vluchtelingen wil opnemen juist omdat de Canadese beroepsbevolking vergrijst. Da's ook een strategie.

"While job security and compensation are quite favorable for Japanese workers as a whole, the picture does not have the implications a Western businessman might expect. Instead of a rigid labor cost structure, Japan actually has remarkable flexibility in her labor costs and labor force.

What no one ever mentions—and what, I am convinced, most Japanese do not even see themselves—is that the retirement system itself (or perhaps it should be called the nonretirement system) makes labor costs more flexible than they are in most countries and industries of the West. Also, it harmonizes in a highly ingenious fashion the workers’ need for job and income guarantees with the economy’s need for flexible labor costs."

Dit citaat komt uit het artikel What We Can Learn from Japanese Management dat Peter Drucker schreef in 1971. Drucker verklaart daarin het verschil tussen de begrippen 'lifetime employment'  een leven lang werken en 'lifetime employability' duurzame inzetbaarheid. Terwijl in het Westen op dat moment werd verondersteld dat de Japanse beroepsbevolking in de watten werd gelegd met 'een baan voor het leven' was er in feite sprake van 'levenslange inzetbaarheid'.

Drucker: "The rank-and-file blue-collar or white-collar employee ceases to be a permanent employee at age 55 and becomes a “temporary” worker. This means that he can be laid off if there is not enough work. But if there is enough work—and, of course, there has been during the past 20 years—he stays on, very often doing the same work as before, side by side with the “permanent” employee with whom he has been working for many years. But for this work he now gets at least one third less than he got when he was a “permanent” employee.

The rationale of this situation is fairly simple. As the Japanese see it, the man has something to fall back on when he retires—the two-year pension. This, they freely admit, is not enough to keep a man alive for 15 years or so. But it is usually enough to tide him over a bad spell. And since he no longer has, as a rule, dependent children or parents whom he has to support, his needs should be considerably lower than they were when he was, say, 40 and probably had both children and parents to look after." Klinkt logisch en voor 1971, de nadagen van de Flower Power, ook nog eens heel vooruitstrevend.

In reactie op de Britse pension study komt nu FT's associate editor Michael Skapinker tot een enigszins vergelijkbaar voorstel: zowel werkgevers als werknemers accepteren dat mensen langer werken maar dat daarmee hun carrière, en alles wat daaraan verbonden is zoals salarisschalen, zich in een meer geleidelijk tempo ontwikkelt. Skapinker: "Employees will rise through the hierarchy more slowly than they do today, winning that peak promotion in their late fifties. A version of this is likely to happen.

Unable to afford retirement, employees will resist attempts to force them out. The workforce will, on average, become older. Carrying on for longer is easier for workers in sedentary occupations than for those in jobs requiring physical labour. But even those in sedentary jobs eventually start to slow down. Younger workers will become fed up being managed by those they regard as over the hill." Als je kijkt naar de ondersteuning die disruptieve technologieën op de werkvloer kunnen bieden, dan zou dit een redelijk voorstel kunnen zijn.....

"The tour-of-duty approach works: The company gets an engaged employee who’s striving to produce tangible achievements for the firm and who can be an important advocate and resource at the end of his tour or tours. The employee may not get lifetime employment, but he takes a significant step toward lifetime employability." schreven LinkedIn's Reid Hoffman, Ben Casnocha en Chris Yeh in 2013 in het artikel Tours of Duty: The New Employer-Employee Compact.  Tour of Duty = Dienstplicht; ook een mooi alternatief om langer door te kunnen/mogen werken.

En dan was daar in 2014 de voor KPN notoire Carlos Slim. Hij stelde 'People are going to have to work for more years, until they are 70 or 75, and just work three days a week – perhaps 11 hours a day.' Pas het werk aan, aan de mogelijkheden van de medewerker.

Werken totdat Je er bij Neervalt..... Het is aan te raden dat werkgevers hierop een Beleid maken, bij voorkeur met Spoed, voordat De Financiële Telegraaf komt met het bericht dat 'het ABP nog maar een dekkingsgraad heeft van 50%!'. Zelfs dat is in tijden van disruptie niet meer onmogelijk.

*YT: Abe Simpson vroeg het zich al af ‘Geen idee waarom ik een pensioen ontvang…'.