2e Vrouwelijke Generaal (beter gezegd: 1e Commodore)!

Met Commodore Madelein Spit heeft Defensie nu haar 2e vrouwelijke generaal, sterker: haar 1e vrouwelijke generaal voor de Luchtmacht!

Vanuit de gender of diversiteitgedachte kun je van mening zijn ´Dat schiet lekker op.´(sic.). Als je echter bedenkt dat momenteel slechts 9% van de Nl. militairen van het vrouwelijke geslacht is, dat ongeveer 10% van de officieren vrouwen zijn (d.i. ca. 1.000) en dat bij de rangen van Kolonel en hoger 2% vrouw is, dan valt het eigenlijk nog best mee 1 generaal(v) en 1 commodore(v), toch?

Defensie heeft van gender een issue gemaakt, terecht (zie Genderforce). Op een, toch redelijk korte, termijn t.w. in 2010 dient het aandeel vrouwelijke militairen 12% te zijn (nu 9%), ook het aandeel van de vrouwen bij de officieren dient hoger te worden zodat er in de rangen van Kolonel en hoger sprake kan zijn van 3% vrouwen (nu 2%).

Een forse uitdaging, maar de vraag is dan ook: wie wordt de volgende en 3e vrouwelijke generaal c.q. de 2e commodore(v) of de 1e commandeur(v)?

‘Terecht, dat gender een issue is’ merk ik op. Het belang van de participatie van vrouwen in ons bedrijfsleven, in onze organisaties is van eminent belang dus waarom ook niet binnen Defensie? De uitdaging om meer vrouwen in beschikbare functies aan te trekken zal voor Defensie echter groter zijn, veel groter zelfs, dan voor het reguliere bedrijfsleven.

Wie van de HBO en WO opgeleide dames kiest nu eigenlijk ‘met volle verstand’ voor een baan bij één van de Defensie onderdelen? Kiest voor een baan wars van vaste arbeidstijden, een baan waarbij je met enige regelmaat ‘in het veld staat’ (nb: waarbij de omstandigheden het je lang niet altijd mogelijk maken om er ook spic & span, laat staat vrouwelijk, uit te zien), een baan waarbij je ook nog eens naar de meest, vaak letterlijk, onwerkbare oorden wordt uitgezonden?

Dat terwijl er ook zoveel rustiger (kantoor)functies zijn bij financiële dienstverleners, (semi-)overheidsinstellingen, gezondheidszorg e.d., zoveel andere carrièremogelijkheden. Waarom juist dan kiezen voor een uitdaging bij Defensie?

Zo bezien vormt een functie binnen Defensie voor vrouwen wellicht een roeping: het zijn toch heel bijzondere vrouwen die kiezen voor een baan bij de krijgsmachtonderdelen, zeker als je weet dat er zoveel alternatieven zijn…..

In dat laatste, in dat besef dat er bij sollicitante sprake kan zijn van een ‘roeping’, ligt dé uitdaging voor Defensie willen zij vrouwen kunnen boeien én binden.

‘Militairen lopen veel risico’s.’ zegt u? Nu speelt zoiets bij een ‘roeping’ voor betrokkene vaak geen rol maar volg de media en zie dat er hier ’thuis’ meer bedrijfsongevallen gebeuren dan in de diverse exotische plaatsen waar Defensie opereert.

Defensie zorgt vanuit haar cultuur voor haar mensen (nb: Volgens de legendarische filosoof Sun Tzu wint in de strategie uiteindelijk diegene die in staat is zijn c.q. haar mensen het langst te laten overleven!) alleen daarom al past het, is het wenselijk, nodig zelfs, dat er meer vrouwelijke eind-verantwoordelijken komen. (nb: het is zeker geen toeval dat ik hiervoor Defensie met ‘haar’ associeer.)

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Dirk
Vanuit managementoogpunt valt in geen enkel opzicht te rijmen dat er van “gender” een issue gemaakt wordt. Benoemingen dienen te gebeuren op basis van competenties en niet als gevolg van het feit dat men vrouw, homo, allochtoon, gehandicapt of wat dan ook is. Legers zijn eeuwenlang geleid geweest door mannen en het feit dat er nu toevallig 9% vrouwelijke militairen zijn is geen reden om per se 2 vrouwelijke generaals te benoemen.
Willem E.A.J. Scheepers
Auteur
Mee eens Dirk.
Mee eens, dat het altijd de Beste Man c.q. Vrouw dient te zijn die een functie gaat vervullen! Benoem degene die (het best) beschikt over de Competenties die nodig zijn voor het uitoefenen van die specifieke functie. (nb: inmiddels ben ik met mijn ervaring zo ver dat ik stel: vind je de Beste niet, neem dan niemand aan! Neem je toch niet de Beste aan dan is mislukking gegarandeerd.)
& Anders is het (ook) nog maar de vraag of dat iemand die wordt benoemd in zo’n functie ook wordt geaccepteerd door zijn/haar collegae. Zeker als hij/zij een manager is. ‘Onze organisatie wilde aandacht besteden aan minderheden en nu is 1 van hen onze leidinggevende.’ Hoezo acceptatie bij het team?
Waarbij ik niet wil zeggen dat beide, huidige, vrouwelijke generaals niet over de juiste competenties beschikken……
Vanuit managementoogpunt is het m.i. goed voor iedere organisatie dat zij beschikken over mensen met een scala, c.q. diversiteit, aan competenties anders wordt het zo’n grijze massa (’die doet het goed dus doe mij er nog maar zo 1′ ergo: ‘meer van hetzelfde’ en dat terwijl er 6,5 miljard individuen zijn).
Een uniforme massa, vaak bij een bezoek ook zichtbaar ‘uniform’, belemmert menig organisatie bij zijn/haar innovatie & ontwikkeling.
Hessel
Jeanne Moraing zei zelf (in de volkskrant) dat binnen defensie op elk niveau wordt getwijfeld aan nut en noodzaak van meer vrouwen in topfuncties. Maar ja, met de full-blown feminist van der Knaap op defensie gaat iedereen met de oogkleppen op door met het maken van beleid. Wat wil je ook, managers zullen zich niet snel een beleidsterrein laten afnemen, daarvoor is gerichte selectie van personeel en de hele diversiteitstheorie veel te lucratief. Elke vorm van positieve discriminatie corrumpeert een bedrijf en de maatschappij als geheel. Binnen defensie, maar ook bij bedrijven als Shell (multinationals zijn doodsbang “vrouwonvriendelijk” te worden genoemd; feitelijk een kwestie van effectieve chantage), wordt onder de noemer van diversiteitsbeleid vooral getracht eenmaal benoemde vrouwen binnen de organisatie te houden. Uitval en uitstroom zijn juist bij zgn. minderheden het hoogst, waarmee meteen duidelijk wordt waarom diversiteitsbeleid voor HRM-managers zoveel omzet genereert: eerst het paard achter de wagen spannen en vervolgens bezig blijven met continu reparatiewerk. Laat al die “Gender”-retoriek uit de feministische koker toch ’s achterwege en bekijk de realiteit eens zonder roze bril!
Maria Rigter
Hoe staat het anno 2018 met het gender issue bij Defensie?