Tag: Cultuurverandering

Eind 2009 (pas….) verschijnt de FISKER KARMA op de automarkt. De KARMA is een opmerkelijke auto 1-tje die een niche creëert die van de eco-chique GT (bron: Autovisie).

De type-aanduiding KARMA is niet zo zeer innovatief als wel de techniek én de uitvoering van deze GT. De techniek bestaat uit lithium-ion accu’s waarmee je een actieradius hebt van 80 km. Om nu te zorgen dat je tóch verder komt, liefst véél verder, plaatst entrepreneur Henrik Fisker ook een generator onder de carrosserie. De generator drijft een electromotor aan op de achteras et voíla: rijden maar! Zo’n eco KARMA GT is in meer dan 1 opzicht nog eens wat anders dan uw hybride HONDA of TOYOTA.

Innovatie-guru Gary Hamel kan trots zijn (nb: IiPUK ook)!

‘5 minuten voor aanvang’ klinkt het uit de luidsprekers. Langzaam beweegt de inhoud van de foyer zich richting Grote Zaal. Ook al hebben de gasten een kaartje gekocht en zich vooraf verdiept in het programma, toch heerst er een gezonde spanning ‘Wat zou het vanavond worden?’.

Als je een zaal binnentreedt in een theater dan verwacht je een hel verlichte zaal, mensen die zenuwachtig op zoek zijn naar hun voorgenummerde plaatsen in de hoop dat ze zich niet door hun rij dienen te wringen als zo dadelijk plots het zaallicht uit- en het doek opgaat. Vaak is die vrees ongegrond want mening artiest laat enkele minuten op zich wachten voordat die bereid is om op het afgesproken tijdstip uit de coulissen te komen.

Maar vanavond is niets minder waar: nog voordat de gasten de zaal betreden komen rocky klanken als die van Blood Sweat & Tears ons al tegemoet. ‘Zijn we te laat?’ Nee hoor, de sessieband is al vast begonnen….

‘De klant kan er niet te lang op wachten.’, ‘Dat is niet de specificatie die de klant bedoelt.’, ‘De klant gaat niet accoord met onze leveringsvoorwaarden.’, ‘De klant vindt de prijs veel te hoog.’, ‘De klant vindt onze service medewerkers maar zo-zo.’, ‘De klant is ontevreden en wil nu de baas spreken.’

Deze zinnen komen u waarschijnlijk bekend voor, dan weet u ook van wie ze afkomstig zijn: van uw Verkoper! Het lijkt er soms verdacht veel op dat uw verkoper in dient is van uw klant. & Als u dan vraagt ‘Zeg, wie betaalt er hier eigenlijk jouw salaris?’. Dan is het antwoord…..

Je organiseert een Nieuwjaarsborrel en na afloop halen je medewerkers de krant! Ze halen een bericht op de voorpagina van de krant niet omdat ze zo onbaatzuchtig waren en de restanten van het buffet met zwervers deelden. Nee, ze halen vanochtend de voorpagina omdat ze van de Nieuwjaarspartij een knokpartij maakten, en dat nog wel met z’n 12-en…..

De knokpartij gebeurde donderdagnacht tussen medewerkers van PRISMA: ‘Mensen met een handicap op een zinvolle wijze laten deelnemen aan de samenleving.’ Het is té simpel om over dit laatste grapjes te maken. Nu maakt zo’n knokpartij de Nieuwjaarsreceptie tot een ‘memorabele gebeurtenis’, 1 waarover ‘jaaaren na dato’ nog gesproken zal worden! Maar of je daar als Bestuur op zit te wachten???

Het Bestuur van PRISMA blijkbaar wel. “Peter Nouwens van de Raad van Bestuur van Prisma spreekt van een handgemeen tussen twee tot drie mensen. “Anderen wilden dat sussen. Het is in vrije tijd gebeurd, maar natuurlijk vinden we dit niet normaal. Iedereen moet zich in het openbaar gedragen, maar onze mensen moeten, net als bij voorbeeld leraren, extra alert zijn. We willen eerst met betrokkenen praten, zo nodig zullen we corrigerend optreden.” zo lezen we.

Het is maandag als Nouwens dit meldt. Toch opmerkelijk dat hij c.q. het management de afgelopen dagen al niet ‘corrigerend’ is opgetreden. Een knokpartij tussen collegae is wel het laatste wat je kan gebruiken binnen je organisatie (cultuur?). Zeker binnen een dienstverlenende organisatie en al helemaal als het gaat om om een organisatie die diensten verleent aan zorgvragers. Mensen die zelf problemen hebben en die m.n. geholpen zijn met een rolmodel (….). Enige tolerantie of begrip voor het knokken van & door deze rolmodellen is dan niet op zijn plaats.

Bij PRISMA is er héél veel werk aan de winkel zo blijkt en dan m.n. bij de ‘zorgvragers’ die ze ‘in huis’ hebben…… (nb: gelukkig zijn er ook nog zorgverleners waar de cultuur een héél andere is)

Ook al volgen organisaties de curven van Kondratieff en Greiner (nb; succesvolle organisaties stoten in golfbewegingen onderdelen af om vervolgens weer nieuwe te acquireren, zie bijv. PHILIPS), organisaties worden ook steeds complexer. Organisaties worden zelf vaak onnodig complex. Kan het allemaal niet véél simpeler, véél eenvoudiger?

Auteur Ron Ashkenas boog zich ook eens over dit probleem (nb;  jawel een probleem want als het dat nu al niet is voor uw organisatie dan wordt het dat zeker die complexiteit: een probleem; zeker als U niet oppast!) en hij kwam eind 2007 met een voorstel: ‘Simplicity-Minded Management’. Als je als management team gefocust bent, bij voorkeur zelfs: gecommitteerd bent aan Eenvoud, dan wordt je organisatie daar stukken beter van! Hij schreef een goed artikel.

Maar eerst is het fijn om te weten dat een belangrijke oorzaak voor al die complixiteit in uw organisatie bij U ligt!

‘Bij een omzet van € 13 miljoen lijden we dit jaar een verlies van € 2 miljoen. We denken dit op te kunnen lossen door een cultuurverandering door te voeren.’ Een opmerking van een klant die veel adviseurs direct in de startblokken zou zetten, toch was mijn voorstel voor de oplossing een andere.

Op mijn reactie: ‘Hoe komt het dat je verwacht dat juist een cultuurverandering de gewenste oplossing is?’, was het antwoord: ‘Het blijkt dat onze medewerkers losjes omgaan met de controle op onze uitgaven, vooral de medewerkers van de Financiële Administratie maken zich hieraan schuldig.’

Vervolgens zei ik: ‘Een cultuurverandering is niet de oplossing, je dient de manager van de Financiële Adminstratie te ontslaan.’

Deze oplossing gaf ik ook nog eens op een moment dat ik ‘buiten dienst’ was, gratis dus (nb: jawel ik weet het, ik zet de hele advieswereld op zijn kop 😉 ).

Het is alweer bijna 19 jaar geleden dat ik met onze oudste (1/3) dochter in Frankrijk ‘te water’ ging. Ik kwam er uit en er zat water in mijn linkeroor. ‘Dat gaat er zo wel weer uit.’, denk je dan. Niets was minder waar.

Dus 2 weken later & terug in onze woonplaats Goes toch maar eens naar de huisarts (nb: 1e expert!). Die besloot het oor uit te spuiten. Helaas: 1 maand later nog steeds last van ‘water in mijn oor’. Ik word doorgestuurd naar de KNO specialist in Goes (2e expert). Die besluit dat er een buisje geplaatst dient te worden en verhip: dat helpt. Gevolg was wel dat ik zeker 1x per jaar een ‘onderhoudsbeurt’ kreeg voor een nieuw buisje….

Matthijs, de vriend van mijn oudste nicht Marleen is begin oktober vertrokken voor een reis van 9 maanden door Oceanië, samen met zijn vriend Tom.

‘TomenThijsopReis’ zijn niet de eersten die dit doen en zij zullen zeker ook niet de laatsten zijn: Werknemer 2.0 heeft de multiculturele ervaringsuitwisseling ontdekt. Het is interessant om te zien hoe werkgevers hiermee omgaan…..

Vanavond wordt de Leraar van het Jaar gekozen en morgen is het Dag van de Leraar. Om nu een ‘duit in het zakje te doen’ komt Ronald Plasterk met het ‘goede nieuws’ dat de leraren in het Basisonderwijs een ‘forse salarisverhoging’ krijgen! 6,9%!

Met 6,9% salarisverhoging gaat iedere vergelijk met de periodieke verhogingen van Neerlands Top Verdieners natuurlijk volledig mank. Maar ja, zij zijn dan ook ‘van een andere planeet’.

Vraag is nu alleen of die 6,9% salarisverhoging zoals Plasterk zich die voorstelt wel écht Fors is? Zeker als Plasterk en de zijnen er binnenkort zelf 10% op vooruit gaan…..

‘Bij de verloningscriteria valt op dat er nog heel wat bedrijven zijn bij wie de stijging in het vast salaris intuïtief wordt bepaald en dat prestaties nog meer hun weg kunnen vinden ter bepaling van de stijgingen in het vast salaris. Wat de bonus betreft, spelen de prestaties uiteraard een sterkere rol, maar het blijken vooral de ondernemingsprestaties te zijn die van belang zijn. De individuele prestaties spelen hier een minder belangrijke rol. Dit zou kunnen wijzen op een specifiek kenmerk van het familiebedrijf.’

Als het gaat om de beloningen in een familiebedrijf dat zijn er 2 stellingen die de heersende mening bepalen: – de familie zorgt vooral goed voor zichzelf, en: – de familie beloont vooral op basis van inituïtie en (veel) minder op basis van dat wat gangbaar is ‘in de markt’.

Uit ervaring weet ik dat het 1e stelling lang niet altijd klopt maar dat er in de 2e stelling een ‘kern van waarheid zit’. Recent Belgisch onderzoek bevestigt dit; lees ook de 1e zin.