Tag: Donald Trump

‘Trump is een leider,’ hoorde ik vanochtend bij WNL n.a.v. de uitslagen van de Midterm Elections in de VS. Hoe je het ook wendt of keert, Trump heeft ook gewonnen: leiderschap. Als je de definitie aanhoudt dat een leider iemand is die we vertrouwen omdat hij/zij het blijkbaar goed met ons voor heeft, dan klopt dat: Donald Trump is een leider voor een groot deel van zijn electoraat. Maar dat betekent niet dat deze persoon daarmee ook een leider is voor de gehele wereldbevolking. Daarin is tot nu nog geen enkele leider geslaagd. Je behaalt nooit 100% van de stemmen, of je hebt de uitslag gemanipuleerd en dat zegt dan weer iets over het type leider dat je bent. Net zoals Gandhi en Mandela hun tegenstanders kennen, kennen Hitler en Hoessein hun voorstanders. Er zijn zelfs wereldburgers die geen idee hebben over wie deze 4 mannen zijn en wat zij zoal hebben gedaan. Anderzijds: je bent pas een leider als je volgers hebt, zonder volgers geen leider. Terwijl dat juist weer wel kan bij een manager: de manager zonder medewerkers, de accountmanager bijv.; een totaal gedevalueerde term, dat ‘manager’.

“De kleedkamer verliezen” is het moment waarop een coach zich realiseert dat het vertrouwen van de spelers in zijn of haar vermogen om hen te leiden is verdwenen: “Losing the dressing room”. Vorige week vrijdag stelde premier Mark Rutte zich namens de regering ‘hard’ op in een langslepende asielkwestie. Een paar uur later bevonden meerdere leden van de regering zich bij ‘Live on the Beach‘. In diezelfde week werd bekend dat ING te maken had met een fors witwasschandaal. In verband met dit schandaal trad gisteren de CFO af en niet de bij ING eindverantwoordelijk CEO, Ralph Hamers. De man die 6 maanden terug, toen deze kwestie al speelde, zijn jaarsalaris nog wilde verhogen naar € 3 miljoen. De ‘storm’ die in beide situaties losbarstte op sociale media, waren een ‘mooi’ voorbeeld van het Britse begrip: “Losing the dressing room.”

Nu was het vertrouwen van de mannen en de vrouwen die zich in hun ‘kleedkamers’ bevinden voor beide instanties toch al minimaal: zo wil de regering het afschaffen van de dividendbelasting er ondanks protest van de kiezers coute que coute doordrukken, ING (maar ook de overige financiële dienstverleners) heeft de 4 jaar geleden geïntroduceerde bankierseed nooit echt serieus genomen. Na vorige week kunnen deze respectievelijke kleedkamers dan ook volledig worden verlaten.

“Het opleiden van een menselijk arts is een ingewikkeld, duur en omslachtig proces dat jaren in beslag neemt. Als het proces is afgerond na een jaar of tien studie en coschappen heb je precies één arts. Als je twee artsen wilt, moet je het hele proces van het begin tot het einde herhalen.

Maar als je de technische problemen oplost die Watson* nu nog heeft, heb je niet één maar een oneindig aantal artsen die dag en nacht beschikbaar zijn in alle uithoeken van de wereld. Dus zelfs als het honderd miljard dollar kost om dit systeem aan de praat te krijgen, dan is het op termijn nog steeds veel goedkoper dan het opleiden van menselijke artsen.”

Yuval Noah Harari in “Homo Deus, een kleine geschiedenis van de toekomst“. *Watson is IBM’s artificial intelligence of kunstmatige intelligentie platform.

‘Als er kinderen kijken naar President Trump: racisme is NIET OK!’, ‘Ik beschik over één van de grootste wijngaarden en die ligt in Charlottesville, weet je dat?.’ De eerste reactie is van een Republikeins senator. De tweede van Donald Trump, 45e president van de VS en grootgrondbezitter.

President Donald Trump verzorgde gisteravond (onze tijd) één van zijn meest opmerkelijke, en nu al historische, speeches. Wat begon als een inleiding op zijn infrastructurele plannen, vloog vervolgens totaal uit de bocht op het moment dat de aanwezige pers de Charlottesville rellen van afgelopen weekeinde aanhaalden. Trump had in een primaire reactie de rol van white supremacists bij deze rellen willen negeren. Twee dagen later las hij onder grote druk alsnog een veroordeling voor. Om nu weer volledig terug te keren naar zijn oorspronkelijke mening: ‘Het viel allemaal wel mee.’ Deze mening leverde hem aan het einde van zijn speech iig een bedankje op van de KKK…..

Trump is zeker niet de enige die bij een speech volledig uit de bocht vliegt, o.m. Steve Jobs ging hem bij de intro van de IPhone 4 voor. De vraag is dan ook: hoe krijgt de pers je zo ver en wat kun je doen om dit te voorkomen? 

“De tragedie van Anthony Scaramucci is dat je geen alpha mannetje, onafhankelijk en direct kan zijn terwijl je tegelijkertijd nog een baas hebt.” D.i. de reactie die N.N. Taleb twitterde n.a.v. de 10 dagen durende opkomst en ondergang van Het Witte Huis’ meest recente ‘communication director’. Anthony Scaramucci, persoonlijk binnengehaald door president Donald Trump om orde in de communicatieve chaos te scheppen, creëerde in de paar dagen van zijn functioneren meer chaos dan dat hij die oorspronkelijk aantrof.

Nu vormen de gebeurtenissen binnen de burelen van Het Witte Huis sinds het aantreden van ‘the Real Donald’ sowieso interessant lesmateriaal, ongetwijfeld verschijnen er t.z.t. meerdere studies, deze ervaring geeft iig voldoende aanleiding om er hier nu al een entry aan te besteden: Anthony Scaramucci of lessen over Crisismanagement.

Een crisismanager dient te beschikken over Change Awareness, Change Agility, Change Reaction, Change Mechanisms. Zo leerde de DeepWater Horizon crisis. Die kwaliteiten had Scaramucci niet.