Werkgelegenheid in de Zorg: (ook) een mislukking.

http://www.youtube.com/watch?v=pEoY8CvVYsI 

Zorgcliënt 1: 'Dan heb je zo lang zitten wachten en dan denk je bekijk het maar ik doe 't gewoon.' Zorgcliënt 2: 'Dan heb je in je broek geplast maar ach, dat droogt wel weer op.'  Stagiair: 'Mensen worden hier incontinent omdat ze niet naar de wc worden gebracht.' Deze citaten komen uit de EenVandaag aflevering van dinsdag 22 maart. De vraag was: halen we de door de Regering beloofde 12.000 nieuwe medewerkers in de Zorg? Het antwoord is Nee.....

De stagiair, MBO studente: 'Ik kan me niet voorstellen dat ik later in een verzorgingshuis terecht komt, ik zou hier absoluut niet willen zitten.' Neem het haar eens kwalijk. De ambitie om in de Zorg te gaan werken is er bij jongeren zeker, maar na hun eerste ervaring op de stageplaats, de confrontatie met een dagelijkse werkelijkheid van werk- en tijddruk & nauwelijks aandacht voor de (ook) door hen zo gewenste zorgverlening, haken velen van hen teleurgesteld af; van de in de uitzending genoemde klas 21 van de 23. Zie ook het TopX onderwerp 'Studenten mijden Ouderenzorg'.

Voor de personele zorgcomponent lijk er dan ook geen oplossing meer te bestaan, dan wordt het van belang innovatie toe te laten in de Zorg, zie ook de gastcolumns van Riens Meijer & Friso Teerink over dit onderwerp, en de mogelijkheden van vergaande robotisering te onderzoeken.

Bij dat laatste idee bestaat er nog terughoudendheid (nb; net zoals overigens bij het in huis nemen van opa/oma....), zoals ook blijkt uit de door Ben Kuiken gestartte discussie in de LinkedIn Groep Nieuworganiseren.nu 'Ouderenzorg, kan het beter?' In de discussie wordt gedacht aan kleinschaligheid als oplossing. Door de zorgcliënt te betrekken bij het dagprogramma zou er minder zorgpersoneel nodig zijn. Dat kan, alleen wat dan te doen met de zorgcliënt die mentaal achteruit holt? Wat draagt die nog bij? Mag die blijven of dient die te gaan?

Is het moreel & ethisch verwerpelijk dat wij in een modern (toch?) land niet in staat lijken te zijn om onze ouderen een op z'n minst prettig levenseinde te bieden? De jongeren die niet (meer) de ambitie hebben om in de Zorg te gaan werken mag je dat niet kwalijk nemen net zo min als de vrouwen & mannen die dagelijk over-(soms zelfs ongezond)gemotiveerd hun dagelijkse zorgtaak uitvoeren; vaak ook nog eens tegen beter weten in.

In de in vorige entry genoemde HBR Failure special lezen we 'We give a pass to unethical behaviour if the outcome is good.' Blijkbaar vinden we die uitkomst van onze Zorg nog goed. Zo lang als het ons zelf maar niet treft. De studente heeft dan ook gelijk als ze zegt, 'daar zou ik niet willen zitten.'

& Dat terwijl er zeker nog andere mooie alternatieven zijn.....