Wij Europeanen hebben ieders nek uitgestoken om onze Europese economie te gaan redden & dat voor het astronomische bedrag van € 720 miljard. Dat is bij 493 miljoen inwoners van de EU € 1.460 pp of wel 6,5% van ieders Bruto Binnenlands Product. Sinds 2008 is het tekort van de Europese Unie verdrievoudigd & het ziet er niet naar uit dat dit snel minder wordt.
Op 17 maart jl. meldde ik hier dat ik begin 2011 een blauwe envelop kan verwachten t.b.v. € 8.750 voor mij & mijn gezinsleden. Daar komt er nu dus nog 1-tje bij van € 7.300. Hij is fijn.
Los van al dat doemdenken is natuurlijk interessanter om na te gaan: 'Wat kunnen we hier aan doen? Hoe komen we hier uit?' Dat is nog niet zo eenvoudig. Toch lijken wij één geluk te hebben: als je zo over straat loopt / over de snelweg rijdt dan lijkt niemand écht wakker te liggen van de recente gebeurtenissen. Mooi.
Natuurlijk liggen er mensen wakker van de crisis. Het blijkt zo te zijn dat veel gezinnen de vakantietoeslag van deze maand gaan gebruiken om hun schulden af te lossen. Da's jammer, maar hen zie je dan waarschijnlijk ook minder op de openbare weg....
The Economist noemde de actie van de Europese Unie gisteren in een commentaar 'The price of pragmatism'. Eenvoudig gezegd: allemaal leuk & aardig maar of het ook echt problemen oplost.... & Dat terwijl er wereldwijd juist voldoende mogelijkheden/kansen liggen.
In de Financial Times lezen we het commentaar 'Europe is unprepared for austerity, Europe has bought itself time with its €750bn bail-out for the euro. But the long-term problem remains.'......
Menigeen breekt z'n hoofd over de Europese Crisis, zo blijkt, zo ook & natuurlijk The Wall Street Journal. Opmerkelijk dat commentaar omdat veel andere Amerikaanse commentatoren juist stil zijn over de EU, de VS heeft waarschijnlijk voldoende eigen zorgen....
Kunnen wij nu het glas toch nog als half-vol zien? Zien we ook kansen? Zo zijn er de opkomende markten in Azië, Zuid-Amerika en Afrika. Regionen waar onze diensten & producten goed van pas kunnen komen; de omgekeerde werkelijkheid dus. Onder het motto: wat zij kunnen, dat kunnen wij ook. Zeker nu de koers van de Euro onder druk blijft staan.
Of zoals Strategy and Business het gisteren noemde "The Third Billion: A huge and fast-growing group of people are poised to take their place in the economic mainstream over the next decade, as producers, consumers, employees, and entrepreneurs." Zij komen vooral voort uit de emerging economies & m.n. dat 'consumers' klinkt dan goed, toch?
Maar wie begint er mee? Wie heeft er ideëen? Wat is onze kracht? Wat is ons onderscheidend vermogen? Hoe snel lossen wij die € 720.000.000.000 af? Wat denk jij? Ben benieuwd.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Bakken geld naar het buitenland, maar ondersteuning voor het MKB, dat uiteindelijk de rekening weer voorgeschoteld krijgt, ho maar. Ik ken een ondernemer die zwaar te lijden heeft onder de crisis, naar de overheid liep voor steun, een paar duizend euro. Na vier maanden gaat de overheid nog eens een adviseur vragen de vorige adviseur te adviseren wat hij de adviseur van de gemeente, die de burgemeester adviseert zal gaan adviseren
Daar ligt meteen de kans op bezuiniging van miljarden, maak het ambtelijk apparaat efficiënter en besteedt de miljarden daar waar ze de economie wel ondersteunen, bij het MKB.