Fundamentele aanpassingen van geldsysteem zijn onontkoombaar

Politici en financiële toezichthouders hebben de plicht en de verantwoordelijkheid de economie tegen excessen van superkapitalisten, superspeculanten en slechte bestuurders te beschermen. Het is inmiddels duidelijk bewaarheid dat dit binnen het huidige geldsysteem kansloos is.

Helaas zijn de banken en verzekeraars geen buffers meer voor de economische stabiliteit maar aanjagers van financiële instabiliteit geworden. Daardoor waren de overheden genoodzaakt hun functie van “lender of last resort” over te nemen. Het waren de directeuren van de centrale banken, die de Ministers van de Financiën bij de hand namen en hen naar internationale vergaderingen leidden om onverstelbaar hoge kredieten voor de banken en verzekeraars los te peuteren. De burgers staan daarvoor via toekomstig belastinggeld garant; dat wordt wel eens vergeten.

We beweren dat we in een democratie leven, maar over één van de belangrijkste maatschappelijke factoren, geld, blijkt het parlement geen zeggenschap te hebben. Om de macht over het geld weer binnen de democratie te brengen zijn slechts kleine wetswijzigingen nodig.  Met het terug nemen van de macht over het geld en het doorvoeren van een adequate bankhervorming, is de kredietcrisis vrijwel onmiddellijk te stoppen en wordt de kans op nieuwe financiële crisissen geminimaliseerd.

Er zijn twee belangrijke redenen waarom de kredietvoorziening niet langer van het huidige geld/banksysteem afhankelijk moet zijn. De overheid heeft noodgedwongen de functie van “lender of last resort” moeten overnemen. Daarnaast moet de kredietvoorziening ook normaal kunnen functioneren in tijden, waarin er geen economische groei is en de bevolking krimpt.

Het beleid van de centrale bank is gericht op permanente groei en inflatie. Hiermee wordt de rentelast overgeheveld van de leners naar de gebruikers van het geld en vermindert het risico dat leningen niet worden terugbetaald. Daarnaast blijkt een gematigde inflatie een stimulans te kunnen zijn voor de economie, in tijden dat er een toename is van energie, grondstoffen en arbeidskrachten. Dat heeft in de afgelopen eeuw redelijk goed gewerkt. Het is dus niet toevallig, dat ons economisch model gebaseerd is op een eeuwige groei van input, output en bevolking. Echter het hardnekkige geloof, dat een economie moet groeien om gezond te zijn, staat op gespannen voet met een belangrijk en noodzakelijk nieuw uitgangspunt voor de 21ste eeuw: Duurzaamheid. Duurzaamheid veronderstelt een evenwicht met ons leefmilieu. Ons leefmilieu groeit niet mee met de toename van onze economische activiteit en bevolking.

Kort omschreven, zou de bankhervorming er als volgt uit kunnen zien: de centrale bank wordt vervangen door een centrale bank van de overheid, die als enige geldscheppende instantie de verantwoordelijkheid voor de kredietverlening op zich neemt. Kredietverlening op basis van solvabiliteit en liquiditeit van privé- banken komt daardoor te vervallen en daarmee de vermenigvuldiging van fictief geld. Banken worden doorgeefluik tussen de centrale bank en het publiek. Als complementaire geldsystemen wordt voor het MKB (de ruggengraat van onze economie) het Zwitserse WIR systeem in gevoerd. En in de Zorgsector wordt het Japanse complementaire geldsysteem geïntroduceerd.

Bookmark and Share

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

mjjm schenkels
Dat ons geldstelsel de oorzaak is van vele problemen, is voor velen al lang duidelijk. Alternatieven zijn geldsystemen die niet in het bezit van de overheid zijn, zoals LETS-systemen . Maar waarom er dan een systeem zou moeten worden gemaakt dat helemaal van de overheid is, is mij volstrekt onduidelijk . Ik denk dat er een onafhankelijk geld-systeem moet komen, eigendom van Europese Burgers, die een organisatie opzetten, van waaruit Europees Burger Geld wordt uitgegeven. Dat geld wordt uitgegeven door de Europese Burger Bank. Het wordt gedekt door een mandje van houdbare basis-voedsel-producten, en met het geld mogen geen overheden worden gefinancierd, dus er mogen geen obligaties mee worden gekocht van landen en gemeenten, provincies, waterschappen etc. 
En uiteraard ook geen derivaten van hypotheken etc. Het moet een veilige bank worden, ongeveer zoals vroeger de RijksPostSpaarbank. Daaraan is grote behoefte, niet aan de mogelijkheden van nog meer financiele avonturen van Overheden, die niet met geld  kunnen omgaan   
Riens Meijer
Auteur
<strong> </strong>De hervormingen die de financiële wereld in het geldsysteem voorstaat zijn onvoldoende, want het systeem verandert er niet zelf door omdat de basis ervan hetzelfde blijft. Deze basis steunt op drie peilers: fractionele reserve, geldschepping en het verdienen van geld met geld. Fractionele reserve houdt in het deel van wat de bank uitleent, belegt, investeert (de activa) dat wordt gefinancierd met eigen vermogen. Het eigen vermogen is van de aandeelhouders van de bank en is in de regel niet meer dan 8% van het totaal. Het vreemd vermogen is van alle bedrijven, instellingen, overheid of semi-overheidsorganisaties, personen, verenigingen, die op de een of andere manier geld aanhouden bij de bank ( 92% of meer van het totaal).  Geldschepping betekent, dat banken op basis van leningcontracten, overeenkomsten etc. geld kunnen scheppen. Zolang men maar aan de criteria van minimum kapitaal en minimale liquiditeit voldoet op basis van elke euro reserve kan negen euro worden gecreëerd. Het geeft aan welke positie banken innemen in het financiële systeem.  Het verdienen van geld met geld houdt in dat rente wordt berekend over geld dat wordt uitgeleend/geïnvesteerd door banken. Het berekenen van geld over geld blijkt de mens, natuur en aarde geweld aan te doen. Immers, om het geld dat over geld wordt berekend te kunnen opbrengen moet er steeds meer worden geproduceerd, waardoor mens en natuur geleidelijk worden uitgeput. Ook zorgt het in rekening brengen van geld over geld voor een steeds groter wordende inkomens- en vermogensongelijkheid  Conclusie Alleen een nieuw systeem zonder de drie bovengenoemde ‘weeffouten’ kan er garant voor staan, dat de reeks van steeds terugkerende crisissen wordt beëindigd. De commerciële banken hebben door de mogelijkheden van geldcreatie zeer veel geld verdiend en onterechte bonussen uitgekeerd. Maar het aller ergste is dat zij door slecht bestuur en toezicht niet langer meer de wezenlijke functie van lender of last resort konden uitoefenen.  Dat heeft het vertrouwen en aanzien van het bankwezen ernstig aangetast. En vertrouwen is het fundament van elk geld/bank systeem. Die functie is door de overheid noodgedwongen over genomen. Daarom acht ik het verstandig en logisch dat de overheid , al dan niet in PPP constructie verband, de verantwoordelijkheid krijgt voor de hoeveelheid geld die via geldcreatie op de markt komt. Riens Meijer