Tag: Diversiteit

“The best executive and professional jobs may no longer be full-time gigs.” schreven Jody Greenstone Miller & Matt Miller in 2012. Inderdaad reserve(?) keeper Tim Krul had geen 120 minuten nodig om uit te groeien tot de Held van de Avond in het Braziliaanse Salvador. In een luttele ’10 klaarde hij de klus die manager Louis van Gaal hem had opgedragen. Nederland – Costa Rica werd zo opnieuw een legendarische wedstrijd. Een kraal geregen aan de imposante ketting van Oranje, inderdaad een terechte Laranja Mecânica!

“Supertemps or super temporarily workers are increasingly trusted by corporations to do mission critical work.” Dat het werk van Tim Krul die zaterdagavond 050714 ‘Missie Kritisch’ was, mag duidelijk zijn: de Flexwerkers van Oranje zijn op weg naar de Finale: “Supertemps offer new possibilities for growth and innovation to corporations.” schreven Greenstone & Miller in het HBR artikel “The Rise of the Supertemp.”

Ben je als organisatie proactief met je innovaties c.q. je lancering van nieuwe producten/initiatieven, ben je (ook) proactief in je marketing en blijf je daarnaast ook nog eens een hoge standaard van Maatschappelijke Betrokkenheid hanteren, dan sla je jezelf vrij eenvoudig door een crisis; zo blijkt uit onderzoek. Ook blijkt daaruit dat m.n. familiebedrijven hieraan voldoen. Zij slaan zich dan ook “brullend als een leeuw” door de recessie.

Is het dan allemaal “Goud dat er Blinkt” voor de familiebedrijven? Nee, helaas niet. Uit ander onderzoek blijkt namelijk dat het familiebedrijf ook zorgen kent, zorgen die van een iets ander niveau zijn dan de zorgen van niet-familiebedrijven. Zorgen die i.i.g. een gevaar kunnen vormen voor de continuïteit.

Zo is daar de kwestie van de Opvolging. Waar niet-familiebedrijven veel aandacht geven aan de opvolging van de CEO, lijkt dat bij veel familiebedrijven toch op een automatisme. Bij Diversiteit zien we iets vergelijkbaars: een quotum is geen issue, als de dochter toch al de opvolger wordt. Opmerkelijk is ook dat familiebedrijven Talentmanagement (veel) lager op de bestuursagenda hebben staan. Sterker nog: men vindt dat men niet over de vaardigheden beschikt om het bestuurlijk aspect ‘talentmanagement’ effectief te kunnen benaderen!

Tijdens Master Classes Strategisch Human Resources Management in 2007 hanteerde ik voor het eerst een schema over de loonsomverdeling tussen mannelijke en vrouwelijke werknemers in dienst bij RABOBANK. Opvallend aan dit schema was dat er een structureel verschil bleek te zijn in de beloning van beiden en dat in het nadeel van de vrouwen.

Gevraagd aan de studenten ‘wat daarvan de oorzaak zou kunnen zijn?’, kwamen er antwoorden als: ‘verschil functie en opleiding, deeltijdwerk’. Er was nog een opvallend antwoord, een antwoord waarmee veel vrouwelijke studenten het eens waren ‘Vrouwen kunnen niet onderhandelen.’**….. Als dat zo is, dan verklaart dat mogelijk het 7% loonverschil tussen mannen & vrouwen dat al decennialang niet verklaard kan worden.

Dit weekeinde verschijnt er in Het Financieele Dagblad het artikel met de titel ‘Waar is mijn Drie Ton gebleven?‘. Het artikel sluit aan op een bewustwordingscampagne van WOMENINC, een campagne op weg naar gelijkheid en diversiteit.

Als er sprake kan zijn van de ‘gemiddelde vrouw’ dan loopt zij in haar carrière € 300.000 mis. De vraag wordt dan interessant of zij tijdens haar loopbaan minder presteert dan haar collega, de ‘gemiddelde man’?…….

“Succes behaal je als je instinctief handelt en vertrouwt op je intuïtie daarbij weten welke regels dat je volgt en welke regels dat je overtreedt.” Zie hier Sophia Amoruso, de 29 jarige CEO van NASTY GAL, een webwinkel gespecialiseerd in vintage clothing. Amoruso die verklaarde dat zij haar 1e internet succes te danken had aan het verkopen van ‘oude kleding’, kleding die zij kort daarvoor had gestolen. Hoezo ‘breken van regels’?

Terwijl recent Microsoft’s nieuwe CEO Satya Nadella nog verklaarde dat “family, curiosity and hunger for knowledge” hem als persoon definiëren, zet collega Amoruso direct een andere toon; een echte nasty gal dus.

Als CEO van een organisatie met $ 100 miljoen+ omzet gaat Sophia Amoruso nog een stapje verder: “I think it’s more of a challenge to wear a skirt and makeup and be a wife and be a mom and have a job and feel sexy, while also keeping your boyfriend in check and making sure you don’t get treated like shit in the workplace. There’s a difference between making compromises and being compromised, which a lot of women do let happen.” Zie hier de nieuwe #GIRLBOSS.

http://www.youtube.com/watch?v=uDeGGrtWMZs

Minister Dijsselbloem wil dat de bonussen bij banken vanaf 2015 max 20 procent van het vaste jaarsalaris bedragen; de LIBOR perikelen bij RABO hebben hierbij ongetwijfeld een rol gespeeld. De reactie van de Nederlandse Vereniging van Banken liet niet lang op zich wachten: “Van de 90.000 bankmedewerkers in Nederland ontvangt ongeveer 2% een variabele beloning van 20% of meer.” Slechts 1.800 m/v binnen de financiële dienstverlening ontvangen een vorm van prestatiegericht belonen.

Laat nu op dezelfde dag INSEAD komen met de Global Talent Competitiveness Index. Eén van de indicatoren waarop de 103 door INSEAD onderzochte landen worden beoordeeld is de ‘Relationship of pay to productivity*’ ofwel ‘prestatiegericht belonen’. Wat blijkt: Nederland scoort in totaal een mooie 6e positie in de Global Talent Competitiveness Index GTCI. Toch scoren we op deze indicator een magere 56e plaats. (NB; alleen op de indicator deelname Female professionals and technical workers  aan het arbeidsproces scoren we nog lager: een 60e plek** …..).

Conclusie van de overall 6e plek in de GTCI kan dan ook niet anders zijn dan dat de Minister gelijk heeft: onze economie draait vrolijk verder zonder dat er ooit overmatig sprake is geweest van prestatiegericht belonen. De enige die nu nog roet in het eten kan gooien is Gordon….

Of deze uitslag uit het vandaag gepubliceerd CBS/TNO onderzoek ‘Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden’ ook het vroegtijdig einde betekent van ‘Het Nieuwe Werken’ is echter nog maar de vraag want: 72 % van de medewerkers is tevreden over de mogelijkheid die de werkgever hen biedt om thuis te kunnen werken.

CBS/TNO vroeg een steekproefpopulatie van 25.223 m/v ook of zij dit ‘thuis kunnen werken een belangrijk onderdeel vinden van hun werk, hun arbeidsomstandigheden?’ Toen was het antwoord dat slechts 38,9% van hen dit een belangrijk aspect vindt. ‘Mooi dat mijn werkgever dit aanbiedt maar eigenlijk is het voor mij niet nodig.’ Je kent dat wel …. 😮

Een prettige werksfeer naast goede leidinggevenden dat is wat medewerkers willen! Een causaal verband is in dit onderzoek niet aangetoond maar dat is er ongetwijfeld. Net zoals het feit dat een goede leidinggevende je goed beoordeelt; toch? Mogelijk helpt bij dit detail van de ‘prettige werksfeer’ Bob ‘Good Boss, Bad Boss’ Sutton!

Laten we eerlijk zijn: Zwarte Piet is een bedrieger. Hij (nb; Zij kan ook) heeft zich verkleed, vertoont gedrag dat niet normaal is en heeft zich daarbij ook nog eens ostentatief opgemaakt, “opgekleurd” is wellicht een betere term. Dat i.d. vroeg of laat tegen je gaat werken mag dan ook geen verrassing zijn. Je veroorzaakt er niet alleen een lawine aan aandacht mee op de social media, je belandt vervolgens ook nog eens in de burelen van de Verenigde Naties…. ‘T is fijn.

Maar i.p.v. lang stil te staan bij de vraag of wij halsstarrig vast dienen te blijven houden aan folklore*, is het bij e.d. ontwikkeling belangrijker je de vraag te stellen: komen we hier nog uit? Nu een (mogelijke) oplossing is er zeker. Maar dan dienen we te beginnen bij het erkennen van het feit dat Zwarte Piet een bedrieger is.

& Wat blijkt uit recent onderzoek door Harvard: bedriegers voelen zich niet schuldig over dat wat zij doen c.q. aanrichten. Nee, sterker nog: zij beleven er juist héél veel plezier aan; & da’s te zien aan Zwarte Piet. Die reactie staat nu ook bekend als ‘cheater’s high’!

Ambigue of onzekere situaties gaan de Russen bij voorkeur zoveel mogelijk uit de weg.  Juist voor deze groep wereldburgers geldt dat de toekomst zéér onzeker is (nb; meer nog dan voor ons Nederlanders). De kans dat dan ook een voor hen onbekende Koning Willem Alexander en Koningin Maxima volgende maand door de Russische Overheid worden gegijzeld, is niet ondenkbaar…. 😮

Vooraf bestond er al ijdele hoop dat het Nederland Rusland jaar een suc6 zou worden. De handelsbelangen mogen dan groot zijn, de culturele verschillen tussen beide landen daarentegen lijken nergens groter dan die tussen Rusland en Nederland. ‘Nederlanders zijn maar rare koekenbakkers.’ in de ogen van de Russen & da’s nog maar één van hun meer cynisch-vriendelijke uitdrukkingen.

De culturele inzichten van Geert Hofstede leveren voor Nederland en Rusland op dat er op ieder van zijn culturele dimensies aanmerkelijke verschillen zijn tussen beide landen. Je vraagt je dan ook af of niemand daarvan kennis had kunnen nemen voordat men aan een Nederland Rusland Jaar begon?

Overigens, van de Russen hadden we dit initiatief gezien hun culturele profiel niet mogen verwachten….

http://www.youtube.com/watch?v=j5Ftu3NbivE

Ook blijkt dat degenen met een salaris van meer dan € 100.000 veel minder nerveus zijn voor een sollicitatiegesprek dan degenen met een (veel) lager salaris. Die houding kan echter ook wijzen op het overschatten van de eigen kwaliteiten…. Deze e.a. resultaten komen naar voren uit een onderzoek met de titel 2013 Job Interview Anxiety Survey uitgevoerd door Harris Interactive op verzoek van het in de VS gevestigde Everest College.

Als je een doos potloden krijgt, schrijf 10 voorbeelden op van dat wat je allemaal met die potloden kan doen wat niet behoort tot hun feitelijk doel (nb; zoals schrijven). Hoe test je een lift? (nb; zonder dat er slachtoffers vallen). Hoe los je problemen op als je van Mars komt? Hoe leg je de werking van een dynamo uit aan een 8 jaar oud kind? Deze e.a. vragen behoren tot de categorie The 20 Toughest Job Interview Questions.

De vid. laat een methode zien van het voeren van sollicitatiegesprekken die werd toegepast door HEINEKEN. Bekend is ook het voorbeeld van een klantgerichte luchtvaartmij. die een oud dametje vastzet in een draaideur net op het moment dat jij naar binnen wil voor je sollicitatiegesprek. Wat doe je?

Overigens, let op: ook nu word je opgenomen!

Een leercyclus ontbreekt er voor (top)vrouwen op weg naar (meer) Diversiteit in de Top. Da’s één van de opvallende conclusies in de jongste Harvard Business Review, een september uitgave waarin de Spotlight is ‘On Women in Leadership’. Dat hét managementblad HBR Diversiteit tot kernonderwerp maakt van één van hun maandelijkse uitgaven is (bijna) al net zo opvallend. Toch is de motivatie ‘eenvoudig’: uit het scala aan onderzoeken die in de verschillende bijdragen naar voren komen is één ding duidelijk: Diversiteit in de Top draagt bij aan Continuïteit; niet alleen van een organisatie, ook van een economie!

“People become leaders iteratively: They shoulder increasingly challenging roles, learn from mentors, and experiment with new behaviors. Then, if their performance is affirmed, they repeat the process.” (nb; ‘iteratief = door herhaling’). Stellen Herminia Ibarra, Robin Ely & Deborah Kolb in hun bijdrage ‘Women Rising: The Unseen Barriers’. Die kans op herhaling om te leren van ervaringen & vervolgens een succesvol leider te kunnen worden, noodzakelijk onderdeel voor de leercyclus, wordt vrouwen ontnomen….

“It isn’t easy to tackle an issue like “women and leadership,” where the problems seem intractable (hardnekkig), the discussions often fraught (beladen). Stelt HBR’s editor in chief Adi Ignatius in zijn editorial. Inderdaad, Diversiteit in de Top lijkt meer & meer een hardnekkig én beladen onderwerp te worden. Jammer.