Tag: Familiebedrijven

“Dat we niet beursgenoteerd zijn geeft ons de ruimte om VDL-bedrijven die even minder goed draaien te ondersteunen tot ze er weer bovenop zijn. Dat geeft de medewerkers vertrouwen en dat is heel belangrijk. Daardoor zetten zij ook weer een stapje extra als dat nodig is en vinden ze het ook niet erg om tijdelijk in een van onze andere bedrijven te werken. Dat is onze VDL-mentaliteit!” merkt Wim van de Leegte, president-directeur VDL Groep, op in zijn deze week verschenen interview met de collegae van partnersite ManagementSite.

‘Als je medewerkers je vertrouwen dan zetten ze een stapje extra.’ Er is geen Hogere Wiskunde voor nodig om dat te begrijpen. Feit is, waarschijnlijk, dat je het zelf ook prettig vindt als je de omgeving waarin c.q. de mensen waarmee je (samen)werkt, kan vertrouwen. Vertrouwen vormt dan ook onderdeel van ethisch handelen.

Althans, zo zien m.n. de Britten dit & namens hen meldt het Britse CIPD, ook deze week, ‘Senior managers are in denial about low levels of trust in their organisations.’ Empirisch onderzoek laat zien dat 1 op 3 werknemers het (top)management niet vertrouwt. Wat is de reactie van hetzelfde (Top)management? ‘Het kan niet waar zijn…..’

“Er is op lokaal niveau ook vaak een tekort aan bancaire kennis.” In het deze week verschenen artikel ‘Hoe Kracht een Zwakte wordt, de teloorgang van de coöperatie’ velt Management Team (MT)  journalist Eric Smit een spijkerhard oordeel over RABOBANK.

Het is voor mij als oud-RABObankier inderdaad verbijsterend om te constateren dat de bank waarvan ik ooit dacht dat die mij ruim zou overleven (de Goden niet verzoeken ;-)), nu kraakt in alle voegen & dat ‘kraken’ ook nog eens weet te realiseren in een rap tempo. RABO was de enige bank die in de bancaire crisis geen financiële steun nodig had & dus geen staatsinvloed! Maar de coöperatie blijkt uit die voorsprong op de concurrentie nauwelijks profijt te hebben kunnen behalen.

Was in dat zelfde MT RABOBANK in 2012 nog ‘Het Beste Bedrijf van Nederland’, dit jaar kwam RABO niet verder dan de 4e plek met de opmerking dat dit ‘een klein deukje’ betrof. (nb; in je Sportcarrière is zo’n ‘deukje’ vaak dodelijk). Sterker nog: in een voor de zomer uitgevoerde enquête van Z24 scoort RABO van de 3 Grootbanken het slechtst….

In het artikel van Smit wordt als slotconclusie opgemerkt ‘RABOBANK wordt nu een bank als alle andere. Het wordt een soort franchiseorganisatie, net als McDonald’s.’ Da’s inderdaad niet meer onmogelijk. Er is echter één cruciaal verschil: McDonald’s is een Investor in People, een Gouden nog wel…..

De titel van de entry is een (vrije) vertaling van een tekst uit een Dilbert strip: “Large corporations welcome innovation and individualism in the same way the dinosaurs welcomed large meteors.” M.i. kun je dat ‘large’ weglaten. Dilbert ging er nog vanuit dat alleen grote organisaties toekwamen aan innovatie. Op enig moment waren de dinosauriërs instinctief al bang voor zelfs de kleinste meteoriet……

Of innovatie c.q. innovatief vermogen een noodzaak is voor de huidige generatie managers & ondernemers om te kunnen overleven, is nog maar de vraag. Zo lang de meeste van je klanten zich nauwelijks bewust zijn van de snelheid waarmee disruptieve technologieën zich ontwikkelen, is er voor je bedrijfsvoering als bijv. aannemer of autodealer (waarschijnlijk) weinig aan de hand. (nb; want wie denkt er als principaal bij de bouw van een nieuwe woning nu aan de mogelijkheid van 3D printing? Welke leaseautorijder wil er nu niet zelf achter het stuur zitten?) 😮

Kijk je echter naar de lange termijn, naar de continuïteit van je organisatie zodra jij die hebt verlaten c.q. het stokje hebt overgedragen, dan kan innovatie juist van ‘levensbelang’ zijn! Voor die vorm van innovatie is individualisme dan een welkome aanvulling. D.i. de schat aan individuele vermogens c.q. het individualisme van de talenten (m/v) in je organisatie; zo blijkt uit recent onderzoek door KPMG.

Meer beloven dan je kan waarmaken: over promise & under deliver, voor de crisis zag je dit al gebeuren. Nu we midden in de crisis zitten lijkt dit schering & inslag: meer beloven dan je lief is, dan je kan waarmaken.

Zo hoorde ik deze week daarvan nog 2 ‘mooie’ staaltjes: – een overheidsorgaan voelt zich door een leverancier ernstig in de steek gelaten omdat de leverancier op het afgesproken moment toch niet het gewenste aantal ondersteuners kan leveren (kwantiteit) – een aanbieder wist te melden dat een grote klant ‘volledig plat’ werd gelegd omdat het zojuist aangestelde talent de verkeerde knop bediende (kwaliteit). Waren dit nu maar de enige incidenten deze week…..

Enerzijds ligt de oorzaak van deze incidenten (sic.) bij het feit dat we steeds vaker te maken krijgen met voor de meesten van ons totaal onbekende, en dus disruptieve, technologieën. Anderzijds wordt de invloed van het tekort aan talent nu (pijnlijk) voelbaar allereerst in de B2B & binnenkort ook in de B2C relatie.

“Half of the EMEA employers who currently face talent shortages say this is having a medium or  high impact on ability to meet client needs.” & dan toch maar mooie beloftes doen….. 😮

Koning Willem-Alexander is nog niet geïnstalleerd of er is al een burgerinitiatief tegen zijn beloning die, naar schatting, € 829.000/jaar gaat bedragen, gelijk aan dat van zijn voorganger. Menig CEO van een beursgenoteerde onderneming die na de benoeming zijn, haar kan ook, privacy volledig kwijt is & ook nog eens regelmatig op zou mogen komen draven voor banaliteiten als ‘koekhappen’ e.d., had in de salarisonderhandeling minstens voor het 3-voudige geopteerd; een president onbekend met het fenomeen ‘familiebedrijf’ waarschijnlijk ook….

Overigens, niet alleen CEO’s gaan zo ver om hun belangen veilig te stellen. Bestuurders in het (semi-)publieke domein weten er ook alles van, laat staan presentatoren die werkzaam zijn binnen de publieke omroep. Mogelijk dat het ‘burgerinitiatief’ dan ook ruimer kan worden ingestoken?

Los van dat wat je kost, is het belangrijker of de investering die er in je wordt gedaan ook Rendeert!? Toch? Daarvoor zijn er meerdere instrumenten, zoals de recent verschenen ‘Dream Company Diagnostic’.

Veel van de kandidaten die nu bij snel groeiende ondernemers solliciteren bloeiden op in een economie en een werkomgeving waarin zij gewend waren op meerdere vacatures te kunnen reageren. Bij het ondertekenen van het arbeidscontract ontvingen zij direct een leaseauto of zelfs een tekenbonus. Salarisverhogingen ontvingen zij al door alleen maar op te komen dagen. Met andere woorden deze sollicitanten zijn gewend aan een realiteit die zich binnenkort niet zal herhalen. Je raadt het al: ik heb het hier niet over de Generatie X of Y medewerkers maar over hun ouders, of op z’n minst over een aantal van hen….

Zo opent het (toch) hilarische artikel van Cliff Oxford, oprichter van het Oxford Center for Entrepreneurs, in The New York Times van vanmiddag. Oxford verwijst naar het grote aantal werklozen van dit moment dat voor een belangrijk deel bestaat uit oudere kandidaten. Oxford vraagt zich af of zij zich nog wel kunnen aanpassen aan de Nieuwe Realiteit op de werkplek? Een werkplek waar gepamperd worden, je pragmatisme en het feit dat je een Pietje Precies bent, niet meer past?

Nu vermoed ik van wel, dat dit dus kan. Anders zou het er wel heel beroerd voorstaan met onze economie. 😮  Mijn TIP is dan ook: ga hen inwerken!!

Op de dag dat je je aftreden bekendmaakt slaat de bliksem in op je ‘hoofdkantoor’, dat kan geen toeval zijn. Op z’n hoogst is het teken een ‘black swan’. Het Katholieke geloof is met rituelen, symboliek, zelfs mystiek omgeven & in dat rijtje past prima de inslag van een bliksemschicht juist op een voor de gehele wereld verbazingwekkend moment.

Gisteren maakte Paus Benediktus XVI bekend dat hij vroegtijdig aftreedt. ‘Vroegtijdig’ omdat het tot dan toe (nb; met een enkele uitzondering) in dit ambt gebruikelijk was dat je tot je laatste snik ‘in het harnas’ bleef. Niet zo verrassend was de mededeling die Koningin Beatrix op 28 januari deed toen zij haar aftreden bekendmaakte (nb; mogelijk heeft dat de Paus geinspireerd….)

In al dat mediageweld is het vertrek van de Nederlander Ben Verwaayen als topman van het Franse ALCATEL-LUCENT bijna aan de aandacht ontsnapt. Verwaayen meldde ons zijn, deels vroegtijdig, vertrek op 07 februari. Wat zijn vertrek ‘in dit kader’ interessant maakt dat is dat Verwaayen zich als één van de eerste CEO’s realiseerde dat je zelfs als eindverantwoordelijke beschikt over een beperkte houdbaarheidsdatum…..

Vanaf 30 april a.s. hebben we in ons land als meest prominente figuur Koning Willem-Alexander. Wellicht is het handig dat ik dit nog een keer herhaal: Koning Willem-Alexander. Het kan mogelijk even duren voordat we zijn iconische voorganger, dan Prinses, Beatrix zijn vergeten; toch kunnen we de rol van de nieuwe Koning bespoedigen. De vraag die zich dan ook nu al voordoet is: wat voor leider wordt Koning Willem-Alexander want, politieke macht of niet, een leider ben je op die Hoogste Positie!

Volgens zijn CV is Willem-Alexander o.m. Commandeur der Koninklijke Marine (Reserve). Daarnaast staat hij bekend als een echte familieman: zijn moeder heeft hem de tijd gegund om zich nog enkele jaren, los van andere activiteiten, te kunnen richten op de ontwikkeling van zijn jonge gezin. Na 30/04 zal er van het laatste waarschijnlijk niet veel meer komen, ook al lijkt het er op dat de a.s. koning zijn privacy koestert. Van het eerste zal juist meer van hem worden verwacht, zelfs al is er geen voornemen een zee-oorlog te beginnen….

Kortom wat valt er, niet alleen voor de a.s. Koning, te leren van een familie(bedrijf) en wat valt er te leren van een marinefunctie?

De laatste dag van het jaar leent zich (optimaal) voor een terugblik op dat jaar 2012 & een vooruitblik op het jaar dat komen gaat: 2013. Als we dan beginnen met de constatering dat – Steve Jobs (postuum) door Harvard Business Review zojuist is verkozen tot ‘Best Performing CEO in the World’ & we leggen dat feit naast het gegeven dat hier de op één dag best gelezen entry van het jaar gaat over het rokje van een (vrouwelijk) MT lid, dan hebben we het jaar 2012 mooi samengevat……. Toch?

Terugkijkend kun je constateren dat – het Plannen maken ons niet echt in het bloed zit, – dat Evalueren van dat wat in het (recente) verleden Goed ging en wat (toch) Beter kan vaak wordt nagelaten, – dat ethisch handelen zeker in tijden van crisis als 1e wordt vergeten. Anderzijds kun je ook constateren dat mannen & vrouwen met bezieling, met passie, met een Visie, een Missie, die uitgaan van hun eigen talenten, mannen & vrouwen die wat er ook gebeurt blijven geloven in Kansen, hét positieve onderscheid maken; zeker nu. Ook die voorbeelden lees je in het blog.

Het meest gedeeld en ge(re)tweet werd de entry Brief aan de volgende generatie: voorkom dat je vaardigheden overbodig worden. Daarin ligt dat dan ook voor 2013 e.v. een Enorme Uitdaging met gevolgen die ‘Griekenland’ & de andere PIGSI’s doen verbleken. De leukste vid van 2012 vind je bij de entry Na de Kittens de Aapjes of hoe een Capucijner reageert op ongelijke beloning. Met de vraag: wat doe jij?

Nu nog wat statistieken.

Ruim een 1/2 miljoen unieke bezoekers en een nieuw kabinet dat komt met het plan om ‘Bruggen te Slaan’, leveren het idee op om (ook) met ManagementPro LIVE!! te gaan, in de vorm van een interactief programma met de titel “Bruggen Slaan LIVE!!!”.

Tijdens de”Bruggen Slaan LIVE!!!” bijeenkomst met medewerkers, managers, klanten, stakeholders e/o andere partijen staat één van de ManagementPro rubrieken c.q. entries centraal.

“Bruggen Slaan LIVE!!!” is als het slaan van iedere brug een maatwerkprogramma. De vraag is dan ook: welke virtuele, of wellicht zelfs reële brug kunnen wij voor jouw organisatie slaan? 🙂