Tag: Commitment

“Ik kan mij vinden in de definitie dat nepnieuws desinformatie is, die wordt verspreid om geld te verdienen of om de publieke opinie te beïnvloeden.” aldus v/m Minister Halbe Zijlstra in antwoord op Kamervragen n.a.v. de berichtgeving over zijn aanwezigheid bij een gesprek met president Poetin.

“Liegen is geen doodzonde.” reageerde premier Mark Rutte n.a.v. de Zijlstra-affaire. “Een leugenaar moet een goed geheugen hebben.” Quintilianus. Aan een goed geheugen leek het Zijlstra de laatste dagen te ontbreken.

Waarschijnlijk is het voor dat wat er nog resteert van Zijlstra’s ego ook maar beter zoals de affaire nu eindigt. Zou hij vandaag in het Kremlin verschijnen bij zijn collega Sergej Lavrov, dan zou deze, ook als NL over deze affaire nog totaal onkundig was, Zijlstra verbaal ‘alle hoeken van de kamer hebben laten zien’. Zeker omdat de Russen al veel langer op de hoogte waren van het nepnieuws dat Zijlstra meerdere jaren verspreidde: hij bevond zich helemaal niet in het hoekje van een kamer in Poetin’s datsja.

“Op een dag zouden jij of ik naar Mars kunnen reizen aan boord van een SpaceX-ruimteschip. Lijkt het op sci-fi? Dat geldt ook voor het idee van een ondernemer die zijn persoonlijke auto de ruimte instuurt om een enorme raket te testen.” The Falcon Heavy Just Launched Successfully. Next Stop, Mars.

“You want to wake up in the morning and think the future is going to be great – and that’s what being a spacefaring civilization is all about. It’s about believing in the future and thinking that the future will be better than the past. And I can’t think of anything more exciting than going out there and being among the stars.” Elon Musk, CEO en Lead Designer SPACEX. 06 februari 2018 vond de 1e testvlucht plaats van de Falcon Heavy.

“Do we have a chance of beating the Soviets by putting a laboratory in space, or by a trip around the moon, or by a rocket to land on the moon, or by a rocket to go to the moon and back with a man?” John F. Kennedy, president van de Verenigde Staten in een memo gedateerd 20 april 1961.

210769 (idd ;-)) zie ik Neil Armstrong de 1e stap op de maan zetten: ‘history’, 060218 zie ik het vertrek van de Falcon Heavy : ‘history in the making’, op weg naar Mars. Hoe een Visie Realiteit wordt: in de voetsporen van John F. Kennedy, o.m. Elon Musk…..

“Amazon, Berkshire Hathaway and JPMorgan Team Up to Disrupt Health Care.” meldt The New York Times gisteren. Deze werkgevers gaan de complete gezondheidszorg (NB; niet alleen de kosten) van hun medewerkers en de gezinsleden van deze medewerkers op zich nemen. Disruptie, idd.

Warren E. Buffett CEO van Berkshire Hathaway, één van de initiatiefnemers: “De extreme toename van de kosten van de gezondheidszorg fungeren als een hongerige lintworm voor de Amerikaanse economie.” Anders gezegd: de economie wordt uitgehold door de sterk stijgende kosten van de gezondheidszorg; niet alleen in de VS. Jeff Bezos, Amazon’s CEO: “Hoe moeilijk dit ook is, het zal de moeite waard zijn om de gezondheidszorg als geheel minder te belasten en de resultaten op het gebied van gezondheid en welzijn voor medewerkers en hun gezinnen te verbeteren. Succes vereist getalenteerde experts, de geest van een beginner en een oriëntatie op de lange termijn.”

Buffett, Bezos en JPMorgan Chase’s James Dimon scharen zich met dit initiatief onder de ‘activistische CEO’s’. Activistische CEO’s zijn eindverantwoordelijken die publieke standpunten innemen over politieke en sociale kwesties, kwesties en aandachtsgebieden die geen direct verband houden met het uiteindelijke financiële resultaat van hun bedrijven. 

Een schrikbarend laag percentage van 25 % van de medewerkers voelt zich verbonden met de Missie c.q. het bestaansrecht van hun organisatie.

Presteren onder tijdsdruk, megalomane leidinggevenden, chagrijnige kantoormaten, het draagt allemaal bij aan deze lage verbondenheid, aan een gebrek aan commitment, aan dit zurige gevoel in je maag. 47% van je medewerkers overweegt dan ook om over te stappen naar een andere werkgever. Of het daar dan zoveel beter is? Da’s nog maar de vraag.

Je kan je afvragen: wat kan er door mijn werkgever worden gedaan om de werkomgeving te verbeteren? Je kan je ook afvragen wat kan ik doen om mezelf op het werk tevreden te stellen? 

Eva Jinek: “Hoe komt het dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen blijft bestaan?” Astrid Joosten “Vrouwen onderhandelen niet.” Annemarie van Gaal: “Nee, da’s denk ik de belangrijkste oorzaak.” Jinek: “Het is niet bewust seksisme vanuit de directie van ‘We gaan jou minder betalen’?” Joosten: “Nee, nee, nee.” Jinek: “Het is dat vrouwen op het moment dat zij moeten onderhandelen over hun contract of over de verlenging daarvan niet genoeg zeggen ‘Dit is wat ik wil’.”

Vervolgens haalt Astrid Joosten het voorbeeld aan van een vrouwelijke werknemer die constateert dat zij € 1.000 per maand minder ontvangt dan een mannelijke collega in een vergelijkbare functie. Deze vrouw ging vervolgens niet klagen bij haar baas, maar nam het zichzelf kwalijk. ‘Wat ben ik een trut dat ik zo slecht heb onderhandeld.’ Joosten memoreert nog dat ‘vrouwen het vooral gezellig willen houden’, ook in tijden van salarisonderhandeling…..

Viggo Waas, gisteravond ook een bij-Jinek-aan-tafel-gast interrumpeert met de opmerking: “Maar die baas moet dat (verschil) toch gelijk gaan trekken?” Inderdaad…..

Nu, de twee grootste uitdagingen waarmee bestuurders, directieleden, managers, leidinggevenden, in 2018 worden geconfronteerd, zijn betrokkenheid van medewerkers en effectieve uitvoering van de organisatie strategie. Da’s mooi, althans voor mij, want laat ik nu net in beide aandachtsgebieden colleges c.q. Master Classes verzorgen en ondersteuning aan organisaties bieden. 😉

Vanuit mijn achtergrond kan ik deze constatering, gebrek aan betrokkenheid van medewerkers c.q. het ineffectief uitvoeren van de strategie van je organisatie, niet ‘zo maar uit de lucht plukken’. & Idd: ik baseer dit op onderzoek door het Leadership Institute van de London Business School (LBS). Een onderzoek onder 1.248 ‘business leaders around the world’ waarover deze week wordt gepubliceerd: ‘Navigating Uncertainty: Global Leadership Challenges.’

1 op 10 vrouwen wordt op het werk seksueel geïntimideerd, zo blijkt uit onderzoek. Wat we niet weten is hoeveel mannen op het werk zich daar dan mee bezig houden en hoeveel collega’s daarbij wegkijken? Die cijfers zijn er niet. Volgen we op twitter de hashtags #metoo #himtoo #balancetonporc dan blijkt ‘1 op 10’ een schrille afspiegeling te zijn van de werkelijkheid, ook op de werkvloer.

Wat kun je verstaan onder seksuele intimidatie op de werkvloer? “Het kan bijvoorbeeld gaan om een mannelijke collega die zijn vrouwelijke collega vraagt naar haar seksleven, tegen haar borsten praat in plaats van haar in de ogen te kijken, of haar heel expliciete uitnodigingen per mail stuurt.” Bron: ‘Seksuele intimidatie hoogst in de ICT.’ Iemand uitnodigen naar de hotelkamer, zoals o.m. Harvey Weinstein dat deed, is dan de overtreffende (sic.) trap.

Als seksuele intimidatie (ook) voorkomt op de werkvloer, hoe staat het er dan voor v.w.b. het aspect veiligheid? In welke mate ben jij als werkgever in staat je medewerkers te beveiligen tegen seksuele intimidatie? 

11 oktober 2017 is the International Day of the Girl Child. Doelstelling van deze dag, die de United Nations in 2012 introduceerde,: “#IDG2017, EmPOWER girls: emergency response and resilience planning.”

Definitie van Empowerment: “Het versterken van mensen en groepen zodat ze kunnen deelnemen aan de samenleving. Via empowerment krijgen individuen, organisaties en gemeenschappen greep op hun eigen situatie en hun omgeving. Ze verwerven controle en hun kritische bewustzijn scherpt aan.”

“Greep op de eigen situatie.”

Deze week verschijnt het rapport Women in the Workplace 2017. Het is een rapport gebaseerd op de uitkomsten uit een enquête waaraan 222 organisaties, met in totaal ruim 12 miljoen mensen in dienst, deelnamen gevolgd door een enquête waaraan 70.000 individuen deelnamen. Eén van de conclusies uit dit onderzoek: vrouwen hebben nog maar weinig greep op de eigen situatie als we kijken naar de werkvloer; hoezo empowerment?

“Ondanks deze veelheid aan organen en instrumenten die als gezamenlijke taak hebben om veilig inzetbare wapens en munitie aan de Nederlandse militairen beschikbaar te stellen, is dit doel ten aanzien van de munitie voor de 60 mm-mortier niet bereikt. Veel procedures met betrekking tot veiligheid zijn slechts ten dele of in het geheel niet uitgevoerd, commissies zijn niet in beweging gekomen, toezichthouders zagen niet toe. Voor zover gebreken werden waargenomen, bijvoorbeeld in de kwaliteit van de munitieopslag, hebben berichten van inspecteurs onvoldoende of in het geheel niet tot acties ter verbetering geleid.” Bron: ‘Mortierongeval Mali’ van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid.

Dit citaat, dat ingaat op het (dis)functioneren van de Nederlandse Defensieorganisatie, deed me denken aan de ramp met de space shuttle Columbia (2003) en de brand in het cellencomplex Schiphol Oost (2005). Bij beide rampen concludeerden onderzoekers dat de oorzaak lag bij managementmissers vergelijkbaar met de missers die in voorgaand citaat worden aangehaald.

Blijkbaar heeft niemand, of op z’n minst weinigen, binnen de Nederlandse Defensieorganisatie iets van de inhoud van rapporten als deze geleerd. Voor mij is dat toch opmerkelijk.

In bijgaande YT horen we “Werken bij Defensie, het is een Levenskeuze.” Als dat zo is, een ‘levenskeuze’ van je medewerkers, dan vraagt dat (zeker) om verantwoordelijk management. Management, hoe inspirerend voor de manschappen wellicht ook, dat (budgetbeperking of niet) leert van fouten en dat zich committeert aan continue verbetering van de organisatie om ‘levenskeuzes’ als deze te kunnen borgen. Dat dit management bij falen terugtreedt, is dan ook logisch.

“Zes bedrijven voldoen nu aan het streefgetal van 30% vrouwen in RvB en RvC.” concludeert Mijntje Lückerath-Rovers bij de recente presentatie van THE DUTCH FEMALE BOARD INDEX 2017. Inmiddels is dit, toch magere, aantal van 6 alweer gereduceerd tot 5….

“Defensie wil ook een inclusieve organisatie zijn, een werkomgeving waarin alle werknemers zich betrokken, gewaardeerd en gerespecteerd voelen om wat zij bijdragen aan de organisatie.” Minister Hennis-Plasschaert in één van haar laatste kamerbrieven ‘Kamerbrief over het Beleidsplan Diversiteit en Inclusiviteit binnen de krijgsmacht’.

Mooi Plan van de Minister maar wellicht weet zij ook: diversiteit in organisaties, het wil maar niet van de grond komen. Overigens, al haal ik hier The Dutch Female Board Index aan, diversiteit én inclusiviteit gaan natuurlijk over meer dan alleen de verhouding M/V. ‘Diversiteit & Inclusiviteit’ gaat over iedereen in je organisatie.

Hennis-Plasschaert: “De relaties en de dialoog tussen medewerkers onderling of met leidinggevenden zijn het vertrekpunt voor het werken aan een inclusieve organisatie.” Aan goede bedoelingen geen gebrek dus, ook daarom nog een paar voorbeelden: