56% van de managers is van mening dat zij hun medewerkers waarderen, 12% van de medewerkers is het met hen eens....

Op z'n minst kun je de conclusie uit het onderzoek bestempelen als 'miscommunicatie'..... Dat klopt ook want als we kijken waarop medewerkers gewaardeerd willen worden door hun baas dan is het dat zij én hun inspanningen 'gezien worden', vaak letterlijk zelfs. 'Goed gedaan', zelfs al er is nauwelijks iets gepresteerd, wordt dan al enorm gewaardeerd. (nb; vergeet niet het is crisis: de verwachtingen van de onderste lagen van de pyramide worden steeds geringer )

De managers daarentegen hebben voor zichzelf een duidelijk beeld over dat wat zij willen waarderen nl.: goede ideeën, samenwerking vooral met hen, dat zij worden ondersteund, goed werk wordt geleverd en extra inzet getoond. Deed je dat in hun ogen niet of onvoldoende dan ontvang je geen waardering (nb; zoals gezegd het is crisis: de eisen van de top van de pyramide worden steeds hoger)

Als er aan die laatste verwachtingen nauwelijks (kan) word(t)(en) voldaan door de medewerkers, dan wordt de baas onbeleefd, soms zelfs onbeschoft! Zo blijkt uit ander onderzoek. Laat staan dat er dan nog sprake is van enige vorm van waardering.....

Het aangehaalde onderzoek over waardering is uitgevoerd door O.C. Tanner, een organisatie die zich sinds 1927 bezighoudt met (de verbetering van) de betrokkenheid van medewerkers. Veelzeggend is wellicht dat O.C. Tammer zichzelf omschrijft als een werkgever die "privately held and woman-controlled" is. Op de één of andere manier scoren familiebedrijven én werkgevers met een m.n. feminien samengestelde Top beter als het gaat om het waarderen van hun medewerkers.....

O.C. Tanner maakte een mooie infographic 'Appreciation Changes Everything'.

Bron: octanner.com

Leuk is nu, althans vanuit mijn vakgebied (....), dat tegelijkertijd in de Harvard Business Review de resultaten van een ander onderzoek worden gepubliceerd dat laat zien dat onbeschoft gedrag van m.n. managers op de werkvloer momenteel welig tiert & dat het zelfs in omvang en in daadkracht toeneemt. Het is crisis of zoals CNN constateert: bazen die pesten zijn net zo succesvol als bazen die een (positief) talent hebben in het aansturen van mensen. :-o

Professoren Christine Porath en Christine Pearson deden onderzoek naar de beleving van, in 1e instantie, onbeleefdheid op de werkvloer en beschrijven dit in het artikel The Price of Incivility. In verschillende vormen van onderzoek benaderden zij daarvoor 14.000 m/v in de VS & Canada. Uit de resultaten blijkt dat er van onbeleefdheid nauwelijks meer sprake is. Zeg nu niet te snel 'Da''s mooi.' want Porath & Pearson komen tot de schokkende conclusie dat "Rudeness at work is rampant, and it’s on the rise." Onbeleefdheid is Dood, Leve Onbeschoftheid! De vraag is vervolgens of de situatie in Noord-Amerika uitzonderlijk is? (wat denk je?)

Porath & Pearson merken op: "We know two things for certain: Incivility is expensive, and few organizations recognize or take action to curtail it." Inderdaad want als er sprake is van verstoorde arbeidsrelaties dan zal de klant die 'verstoring' ongetwijfeld ook merken door (het gebrek aan) de kwaliteit van het product, de dienst, gebrek aan service, gebrek aan klantgerichtheid..... Dat alles kost 'wat'.

Nou ja, van onbeleefdheid zelfs van onbeschoft gedrag door de leidinggevenden, zal er op jouw werkplek geen sprake zijn, toch? (nb; ik hoop 't i.i.g. ....) Da's dan mooi want dan kan als 3e trend voor 2013 begonnen worden met het elkaar waarderen!! Suc6! :-)

VID: het is reclame maar het is leuk, die blaffende honden: aan de ene kant vormen ze een metafoor voor blaffende bazen, aan de andere kant is een hond één van de dieren die direct reageert op enige vorm van waardering. ;-)