Macaber Toeval: op de dag dat in een verpleeghuis een bewoner overleed, vierde mijn lokale bank een feestje....

http://www.youtube.com/watch?v=_91hNV6vuBY

De overleden bewoner, je mag ook zeggen cliënt, behoorde tot een woongroep van 8 meervoudig gehandicapten. De woongroep is onderdeel van één van de grotere verpleeg- en verzorginginstellingen. 24/7 verantwoorderlijk voor deze woongroep zijn 8 verpleegkundigen, daarbij op onderdelen en binnen budget ondersteund door enkele verzorgenden en oproepkrachten.

De werkschema's zijn strak opgesteld, binnen kaders die worden opgelegd door Overheid en verzekeraars. Binnen die werkschema's is er geen rekening gehouden voor stervensbegeleiding, iets waarvan de kaderstellers van mening zijn dat dit de verantwoordelijkheid is van de familieleden van de bewoners; in de praktijk vaak een utopie, helaas.

Het stervensproces hier leert me (opnieuw) dat de verpleegkundigen uit onderlinge solidariteit en uit (een bijna ongezonde, emotionele) betrokkenheid bij hun(!) cliënten, elkaar ondersteunen en zichzelf daarvoor meerdere extra onbetaalde uren inzetten (nb; zo wordt hier een verzoek aan het management voor de inzet van een extra, betaalde, kracht afgewezen)..... Dan sterft de cliënt.

De dag van het overlijden is één van de spaarzame momenten waarop de manager zich op de groep laat zien. De manager is complimenteus, waardeert de groepsinspanning, de inzet, de manier waarop men de cliënt heeft begeleid! (maar een vergoeding voor de vele overuren zit er helaas niet in.....) Vervolgens is de manager, waarschijnlijk, naar Directie & Bestuur gestapt om aan hen te melden hoe goed dat dit team, het team van de manager, wel niet is!

Geconfronteerd met dit 'geval' was mijn 1e reactie, na het waarderen van de gezamenlijke inzet/inspanning, 'Mooi, maar denk je dat andere organisaties zichzelf ook zo druk maken over het natuurlijk proces van sterven van hun cliënten?'

Het voorval herinnerde mij aan een uitnodiging die ik enkele weken eerder ontving, een uitnodiging voor een feestje van mijn lokale bank. Op het programma stonden niet de minste sprekers en artiest(en). Bij het lezen van de uitnodiging vroeg ik mezelf af 'Is dit nu wel het juiste moment om een feestje te geven? Wat valt er momenteel eigenlijk te vieren, naast uiteraard het leven & dus je eigen verjaardag?'

We leven in een crisis waaraan, voorlopig, maar geen eind lijkt te komen. De banken kunnen niet eens voldoen aan hun primaire proces nl. kredietverlening/geldschepping om de economie op gang te brengen. Steeds meer cliënten met een woninghypoteek komen 'onderwater'. Overstanden en overschrijdingen vormen het doodvonnis voor de cliënt. Schade ondervonden door een niet optimaal opererend betalingssysteem wordt neergelegd bij de cliënt. Het aantal werklozen onder cliënten neemt zienderogen toe, evenals het aantal leden van de voedselbank. Binnen de sector lijkt men toch vooral elkaar aan het werk te houden. De winsten die banken, nog steeds, maken komen voort uit het verschil tussen het interbancaire EURIBOR tarief (op 12 maanden 0,6%) en de gemiddelde rente die de cliënten betalen op hun lening (voor het voorbeeld een 'mager' 5,3%). Eenvoudig gezegd: op korte termijn is er voor de sector geen sense of urgency; tijd voor een feestje dus!

Maar 'het sop was de kool niet waard' dus, nadat ik mezelf met een (te) eenvoudige smoes had afmeld, besteedde ik er verder (nb; hier) geen aandacht meer aan. Tot...., tot het moment van genoemd overlijden en de confrontatie met de ervaringen van de verpleegkundigen.

Op dat moment kwam als een macaber toeval, een black swan, de gedachte naar boven dat juist die dag het bankfeest zou plaatsvinden & realiseerde ik me dat de hierin betrokken bank een bijzondere bank is. Een bank waarvan de founding fathers 'solidariteit' tot Missie hadden verordonneerd. Een bank die alleen daarom al een zo bijzondere, mogelijk zelfs uitzonderlijke positie in de samenleving zou kunnen(!) innemen.

Was het misschien een idee geweest dat de 10 -duizenden euro's voor dit feest door de bank geschonken zouden zijn aan de Stichting waar de meervoudig gehandicapten zijn ondergebracht? & Had dan het, mogelijk nieuwe, Bestuur dat geld kunnen gebruiken als een geste voor de medewerkers? Was dat in het huidige tijdsbeeld een redelijk alternatief geweest? Zou dat voorbeeld van solidariteit dan gevolgd worden door een scala van andere organisaties? Ik hoop 't niet alleen, ik denk 't.

Overigens, het zou mij zeker niet verbazen dat de verpleegkundigen vervolgens, nadat aan hen de geste werd gedaan, met het voorstel zouden komen om het geld te besteden aan de bewoners, hun bewoners. Respect.

*VID: Het wordt tijd om deze trend te doorbreken. Als jij sterk genoeg bent voor samen(werken), voor solidariteit, voor compassie, voor liefde zelfs dan zal ik mezelf sterk maken, sterker nog: sterker zijn dan ooit om dit voor onze samenleving cruciale aspect genaamd solidariteit 'op de agenda te houden'. That's my promise. :-)

Willem Scheepers

==============

121112

De essentie van dit verhaal is (natuurlijk) solidariteit. Wat lees ik nu? "All men will become brothers under thy gentle wing." Deze strofe komt uit Beethoven's 9e; het laatste koor. Een lied dat nu doorgaat als het 'volkslied' van de Europese Unie. Nooit heb ik bij de inhoud daarvan stilgestaan.... (nb; waarschijnlijk hebben dat meer EU-burgers, Nederlanders niet gedaan).

De strofe wordt nu geciteerd door v/m Minister van Financiën in de VS Larry Summers. Zijn advies: zonder die tekst letterlijk te nemen, zonder solidariteit, komt de EU niet uit de problemen..... Daarvoor is m.i. (dus) 'iets' te zeggen.

131112

Ach & zo'n lokaal feestje is natuurlijk 'klein grut' vergeleken bij de berichten die je dagelijks in de krant kan lezen zoals vanochtend: 'Puinruimer bij SNS zou vastgoed vooral aan zijn vriendjes gunnen' resp. 'Vestia wil miljoenen van Staal terug'. Bij het 1e vraag je je af 'was daarvoor de overheissteun nodig?', bij het 2e 'stel dat Staal solidair was geweest, was terugvorderen dan nodig geweest?'.

Solidariteit is in het huidige tijdsbeeld een lastig begrip.....

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

De Wereld stuurt ons hun Rommel, wij geven hen daarvoor onze Muziek terug. - ManagementPro
[...] dat hoeft niet eens ‘ver weg’ te zijn. Zo kan dat ook zijn het leveren van een bijdrage aan de directe omgeving van de organisatie; solidariteit is daarbij het [...]