Tag: Cultuurverandering

“Het gevaar van AI is dat we de doelen heel duidelijk moeten beschrijven en daarbij de grenzen helder moeten aangeven. Een taak geven zonder die heel goed te definiëren, kan funest zijn.” Kolonel VS waarschuwt: AI-drone doodde opdrachtgever in oorlogssimulatie (nos.nl) Het is bij kunstmatige intelligentie net zoals met het opvoeden van kinderen, inwerken van medewerkers zelfs. Maar het is ook zoals met sigaretten, alcohol, drugs, autonoom vervoer, drones e.d.: voordelen zijn vaak direct duidelijk, nadelen zie je pas als je het door hebt.

“I don’t mean to alarm you, but 17 million robots are at large in the world, parking cars, fetching inventory, exploring planets. Their population is doubling every 2.5 years. At that rate,by 2032 robots will outnumber humans.” waarschuwde Harvard Business Review’s editor Andrea Ovans in 2012. Niet veel mensen, beleidsmakers, lazen Ovans’ waarschuwing dat terwijl kunstmatige intelligentie (AI) ook op dat moment het werk en het leven steeds een stukje eenvoudiger, effectiever en efficiënter maakte. Voor veel mensen/organisaties gebeurde dit proces onbewust; daarmee was dit een logische ontwikkeling, een ontwikkeling die zich 10 jaar later nog steeds voortzet alleen nu in een rap(per) tempo.

‘Vrouwen werken meteen na afstuderen al vaker in deeltijd dan mannen.’ meldt het CBS vanochtend. Deeltijdwerk blijft een repeterend thema. Dat deze voorkeur voor een work life balance al generatielang verbonden is aan onze Nederlandse cultuur wordt nog niet zo makkelijk geaccepteerd. Een cultuurverandering, en dat weet je (waarschijnlijk) is van alle veranderingen de meest uitdagende. De vraag is of je daaraan ‘überhaupt‘ wil beginnen?

Ook omdat ik verwacht dat deze manier van werken toch niet zo negatief is voor werkgevers, economie en samenleving, als vaak wordt verondersteld, vroeg ik GPT-4 om advies: hoe kunnen werkgevers en werknemers optimaal profiteren van parttimewerk?

Of het nu de hoofddirectie van NOS Sport is, de directie van Pakhuis De Zwijger, de voor het Groningen drama verantwoordelijke ambtenaren, politici, commerciële partijen, ook recent falen van leiderschap laat nog eens zien dat verantwoordelijkheid nemen en zelfs excuses maken niet in het DNA van onze Nederlandse cultuur zit. Als er überhaupt al excuses worden aangeboden dan gebeurt dat pas na druk van buitenaf.

Argumenten om geen excuses aan te bieden variëren van ‘trial by media‘, ‘vroeger kon dit wel’, ‘ik ben/wij zijn ook slachtoffer’! Zelfs als later zou blijken dat jouw persoonlijke invloed op het drama beperkt was, dan nog is het aan te raden om maar direct je begrip te tonen met de mogelijke slachtoffers door iig aan hen je excuses aan te bieden: je was tenslotte (eind)verantwoordelijk. Door dat na te laten maak je voor de slachtoffers het persoonlijk drama ‘alleen maar’ groter.

De Groningen catastrofe “is een verhaal van twee werelden. De ene wereld is de wereld van beleidsmakers, politici, regelgevers, uitvoerders, commerciële bedrijven en toezichthouders. Die wereld bestaat uit processen en procedures, uit wetten, regels, protocollen en afspraken, uit begrotingen en winst- en verliesrekeningen. De andere wereld bestaat uit de bewoners van Groningen, met zorgen over bodemdaling, aardbevingen en veiligheid, en met rompslomp, schade en gezondheidseffecten. (….)

De grote focus op de gasbaten en de angst om vastgelegde afspraken over de heel gunstige verdeling daarvan te verliezen, heeft echter in de hand gewerkt dat andere belangen – zoals
het garanderen van veiligheid, beschermen van eigendom en opkomen voor gezondheid en welzijn van burgers – onvoldoende meegewogen werden in de besluitvorming.”

Daan: ‘Je voelt het gewoon trillen, ik zag hele muren bewegen.’, Fleur: ‘Dit is toch niet heel erg leuk.’. Groningse kinderen in het Jeugdjournaal.

Sinds de introductie op 11/30, een connotatie die misschien zo relevant wordt als bijv. 9/11, roept ChatGPT zowel enthousiasme als controverse op. De rode draad is vaak onbekendheid, onbekendheid met de mogelijkheden maar ook met de beperkingen en vooral onbekend zijn met de giga ontwikkeling momenteel binnen en met kunstmatige intelligentie of AI, waarvan het taalmodel ChatGPT nog maar een beperkt deel is*.

Zo kwam ik deze week een advies tegen voor het onderwijs om studenten ChatGPT niet te laten gebruiken, vervolgens een enquête waaruit bleek dat een overgrote meerderheid van mening is dat ChatGPT geen bedreiging vormt voor tekstschrijvers, daarna een artikel in Het FD dat het hoog tijd wordt voor wet- en regelgeving op dit thema én een evaluatie van een training verzorgd door een menselijke trainer waarbij de reactie was: ‘geldverspilling’. Het lijkt hiermee opnieuw tijd voor aandacht voor verandermanagement.

‘Je probeert een internetsite te openen die is geblokkeerd’, ‘De Overheid over 20 jaar, worden beleidsadviezen dan geschreven door tools als ChatGPT?’, ‘Onze conclusie is, dat HR-adviseurs (voorlopig) nog opgelucht kunnen ademhalen.’

Intussen investeert Microsoft miljarden in ChatGPT en reorganiseert BigTech om plaats te maken voor AI maar sluiten in ons land steeds meer organisaties, w.o. overheid en banken, de toegang tot ChatGPT af voor hun medewerkers. De Overheid is bereid hierop nog 20 jaar te wachten en verwachten HR adviseurs dat AI voorlopig geen invloed heeft op hun functioneren. De dialoog deze week is opnieuw duidelijk voor mij: ‘ChatGPT not on my watch!’ ofwel ‘niet zo lang ik hier ben!’.

Deze positie van m.n. eindverantwoordelijken zegt opnieuw ‘iets’ over de manier waarop wij Nederlanders aankijken tegen veranderingen die noodzakelijk  zijn voor organisaties, zo geeft FORD deze week aan met deze transitie miljarden te kunnen besparen, en voor de samenleving, nog te langzaam dringt het besef door dat personeelstekorten nu toch echt structureel zijn. Daarmee is ChatGPT een interessante testcase.

Mariette Hamer, regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag, heeft heel veel vrouwen gesproken die te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wat valt op? #Nieuwsuur pic.twitter.com/u2gDaQYUsQ

— Nieuwsuur (@Nieuwsuur) January 14, 2023

“Ik denk dat mensen daar toch met de pet naar toe gaan zwaaien. Ze blijven het toch wel doen.”, “Ze vertellen daar waarschijnlijk dat je hiermee moet kappen. maar ik denk niet dat dit doordringt.” Jongeren reageren bij het NOS journaal op de publicatie van het ‘Nationaal Actieprogramma Aanpak seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld‘ waarin o.m. wordt aangedrongen trainingen aan te bieden om in organisaties en samenleving tot het gewenste gedrag te kunnen komen.

Later die avond bij Nieuwsuur vraagt Mariëlle Tweebeeke: “Moeten mannen opgevoed worden hoe ze met vrouwen om moeten gaan?” Regeringscommissaris Mariëtte Hamer: “In zekere zin: ja.” Ik deel hun mening zoals in ‘Over de impact van ouders op organisatiecultuur‘.

Beiden vertrekken nog voordat er een onderzoek plaatsvindt naar dat wat er nu daadwerkelijk is gebeurd in de tijd dat zij leidinggaven aan hun teams. Niet verstandig, zoals we eerder lazen kun je een crisis het best recht in de ogen kijken, maar ook dat past bij een leidinggevende die een dwingende leiderschapsstijl hanteert: ontwijken, zelfs vluchten als het spannend wordt.

Als je de berichten leest die tot nu zijn verschenen over zowel Khadija Arib als over Matthijs van Nieuwkerk dan kun je jezelf ook afvragen hoe het kan dat beiden met een op het eerste oog dwingende leiderschapsstijl zo lang zo succesvol waren?

Omdat er, vermoed ik*, op meerdere werkplekken sprake is van een dwingende leiderschapsstijl, terwijl het team dat of de organisatie die door deze leidinggevenden worden aangestuurd tegelijkertijd zéér succesvol kunnen zijn, ga ik hier op zoek naar het antwoord op die vraag: wat maakt een dwingende leider succesvol? 

Vriend en vijand vallen over elkaar heen nu Elon Musk ook Twitter heeft toegevoegd aan zijn ondernemingen Tesla, Space X, Starlink, Neuralink en the Boring Company. Confusion and Frustration Reign, stelt de New York Times. Musk’s stijl van ondernemen en managen week sowieso al af van dat wat als ‘normaal’ werd gezien, en nu opnieuw. Musk is in zijn strategie zeer zeker geen ‘piggyback rider‘.

Inmiddels kun je niet meer voorbij aan zijn invloed op de wereldwijde samenleving en dan m.n. op infrastructuur in bijna al zijn vormen.

“Bij een inval in het huis van Frits van Eerd zijn honderdduizenden euro’s in contanten aangetroffen.” meldt Het FD vanmiddag. Dit bericht volgde op het rumoer dat vanochtend ontstond direct nadat JUMBO een nieuwe reclamecampagne startte gericht op het WK in Qatar. In die campagne was er, ongetwijfeld onbedoeld maar toch, een indirecte verwijzing te vinden gerelateerd aan de besmette bouwwijze van de stadions in Qatar.

Deze 2 feiten ‘bij elkaar opgeteld’ vraagt om crisismanagement en juist daarin blijken zowel JUMBO als de familie Van Eerd niet bijster handig te opereren.

Als je dan toch ‘je schaapjes op het droge hebt‘ en er in 2024 nog een door de FIOD aan te spannen rechtszaak volgt, met wie weet wat er in de tussentijd nog meer naar buiten komt aan ongelukkige details, kun je dan niet beter ‘de tent verkopen?’ Ik denk het.