Rubriek: Gastcolumns

Mensen die mij kennen weten dat ik een duidelijke mening heb over geloven. Dat heeft te maken met mijn visie, dat het niet zou moeten gaan over geloof/geloven, maar over mensen. Het zou ook niet moeten gaan om en over traditie, G.S.M. (Geld Status, Macht), cultuur en politiek. Ook vlieg ik –zelf gelovig- Nieuw (dienend) Leiderschap nooit aan vanuit het geloof. In 2005 kwam ik in aanraking met Nieuw Leiderschap via Robert K. Greenleaf. Eén van de 10 kenmerken van Nieuw Leiderschap is rentmeesterschap (servant leadership = stewardship). Dan is het niet zo vreemd dat je vervolgens ook de “bijbel” van Leen Zevenbergen in je handen hebt.

Ik leerde Zevenbergen kennen in 2008 tijdens de leergang Authentiek Leiderschap van Focus Conferences op Nyenrode en recenseerde op één na al zijn boeken, waaronder recent “Once Upon A Future”, dat hij samen schreef met Ruud Veltenaar. Daarnaast heb ik geholpen bij van een tweetal initiatieven van Leen: het op de BAAK-planken krijgen van Ricardo Semler in 2014 en het Promoten van de sessie met Robert Kennedy jr. bij de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ik zie Zevenbergen als visionair, koploper en kantelaar, waarbij ik hem de laatste twee jaar steeds meer citeer over het onderwerp “bestuurders in de bak”. Hij voorspelde dit al een jaar of zeven geleden. Daarom geloof ik (in) hem!

De dag nadat ik het boek in huis kreeg, schreef ik het volgende bericht aan Dick van der Klaauw: Ik ben op de helft en lees je boek vandaag nog uit. Ik maak een diepe buiging voor je. Wat een leuk, leerzaam en inspirerend boek. Ook gelezen met mijn leiderschap-bril op. LOSLATEN (En Vertrouwen), zeer actueel in deze COVID19 tijd.

Ook erg onder de indruk van je kwetsbare opstelling (huilen na het overlijden van jullie hond). Voor mij ook veel herkenning als het gaat om de (bedevaart)plaatsen. Ook weer iets wat ik graag met Jannie R.I.P. had gedeeld. Wij hebben namelijk een groot deel van de Camino per auto gereden, tijdens onze langste autovakantie ooit. Via de Golf van Biscaye, Bilbao naar ons vakantieadres in Praha de Tocha ter hoogte van Coimbra in Portugal. We noemden dit onze mooiste vakantie ooit. Ik heb dan ook met meer dan gewone belangstelling zijn reisbeschrijving gelezen van de Camino del Norte. (van Biarritz via Irun, Bilbao, Santander en Gyon naar Santiage do Compostela.)

Koningsdrama bij staalbedrijf GS; oprichterszoon ontslagen (msn.com). Om met de slotzin te beginnen “GS heeft dit niet gewild en heeft er alles aan gedaan om dit te voorkomen”.

Als je als leidinggevende een beeld neerzet van “tiran en bullebak die als zoon van de baas je zin probeert door te drijven” en dat beeld versterkt door woedeuitbarstingen en scheldkannonades dan is er iets ernstigs aan de hand. Als je gedrag vertoont “waar de honden geen brood van lusten”, dan heeft dat grote impact op je stakeholders. Om te beginnen op je medewerkers, die ziek worden of ontslag nemen. Vervolgens leveranciers en financiers die kopschuw worden.
De cabaretier Fons Jansen had het over “Voorkomen is beter dan genezen”. Voorkomen bij de rechter…

Komen tot een cultuur waarin medewerkers op de werkvloer zich daadwerkelijk veilig voelen om zich veilig te gedragen en onveilige situaties te melden om van te leren? Het klinkt te mooi om waar te zijn nietwaar? Want mensen maken nu eenmaal fouten en ze laten zich niet graag de les lezen, zeker niet in polderlandje Nederland, waar autoriteit en gezag niet per se het middel is om mensen te doen bewegen. Toch is er een oud Hollands gezegde dat ons vertelt: een ezel stoot zich in het algemeen… In de luchtvaart en de (petro)chemie weet men al te goed dat fouten kunnen leiden tot ernstige gevolgen en dat je er maar beter van kan leren voordat de volgende steen een desastreuze lawine veroorzaakt.

Met dit artikel wil ik ingaan op een aantal accenten die kunnen worden aangebracht vanuit het palet van inzichten, methodieken en handreikingen die er te vinden zijn waar het gaat om het bewerkstelligen van een lerende organisatie en een veiligheidscultuur zoals beschreven in de openingszin. Het schaven aan zo’n cultuur vergt naast noest beeldhouwwerk toch een timmermansoog en liefde voor het vak. Het oog voor detail maakt uiteindelijk het bouwwerk compleet en zo is het ook met veiligheidscultuur. Tegelijk is het goed om te weten dat cultuur geen vrijstaande woning is, maar onderdeel van een groter bouwwerk, namelijk de organisatorische driehoek. En binnen die driehoek zijn we bezig met het stucen van gedrag.

‘Anders samenwerken na de corona cultuurshock’ van Jitske Kramer Praktisch, bruikbaar, leerzaam, veel (h)erkenning en heel veel informatie

Als eerste maak ik een diepe buiging voor het feit dat Kramer het boek in een heel korte periode schreef en in staat was haar deadline te halen. Verder voor het feit dat ze het als co-creatie heeft samengesteld. De voorbeelden zijn aansprekend.

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, voor mij ook een beetje een ontdekkingsreis als het gaat om Zoomen etc. In mijn KPN-tijd waren we al bezig met videoconferences, maar daarna heb ik niet of nauwelijks geskyped en al helemaal geen online teamsessies gedaan. Volgens Kramer ben ik niet de enige… De belangrijkste boodschap van het boek is overigens dat managers met minder goede menselijke kwaliteiten een extra uitdaging hebben. Ik ben begonnen met het hoofdstuk Hybride Leiderschap: helder, menselijk en improviserend. Het klopt! Alleen al door dit hoofdstuk en alle ervaringen uit het veld is het boek zijn geld al meer dan waard. Als bonus krijg je een grote hoeveelheid kennis en handvatten waar je zo mee aan de slag kunt. Dat kan je veel tijd schelen, want het boek is zo compleet dat je niet of nauwelijks andere bronnen hoeft te gebruiken.

Tom Verheggen, Anouar Sighaoui en Sameer van Alfen hielden mij een spiegel voor. En als dessert een tip die ik kreeg van Marga Hoek.

EYEOPENER

In mijn recensie van het boek “Ontmanagen voor managers” van Thom Verheggen vond ik de volgende zinsnede een eyeopener. “Meet them where they are, not where you want them to be”. Waar zitten je toehoorders of lezers, wat vinden zij belangrijk en waar zijn ze ongerust over? Loop je zelf te ver voor de troepen uit? Stof tot nadenken! Einde citaat.

Recent sprak ik met mijn goede vriend Anouar Sighaoui over de bundel “Bespaar 300 mensuren!” die ik samen met Emmy Soplantila schreef. Hij was ontzettend enthousiast over het boek. Ik ben dat vooral ook door de aanbevelingen, het voorwoord, de (h)erkenning en recensies door de absolute top van de markt. (zie ook slideshare.net)

Anouar maakte mij ervan bewust dat het nog niet zo vanzelfsprekend is dat iedereen weet wie tot de top hoort.

De tsunami aan managementboeken is nog nauwelijks bij te benen. Zoveel boeken dat je door de bomen het woud niet meer ziet. Kennelijk valt er nog heel veel te verbeteren in onze organisaties. En dat blijft ook zo, een organisatie is nooit af. Op zich overigens best boeiend je te realiseren dat de Aarde zonder mensen heel goed de boel op orde kon houden door zelforganisatie, maar sinds er mensen zijn – verhoudingsgewijs nog niet eens zo heel lang overigens – moet er heel veel worden ‘gemanaged’.

Kennelijk gaat niets meer vanzelf als je het gedachteconstruct ‘de organisatie’ toevoegt. De eerste fabriek was in het Verenigd Koninkrijk zo rond 1720, weten we. Hoe paradoxaal is het dan als iemand (in dit geval Emmy Soplantila en Koos Groenewoud) de moeite neemt door al die boeken heen te worstelen en daar een handleiding bij schrijven. Dus nog een boek extra! Een soort catalogus/wegwijzer om het kaf van het koren te scheiden.

Artikelen over leiderschap zijn er voldoende te vinden op het internet. Het is een veelgebruikt topic op sites die managementinzichten delen. Dus hoewel het onderwerp mij fascineert, zou je zeggen daar valt dan ook niet nieuws over te melden? Dus waarom een blog over leiderschap starten zou je zeggen? Toch denk ik dat de insteek van deze blog in ieder geval een fronsende wenkbrauw op zou kunnen leveren binnen het perspectief van de leiderschap doctrine. Want waar de (organisatie) psychologie meterslange boekenkasten vult met inzichten over dit thema zou ik het effect van al die wijsheid op de praktijk binnen (de top van) organisaties best eens willen testen. Of minstens willen beproeven of moderne ontwikkelingen in leiderschap leiden tot betere leiders in de top van organisaties.

Praten we over moderne inzichten dan zijn concepten als Dienend Leiderschap, Situationeel Leiderschap en Authentiek Leiderschap de laatste jaren populair, met als kenmerk dat het allemaal wat minder sturend en directief mag. “Nieuwe leiders” laten het allemaal meer gebeuren en sturen aan op zelfsturende teams en werken meer met doelen dan met taken, waarbij ook de spreekwoordelijke apenrots tot het verleden zou behoren. Het gaat er vooral om volgers te winnen in het kader van het bereiken van doelen. Hoewel sommigen daarbij cynisch spreken van Prozac Leadership zou ik zeggen dat het hier in theorie om inspirerende inzichten gaat. Maar werkt deze ontwikkeling ook door in de top van organisaties?

Over “Overlevingsstrategie voor startups- zo overleef je een crisis in 5 stappen” en ”SNEL” gesproken…

Als je snel aan de slag wilt of moet om deze crisis te overleven, dan moet je geen tijd stoppen in deze recensie, maar SNEL het overlevingspakket‘’ “Overlevingsstrategie voor Startups” van Tony de Bree bestellen.

2 weken geleden typeerde ik in een Column op Linkedin de Bree als “SNEL”. Hij speelde ook heel snel in op de “uitdagingen” die de huidige COVID19 crisis met zich mee brengt. In het boek had ik een knipsel uit de Flevopost gedaan met een artikel ‘Massale vissterfte door TRAAG handelen . 60.000 karpers, brasems en snoekbaarzen door als gevolg van traag handelen. Een Ramp. In deze crisistijd past geen traag handelen. Zorg er voor dat de crisis geen ramp wordt voor je startup, bedrijf of organisatie.

Als je mij vraagt of ik eigenlijk wel een objectieve recensie kan schrijven over een boek van Jos Burgers, is het antwoord “NEE”. Ik ben namelijk fan van Burgers sinds onze eerste ontmoeting in 2009. Als “Mister Connectivity” bracht ik Jos Burgers samen met Feike Cats en Egbert-Jan van Bel. Verder recenseerde ik het merendeel van zijn boeken, waaronder “Hondenbrokken” en “De Wet van Snuf”.

De roots van ondergetekende liggen in de HoReCa; dienstverlening zit dus in mijn DNA. Ik kan mij dan ook erg storen aan knutselaars, beunhazen en knoeiers, terwijl ik juist kan genieten van bedrijven en organisaties die begrijpen hoe ze met klanten moeten omgaan. Die houden van klanten.