Crisis! Welke crisis?

De storm die gisteren over ons land loeide, heeft ons twee dingen geleerd. De dijken houden het en over wat een crisis is valt niet te twisten. Volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken is er sprake van een nationale crisis als een ‘zeer grote gebeurtenis leidt tot ontwrichting van de samenleving’. Zes doden, gewonden, miljoenenschade, afgesloten wegen, files tot ver na middernacht, geen treinverkeer, nee, inderdaad, het was eigenlijk en gewone dag, alleen met een beetje veel wind. In plaats van pollen dakpannen. 
Wanneer is er dan wel sprake van een crisis? Volgens onze nationale roergangers is er sprake van een echte crisis wanneer de hulpdiensten het werk niet meer aan kunnen, er veel doden vallen en er ontstaat een chaotische situatie ontstaat. “En met alle respect, maar dat was niet aan de orde.??? Aldus een zegsman van het ministerie. 

Dat roept natuurlijk de vraag op hoeveel veel doden zijn en wat precies een chaotische situatie is. Aan een antwoord op de eerste vraag wagen we ons niet, maar misschien werpt het cynische credo van Stalin enig licht op de zaak: een dode is een drama, een miljoen slechts statistiek. Over het antwoord op de tweede vraag kunnen we kort zijn: als de hulpdiensten het niet meer aankunnen, ontstaat er chaos, en dus crisis. Dus was er inderdaad geen sprake van een crisis. 

Laten we het erop houden dat er pas sprake is van een crisis wanneer de formatie mislukt en er weer van voren af aan kan gaan worden geformeerd. Ook dan kunnen de hulpdiensten het werk weliswaar aan, en dat er doden vallen als gevolg van bijvoorbeeld heftige rellen lijkt niet aannemelijk, maar dat er dan sprake is van een chaotische situatie is zonneklaar. Misschien dat we dat niet als zodanig ervaren, maar dat heeft te maken met gewenning. 

De cursus ‘Crisiscommunicatie’ mag gerust een doorslaand succes worden genoemd. Naast de ultieme geruststelling ‘er is geen gevaar voor de volksgezondheid’ (vaak uitgesproken door een gewichtige man in pak met bouwhelm op terwijl de asbestdeeltjes door het scherm de huiskamer inwaaien), is er nu weer een nieuwe kraker: ‘Er is geen sprake van een crisis.’