Tag: Familie_bedrijf

“Hij noemt het de uitdaging van de eeuw: hoe kan iedereen in het bedrijf mee binnen de ‘vierde industriële revolutie’, de verdere automatisering en robotisering? Bedrijven willen de concurrentiepositie behouden en innoveren. Eenvoudiger werk is makkelijk te automatiseren. Daarmee dreigt een grote groep medewerkers aan de zijlijn te komen staan. Die werknemers moeten worden bijgeschoold, of een ander vak gaan leren. ‘Maar dat is vaak ook een groep die meer moeite heeft met het volgen van onderwijs.'” ‘Hij’ is Willem van der Leegte jr, CEO van de VDL Groep, in gesprek met Het Financieele Dagblad.

VDL groep kent een omzet van €6 miljard en draait met 17.000 medewerkers prima. VDL Groep is al gestart met het investeren in hun medewerkers. Zo is er een klas opgericht voor lassen en voor mechatronica. Later volgt ook een eigen montageklas. “In 2018 zijn er al honderden mensen intern opgeleid”, zegt Van der Leegte in Het FD artikel Topman VDL: ‘Zolang er wordt gelachen, is er plek voor nieuwe dingen, zoals overnames’.

Op zich niet verrassend dat juist familiebedrijven als Heineken, Jumbo, Pon, Volkers Wessels, Talpa, Van Oranje, de DutchGP sponsoren c.q. als interessant commercieel uithangbord zien. Familiebedrijven hebben ‘iets’ met historie, traditie, hun oorsprong, en daarin past ‘Zandvoort’. Daarnaast spelen er natuurlijk ook commerciële belangen.

Of het Formule 1 circus ook voor anderen commercieel interessant kan zijn, is met de 1e advertentie op Booking.com al beantwoord: “Tweekamerappartement ‘Strandzicht Zandvoort’ is voor het weekend van vrijdag 1 tot en met zondag 3 mei 2020  beschikbaar voor €12.500.” Het is, ook hier, aan te raden er snel bij te zijn…..

Irritant, onbegrijpelijk, pedant, sneu zo typeert zichzelf de nieuwe CEO van de JHB Group in Schijndel; een familiebedrijf. Op zich sterk als een CEO zichzelf zo goed kent. Je weet zelf waar je kansen en waar je valkuilen liggen. De CEO-in-kwestie heeft zakelijk talent, zeker als het gaat om het verkopen van zijn ‘personal brand’. Toch was ik vanochtend lichtelijk verbaasd toen ik in de krant las dat recalcitrant Voetbal Inside presentator Wilfred Genee CEO wordt van een familiebedrijf met enkele honderden mensen in dienst.

Genee is niet de eerste celebrity die een functie krijgt binnen het bedrijfsleven: Victoria Beckham werd creative director voor Land Rover,  Lady Gaga werd creative director voor Polaroid en  will.i.am werd creative director voor Intel, Rene van de Kerkhof werd directeur PR bij schoonmaakbedrijf CSU; om er een paar te noemen. Allemaal belangrijke functies maar ook allemaal gerelateerd aan hun achtergrond: bekendheid bij het brede publiek. Geen van hen schopte het echter tot CEO van een ander dan de eigen onderneming.

Celebrity Wilfred Genee beschikt naar eigen zeggen naast creatief over kwaliteiten als: irritant, onbegrijpelijk, pedant, sneu. Dat levert dan waarschijnlijk opnieuw leuke gesprekken op maar nu met medewerkers, bankiers e.a. stakeholders.

“Een fysieke locatie openen, draagt bij aan het merk AMAZON.” Dat was de simpele verklaring die AMAZON in december gaf voor het openen van een eerste fysieke winkel at 7 West 34th St., across from the Empire State Building in Midtown New York. Niet de minste locatie als je weet dat concu-lega MACY’s maar een paar stappen verwijderd is van deze ‘winkel’. Terwijl 120 jaar oude, ervaren(!) merken als V&D en BLOKKER worstelen met de nieuwe consument, lijken jonge toetreders daarmee aanmerkelijk minder moeite te hebben. De realiteit van Retail is niet meer wat het was.

Vanochtend hoorde ik op de radio een consument zeggen ‘De BLOKKER is zo sociaal. Als je daar met je rollator binnenkomt dan word je door een medewerker aan de hand genomen en door de winkel geleid.’ Het familiebedrijf BLOKKER, in de perceptie van de consument geen winkel met huishoudelijke artikelen maar een sociaal bedrijf in een tijd waarin het sociale steeds meer uit onze maatschappij lijkt te verdwijnen; een Gat in de Markt! Zou je zeggen…..

“Uiteindelijk is het voor de meeste organisaties onmogelijk om de omnipotente baas te vervangen.” aldus Julian Birkinshaw van de London Business School. De omnipotente baas is als de Zilverrug, het alpha mannetje dat op de apenrots genaamd ‘organisatie’ geen gelijken toestaat. Het gevolg is dan dat alleen een zwakkere gereed staat om hem (want dat is het over het algemeen) op te volgen.

Het opvolgingsprobleem wordt door veel onderzoekers onderkend. Er hangt voor bedrijven, en voor hun stakeholders, dan ook te veel vanaf. Wharton’s Michael Useem stelt: “The day you are appointed as a new CEO you should start work on who will replace you.” Inderdaad, want je weet nooit hoe lang je blijft zitten….

Opvolging krijgt een nieuwe dimensie nu bekend is dat bij Manchester United de door ‘zilverrug’ Sir Alex Ferguson naar voren geschoven David Moyes toch is ontslagen. Ook komt de opvolgingsproblematiek dominant naar voren in de vandaag verschenen novelle ‘Enkele Reis naar Holten’ met als lijdend voorwerp: OAD.

Saillant is nu dat de (ook) omnipotente baas Louis van Gaal in beeld lijkt te zijn als nieuwe manager bij ManUnited. Valt er (zelfs) voor hem nog iets te leren van OAD?

Ben je als organisatie proactief met je innovaties c.q. je lancering van nieuwe producten/initiatieven, ben je (ook) proactief in je marketing en blijf je daarnaast ook nog eens een hoge standaard van Maatschappelijke Betrokkenheid hanteren, dan sla je jezelf vrij eenvoudig door een crisis; zo blijkt uit onderzoek. Ook blijkt daaruit dat m.n. familiebedrijven hieraan voldoen. Zij slaan zich dan ook “brullend als een leeuw” door de recessie.

Is het dan allemaal “Goud dat er Blinkt” voor de familiebedrijven? Nee, helaas niet. Uit ander onderzoek blijkt namelijk dat het familiebedrijf ook zorgen kent, zorgen die van een iets ander niveau zijn dan de zorgen van niet-familiebedrijven. Zorgen die i.i.g. een gevaar kunnen vormen voor de continuïteit.

Zo is daar de kwestie van de Opvolging. Waar niet-familiebedrijven veel aandacht geven aan de opvolging van de CEO, lijkt dat bij veel familiebedrijven toch op een automatisme. Bij Diversiteit zien we iets vergelijkbaars: een quotum is geen issue, als de dochter toch al de opvolger wordt. Opmerkelijk is ook dat familiebedrijven Talentmanagement (veel) lager op de bestuursagenda hebben staan. Sterker nog: men vindt dat men niet over de vaardigheden beschikt om het bestuurlijk aspect ‘talentmanagement’ effectief te kunnen benaderen!

http://www.youtube.com/watch?v=rz6g8zTG-pc

Je potentiële klanten hebben meer vertrouwen in de mening van familie & vrienden dan in dat wat je stelt over je product c.q. je dienst in media reclame. Juist die persoonlijke mening helpt hen bij het nemen van hun koop- of investeringsbeslissing én het draagt bij aan de winstgevendheid van je organisatie. Dat laatste wisten we natuurlijk al, toch is het goed dat dit nog eens door een onderzoek wordt bevestigd.

Nieuwe media, zoals tweets, likes of Facebook, pics op instagram e.d., dragen er aan bij dat het effect van virtuele(!) mond tot mond reclame in rap tempo toeneemt. Organisaties die hierop inspringen, die in dialoog gaan met hun klanten, bouwen daarmee een voorsprong én continuïteit op. In de (emotionele) autobranche lijkt dat logisch voor een merk als VOLKSWAGEN. In de financiële dienstverlening ligt dat momenteel iets anders. Toch is hier ING DiBa een prettige uitzondering.

Overigens, succesvolle mond-tot-mond vraagt natuurlijk niet alleen om een (virtuele) dialoog, het vraagt eerst & vooral om een Goed product, om een Ultieme dienstverlening!

“Dat we niet beursgenoteerd zijn geeft ons de ruimte om VDL-bedrijven die even minder goed draaien te ondersteunen tot ze er weer bovenop zijn. Dat geeft de medewerkers vertrouwen en dat is heel belangrijk. Daardoor zetten zij ook weer een stapje extra als dat nodig is en vinden ze het ook niet erg om tijdelijk in een van onze andere bedrijven te werken. Dat is onze VDL-mentaliteit!” merkt Wim van de Leegte, president-directeur VDL Groep, op in zijn deze week verschenen interview met de collegae van partnersite ManagementSite.

‘Als je medewerkers je vertrouwen dan zetten ze een stapje extra.’ Er is geen Hogere Wiskunde voor nodig om dat te begrijpen. Feit is, waarschijnlijk, dat je het zelf ook prettig vindt als je de omgeving waarin c.q. de mensen waarmee je (samen)werkt, kan vertrouwen. Vertrouwen vormt dan ook onderdeel van ethisch handelen.

Althans, zo zien m.n. de Britten dit & namens hen meldt het Britse CIPD, ook deze week, ‘Senior managers are in denial about low levels of trust in their organisations.’ Empirisch onderzoek laat zien dat 1 op 3 werknemers het (top)management niet vertrouwt. Wat is de reactie van hetzelfde (Top)management? ‘Het kan niet waar zijn…..’

RABOBANK heeft nog maar ‘koud’ besloten de bonuscultuur binnen deze Coöperatie af te schaffen en de eerste criticasters staan alweer op; niet de minsten zelfs….. Zo is recent Nobelprijswinnaar Robert Shiller vanochtend in Het Financieele Dagblad van mening dat nu ‘De kans groot is dat bankiers naar New York en Londen uitwijken.’

Nu wil ik mezelf (zeker) niet meten met een Nobelprijswinnaar, een winnaar overigens die in zijn literatuur ook van mening is dat de rol van banken niet eens zo groot is, toch vraag ik me af of we dat vertrek van deze bankiers dan dienen te betreuren? Zullen we hen missen? Gaan we dat vertrek dan merken door een 2e bankencrisis of gaat het dagelijkse leven gewoon z’n gangetje? Eén van mijn favoriete auteurs, N.N. Taleb, is die laatste mening toegedaan. Hij noemt i.d. The Agency Problem.

Andere banken twijfelen nog over e.d. beleid & RABOBANK zelf wil nu toch ‘enkele honderden werknemers, met specialistische internationale functies’ blijven voorzien van een bonus, zoals Shiller adviseert. Vraag is dan of zij die unieke bonus ontvangen omdat juist zij aan de basis staan van nieuwe Klantgerichtheid?

Koning Willem-Alexander is nog niet geïnstalleerd of er is al een burgerinitiatief tegen zijn beloning die, naar schatting, € 829.000/jaar gaat bedragen, gelijk aan dat van zijn voorganger. Menig CEO van een beursgenoteerde onderneming die na de benoeming zijn, haar kan ook, privacy volledig kwijt is & ook nog eens regelmatig op zou mogen komen draven voor banaliteiten als ‘koekhappen’ e.d., had in de salarisonderhandeling minstens voor het 3-voudige geopteerd; een president onbekend met het fenomeen ‘familiebedrijf’ waarschijnlijk ook….

Overigens, niet alleen CEO’s gaan zo ver om hun belangen veilig te stellen. Bestuurders in het (semi-)publieke domein weten er ook alles van, laat staan presentatoren die werkzaam zijn binnen de publieke omroep. Mogelijk dat het ‘burgerinitiatief’ dan ook ruimer kan worden ingestoken?

Los van dat wat je kost, is het belangrijker of de investering die er in je wordt gedaan ook Rendeert!? Toch? Daarvoor zijn er meerdere instrumenten, zoals de recent verschenen ‘Dream Company Diagnostic’.