Rubriek: Gastcolumns

Een paar weken geleden plaatste ik een uiting op LinkedIn over een sentimental journey, waarbij mijn zoon Jean Paul mij o.a. meenam naar het restaurant op het vliegveld Lelystad.
Veel belangstelling en reden voor een soort van reisverslag. In het verslag komen ook boeken aan de orde die ik opneem in onze bundel.

Donderdag 13 augustus 2020 14.00 uur

‘Aan ut water’, deze keer niet in Lelystad maar aan het water in Reeuwijk. Wat ben ik blij en dankbaar voor de leerzame en inspirerende ontmoeting met Jaap Peters op een prima locatie (Mercatu-Ostaria, coffee & bar). Wat was het een mooi gesprek over onze (klein)kinderen en ondernemen in crisistijd. Ook foto’s van de zaak van Jaaps dochter in Spanje werden gedeeld. Verder spraken we (uiteraard) over Rijnlands model, politiek, chaostheorie, ontwikkelingswerk en de Jostiband (koudwatervrees, afstand tot de arbeidsmarkt, vooroordelen). Uiteraard kwam het thema boeken ter tafel. Verder over het studieboek voor het HBO. “Rijnlands organiseren” en de tweede Kamer verkiezingen 1n maart 2021. Durven de partijen in hun programma’s het neoliberalisme aan te pakken?

Hommage aan Jannie Groenewoud-van Dorp. ZE WAS GELIEFD! Overzicht / Call for action / Bedankbericht.

Als we het hebben over “geliefd zijn”, dan denken we waarschijnlijk niet allemaal direct aan Henri Nouwen, maar hebben daar in veel gevallen wel een beeld bij. Bij mij staat de volgende onuitwisbare beelden op mijn netvlies:

1. Jannie was geliefd Video 1
2. Jannie was geliefd Video 2

Ik kan er nog steeds niet naar kijken zonder vol te schieten. Het raakte mij diep! Op 22 juni schreef ik op LinkedIn, www.ManagementPRO.nl en www.LerendeLeiders.nl: Over de dood, sterfhuizen, sterfhuisconstructies, OGEM, ver van mijn (sterf)bed, galgenhumor, kanker en het op handen zijnde verlies van mijn vrouw Jannie.

Gian Kerstges schreef medio juni 2020 op LinkedIn: Ik zie iets veranderen in de wereld van de managementboeken. Stukje bij beetje, maar onmiskenbaar. Er komt steeds meer aandacht voor de ‘binnenkant’ van de manager: de geest, transformationele vaardigheden, gedrag & persoonlijkheid.

Lange tijd ging het vooral over modellen, theorieën en sturingsmodellen, maar inmiddels is het normaal om te praten over kwetsbaarheid, vertrouwen, verbindend vermogen, innerlijke rust & balans, angst en ego. In mijn ogen een teken dat de mannelijke en vrouwelijke aspecten van leiderschap meer in balans aan het komen zijn. Een goede tendens.

Mooi dat de boeken in die categorie sterk aan populariteit lijken te winnen. Gisteren zag ik bijv. ‘Zen in de boardroom’ van Sake Algra op #1 staan in de top 100 van Managementboek. En eerder was het boek ‘Managers op het matje’ van Esther Teeuw al te vinden in de top 10.Ondertussen staat ook ‘Liefdevol Leidinggeven’ van 💃❤️Jacqueline Hospers❤️💃 al op #28.
(Mijn eigen boek ‘De Moedige Manager’ sinds vandaag op #8.)

Een teken aan de wand. EIND CITAAT

Over de dood, sterfhuizen, sterfhuisconstructies, OGEM, ver van mijn (sterf)bed, galgenhumor, kanker en het op handen zijnde verlies van mijn vrouw Jannie.

Ondergetekende vond een jaar of 15 geleden “Als ik morgen dood ben, dan is het goed”. Dit zei en schreef ik na een gesprek met mijn vrouw Jannie. We konden in 2005 al terugkijken op een mooi en boeiend leven. Die ervaringen (onze kinderen, reizen, onze ontmoetingen, boeken, magazines, Alto in Amsterdam, Seabottom Jazz Festival, concerten, (top) restaurants en hotels, mooie wijnen en muziek, kunst en cultuur enz.) nemen ze ons nooit meer af. En dan heb ik het nog niet eens over het gegeven, dat we op dat moment al 20 jaar in reservetijd leefden. Mijn vrouw kreeg namelijk in 1985 borstkanker.

Ondergetekende schreef over sterfhuisconstructies (was gesprekspartner van de curator bij de eerste sterfhuisconstructie in Nederland (OGEM in het Pluspointgebouw in Rotterdam), schreef over Covey en diens visie op sterfbedden en maakte grappen over mensen die in een ver land een fatale hartinfarct kregen “was dat na of voor hun rondreis”,-).

Over mijn eigen visie op de dood schreef ik Passie Pensioneert Nooit.

Over ‘Toeval bestaat niet, het valt je toe’ (Met dank aan Paul de Blot R.I.P.), een kleine wereld en synchroniciteit gesproken: ‘toevallig’ schreef ik ruim een jaar geleden de column ‘Leiderschap. Ik ben er helemaal klaar mee’. Sinds 14 januari 2020 ben ik op de hoogte van het bestaan van het boek ‘Ik ben er helemaal klaar mee’ van Marcel van Wiggen, Gerard Vriens en Frits Galle. Het boek staat – as we speak – op 1 op Managementboek.

In afwachting van het boek draaide ik het inkijkexemplaar uit, evenals de onderzoeksuitkomsten. Alleen al op basis van deze documenten kon ik zonder enige aarzeling al schrijven ‘van harte aanbevolen’.

“Nieuwsgierigheid naar kennis over het vakgebied maakt het verschil tussen gewoon presteren en excelleren”.

Maandagochtend op een vroeg uur startten we de fabriek op. Alles begon krakend en piepend op gang te komen. Altijd lastig na een vrij weekend. Ver weggestopt in een hoek pleegde een afvulmachine verzet. Wat we ook probeerden niets hielp. Een collega liep langs: ”Henk, weet jij wie ik kan vragen voor deze storing?”

Het antwoord klonk twijfelend: ”Tsja man”. Ik dacht het te begrijpen en wist dat we voor een uitdaging stonden. De oplossing is altijd eenvoudig. Een monteur die jarenlang onze collega was en nu als ZZP’er werkt, lijkt de juiste man. Hij komt naar de machine en kijkt bedenkelijk. Loopt een rondje en dan naar zijn gereedschapskist. Een rubberen hamer gaat de hoofdrol spelen. Als een medicijnman maakt hij bezwerende gebaren, de hamer gaat de lucht in.

In de vorige blog heb ik de gekookte kikker genoemd. Gekookte kikker worden is funest voor de motivatie van het projectteam. Ervaring leert dat projecten die met de grootst mogelijke enthousiasme en de beste bedoelingen worden opgestart toch vaak verzanden in een slepende affaire, met frustraties en mogelijk zelfs onenigheid en stuklopende relaties. Punt is dat ook met een goed plan een project kan tegen zitten, dat je zomaar een gekookte kikker kunt worden: niet weten of het project nog gaat leveren volgens afspraken en niet weten of je de stekker eruit moet trekken. En zie dan de focus en de flow nog maar eens goed te houden. Het medicijn tegen ziekmakende frustraties zijn goede relaties. Belangrijk daarbij is wel dat je niet alleen inschat wat een project in een negatieve flow kan doen veranderen, maar ook dat je weet wie invloed heeft op de genoemde focus en de flow. Met wie krijg je te maken bij het doorlopen van een project?

5 tips voor Softe Projectmanagers.
In de loop der jaren ben ik vanuit verschillende posities en rollen in betrokken geweest bij het managen van projecten. Hierbij gaat het over technische projecten, meest in de petrochemie en veelal ook over implementatietrajecten en programma’s die al dan niet projectmatig zijn aangevlogen. De eerste tip ging over het (h)erkennen van een project. Zeker bij wat ik noem de softe projecten is het niet altijd zo dat projecten herkend worden binnen organisaties waarmee vaak eindeloos veel resources en tijd verspild worden zonder dat een formele (of informele) opdrachtgever hier om vraagt. Daarom 5 tips voor Softe Projectmanagers, in deze blog tip 3.

Kent u de o ja manager? Hij leeft in kantoren en u kunt hem herkennen aan de uitroep “o ja”! O ja is waarschijnlijk een soort lokroep en is bijzonder aanstekelijk, want voor dat je het weet roepen anderen in zijn omgeving allemaal vol verve “o ja”, meestal gevolgd door “vergeten”, “nietaangedacht” of “daswaarook”. De o ja manager zit vol met goede ideeën, pronkt graag met andermans veren en beweegt zich voort door management by walking around. Maar de belangrijkste eigenschap van de o ja manager is iets wat hij juist niet heeft. De o ja manager heeft namelijk geen plan….

5 tips voor Softe Projectmanagers.
In de loop der jaren ben ik vanuit verschillende posities en rollen in betrokken geweest bij het managen van projecten. Hierbij gaat het over technische projecten, meest in de petrochemie en veelal ook over implementatietrajecten en programma’s die al dan niet projectmatig zijn aangevlogen. De eerste tip ging over het (h)erkennen van een project. Zeker bij wat ik noem de softe projecten is het niet altijd zo dat projecten herkend worden binnen organisaties waarmee vaak eindeloos veel resources en tijd verspild worden zonder dat een formele (of informele) opdrachtgever hier om vraagt. Daarom 5 tips voor Softe Projectmanagers, in deze blog tip 2.

Als een project eenmaal (h)erkend is, is mijn ervaring dat het nog niet altijd evident is dat het ook projectmatig wordt aangevlogen. Wat ik vaak zie is dat na het herkennen van een project de uitvoering leidt tot het vormen van praatgroepjes. En waar alle goede intenties soms nog worden vastgelegd in notulen en mogelijk zelfs een actielijst, raakt de projectmatige benadering daarbij op de achtergrond. De scope wordt minder helder of niet begrensd, afspraken over gerichte inzet, planning en te maken kosten raken op de achtergrond. Zeker bij ICT gerelateerde projecten en implementatietrajecten zie je dat het enthousiasme van projectteams leidt tot een snel veranderende scope, telkens nieuwe wensen en het vervagen van de doelstelling van het project. Langzaam maar zeker zijn we met zijn allen iets anders aan het doen…. Mijn tip: werk planmatig.

In de loop der jaren ben ik vanuit verschillende posities en rollen in betrokken geweest bij het managen van projecten. Hierbij gaat het over technische projecten, meest in de petrochemie en veelal ook over implementatietrajecten en programma’s die al dan niet projectmatig zijn aangevlogen. Projectmanagement intrigeert mij. Reeds in de tijd van de Egyptenaren en de Maya’s moet er een vorm van projectmanagement geweest zijn. Want niet alleen technisch zijn de piramides en verborgen steden een hoogstandje voor die tijd, er moet ook tijddruk op hebben gestaan en de kosten zullen enorm geweest zijn.

Ik ga er zomaar van uit dat er kwaliteitseisen waren en dat niet iedere architect zonder uitgebreide screening was gekwalificeerd. En zo zullen er nog veel meer processen beheerst zijn, denk aan inzet van mensen, leiderschap, logistiek, leveranciers, etc. Projectmanagement is dus niet alleen van nu, maar wat relatief nieuw is, is dat ze methodisch omschreven wordt en dat daarin steeds meer verschillende aanpakken te herkennen zijn.

Op 9 april 2019 schreef ik: Morgen de hele dag uit de lucht i.v.m. het 4DLEAN EVENT. Heb hier veel zin in. AAA (Triple A)

A1= door mijn recensie van het boek van Jim Lippens
A2= door mijn recensie van het boek van Rudy Gort
A3= doordat dit mijn inspiratiebron is voor het happiness@work event waar ik de “pressurecooker sessie FUTUREPROOF” mag geven (8 oktober 2019, Kasteel Brasschaat).

Na 10 april schreef ik: Kippenvel! Wat een mooie dag. ALLES klopte. Focus op de goede P, de P van People. Heb nog steeds het Ve-TSIN gevoel. Veel energie dus. CHAPEAU et MERCI voor de inleiders, maar ook voor alle ondersteunende diensten en de Catering!