Robot devalueert de Waarde van je Diploma in rap tempo.

'Momenteel voer ik nog zelden een operatie uit. Daarbij voel ik mezelf zeker oncomfortabel want ik dreig het vak te verleren, ik weet nauwelijks nog hoe ik een mens opensnijd.' In de docu 'Do You Trust this Computer' zien we een chirurg die jaarlijks m.b.v. de DaVinci robot ca. 150 operaties verricht. Persoonlijk is hij héél tevreden met deze 'ondersteuning' maar de keerzijde van deze efficiëntie is dat hij daarmee zijn praktijkervaring verliest.

Je kan een diploma hebben als arts, als specialist in een ziekenhuis, maar dat betekent nog niet dat je daarmee ook over voldoende praktijkervaring beschikt c.q. blijft beschikken om vervolgens succesvol behandelingen te kunnen uitvoeren. Dat risico bestaat voor ervaren artsen als deze chirurg, maar vervolgens ook bij artsen in opleiding: bij wie kunnen zij nog praktijkervaring opdoen als de 'specialist' zelf niet eens meer weet wat handwerk is? 

Als arts in opleiding, of wie dan ook in opleiding voor een nieuwe c.q. 1e baan, deed je tijdens je studie praktijkervaring op door mee te kijken/handelen met ervaringsdeskundigen. Nu die ervaringsdeskundigen steeds vaker worden ondersteund door robotica, kunstmatige intelligentie, machine leren, is 'een extra paar (mensen) handen', zoals van een arts in opleiding, overbodig. Kijk je naar het functioneren van de DaVinci robot in een operatiekamer, dan kun je constateren dat artsen in opleiding hier alleen maar in de weg lopen. Overigens, Y. Harari constateerde al dat het beroep van arts/specialist onder druk komt te staan.

Volgens sociaal wetenschapper en Univ. van California prof. Matthew Beane doen artsen in opleiding 10 - 20 keer minder praktijkervaring op nu robotica de operatiekamer overneemt: “I found that learning surgery through increasing participation using approved methods worked well in traditional (open) surgery, as current literature would predict. But the radically different practice of robotic surgery greatly limited trainees’ role in the work, making approved methods ineffective.” De bestaande methoden om kennis over te dragen voldoen niet meer.

"De robotarm wordt de meester, ik duw gewoon op de arm en de arm snijdt alleen daar waar het past bij dat wat ik op mijn 3D-model heb gemaakt." Anthony Adili, chirurg bij het Canadese St. Joseph’s Healthcare ziekenhuis.

In recent onderzoek ontdekte prof. Beane dat bij hooggekwalificeerde beroepen - zoals bij gezondheidszorg, rechtshandhaving, bankieren en meer - deze vroege fase van toegepaste kunstmatige intelligentie en robotica op de werkplek jonge professionals onvoorbereid laat voor hun nieuwe baan. Niet alleen lopen deze jongeren, soms letterlijk, in de weg op deze nieuwe werkplek. De 'deskundigen' waarvan zij de praktijk dienen te leren verliezen hun vaardigheden e/o deze 'specialisten' hebben zelf nog te weinig ervaring met disruptieve technologieën zodat zij nauwelijks in staat zijn die ervaring effectief over te brengen.

Daarbij: "Training van jongeren kan ons werk vertragen,"stelt chirurg Jonathan Silberstein. "Het kan veel tijd aan een operatie toevoegen. Het verhoogt zeker mijn stressniveau, mijn bloeddruk, het aantal grijze haren dat ik heb. Maar het is wel onze taak als artsen die deze verantwoordelijkheid hebben aanvaard om de volgende generatie op te leiden. "

Beane komt met het voorbeeld uit de operatiekamer waarbij 'resident' het equivalent is voor 'arts in opleiding':

"In surgery, you need four hands — the surgeon's own, plus those of a resident to pull and hold once an incision is made. Even six hands may be required — a second resident.

But with DaVinci, the standard operating room robot, surgeons can manage procedures alone with hand and foot controls — and Beane found they typically do, mostly with the objective of efficiency and reducing mistakes.

"So the resident gets 10 to 20 times less practice. Most residents by and large leave without knowing how to use this tool. They are licensed to use it, but not practiced."

Intussen zit de arts in opleiding (toch) niet stil en gaat 'schaduw leren'. Dat betekent dat op eigen initiatief o.m. You Tubes worden geraadpleegd om zo op z'n minst enige kennis over het vak op te kunnen doen. De arts in opleiding heeft uiteindelijk de licentie, het diploma, maar niet de praktijkervaring die daar, ook al is het basaal, bij hoort alvorens het diploma wordt uitgereikt. Neemt het onderwijs dit niet mee, dan is het diploma dat zij uitreiken al snel in waarde gedevalueerd.

Benjamin Shestakofsky, professor aan de Univ. van Pennsylvania heeft een vergelijkbare ervaring:

"A San Francisco startup that, while creating a jobs website, outsourced contact with customers; AI. No one at the company learned the core competency of using personal diplomacy to bring a blockbuster product to market. When you are creating something, customers using it are likely to have all sorts of reactions that the designers didn't anticipate. It's a real skill in large part learned on the job — how to interact with people."

Hetzelfde gebeurt met laaggeschoolde beroepen. In de komende jaren kunnen robots, disruptieve technologieën de banen van tienduizenden logistiek- en andere medewerkers overnemen. Maar tot nu toe zijn er maar weinig  medewerkers opgeleid als specialisten om samen te kunnen werken met de robots.

Matthew Beane stelt dat dit echter een probleem van de korte termijn is “Many of the very advanced surgeons at top institutions that I talked to say surgery definitely has a half-life. In 50 years we're going to look back and be like, What? You wounded someone to try to heal them? What?” Tegen die tijd beschikken we in de gezondheidszorg over niet-invasieve oplossingen zoals nanobots, aldus Beane.

Tot die tijd, wij hebben tenslotte toch nog een generatie aan medewerkers te gaan, helpt wellicht het op deze thema's gericht investeren in je medewerkers.

Willem E.A.J. Scheepers