Om des Henry Keizers Baard

En daar was ie plots weer: Loek Hermans. N.a.v. Hermans' escapades bij MEAVITA introduceerde ik hier de ‘Loek Hermans’. 'De Loek Hermans is een bestuurder die menselijk beschouwd niet in staat is zich 100% te geven voor een bestuurlijke uitdaging. Die deze uitdaging echter tegen beter weten in toch aangaat en zichzelf achteraf pas realiseert wat de taak van het toezicht houden nu daadwerkelijk inhield.’ Het was 04 november 2015.

Nu blijkt Hermans ook bestuurder te zijn geweest bij een door zijn mede VVD coryfee Henry Keizer overgenomen crematorium. Volgens Follow the Money (ook) een dubieuze transactie. & Opnieuw verzeilt de VVD in een bestuurlijk schandaal.

Het geheel doet me denken aan een column die Prof. James Heskett schreef in november 2016 met de titel: "How Do Leaders Manage the Tension Between Pride and Arrogance?" Hoe managen leiders de spanning tussen trots en arrogantie?

Trots, trots zijn op je bedrijf, op je vereniging. Trots zijn op de prestaties die je team levert (zie vid.). Zelfs trots zijn op dat wat jij, als eindverantwoordelijke, daaraan hebt bijgedragen. Het kan, het mag.

Trots kan echter ook omslaan in arrogantie, zoals we o.m. in 2007 zagen bij toenmalig FORTIS CEO Jean-Paul Votron na zijn verkiezing tot 'European Business Leader of the Year’. Votron was tot dat moment trots op zijn bedrijf. Na deze verkiezing werd hij arrogant, dacht hij dat hij over water kon lopen. Votron is (zeker) niet de enige die dit overkomt. Het kan je zelfs overkomen als je na zakelijk succes ook nog eens voorzitter kan worden/blijven van een politieke partij. Op eens denk je dat alles mogelijk is, dat anderen 'het' toch verkeerd zien en dat jij daarom stug doorgaat.

Heskett over het verschil tussen trots en arrogantie en de gevolgen daarvan:

Pride

  • We work for the customer
  • We worry about what we can learn from others
  • We’re open to the outside world
  • We’re still David
  • We spend our time listening to, and hearing, outside views.

Arrogance

  • We work for each other
  • We worry about what others can learn from us
  • We practice secrecy in dealing with the outside world
  • We’re Goliath, and we need to defend our position
  • We spend our time improving what we have and finding flaws in outside views

Prof. Heskett vraagt met zijn columns de lezers om een reactie, ook deze keer. Eén reactie luidde: "Wat u als trots definieert, zou beter nederigheid kunnen worden genoemd, een klantgerichte focus in tegenstelling tot een organisatiegerichte focus. Je kunt trots op nederigheid baseren, dat wordt positief uitgelegd en geeft een mooie weerspiegeling van dat wat de organisatie doet." Een 'klantgerichte focus', dat zou zeker een politieke partij in zich dienen te hebben.

Nederigheid, je hebt het of je hebt het niet, leert mijn ervaring. Nu ken ik de heer Keizer niet, ik heb dan ook geen idee of hij over deze eigenschap beschikt. Het kan iig handig zijn voor hem, zeker nu: nederigheid.

Nederigheid is als een moreel kompas. Over moreel kompas publiceerden Ronald R. Sims en Johannes Brinkman onderzoek naar "unethical behavior in organizations, as a result of (interacting) disputable leadership and ethical climate". Dat beschrijft de situatie waarin de VVD c.q. Henry Keizer c.s. verzeild zijn geraakt zo ongeveer. Titel van het rapport Leaders as Moral Role Models: The Case of John Gutfreund at Salomon Brothers. "The paper argues that leaders shape and reinforce an ethical or unethical organizational climate by what they pay attention to, how they react to crises, how they behave, how they allocate rewards, and how they hire and fire individuals."

Met het VVD congres voor de deur waarin Henry Keizer als enige kandidaat voor het voorzitterschap staat aangemeld. Met een ethische commissie die blijkbaar pas na dat congres uitspraak doet over de 'affaire Keizer'.  Én daarbij ook de regeringsformatie waarin de VVD (nog?) een prominente rol speelt, worden het vanuit leiderschap perspectief interessante tijden.

E.e.a. gaat zeker niet 'om des Keizers Baard.....'.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Bas Hofman
Het is inderdaad triest dat er nog steeds figuren zijn die met een arrogantie menen boven de macht te kunnen staan. En ze zien het zelf dus ook niet. Wellicht dat dit soort arrogantie in de toekomst een duiding krijgt en als een klinisch probleem wordt gezien en er een pilletje voor wordt uitgevonden. Wel eentje met heel veel valium.
Antonie Kerstholt
De samenleving zal moeten accepteren dat er altijd bestuurders zullen zijn die hun eigen opvattingen hebben over moraal en integriteit. Dat hoeft niet erg te zijn als er maar toezicht is dat dit soort leiderschap snel ontmaskert door goed werkgeverschap te tonen. Nog steeds wijst de praktijk uit dat bij falende bestuurders ook tekortschietende toezichthouders kunnen worden waargenomen. Te soft in haar optreden als werkgever tegen een te dominante bestuurder. En dat verander je alleen door bij de selectie en werving van toezichthouders naast competenties vooral te letten op persoonlijke eigenschappen. Dominant luistert vaak alleen naar nog dominantere types. Zeker als die ook nog eens tot een kleine selecte groep van toezichthouders behoren die echt weten wat wanbeheer en mismanagement is en daar ook altijd alert op zijn. Die willen zelf ook vaak de klankbordfunctie ondergeschikt laten zijn aan de werkgeversfunctie en de toezichthoudende taak. Als deze aspecten meer aandacht krijgen zullen vanzelf de bevriende relaties van de bestuurder ook niet meer als toezichthouder willen fungeren. Je bent dan immers minder vriend en meer vijand van een bestuurder die het niet zo nauw neemt met de moraal en integriteit.