Risico Nemen of Risico Mijden, that's the question.

een wankel evenwicht, risicomanagement

Polen verloor dit weekeinde haar elite. Direct zijn er reacties als 'Waren zij maar enkele dagen eerder vertrokken naar de feitelijke herdenkingsbijeenkomst en niet eigenwijs een eigen bijeenkomst georganiseerd!'

De vraag is of dat het risico op het neerstorten had verminderd: de Tupolev waarin men vloog was van het verouderde type, rond deze tijd van het jaar is het altijd mistig rondom Smolensk en de piloot had zeer waarschijnlijk ook dan poging na poging ondernomen om zijn kist aan de grond te zetten. Waarin hij uiteindelijk ook dan geslaagd zou zijn. (sic.)

Nee interessanter is het om te weten waarom juist die ene stewardess zich 's ochtends niet zo lekker voelde, zich voor het eerst sinds jaren ziekmeldde waarna haar plaats werd ingenomen door slachtoffer nr. 97. Interessanter is het om te weten waarom dat ene echtpaar zich versliep en vervolgens vanuit de file zag hoe 'hun' vliegtuig vertrok. 'Verdikkie' zouden beiden op dat moment zeggen. Enkele uren later, hun trillende handen gevouwen rondom een kopje koffie, gevolgd door 'Wat hebben wij geluk gehad.'

Geluk? Is dit lotsbestemming of is dit risicomijdend gedrag?

We zullen het nooit weten of een andere vlucht Polen's elite het leven had gered. We kunnen het ook niet weten omdat we dergelijke fatale ongelukken niet kunnen herhalen. Opmerkelijk is ook dat bij ieder ongeluk mensen buiten beschouwing blijven, mensen die net 'om wat voor reden dan ook' de afspraak met de dood mislopen; deze keer dan. Er is hierover veel gepubliceerd, er is nimmer een verklaring voor gevonden anders dan 'Hogere Macht', 'het was je tijd nog niet' c.q. intuïtie.

Intuïtie is een boeiend fenomeen, zo lazen we hier recent, maar leerzamer voor managers is het antwoord op de vraag: Hoe komt het dat Polens' elite, de Top van de Regering Kaczynski, de Top van de Poolse Kerk, de Top van het Poolse Zakenleven, zelfs de Top van het Poolse Leger, allemaal weldenkende mensen mag je aannemen, gezamenlijk dit risico aanging?

Waarom 'zelfs de Top van het Poolse Leger'? Iedere militair leert dat het niet verstandig is om je meest bijzondere krachten i.c. mensen & middelen, gezamenlijk in te zetten. Het risico is te groot dat ze in 1x worden uitgeschakeld dus wat doe je: je krachtigste mensen & middelen verdelen, je risico spreiden. Dat is waarschijnlijk nog de belangrijkste les die we van het Poolse drama leren: je risico's blijven spreiden!

De kans dat het vliegtuig, waarin jij met met je mede-directieleden reist, neerstort is klein. Maar als het dan onverhoopt toch gebeurt, dan zijn de gevolgen zowel letterlijk als figuurlijk rampzalig!

& Alleen dat al wil je je nabestaanden niet aandoen, toch?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Bezuinigen? Ambtenaren ontslaan is het niet, efficiency wel.
[...] kritisch kijkt naar je activiteiten dan loop je bij minimaal 80% van je werkzaamheden nauwelijks risico. Zo is het grootste risico dat een bank loopt de kans dat het geld dat aan hen is toevertrouwd [...]