Het is nog maar enkele jaren geleden, voordat de crisis begon in september 2008, dat bestuurders binnen the old boyzz network de mond vol hadden van de “unieke talenten” waarover de nieuw benoemde eindverantwoordelijke(n) beschikte(n)! Tegelijkertijd een rechtvaardiging voor de zojuist ondertekende arbeidsovereenkomst met daarin exorbitante vergoedingen én dito verantwoordelijkheden en bevoegdheden.
OK, er was dan wel enig protest maar met z’n allen kwamen we toch niet veel verder dan ‘dat zal dan wel, deze baas zal dan zeker uniek zijn.’ Die reactie was begrijpelijk want de ‘unieke talenten’ waren tot aan de crisis nog niet écht getetst. Uit hun CV leken zij goede ‘mooi weer zeilers’ te zijn, maar of zij ook de zwaarste stormen zouden kunnen weerstaan? Dat was nog maar de vraag…..
Vorige week vielen er weer een paar van die ‘unieke talenten’ door de mand. Deze keer zijn het de bestuurders van Zorgsuper MEAVITA die we kunnen rijgen aan de lange snoer met kralen van door de mand gevallen ‘unieke talenten’…..
Zo voelt in hectische tijden de kamer van de publieke-sector-coryfee zich als een oase van rust. Sterker nog: de feestsigaar kan nu al branden want de verwachting is dat 2013 opnieuw een Topjaar wordt, v.w.b. je persoonlijke beloning that is.
Je vraagt je dan toch af aan welke uitzonderlijke economische/maatschappelijke bijdragen, zeker in deze tijd van crisis, deze van belastinggeld betaalde coryfeeën dat te danken hebben?
Overigens, je mag hier ‘bankier’ zelfs ruimer zien: wat als je als klant, als consument, als belastingbetaler mag meebeslissen over de beloningen die de verschillende topmannen & -vrouwen in de verschillende sectoren profit, non-profit, Politiek etc, kunnen ontvangen? Zijn we dan niet met z’n allen op weg naar een (bijna) ideale republiek?
Nu, volgens de CEO van de Spaanse bank CAJA NAVARRA (CAN) Enrique Goni is dat héél goed mogelijk. Zo wordt er voor de bepaling van zijn persoonlijke vergoeding gebruik gemaakt van een onderzoek onder de klanten van CAN. Een paar jaar geleden daalde de klantwaardering van een 7 naar een 6,3, of de heer Goni maar even 30% wilde inleveren. In zijn recente interview met WHARTON heeft Goni ook nog eens alle begrip voor het standpunt van zijn Bestuur & zijn medewerkers ook….
Maar ja CAJA NAVARRA was dan ook een middelgrote bank die 10 jaar terug pionierde met CIVIC BANKING: eenvoudig gezegd de gemeenschap bankiert en die wordt daarvoor beloond. Of zoals Enrique Goni het stelt: “Banken dienen hun klanten te behandelen als Burgers.”
‘Griekenland’ blijkt dichterbij te zijn dan we denken. De kinderen van Chaos zijn van de Olympus afgedaald & wonen nu bij ieder van ons om de hoek. De financiële ellende waarmee zij ons de laatste decennia confronteren (b)lijken in het niet te vallen bij de leningen die we verstrekken om de Griekse buren uit de brand te helpen. Wij zijn er mooi klaar mee…..
Werp een blik in onze rubriek ‘Het Spel om Poen en Prestige’: de fraudes & schandalen vliegen je om de oren; vooral die van de laatste jaren. Wellicht begrijpelijk: als de Titanic zinkt dan is het ‘ieder voor zich en God voor ons allen’. Vertaald door betrokken als: pakken wat je pakken kan: zelfverrijking regeert.
Hoe toevallig is het dan om, nu de volgende fraude zich aandient, te kijken naar de Missie van de betrokken organisatie, AMARANTIS: “Amarantis Onderwijsgroep staat voor onderwijs met karakter dat gebaseerd is op de christelijke grondslag”. De betekenis van dat laatste wordt door de acteurs in dit Griekse drama op een geheel eigen wijze geduid….
‘Zeker een derde van de directeuren van woningcorporaties verdiende vorig jaar meer dan de balkenendenorm (€ 193.000).’ meldde Het Financieele Dagblad vorige week. Direct stak er een storm van protest op & besloten verschillende lokale Overheden deze topinkomens af te straffen via de subsidiegelden. Begrijpelijke reactie wellicht, want als het werkloosheids percentage 5,3% bedraagt, dan is het de vraag of het jezelf toekennen van hoge(re) beloningen gepast is; zeker als je organisatie ook nog eens een “sociale functie” heeft.
Toch is het nog maar de vraag of dat voornemen van de Overheid terecht is….
Recent publiceerde Steven Kaplan, Chicago Booth’s distinguished service professor of entrepeneurship and finance, zijn onderzoeksrapport Executive Compensation and Corporate Governance in the U.S.: Perceptions, Facts and Challenges. Zijn conclusie: als we kijken naar de vooraf door een organisatie overeengekomen beloning voor een bestuurder/CEO en we relateren dat aan dat wat in het verleden is gebeurd, dan ontvangt hij/zij zeker niet te veel.
Kaplan vult dit nog aan met het gegeven dat de betreffende bestuurder op dat moment natuurlijk ook een écht bestuurlijk talent is!
‘Wellicht is nog het meest verrassende aspect aan het LIBOR schandaal hoe vertrouwd het allemaal is….’ die reactie gaf columnist Eduardo Porter in zijn bijdrage vorige week aan The New York Times.
Het citaat in de kop van dit artikel komt uit een (ook) vorige week gepubliceerd onderzoek door Law Firm LABATON SUCHAROW: “Particularly troubling, 16 percent of respondents reported that they would commit a crime—insider trading—if they could get away with it.”
& Dat de zakenbankiers (opnieuw) weg kunnen komen, deze keer uit het LIBOR schandaal, die indruk kun je krijgen uit een bericht dat vandaag bekend wordt gemaakt: Deutsche Bank heeft clementiestatus in Libor-schandaal. Als Overheden clement zijn tegenover personen die opzichtig in de fout gaan, dan is het inderdaad de vraag of er verbetering in hun gedrag plaatsvindt* …. Het is te hopen dat DB net zo clement is t.o.v. hun klanten. 😮
Terug naar het onderzoek van LABATON SUCHAROW want die resultaten zijn zeker interessant: “Labaton Sucharow LLP today announced the results of its survey of 500 financial services professionals across the United States and United Kingdom.”
De oorspronkelijke titel van deze entry was ‘Een Nieuwe Week, een Nieuw Bankschandaal: over de vos, zijn haren, zijn streken; over het 800 triljoen belang in het LIBORschandaal.’ Inmiddels blijkt de impact van LIBOR chronisch te zijn.
LIBOR blijft voor de onderzoeksjournalistiek een casus waarin men zich vastbijt ook omdat een aantal rechtzaken nu nog lopen. Een voorbeeld is BBC’s Panorama die deze week komt met The Big Bank Fix. De Topbankiers, eindverantwoordelijken, blijken beter op de hoogte te zijn geweest over rentemanipulatie dan tot toe toegegeven.
Maar eerst het begin 020712:
LIBOR, ofwel: “de London Interbank Offered Rate is de gemiddelde interbancaire referentierentevoet waartegen een selectie van banken op de Londense geldmarkt elkaar leningen verstrekt voor een bepaalde termijn.” (wikipedia)** Bij de meeste consumenten is LIBOR abracadabra*** & inderdaad, dat zou het behoren te zijn. (nb; BBC laat in een infographic de relevantie van LIBOR zien). ‘Behoren te zijn’ als het niet zo was dat LIBOR nu aan de basis staat van een Nieuw Bankschandaal…. Wie zei er ook alweer dat de bankiers hun gedrag zouden verbeteren?
Het LIBOR tarief wordt over de hele wereld gebruikt en dient als basis voor financiële producten als hypotheken en andere particuliere & zakelijke leningen (nb; totaal voor 10 triljoen USD). Uit onderzoek door Amerikaanse en Britse FRB/FSA autoriteiten**** blijkt nu dat al sinds 2008 (nb; uitbraak van de crisis, weet je nog?) LIBOR tarieven onjuist werden doorgegeven door een groep van 15 banken om zo extra winsten te behalen of verliezen te beperken. Deze manier van handelen was geen uitzondering maar blijkt ‘schering & inslag te zijn’, aldus Het FD. Zo kennen we nu het LIBORschandaal (eenvoudig gezegd: jij & ik betalen het verkeerde tarief…..).
De Britse Centrale Bank heeft vrijdag een 1e boete uitgedeeld van 290 miljoen GBP (nb; $ 451 miljoen) aan BARCLAYS. Vandaag besloot BARCLAY’s Bestuursvoorzitter Marcus Agius op te stappen. De gebeurtenissen waren voor hem ‘a devastating blow’; voor ons ook…..
‘Nederlanders moeten afkicken van bankleningen en andere financiering zoeken.’ die uitspraak deed Boele Staal, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken één dag voordat de Commissie de Wit concludeerde dat iedere Nederlander € 6.000 heeft bijgedragen aan de oplossing van de bankencrisis; dat kan geen toeval zijn….
Het is ook een opmerkelijke uitspraak, zeker van een bankiersvereniging, want juist van hen verwacht je een bijdrage aan de geldschepping. Geldcreatie die een bijdrage levert aan de (bloei van de) economie. Althans, zo zou ’t behoren te zijn, zo is de oudste bank ook begonnen…
Het ‘proefbalonnetje’ van Staal leidt er hier in huize Scheepers i.i.g. toe dat we ons afvragen: ‘wanneer zijn onze 3 dochters in staat zelfstandig een woning te kopen?’.
In fraudezaken is er een duidelijk patroon te herkennen: op het moment suprême zijn plots alle spelers in het drama zich bewust van regels & procedures! Dat moment is het moment waarop de eindverantwoordelijke er, als een dief in de nacht, met de poet i.c. bonus vandoorgaat. Op dat moment stellen bestuurders & Raden van Commissarissen dat er ‘contracten & bindende afspraken zijn met betrokkene waarvan NIET kan worden afgeweken!’ ofwel: de Vestia affaire.
Een duidelijk maar ook opmerkelijk patroon omdat tot kort voor dit moment niemand van hen enig besef leek te hebben van procedures, richtlijnen, bevoegdheden, autorisaties…..
Dit miljoenengat is door het nieuwe VESTIA Bestuur flux opgelost: enkele 1.000-den woonheden gaan vanaf nu € 50,-/maand extra huur betalen. Een bedrag van € 600/jr. dat diezelfde gezinshoofden waarschijnlijk graag hadden gereserveerd voor hun pensioen. Weet, beste huurders: in ééndrachtige samenwerking heb je nu wel Staal’s pensioengat gedicht……
Communiceren in tijd van crisis, als het ff tegenzit of als er een bericht in de media verschijnt dat jou nu niet zint, da’s een “Vak Apart”. Dat blijkt deze week maar weer eens.
NRC publiceerde vorig weekeinde een artikel waarin de besteding van publiek geld door de TU Delft ter discussie werd gesteld. ‘Miljoenen gingen verloren met vastgoed en rijksgeld werd onrechtmatig uitgegeven.’En passant kwamen er ook nog enkele smeuïge details naar buiten zoals, daar is ie weer, de vergoedingen en declaraties van de bestuurders….. Als je dat artikel leest als verantwoordelijk bestuurder, op zaterdagochtend bij je ontbijt, dan kan er wel degelijk een krentenbol in je slokdarm blijven steken. Dat je stante pede op je werkkamer een brandbrief in elkaar knutselt is wellicht te begrijpen. Maar dat je die reactie vervolgens ook daadwerkelijk publiek maakt, da’s wellicht niet handig…..
Kort daarna geef je een interview in het (opmerkelijk kritische) Weekblad van je universiteit. De titel met je uitspraak zegt vervolgens al genoeg: ‘Er gaat altijd wel een keer iets mis’. Je bevestigt dit nog met de opmerking ‘Als je kijkt naar grote en complexe organisaties dan is er altijd wel een keer iets dat mis gaat.’ Als dat zo is, dan is de vraag waarom jij daaraan leiding zou willen geven?
Je verklaring is één verdediging waarin de schuld toch vooral bij anderen ligt; niet handig. De enkele reactie die op het artikel volgt zegt daarover al ‘iets’. Zo is daar de ‘teleurgestelde medewerker’ en zijn de ‘Vakbonden verbaasd en verontrust’. Een beerput lijkt geopend nu ook de staatssecretaris opheldering wil. NRC kan (zeer) tevreden zijn.
Positief aan dit verhaal is wellicht dat we hier (weer) een casus hebben die universitair-waardig is voor het vak Strategisch Communicatie Management. 😉
