“‘Samenvatten jurisprudentie: 10 uur’. ‘Opstellen processtuk: 30 uur’. Uurtarief: €375. Kosten: €15.000.

Juristen besteden veel tijd, kostbare tijd, aan tekstverwerking. Of het nu gaat om een advocaat op de Zuidas, of een legal counsel in het MKB, als je het plat slaat zijn juristen de hele dag vooral bezig met teksten lezen, analyseren en schrijven. En ze worden er goed voor betaald, omdat het gaat om teksten in een taal die alleen zij kunnen interpreteren, de taal van het recht. Een taal die juristen zelf hebben bedacht, die ze hebben omgeven met een mystiek aura, en waarvan zij als exclusief ‘gilde’ zelfvoldaan de vertaalsleutel bewaren.”

In Het FD plaatst Douwe Groenevelt, vice-president en advocaat in dienstbetrekking bij ASML, een voor de zakelijke dienstverlening cruciale opinie, een game changer.

‘Vrouwen werken meteen na afstuderen al vaker in deeltijd dan mannen.’ meldt het CBS vanochtend. Deeltijdwerk blijft een repeterend thema. Dat deze voorkeur voor een work life balance al generatielang verbonden is aan onze Nederlandse cultuur wordt nog niet zo makkelijk geaccepteerd. Een cultuurverandering, en dat weet je (waarschijnlijk) is van alle veranderingen de meest uitdagende. De vraag is of je daaraan ‘überhaupt‘ wil beginnen?

Ook omdat ik verwacht dat deze manier van werken toch niet zo negatief is voor werkgevers, economie en samenleving, als vaak wordt verondersteld, vroeg ik GPT-4 om advies: hoe kunnen werkgevers en werknemers optimaal profiteren van parttimewerk?

“Vier op de 10 werkenden zijn het afgelopen kwartaal benaderd om van baan te wisselen.” Constateert de Intelligence Group in hun ‘update van de arbeidsmarkt over het 1e kwartaal 2023′. 4* op de 10 zijn benaderd, ongetwijfeld horen daar ook enkele van je collega’s bij…..

“De zogeheten sourcingsdruk was nog niet eerder zo hoog. Daar komt bij dat het zo maar eens zou kunnen zijn dat de hoge sourcingsdruk en de lage arbeidsmarktactiviteit elkaar versterken. Werkgevers gaan mensen meer/vaker benaderen omdat het actieve aanbod beperkt is.  Tegelijkertijd kan het aanbod, de potentiële kandidaten, daardoor nog meer achterover leunen, in de wetenschap dat het vinden van (ander) werk nog nooit zo eenvoudig was en de kans dat men benaderd wordt om ergens te komen solliciteren/werken steeds groter wordt.” Arbeidsmarkt in Cijfers – Intelligence Group (intelligence-group.nl)

Of het nu de hoofddirectie van NOS Sport is, de directie van Pakhuis De Zwijger, de voor het Groningen drama verantwoordelijke ambtenaren, politici, commerciële partijen, ook recent falen van leiderschap laat nog eens zien dat verantwoordelijkheid nemen en zelfs excuses maken niet in het DNA van onze Nederlandse cultuur zit. Als er überhaupt al excuses worden aangeboden dan gebeurt dat pas na druk van buitenaf.

Argumenten om geen excuses aan te bieden variëren van ‘trial by media‘, ‘vroeger kon dit wel’, ‘ik ben/wij zijn ook slachtoffer’! Zelfs als later zou blijken dat jouw persoonlijke invloed op het drama beperkt was, dan nog is het aan te raden om maar direct je begrip te tonen met de mogelijke slachtoffers door iig aan hen je excuses aan te bieden: je was tenslotte (eind)verantwoordelijk. Door dat na te laten maak je voor de slachtoffers het persoonlijk drama ‘alleen maar’ groter.

De Groningen catastrofe “is een verhaal van twee werelden. De ene wereld is de wereld van beleidsmakers, politici, regelgevers, uitvoerders, commerciële bedrijven en toezichthouders. Die wereld bestaat uit processen en procedures, uit wetten, regels, protocollen en afspraken, uit begrotingen en winst- en verliesrekeningen. De andere wereld bestaat uit de bewoners van Groningen, met zorgen over bodemdaling, aardbevingen en veiligheid, en met rompslomp, schade en gezondheidseffecten. (….)

De grote focus op de gasbaten en de angst om vastgelegde afspraken over de heel gunstige verdeling daarvan te verliezen, heeft echter in de hand gewerkt dat andere belangen – zoals
het garanderen van veiligheid, beschermen van eigendom en opkomen voor gezondheid en welzijn van burgers – onvoldoende meegewogen werden in de besluitvorming.”

Daan: ‘Je voelt het gewoon trillen, ik zag hele muren bewegen.’, Fleur: ‘Dit is toch niet heel erg leuk.’. Groningse kinderen in het Jeugdjournaal.

Sinds de introductie op 11/30, een connotatie die misschien zo relevant wordt als bijv. 9/11, roept ChatGPT zowel enthousiasme als controverse op. De rode draad is vaak onbekendheid, onbekendheid met de mogelijkheden maar ook met de beperkingen en vooral onbekend zijn met de giga ontwikkeling momenteel binnen en met kunstmatige intelligentie of AI, waarvan het taalmodel ChatGPT nog maar een beperkt deel is*.

Zo kwam ik deze week een advies tegen voor het onderwijs om studenten ChatGPT niet te laten gebruiken, vervolgens een enquête waaruit bleek dat een overgrote meerderheid van mening is dat ChatGPT geen bedreiging vormt voor tekstschrijvers, daarna een artikel in Het FD dat het hoog tijd wordt voor wet- en regelgeving op dit thema én een evaluatie van een training verzorgd door een menselijke trainer waarbij de reactie was: ‘geldverspilling’. Het lijkt hiermee opnieuw tijd voor aandacht voor verandermanagement.

Ondergetekende kwam een jaar of 15 in aanraking met “Dienend leiderschap”. Het voelde vanaf het eerste moment goed. Het klopte en sloot naadloos aan bij mijn kennis en ervaring. Vanaf mijn eerste kennismaking was dienend leiderschap / servant leadership de rode draad door al mijn uitingen. Ik ben een warme pleitbezorger.

Sinds een aantal jaren noem ik het Nieuw Leiderschap. Hieraan ligt het handvest “Nieuw leiderschap”* ten grondslag. Ik vond dit handvest een wezenlijke bijdrage leveren aan mijn persoonlijke missie (“Een substantiële bijdrage leveren aan (de ontwikkeling van) NIEUW leiderschap”), dat ik het 16.000 woorden tellende document in het Engels heb laten vertalen (Charter new Leadership)**.

‘Je probeert een internetsite te openen die is geblokkeerd’, ‘De Overheid over 20 jaar, worden beleidsadviezen dan geschreven door tools als ChatGPT?’, ‘Onze conclusie is, dat HR-adviseurs (voorlopig) nog opgelucht kunnen ademhalen.’

Intussen investeert Microsoft miljarden in ChatGPT en reorganiseert BigTech om plaats te maken voor AI maar sluiten in ons land steeds meer organisaties, w.o. overheid en banken, de toegang tot ChatGPT af voor hun medewerkers. De Overheid is bereid hierop nog 20 jaar te wachten en verwachten HR adviseurs dat AI voorlopig geen invloed heeft op hun functioneren. De dialoog deze week is opnieuw duidelijk voor mij: ‘ChatGPT not on my watch!’ ofwel ‘niet zo lang ik hier ben!’.

Deze positie van m.n. eindverantwoordelijken zegt opnieuw ‘iets’ over de manier waarop wij Nederlanders aankijken tegen veranderingen die noodzakelijk  zijn voor organisaties, zo geeft FORD deze week aan met deze transitie miljarden te kunnen besparen, en voor de samenleving, nog te langzaam dringt het besef door dat personeelstekorten nu toch echt structureel zijn. Daarmee is ChatGPT een interessante testcase.

Mariette Hamer, regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag, heeft heel veel vrouwen gesproken die te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wat valt op? #Nieuwsuur pic.twitter.com/u2gDaQYUsQ

— Nieuwsuur (@Nieuwsuur) January 14, 2023

“Ik denk dat mensen daar toch met de pet naar toe gaan zwaaien. Ze blijven het toch wel doen.”, “Ze vertellen daar waarschijnlijk dat je hiermee moet kappen. maar ik denk niet dat dit doordringt.” Jongeren reageren bij het NOS journaal op de publicatie van het ‘Nationaal Actieprogramma Aanpak seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld‘ waarin o.m. wordt aangedrongen trainingen aan te bieden om in organisaties en samenleving tot het gewenste gedrag te kunnen komen.

Later die avond bij Nieuwsuur vraagt Mariëlle Tweebeeke: “Moeten mannen opgevoed worden hoe ze met vrouwen om moeten gaan?” Regeringscommissaris Mariëtte Hamer: “In zekere zin: ja.” Ik deel hun mening zoals in ‘Over de impact van ouders op organisatiecultuur‘.

Als mens hebben wij de neiging om ons veel meer te laten leiden door negatieve gedachten en gebeurtenissen. De meeste mensen staan er niet eens bij stil, het is een normale levenswijze geworden. De medische psychologie laat zien dat de meesten van ons minstens drie positieve gedachten per dag hebben. Daar tegenover staat dat we waarschijnlijk zes keer zoveel negatieve gedachten hebben. Hierdoor staan we vaker stil bij onze fouten, dan dat we trots zijn op onze successen. En dat is het niet alleen … deze negatieve gedachten zorgen ervoor dat we niet in actie komen en vaak niet meer doen wat we écht belangrijk vinden. Dat is best jammer toch? ….. Goed nieuws! Hier kun je zelf iets in veranderen door oplossingsgericht te denken en te werken.