Willem Scheepers

Quotes van Kahn:

• Als je levensbedreigend ziek bent is al het andere compleet onbelangrijk;
• Ik ben liever een kleine baas dan een grote knecht;
• Ik stort veel geld om MS Mode te redden. Ik ben geen ondernemer geworden om mensen op straat te zetten.
• We realiseren ons heel goed dat we onze doelen alleen behalen als we de juiste mensen aan boord krijgen EN houden

Quote van Bas Smit (werkte samen met Kahn tussen 2005 en 2016 in het vastgoedbedrijf van Cool investments):

• Roland had tien x zo rijk kunnen zijn als hij was gegaan voor de poen, maar hij had altijd het belang van zijn medewerkers voor ogen. In dat opzicht is hij een van de rijkste mensen die ik ken.

“De uitspraak legt een bom onder de wijze waarop DNB tot op heden zijn toezicht ingericht heeft.” stelt Het FD n.a.v. het ‘Historisch hard oordeel rechter over witwasaanpak DNB in Bunq-zaak.‘ Online bank BUNQ wil bij de door De Nederlandsche Bank verplichte witwascontroles ‘gebruikmaken van een lerend systeem dat is gebaseerd op kunstmatige intelligentie’ i.p.v. de door de DNB tot nu toe verplichte menselijke controles.

Als je even doordenkt dat is dit idd een ‘bom’. Een bom met echter ook een positieve impact: banken hebben structureel last om vacatures te vullen als het gaat om door de DNB verplichte witwascontroles. Met deze uitspraak wordt de deur geopend voor human-robot interaction en dat niet alleen v.w.b. witwascontroles maar ook voor v.w.b. audit en control, v.w.b. adviseren en doceren. Zo kan na de banken de cliënt/student binnen afzienbare tijd zelf een AI systeem implementeren, een systeem dat steeds voordeliger zal worden.

“Het beteugelen van een pandemie is een constant samenspel tussen publiek, veld, politiek en wetenschap. Uit dit onderzoek blijkt dat met name uit het nauwe samenspel tussen politieke besluitvormers en wetenschappelijke experts lessen te leren zijn op het gebied van rolvastheid, zorgvuldigheid, snelheid en onzekerheid in de advisering.”

Nadat de Onderzoeksraad voor Veiligheid in februari van dit jaar het 1e deel van hun rapportage deelde, zie Leren van de Onderzoeksraad voor Veiligheid zoals over Improvisatievermogen in tijd van Crisis, niet alleen Coronacrisis, verschijnt vandaag deel 2.

“Een crisis is per definitie onzeker en zal in de meeste gevallen anders verlopen dan verwacht, en dat geldt des te meer voor een crisis van deze aard en omvang. Improvisatie en aanpassingen zijn nodig om onverwachte knelpunten te kunnen aanpakken.” opende deel 1, die conclusie trekt het OVV nu door “Onduidelijk of coronamaatregelen nut hebben gehad.” Dat zie je vaker bij crisis management.

Daarom: ook uit dit deel 2 zijn er lessen te leren zodra we het hebben over crisismanagement.

Kernwaarden 1: “Lead the Way, Serve with Integrity, Take care of each other, Foster inclusion, Collaborate with measurable impact“. Kernwaarden 2: “Build the best product, Cause no unnecessary harm, Use business to protect nature, Not bound by convention“. Van de 3e partij vond ik helaas geen kernwaarden waaraan de organisatie zich verbindt. (d.i. niet de volgorde in de titel)

Op de dag dat de 1e partij bekend maakte een rekening te sturen van ruim € 6 mio ‘ex BTW’ naar degenen die een gemeenschap vertegenwoordigen, gaf de 2e partij een organisatie met een geschatte waarde van enkele miljarden ‘terug aan de aarde’. De 3e partij heeft momenteel wel ‘iets’ anders aan het hoofd maar heeft zich dan ook v.w.b. ‘kernwaarden’ al voldoende ‘bloot gegeven’. Wellicht niet lastig voor je welke kernwaarden bij welke in de titel genoemde partij horen.

Kernwaarden, ik heb er ‘iets’ mee. Kernwaarden van een organisatie vormen, vaak (of kunnen dat), het fundament voor een beleid gericht op maatschappelijk verantwoord ondernemen, een beleid gericht op ‘corporate social responsibility’.  Interessant is dan of deze kernwaarden, en dit beleid, meer zijn dan ‘papieren tijgers’.

Colette is Colette Cloosterman Van Eerd, de zus van Frits van Eerd CEO van JUMBO Supermarkten, de man die momenteel wordt verdacht van en voorlopig vastzit (NB; er is blijkbaar nog geen aanklacht ingediend) in verband met witwaspraktijken.

In een persbericht meldt JUMBO daarover: “Jumbo heeft kennisgenomen van een onderzoek dat momenteel plaatsvindt door de FIOD. Naar wij hebben begrepen richt het onderzoek zich niet op Jumbo. Wel worden er in het kader van het onderzoek vragen gesteld aan Frits van Eerd.” Daarmee krijg je de indruk dat JUMBO Supermarkten in deze casus ‘buiten schot blijft’ maar niets is minder waar, zeker niet bij een familiebedrijf waar CEO én bedrijf voor de buitenwacht één en dezelfde zijn.

Zodra een CEO, of eindverantwoordleijke, besmet is, is het best die rol direct opnieuw in te vullen, al is met de mededeling dat ‘deze functie tijdelijk wordt waargenomen’. Dit vraagt om crisismanagement, een crisis ontwijk je niet.

Als dit allebei uitdagingen zijn voor je organisatie dan heb je helemaal een fors probleem, maar dat ‘terzijde’. Voor Fred van Beers, CEO van SIF ‘bouwer van funderingen voor windturbines op zee’ is  het iig duidelijk: ”Tekort aan personeel baart mij veel meer zorgen dan de hoge gasprijs.” stelt hij deze week in Het Financieele Dagblad.

De opmerking van Van Beers triggerde mij: er zijn nog niet veel eindverantwoordelijken die onderkennen dat de personele problematiek van meer impact is op je organisatie dan de gas- e/o energieprijs. Van dat laatste mag je verwachten dat er op relatief korte termijn alternatieven te vinden zijn (van energiebesparing tot waterstof, eventueel fiscaal voordeel), van de eerste voor de langere termijn zeker niet. Een belangrijk signaal ‘in die richting’ gaf recent APPLE door 100 recruiters te ontslaan. Op een krappe arbeidsmarkt verwacht APPLE niet dat zij nog veel resultaat kunnen boeken; is ‘iets’ voor te zeggen.  Je kan de recruiters voorlopig(?) ook elders in je organisatie inzetten: omscholing.

Te veel, te lang en te weinig resultaat. Voor veel medewerkers is vergaderen niet bepaald een favoriete bezigheid. Bovendien voelt niet iedereen zich even betrokken en gehoord tijdens vergaderingen. En dat is jammer, want inclusief vergaderen – een manier van vergaderen waarbij iedereen de ruimte krijgt – kan de effectiviteit van het overleg enorm verbeteren. En daarmee ook de prestaties van een onderneming.

We vergaderen met z’n allen wat af in ons werkende leven. Toch is lang niet iedereen er dol op. Vergaderingen duren vaak te lang en verlopen niet altijd efficiënt. Hierdoor krijgen mensen het gevoel dat ze hun kostbare tijd beter aan andere dingen kunnen besteden.

En dat terwijl het aantal vergaderingen de afgelopen jaren sterk toenam. Zo blijkt uit het Grote Vergadergeluk Onderzoek – dat de auteurs van het boek ‘Vergader jezelf gelukkig’ (2020) uitvoerden onder bijna 1.600 mensen – dat Nederlanders steeds meer tijd besteden aan (online) vergaderen. Ruim een derde van de ondervraagden zegt 20 tot 40 % van hun werktijd te besteden aan vergaderen. Voor 26% van de mensen is dat 40 tot 60% en 3% van de ondervraagden vergadert zelfs 80 tot 100% van de werktijd.

‘Belastingdienst, het UWV en de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) hebben moeite om nieuwe arbeidskrachten aan te trekken,’ meldde NOS gisteren. Voeg daarbij Defensie, Politie, Douane, Rijkswaterstaat, voeg daar feitelijk aan toe alle Ministeries, departementen, eenheden, afdelingen etc. en het aantal vacatures binnen de Overheid is niet enkele duizenden zoals NOS meldde, en de YT eufemistisch stelt (gelukkig staat er ‘meer dan’), maar waarschijnlijk enkele tienduizenden. De inhuur van duizenden externen, die al lang niet meer ‘tijdelijk in dienst’ zijn, vertroebelt dit beeld.

Rekening houdend met de actualiteit van de arbeidsmarkt is het dan ook niet onmogelijk dat een opgeschoond personeelstekort binnen afzienbare tijd uitkomt op 10%, d.i. bij 1 miljoen ambtenaren 100.000 vacatures. Omdat er voor de diensten van de Overheid, anders dan voor bijv. een restaurant ‘er is helaas geen tafel beschikbaar ivm personeelstekort’ geen alternatief is, ben je nu als werkgever verzeild geraakt in crisismanagement. Dat maakt dit iig voor zowel publieke als private sector tot een interessante/leerzame casus.

Sarina Wiegman wint zondag 31 juli 2022 met de Lionesses het ‘UEFA Women’s EURO 2022‘. Dat betekent 2017 ‘revisited‘: 2x achter elkaar winnend coach op een EK met verschillende landenteams eerst Nederland vervolgens Engeland. Er zijn niet veel leidinggevenden die haar dat na doen, ook niet in het bedrijfsleven.

“Sarina is het ontbrekende ingrediënt waar Engeland naar op zoek was.” vertelde de aanvoerder, Leah Williamson, aan een enorme menigte op Trafalgar Square nadat de ploeg het podium had betreden. “Ze heeft ons allemaal bij elkaar gebracht. Ze is een bijzonder persoon en stelt ons als mens op de eerste plaats.” “De manier waarop ze praat is best interessant”, zei de FA-topman Mark Bullingham. “Omdat het niet alleen om succes op het veld gaat, maar om die erfenis. Ze is gewoon een heel transparant persoon met hele sterke waarden.” Na het behalen van het EK in 2017 merkte Foppe de Haan op: “Sarina heeft verstand van mensen, da’s niet onbelangrijk.” Da’s idd niet ‘onbelangrijk’ naast sterke persoonlijke waarden ook nog verstand van mensen, voor een (succesvol) leidinggevende.

In Nederland gaan nu stemmen op om Wiegman aan te stellen als coach van een mannenteam. Ik twijfel er niet aan dat Sarina Wiegman daarvoor klaar is, ik vraag me ‘slechts’ af of de door mannen direct en indirect beheerste kleedkamer daarvoor klaar is. Het zijn nl. niet alleen corpsballen die seksistische uitspraken doen; helaas.

“Wil jij de twee mooie jonge vrouwen die daar staan vragen bij ons aan tafel te komen? Eén van ons is nog met één van hen uitgegaan.” Een tafel met 4 mannen van middelbare leeftijd stelt de vraag aan een serveerster. Duidelijk merk- en hoorbaar is dat de mannen al het nodige aan alcohol hebben geconsumeerd. Door de flarden die we opvangen van hun gesprek leer je dat zij waarschijnlijk consultants zijn. Hun oog is gevallen op 2 jonge vrouwen die ca. 15 jaar jonger zijn.

Kort later komt de serveerster terug en zegt: “Beide dames maken geen gebruik van uw aanbod, hun voorkeur gaat uit naar vrouwen niet naar mannen. Dat één van u is uitgegaan met 1 van hen kan dan ook niet kloppen.” Touché.

Op het moment dat ik gisteren las over de denigrerende, discriminerende, seksistische uitspraken, door mannelijke corpsleden tegenover hun vrouwelijk medestudenten tijdens het lustrum dit weekeinde van ASC/AVSV, ‘Amsterdams grootste studentenvereniging’, dacht ik: ‘Wie is je vader? Wie was je voorbeeld? Heb je normen en waarden geleerd? Ben je ooit gecorrigeerd?’. Het bleek dat ik ‘hun’ vaders al had ontmoet: vorige week vrijdag aan het einde van de middag op een terras in Maastricht, a/d Maas.