Tag: Cultuurverandering

“Je gaat het pas zien als je het doorhebt.” Johan Cruyff had gelijk. Nadat we zaken als een trimmer en een hoofdtelefoon via CoolBlue hadden besteld, deden we dat recent met een condensdroger. Waar CoolBlue eerder nog duurder bleek dan, opmerkelijk genoeg, de producent van een laserprinter, bleek de condensdroger een mooie aanbieding. Vervolgens start een proces waar ik vanuit mijn professie benieuwd naar ben; een leerschool.

Het werd een interessante ervaring. Een ervaring die duidelijk maakt dat de mens dit specifieke proces van klantgerichtheid zo min mogelijk kan verstoren. Hoe anders de ervaring die ik tegelijkertijd heb met de leasemaatschappij van mijn auto. Daar blijkt juist de mens, ondanks (wellicht) alle goede bedoelingen, de storende factor te zijn. Daarom mijn advies: wil je als organisatie klantgericht zijn, wil je jezelf onderscheiden? Pas dan machine leren en kunstmatige intelligentie toe in je processen en liefst zo snel mogelijk. 2018 kan daarvoor een mooi jaar zijn.

“Vrouwen kunnen niet onderhandelen.”, “Reorganisatie Nationale Politie kost honderden miljoenen maar de prestaties van de politie zijn er over het algemeen niet op achteruit gegaan.”, “Volgens premier Mark Rutte is het effect van afschaffen dividendbelasting op bedrijven niet bekend.”

Je zou de indruk krijgen dat ‘fake news’ een term is verzonnen door Donald Trump in samenspraak met Vladimir Putin en vervolgens direct overgenomen door een scala aan beleidsmakers; niets is minder waar. Fake News is zo oud als dat de mensheid hier rondloopt. Noem het foutieve informatie, vergissing in de communicatie, noem het te mooi voorgestelde marketing, noem het misleiding. Of is dit allemaal ook fake news?…..

Volgens Wikipedia is de definitie voor fake news of nepnieuws: “desinformatie verhuld als nieuws die voornamelijk verspreid wordt via websites en sociale media, met als doel het maken van winst of het beïnvloeden van de publieke opinie.” Deze definitie is op zich al fake news want, zoals gezegd: fake news is zo oud als de mensheid. Laat ik met een fake news voorbeeld beginnen dat een giga impact heeft gehad op de Westerse samenleving: de aflaat….

“Nederland heeft de Heilige Graal van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen ontdekt!” Sorry, ik vergis mezelf. Er staat: “Nederland heeft de Heilige Graal van Belastingontwijking ontdekt.”

D.i. de conclusie van de onderzoeksjournalisten die zichzelf op de Paradise Papers hebben gestort. De site wordt beheerd door de Süddeutsche Zeitung, de krant die als eerste in bezit kwam van de Paradise Papers. Naast belastingparadijzen als de Bermuda’s en de Kaaimaneilanden, krijgt Nederland daarin een prominente plaats (zelfs al vergeet RTL-Z in de YT ons land). Op zich was dit al bekend maar de fiscale handel & wandel van ons land wordt nog eens mooi (sic.) samengevat. De journalisten hanteren voor het dubieuze handelen dat belastingontwijking legaal toe staat een mooie term “das niederländische Steuerschlupfloch“.

Belastingontwijking faciliteren is de ene kant van onze Rijksoverheid. Bij de andere kant lezen we: “De Rijksoverheid helpt bedrijven die hulp nodig hebben bij maatschappelijke verantwoord ondernemen (MVO). Dat betekent dat zij rekening houden met de effecten van hun bedrijfsvoering op mens, milieu en maatschappij.” Beide kanten spreken elkaar tegen.

De Strategische keuze die dit vervolgens oproept bij bedrijven en organisaties is: “Wat te doen: Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen of Belastingontwijking?”.

Je kan geen krant openslaan, geen mediaberichten volgen, geen praatprogramma zien of #MeToo, #HimToo en vergelijkbare hashtags zijn cruciaal onderwerp; ook hier: “Ben Jij op Je Werk Beschermd tegen Harvey Weinstein?“. Hoe terecht deze aandacht in ons land voor het thema seksuele intimidatie ook is, in de VS lijkt ‘het oog (c.q. de kern) van deze storm’ alweer voorbij te zijn geraasd; opmerkelijk genoeg. Net zo opmerkelijk, overigens, is het gebrek aan reacties in ons land vanuit werkgevers en hun belangenorganisaties (mannenbolwerken?).

Als ons land maar ook onze bedrijven, onze werkgevers (toch) willen voorkomen dat seksuele intimidatie verdwijnt als hype aan de horizon, dan zou daarvoor een maatschappelijke verandering nodig zijn. Mooi (toch?) maar hoe reëel is dit?

Volgens N.N. Taleb’s filosofie over de maatschappelijke impact van de Zwarte Zwaan is dit hier irreëel. De Zwarte Zwaan wordt gekenmerkt doordat: – het onvoorspelbare gebeurtenissen zijn die – een enorme impact hebben en die – vervolgens achteraf aannemelijk en voorspelbaar worden gemaakt. Seksuele intimidatie voldoet aan de laatste 2, niet aan de 1e. Voor vele ‘omstanders’ (zie o.m. Weinstein) was seksuele intimidatie geen ‘onvoorspelbare gebeurtenis’, d.i. de zgn. outlier c.q. ‘uitbijter: een waarneming die niet bij de overige waarnemingen lijkt te passen’.

Ben ik dan klaar met deze entry? Nee, Taleb heeft (als goed wetenschapper) ook niet altijd gelijk en ik wil dan ook een ‘poging tot verandering’ ondernemen door op te merken hoe sociaal maatschappelijke veranderingen tot stand komen. 

1 op 10 vrouwen wordt op het werk seksueel geïntimideerd, zo blijkt uit onderzoek. Wat we niet weten is hoeveel mannen op het werk zich daar dan mee bezig houden en hoeveel collega’s daarbij wegkijken? Die cijfers zijn er niet. Volgen we op twitter de hashtags #metoo #himtoo #balancetonporc dan blijkt ‘1 op 10’ een schrille afspiegeling te zijn van de werkelijkheid, ook op de werkvloer.

Wat kun je verstaan onder seksuele intimidatie op de werkvloer? “Het kan bijvoorbeeld gaan om een mannelijke collega die zijn vrouwelijke collega vraagt naar haar seksleven, tegen haar borsten praat in plaats van haar in de ogen te kijken, of haar heel expliciete uitnodigingen per mail stuurt.” Bron: ‘Seksuele intimidatie hoogst in de ICT.’ Iemand uitnodigen naar de hotelkamer, zoals o.m. Harvey Weinstein dat deed, is dan de overtreffende (sic.) trap.

Als seksuele intimidatie (ook) voorkomt op de werkvloer, hoe staat het er dan voor v.w.b. het aspect veiligheid? In welke mate ben jij als werkgever in staat je medewerkers te beveiligen tegen seksuele intimidatie? 

11 oktober 2017 is the International Day of the Girl Child. Doelstelling van deze dag, die de United Nations in 2012 introduceerde,: “#IDG2017, EmPOWER girls: emergency response and resilience planning.”

Definitie van Empowerment: “Het versterken van mensen en groepen zodat ze kunnen deelnemen aan de samenleving. Via empowerment krijgen individuen, organisaties en gemeenschappen greep op hun eigen situatie en hun omgeving. Ze verwerven controle en hun kritische bewustzijn scherpt aan.”

“Greep op de eigen situatie.”

Deze week verschijnt het rapport Women in the Workplace 2017. Het is een rapport gebaseerd op de uitkomsten uit een enquête waaraan 222 organisaties, met in totaal ruim 12 miljoen mensen in dienst, deelnamen gevolgd door een enquête waaraan 70.000 individuen deelnamen. Eén van de conclusies uit dit onderzoek: vrouwen hebben nog maar weinig greep op de eigen situatie als we kijken naar de werkvloer; hoezo empowerment?

“Ondanks deze veelheid aan organen en instrumenten die als gezamenlijke taak hebben om veilig inzetbare wapens en munitie aan de Nederlandse militairen beschikbaar te stellen, is dit doel ten aanzien van de munitie voor de 60 mm-mortier niet bereikt. Veel procedures met betrekking tot veiligheid zijn slechts ten dele of in het geheel niet uitgevoerd, commissies zijn niet in beweging gekomen, toezichthouders zagen niet toe. Voor zover gebreken werden waargenomen, bijvoorbeeld in de kwaliteit van de munitieopslag, hebben berichten van inspecteurs onvoldoende of in het geheel niet tot acties ter verbetering geleid.” Bron: ‘Mortierongeval Mali’ van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid.

Dit citaat, dat ingaat op het (dis)functioneren van de Nederlandse Defensieorganisatie, deed me denken aan de ramp met de space shuttle Columbia (2003) en de brand in het cellencomplex Schiphol Oost (2005). Bij beide rampen concludeerden onderzoekers dat de oorzaak lag bij managementmissers vergelijkbaar met de missers die in voorgaand citaat worden aangehaald.

Blijkbaar heeft niemand, of op z’n minst weinigen, binnen de Nederlandse Defensieorganisatie iets van de inhoud van rapporten als deze geleerd. Voor mij is dat toch opmerkelijk.

In bijgaande YT horen we “Werken bij Defensie, het is een Levenskeuze.” Als dat zo is, een ‘levenskeuze’ van je medewerkers, dan vraagt dat (zeker) om verantwoordelijk management. Management, hoe inspirerend voor de manschappen wellicht ook, dat (budgetbeperking of niet) leert van fouten en dat zich committeert aan continue verbetering van de organisatie om ‘levenskeuzes’ als deze te kunnen borgen. Dat dit management bij falen terugtreedt, is dan ook logisch.

“Mensen zeggen dat de klant altijd gelijk heeft, maar weet je – dat hebben zij niet. Soms hebben zij het verkeerd en dat dient hen te worden verteld.” d.i. één van de vele markante uitspraken uit de mond van Michael O’Leary, RYANAIR’s CEO.

Momenteel heeft de klant van RYANAIR ook ongelijk, je kan nl. niet altijd rekenen op service (‘wie heeft dat verzonnen?’), en daarom worden er nu en in de komende weken vluchten geannuleerd waarmee 300.000 klanten worden gedupeerd. O’Leary biedt kort nadat het besluit in werking trad zijn excuses aan, hij weet dat ook ‘mooi’ te verwoorden, maar het doet geen afbreuk aan het besluit. Waarom zou hij ook: dit en ander klantonvriendelijk gedrag leverde RYANAIR in 2016 een recordwinst op van 1 miljard. Het ziet er naar uit dat 2017 voor RYANAIR financieel nog beter wordt…..

Waarom maak je je nog druk over het tevreden stellen van de klant, als je die klant kan schofferen, totaal niet serieus hoeft te nemen en daarmee een recordwinst weet te behalen? AIRFRANCE KLM, om maar een voorbeeld te noemen, doet ‘m dat niet na. (TRANSAVIA daarentegen lijkt al ‘aardig’ op weg.)

Wat maakt een bedrijf succesvol? De vuistregel voor veel bedrijven zoals maakindustrie, detailhandel, horeca, gezondheidszorg, zelfs onderwijs is daarvoor om de loon- en exploitatiekosten te verlagen of op z’n minst niet te verhogen, waardoor er een vicieuze cyclus van desinvestering ontstaat omdat men steeds op zoek is naar hogere winst. Hogere winst of binnen het budget blijven als graadmeter voor ‘succes’!

Maar wat nu als de focus verschuift van lagere arbeidskosten naar slimmere investeringen: het creëren van producten en diensten die mensen willen kopen, banen die mensen willen behouden en als organisatie streven naar hogere prestaties? Wat als bedrijven verschuiven van een norm van middelmatigheid in klantenservice, in productiviteit, middelmatigheid in banen en lonen naar een nieuwe standaard van uitmuntendheid? Succes gegarandeerd!

Regel opa & oma alvast voor 05 oktober, de dag dat het onderwijzend personeel staakt. Reden: binnen het onderwijs is er geen sprake van slimme investeringen en dat geldt niet alleen voor het onderwijs…..

“Het opleiden van een menselijk arts is een ingewikkeld, duur en omslachtig proces dat jaren in beslag neemt. Als het proces is afgerond na een jaar of tien studie en coschappen heb je precies één arts. Als je twee artsen wilt, moet je het hele proces van het begin tot het einde herhalen.

Maar als je de technische problemen oplost die Watson* nu nog heeft, heb je niet één maar een oneindig aantal artsen die dag en nacht beschikbaar zijn in alle uithoeken van de wereld. Dus zelfs als het honderd miljard dollar kost om dit systeem aan de praat te krijgen, dan is het op termijn nog steeds veel goedkoper dan het opleiden van menselijke artsen.”

Yuval Noah Harari in “Homo Deus, een kleine geschiedenis van de toekomst“. *Watson is IBM’s artificial intelligence of kunstmatige intelligentie platform.