Tag: Crisis-2008

De tweede helft van de afgelopen eeuw was het toneel van de Koude Oorlog. Die draaide niet alleen uit op een confrontatie tussen ideologieën, maar ook tussen twee operationele vormen van uitvoering op het gebied van economie: de vrije markteconomie versus de centraal geplande economie.

In de economie worden vrijwel nooit gecontroleerde experimenten uitgevoerd. Maar zelfs in een laboratorium was geen beter experiment mogelijk waarbij je de uitkomst van de situatie van Oost – met die van West- Duitsland kon vergelijken.

Het uitgangspunt van beide landen was min of meer identiek. Na de Tweede Wereld oorlog begonnen ze met de zelfde cultuur, dezelfde taal, de dezelfde geschiedenis en de dezelfde normen en waarden. Vervolgens stonden ze veertig jaar lang aan weerszijden van een scheidslijn en vond er vrijwel geen handel tussen beide landen plaats. Vandaar dat je kan vaststellen dat het verschil in ontwikkeling van de twee landen dat hier werd uitgetest, het verschil was tussen twee politieke en economische systemen: marktkapitalisme versus centrale planning.

Met enige regelmaat proberen gezaghebbende personen ons te doen geloven dat de economische impasse, voortkomende uit de bank/kredietcrisis, voorbij is. Het oude adagium ”wie niet werkt, zal ook niet eten” wordt overstemd door de wijsheid dat “wie niet uitgeeft, de economische groei in gevaar brengt”. Echter in het tijdperk na 2008 zijn mensen op emotioneel niveau niet aan te zetten (zo is inmiddels duidelijk gebleken) tot blinde consumptie of bestedingen, simpelweg omdat “het systeem” dat van hen verwacht.

Er zijn twee kernoorzaken van de nog steeds voortdurende economische impasse :

“Er is een mythe die veronderstelt dat leren alleen is weggelegd voor de jongeren. Maar zoals het spreekwoord zegt ‘Wat echt telt is dat wat je leert als je denkt dat je alles al weet.’ Je middelbare leeftijd is, c.q. je middelbare jaren zijn, geweldig. Het zijn prima jaren om te leren, om je verder te ontwikkelen. Zelfs de jaren na je middelbare leeftijd zijn daarvoor uitermate geschikt. Zo ben ik zelf aan mijn meest recente baan begonnen op 77 jarige leeftijd en ik leer nog steeds.” John W. Gardner, o.m. Staatssecretaris in het Kabinet van President Lyndon B. Johnson.

De eerste entry die op ManPro verscheen eind 2005 had als titel ‘7 Deugden’ (NB: Nederigheid, Gulheid, Naastenliefde, Zachtmoedigheid, Kuisheid,  Matigheid, IJver), ik heb toen niet kunnen bedenken dat ‘deugden’ (of de tegenhanger er van: de 7 Zonden….) een ‘Rode Draad’ zouden gaan vormen in de managementtrends in de jaren die zouden volgen….

& De YT vid hiervoor? Dat is de ‘meest populaire’ vid in het ManPro YouTube kanaal.

“The more people focus on their salaries, the less they will focus on satisfying their intellectual curiosity, learning new skills, or having fun, and those are the very things that make people perform best.”  Als je nu, o.i.v. het sociaal akkoord, te veel aandacht hebt voor de financiële gevolgen daarvan op je salaris, je beloning, je mogelijke ontslagvergoeding dan hebben die gedachten ook invloed op je natuurlijke nieuwsgierigheid. De kans dat je jezelf dan verder ontwikkelt is gering. Dat heeft vervolgens weer invloed op de prestaties van je organisatie. Uiteindelijk leidt dat in september dan tot nog meer bezuinigingen…..

De premier vraagt ons toch vooral om ‘vertrouwen’ te hebben!, niet alleen in de getallen in dit ‘noeste werkstuk’ maar gewoon omdat we er weer zin in hebben! Vertrouwen vraagt om intrinsieke motivatie. Die vorm van motivatie wordt beïnvloed door Meesterschap, Deelneming en Zingeving; aldus prof. Moss Kanter in haar boek EVOLVE!

Veel minder worden werknemers gemotiveerd door getallen, zo blijkt (ook) uit recent onderzoek door Prof. Tomas Chamorro-Premuzic. Van hem is het citaat waarmee deze entry opent: focus je nu teveel op salaris, op getallen, dan krijg je op de langere termijn het omgekeerde effect van dat wat je beoogt als werkgever, als land.

Al een paar jaar zitten we in een crisis met onze economie. De waarheid is dat dit niet klopt.

Economie is niets anders dan een spanning tussen vraag en aanbod. Wat er aan hebben toegevoegd is dat de economie moet groeien. In de praktijk betekent dit dat de vraag groter moet worden, en het aanbod daar op inspeelt. In 2009 hebben we een punt bereikt waarin de vraag niet meer toenam. We noemen dat het begin van de crisis.

De reden waarom de vraag niet toeneemt is omdat we eigenlijk alles hebben wat we nodig hebben. Produkten worden niet meer bijgekocht, we vervangen alleen nog maar produkten.

De oorspronkelijke titel van deze entry was ‘Een Nieuwe Week, een Nieuw Bankschandaal: over de vos, zijn haren, zijn streken; over het 800 triljoen belang in het LIBORschandaal.’ Inmiddels blijkt de impact van LIBOR chronisch te zijn.

241021

‘Premie 200 miljoen dollar voor Libor-klokkenluider‘, in de VS ontvang je als klokkenluider een percentage van de door de autoriteiten totaal opgelegde boete.

130417

LIBOR blijft voor de onderzoeksjournalistiek een casus waarin men zich vastbijt ook omdat een aantal rechtzaken nu nog lopen. Een voorbeeld is BBC’s Panorama die deze week komt met The Big Bank Fix. De Topbankiers, eindverantwoordelijken, blijken beter op de hoogte te zijn geweest over rentemanipulatie dan tot toe toegegeven.

Maar eerst het begin 020712:

LIBOR, ofwel: “de London Interbank Offered Rate is de gemiddelde interbancaire referentierentevoet waartegen een selectie van banken op de Londense geldmarkt elkaar leningen verstrekt voor een bepaalde termijn.” (wikipedia)** Bij de meeste consumenten is LIBOR abracadabra*** & inderdaad, dat zou het behoren te zijn. (nb; BBC laat in een infographic de relevantie van LIBOR zien). ‘Behoren te zijn’ als het niet zo was dat LIBOR nu aan de basis staat van een Nieuw Bankschandaal…. Wie zei er ook alweer dat de bankiers hun gedrag zouden verbeteren?

Het LIBOR tarief wordt over de hele wereld gebruikt en dient als basis voor financiële producten als hypotheken en andere particuliere & zakelijke leningen (nb; totaal voor 10 triljoen USD). Uit onderzoek door Amerikaanse en Britse FRB/FSA autoriteiten**** blijkt nu dat al sinds 2008 (nb; uitbraak van de crisis, weet je nog?) LIBOR tarieven onjuist werden doorgegeven door een groep van 15 banken om zo extra winsten te behalen of verliezen te beperken. Deze manier van handelen was geen uitzondering maar blijkt ‘schering & inslag te zijn’, aldus Het FD. Zo kennen we nu het LIBORschandaal (eenvoudig gezegd: jij & ik betalen het verkeerde tarief…..).

De Britse Centrale Bank heeft vrijdag een 1e boete uitgedeeld van 290 miljoen GBP (nb; $ 451 miljoen) aan BARCLAYS. Vandaag besloot BARCLAY’s Bestuursvoorzitter Marcus Agius op te stappen. De gebeurtenissen waren voor hem ‘a devastating blow’; voor ons ook…..

Op een (bijna) fenomenale manier weet ‘onze’ Politiek sinds het uitbreken van de crisis in 2008 met ideeën & beslissingen te komen die ons alleen maar verder weg lijken te brengen van de economische kansen die zich wereldwijd (toch) voordoen; opmerkelijk.

Zo wordt vandaag het wetsvoorstel ingediend om nog eenvoudiger te kunnen scheiden van je partner. De idee voor dit plan zal ongetwijfeld onstaan zijn op moment dat Minster Kamp met zijn al even vereenvoudigd ontslagrecht kwam: ‘Als je zakelijk snel kan scheiden van elkaar, dan dient dit privé ook mogelijk te zijn.’ …..

Eén van de argumenten voor de ‘scheidingswet’ is grappig (sic.): ‘Dan kan de gescheiden partner met nu minder inkomen snel een bijdrage leveren op de arbeidsmarkt.’ hoorde ik vanochtend in ‘De Heer Ontwaakt’. ‘Grappig’ omdat diezelfde arbeidsmarkt juist nu wordt overspoeld met werknemers waarvan hun werkgever ook ‘ff’ snel wil scheiden…

Dit alles gebeurt op het moment dat er voor ons deze waarschuwing verschijnt: ‘The Netherlands will have to raise annual productivity growth rates by at least a third to sustain historical growth rates of GDP per capita with smaller labor forces.’ Eenvoudig gezeg: de komende jaren meer presteren met sowieso al minder; gescheiden/ontslagen of niet.

Zijn er hiervoor misschien ook nog politieke ideeën?

‘Consumenten en bedrijfsleven zullen de gevolgen ondervinden!’ is de reactie van ING CEO Jan Hommen. ‘Dit gaat de economie verder in het slop helpen. Dit heeft consequenties voor de kredietverlening.’ Fulmineert hij verder in Het FD van vandaag. Zijn collegae-bankiers denken er al niet veel anders over.

De bankentaks is oorspronkelijk in het leven geroepen om het ’t leven van de belastingbetaler ‘iets’ eenvoudiger te maken nadat zij een forse bijdrage hadden geleverd om de banken overeind te kunnen houden; bankencrisis, weet je nog? Nu hebben de bankiers het idee om deze taks, nadat die bij hen is neergelegd, direct door te spelen aan hun ‘gewaardeerde cliëntèle’…. Ongetwijfeld zal dat gaan gebeuren, da’s niet zo verrassend. De vraag is alleen Hoe gaan zij dat doen?

Om Hommen c.s. een handje te helpen heb ik in deze korte entry een voorbeeld.

‘Nederlanders moeten afkicken van bankleningen en andere financiering zoeken.’ die uitspraak deed Boele Staal, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken één dag voordat de Commissie de Wit concludeerde dat iedere Nederlander € 6.000 heeft bijgedragen aan de oplossing van de bankencrisis; dat kan geen toeval zijn….

Het is ook een opmerkelijke uitspraak, zeker van een bankiersvereniging, want juist van hen verwacht je een bijdrage aan de geldschepping. Geldcreatie die een bijdrage levert aan de (bloei van de) economie. Althans, zo zou ’t behoren te zijn, zo is de oudste bank ook begonnen…

Het ‘proefbalonnetje’ van Staal leidt er hier in huize Scheepers i.i.g. toe dat we ons afvragen: ‘wanneer zijn onze 3 dochters in staat zelfstandig een woning te kopen?’.

deze keer gaat mijn bijdrage naar Jan-Kees

Op het 1e gezicht? Weinig. Feit blijft dat iedere Nederlander in januari 2011 een blauwe envelop op de deurmat krijgt met daarin een virtuele aanslag van € 1.750,-. Voor ons hier, op mijn woonadres, betekent dit een bedrag van € 8.750,- Dat bedrag kan je dus ook beter besteden aan je 2011 vakantie bijv., of aan je woning, of aan je pensioen, of aan goede doelen, of aan ….. maar toch niet om in problemen geraakte banken te redden?!@%$#&

Nu heeft de Amerikaanse ‘ooit prestigieuze & nu in faillissement verkerende investeringsbank’ LEHMAN Bros. direct weinig invloed op gehad, op onze € 1.750 pp, maar indirect wel! Al was het maar omdat het handelen van de LEHMAN top Strategisch voorbeeldgedrag werd voor andere bankiers; zie bijv. FORTIS’ Votron.

Het rapport dat examiner Anton R. Valukas opmaakte van het LEHMAN Bros debakel, geeft ons al een aardig inkijkje in dat wat wij kunnen verwachten van het steeds uitgestelde DSB rapport én van uit de uitkomsten uit een, mogelijke (…), parlementaire enquête naar het handelen van onze (investerings)banken.

De Amerikanen weten nu i.i.g. waar hun persoonlijke verplichting naar toe is gegaan. Hun persoonlijke aanslag voor het herstel van de Financiële Crisis bedraagt in 2011 ca. $ 10.000; ‘baas boven baas’, dus.