Of het nu de hoofddirectie van NOS Sport is, de directie van Pakhuis De Zwijger, de voor het Groningen drama verantwoordelijke ambtenaren, politici, commerciële partijen, ook recent falen van leiderschap laat nog eens zien dat verantwoordelijkheid nemen en zelfs excuses maken niet in het DNA van onze Nederlandse cultuur zit. Als er überhaupt al excuses worden aangeboden dan gebeurt dat pas na druk van buitenaf.
Argumenten om geen excuses aan te bieden variëren van ‘trial by media‘, ‘vroeger kon dit wel’, ‘ik ben/wij zijn ook slachtoffer’! Zelfs als later zou blijken dat jouw persoonlijke invloed op het drama beperkt was, dan nog is het aan te raden om maar direct je begrip te tonen met de mogelijke slachtoffers door iig aan hen je excuses aan te bieden: je was tenslotte (eind)verantwoordelijk. Door dat na te laten maak je voor de slachtoffers het persoonlijk drama ‘alleen maar’ groter.
De Groningen catastrofe “is een verhaal van twee werelden. De ene wereld is de wereld van beleidsmakers, politici, regelgevers, uitvoerders, commerciële bedrijven en toezichthouders. Die wereld bestaat uit processen en procedures, uit wetten, regels, protocollen en afspraken, uit begrotingen en winst- en verliesrekeningen. De andere wereld bestaat uit de bewoners van Groningen, met zorgen over bodemdaling, aardbevingen en veiligheid, en met rompslomp, schade en gezondheidseffecten. (….)
De grote focus op de gasbaten en de angst om vastgelegde afspraken over de heel gunstige verdeling daarvan te verliezen, heeft echter in de hand gewerkt dat andere belangen – zoals
het garanderen van veiligheid, beschermen van eigendom en opkomen voor gezondheid en welzijn van burgers – onvoldoende meegewogen werden in de besluitvorming.”
Daan: ‘Je voelt het gewoon trillen, ik zag hele muren bewegen.’, Fleur: ‘Dit is toch niet heel erg leuk.’. Groningse kinderen in het Jeugdjournaal.
Sinds de introductie op 11/30, een connotatie die misschien zo relevant wordt als bijv. 9/11, roept ChatGPT zowel enthousiasme als controverse op. De rode draad is vaak onbekendheid, onbekendheid met de mogelijkheden maar ook met de beperkingen en vooral onbekend zijn met de giga ontwikkeling momenteel binnen en met kunstmatige intelligentie of AI, waarvan het taalmodel ChatGPT nog maar een beperkt deel is*.
Zo kwam ik deze week een advies tegen voor het onderwijs om studenten ChatGPT niet te laten gebruiken, vervolgens een enquête waaruit bleek dat een overgrote meerderheid van mening is dat ChatGPT geen bedreiging vormt voor tekstschrijvers, daarna een artikel in Het FD dat het hoog tijd wordt voor wet- en regelgeving op dit thema én een evaluatie van een training verzorgd door een menselijke trainer waarbij de reactie was: ‘geldverspilling’. Het lijkt hiermee opnieuw tijd voor aandacht voor verandermanagement.
Toezien op de ruimtelijke kwaliteit van de gebouwde en de groene leefomgeving door toepassing van vergunningverlening, toezicht en handhaving, inclusief het mogelijk maken van nieuwe ontwikkelingen.Bekijk alle vacatures
‘Je probeert een internetsite te openen die is geblokkeerd’, ‘De Overheid over 20 jaar, worden beleidsadviezen dan geschreven door tools als ChatGPT?’, ‘Onze conclusie is, dat HR-adviseurs (voorlopig) nog opgelucht kunnen ademhalen.’
Intussen investeert Microsoft miljarden in ChatGPT en reorganiseert BigTech om plaats te maken voor AI maar sluiten in ons land steeds meer organisaties, w.o. overheid en banken, de toegang tot ChatGPT af voor hun medewerkers. De Overheid is bereid hierop nog 20 jaar te wachten en verwachten HR adviseurs dat AI voorlopig geen invloed heeft op hun functioneren. De dialoog deze week is opnieuw duidelijk voor mij: ‘ChatGPT not on my watch!’ ofwel ‘niet zo lang ik hier ben!’.
Deze positie van m.n. eindverantwoordelijken zegt opnieuw ‘iets’ over de manier waarop wij Nederlanders aankijken tegen veranderingen die noodzakelijk zijn voor organisaties, zo geeft FORD deze week aan met deze transitie miljarden te kunnen besparen, en voor de samenleving, nog te langzaam dringt het besef door dat personeelstekorten nu toch echt structureel zijn. Daarmee is ChatGPT een interessante testcase.
“Er een onverwachte, verraderlijke academische dreiging op het toneel: een revolutie in kunstmatige intelligentie heeft krachtige nieuwe automatische schrijfhulpmiddelen gecreëerd.
Dit zijn toepassingen die zijn geoptimaliseerd voor het schrijven van school- en universiteits opdrachten, basis voor een potentieel succes voor studenten dat moeilijk, zo niet ronduit onmogelijk, te voorkomen is.”
Op kunstmatige intelligentie gebaseerde taalmodellen maken het momenteel niet alleen eenvoudiger voor bloggers, schrijvers, journalisten e.a. om iets te publiceren, ook voor studenten is het nu een stuk eenvoudiger hun eindresultaten in te leveren. Er zijn al meerdere apps hiervoor beschikbaar. De vraag wordt dan interessant: hoe reageer je hierop niet alleen als onderwijsinstellingen, wie of wat leverde de opdracht in? Maar ook als samenleving: wat is de waarde nog van een diploma?
‘Collegezaal of thuis?’ vroeg ik recent op de Erasmus campus aan 3e en 4e jaar Master studenten. Hun reactie: ‘Thuis, nu we er toch aan gewend zijn.’
In diezelfde periode vroeg een (iets) oudere generatie Masterstudenten me of er voor het volgen van de lessen ook een alternatieve virtuele ruimte mogelijk was? Dat was ook niet voor het eerst.
In de afgelopen 2 studie-/collegejaren, een periode waarin ik voor ruim 75% virtueel of op afstand les gaf, heb ik mezelf voorgehouden dat didactiek nooit ten koste mag gaan van techniek. Mijn voorkeur heeft een persoonlijke ontmoeting maar ik merk dat ik binnen studeren op afstand resp. virtueel onderwijs ook mijn weg heb gevonden.
Kijk ik naar resultaten van studenten en kijk ik naar de evaluaties van de MC’s/colleges dan merk ik daarin geen achteruitgang. Sterker nog: de waardering die studenten uitspreken ligt zelfs fractioneel hoger. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over hun eerdere ervaringen.
In het artikel ‘Studenten na corona nog steeds minder op universiteit‘ stelt één van de univ’s “Studeren is een sociaal proces waar studenten van en door elkaar leren.” Idd maar of daarvoor het leslokaal/de collegezaal voor de huidige generaties de enige oplossing is, d.i. voor mij nog maar de vraag.
Wat me opvalt op de campus is dat ik daar vooral jonge buitenlandse studenten zie, en terecht anders hadden zij zich wel virtueel ingeschreven/aangesloten. Ook zie ik dat er een nieuw gebouw wordt gerealiseerd en dat terwijl de huidige gebouwen niet meer volledig worden benut.
Het zal nog ‘even’ duren voordat het onderwijs educational technology omarmt en dat terwijl er in de diezelfde studie-/collegezalen aan studenten het vak verandermanagement wordt onderwezen….
Overheid update 300422
‘Goede leraren zijn de belangrijkste bepalende factor voor kwalitatief goed onderwijs. Leermiddelen zijn daarbij het belangrijkste instrument voor de leraar. Met de groeiende digitalisering in zowel samenleving als onderwijs zijn digitale leermiddelen als instrument voor de leraar steeds belangrijker geworden.’ Bron: Digitaal onderwijs goed geregeld | Rapport | Rijksoverheid.nl (NB; d.i. het nu dus nog niet.)
Over de mogelijke vervanging van de leerkracht door kunstmatige intelligentie, op termijn, geen woord…..
Tech update 210821
“Facebook heeft donderdag een test gelanceerd van een nieuwe virtual reality-app voor werken op afstand, waarbij gebruikers van de Oculus Quest 2-headsets van het bedrijf vergaderingen kunnen houden als avatarversies van zichzelf.” #Metaverse gaat van start…..
Het FD: “Volgens Silicon Valley-kenners is het #metaversum de volgende stap in de evolutie van technologie en de logische opvolger van het internet.” https://lnkd.in/ep4HPgaG
“Het metaversum is een poort tot vrijwel alle digitale ervaringen”, stelt Mathew Ball “een belangrijke component van fysieke ervaringen en het volgende arbeidsplatform.” Bron https://lnkd.in/eiwjuaDd
‘Eenvoudig’ gezegd: #augmentedreality#virtualreality#mixedreality in één. Dit lijkt misschien op ‘een ver van mijn bed show’ als FB niet zou zijn gestart met Horizon Workrooms.
Als je nu als particuliere of publieke onderwijsinstelling start met een ‘klaslokaal’ of ‘collegezaal’ in een metaverse vorm, #edtech, en je zoekt daarvoor een docent: ik meld me aan.
Dat geldt overigens ook als je organisatie klanten wil consulteren, adviseren binnen cq vanuit het metaversum, bij deze: willem@willemscheepers.eu
Coronavirus update 150320: nu het er naar uitziet dat de scholen dicht gaan, zijn er mogelijk alternatieven om lessen toch door te kunnen laten gaan, m.b.v. alternatieven zoals:
Khan Academy, een non-profit om iedereen te voorzien van gratis onderwijs;
er zijn meerdere toepassingen die een ‘online leeromgeving’ creëren genaamd ‘virtual classroom‘;
open een YouTube kanaal, plaats daarop je lessen in video formaat en/of pas ‘live stream‘ toe;
combineer je YT kanaal met Slide Share, daar kun je in Power Point je lessen plaatsen.
NB; virtueel onderwijs in rudimentaire vorm werkt, in 1e instantie, ook:
—————————————
“Terwijl ze in haar autonome auto naar de les rijdt, leest de student de notities die geprojecteerd staan op de binnenkant van de voorruit, tegelijkertijd gebaart ze met haar handen om het 3D-model van haar architectuurproject te vormen.” How Technology Is Changing the Future of Higher Education. Begin dit jaar sprak ik met een jonge student, later dit jaar studeert zij af als tandarts. Op mijn vraag of er tijdens de opleiding is stilgestaan bij de invloed van robotica resp. kunstmatige intelligentie op het tandarts vak?. Reageerde ze dat techniek een onderdeel was van de opleiding maar dat haar vak binnen afzienbare tijd ingrijpend zou kunnen transformeren, nee dat niet. Is het ethisch jongeren op te leiden voor een vak dat er straks niet meer is?
“Zolang mensen hebben gewerkt, hebben technologische ontwikkelingen hun manier van werken veranderd. De uitdaging vandaag is op twee manieren anders: het tempo van technologische veranderingen is versneld en de impact van technologie op banen wordt gevoeld op taak- en vaardigheidsniveau.” Betting Big on Employee Development.
