Tag: Halo-effect

“Een prins moet altijd advies inwinnen. Maar hij moet het alleen zoeken wanneer hij het wil, niet wanneer anderen het hem opdringen. Het belangrijkste is dat een prins altijd sceptisch moet zijn over het advies dat hij krijgt, voortdurend moet vragen en onderzoeken. Als hij ooit ontdekt dat iemand de waarheid voor hem verzwijgt of persoonlijk belang voorop stelt, moet hij die persoon streng straffen. Uiteindelijk, hoe intelligent de adviseurs van een prins ook zijn, een prins is gedoemd te mislukken als hij zelf geen intelligentie heeft. Wijze prinsen moeten worden geëerd voor goede daden die voortkomen uit goed advies.” ‘Il Principe’, Niccolò Machiavelli (1513)

Waar de prins v.w.b. advies nog een vrije keuze heeft, heeft hij dat v.w.b. een audit (als ‘systematische periodieke controle’) niet.

Voor ESAA, Erasmus School of Accounting & Assurance, verzorg ik ieder studiejaar, samen met collega Geert Heling, de colleges Verandermanagement en Adviesvaardigheden. Studenten zijn mannen en vrouwen m.n. uit de vakgebieden auditing & control, werkzaam in- dan wel extern in zowel private als publieke sector. De vraag die dan ‘boven de markt hangt’: audit = advies? Los van het feit dat dit 2 verschillende begrippen zijn, is mijn antwoord: nee maar het kan elkaar aanvullen en ik begin met dit citaat van Michelle Bennett, senior director of risk management and internal audit at Cable ONE.

“One area I see as a barrier to internal audit’s ability to provide advisory services is a fundamental misunderstanding of internal audit’s purpose and capabilities. Many folks who have prior, perhaps challenged, experiences with internal audit may believe it to be a ‘gotcha’ department. Instead, we want to be trusted advisors to not only help protect the company but, more importantly, help the company achieve its strategic goals.”

Ieder ESAA collegejaar wordt afgesloten met een symposium. Het thema van dit jaar is: Auditors Adviseren. Tegelijkertijd wordt er een bundel met aan het onderwerp gerelateerde bijdragen gepubliceerd. Wat nu volgt is mijn bijdrage aan deze bundel met als titel ‘Ongeschreven regels: kwestie voor de adviseur én de auditor?’.

En daar was ie plots weer: Loek Hermans. N.a.v. Hermans’ escapades bij MEAVITA introduceerde ik hier de ‘Loek Hermans’. ‘De Loek Hermans is een bestuurder die menselijk beschouwd niet in staat is zich 100% te geven voor een bestuurlijke uitdaging. Die deze uitdaging echter tegen beter weten in toch aangaat en zichzelf achteraf pas realiseert wat de taak van het toezicht houden nu daadwerkelijk inhield.’ Het was 04 november 2015.

Nu blijkt Hermans ook bestuurder te zijn geweest bij een door zijn mede VVD coryfee Henry Keizer overgenomen crematorium. Volgens Follow the Money (ook) een dubieuze transactie. & Opnieuw verzeilt de VVD in een bestuurlijk schandaal.

Het geheel doet me denken aan een column die Prof. James Heskett schreef in november 2016 met de titel: “How Do Leaders Manage the Tension Between Pride and Arrogance?” Hoe managen leiders de spanning tussen trots en arrogantie?

130615

De video bij deze entry heb ik vandaag vervangen. Het betreft de introductie van de nieuwe 787-9 Dreamliner. De manier waarop deze Dreamliner opstijgt benadert de rit in een rollercoaster. Het filmpje verdient het dan ook om de opening van de entry te zijn.

Overigens, wat hierna volgt blijft interessant als het gaat om verandermanagement. Zonder al die trials & errors was het wellicht niet zo ver gekomen…..

“The all-electric Chevrolet Volt boasts ten million lines of software code for more than 100 electronic controllers, more than two million more than in the 787 Dreamliner.” meldde McKinsey in het eind 2012 verschenen rapport ‘Manufacturing in the Future: the next era of global growth and innovation.’

Dat de producent van de elektrische Volt, in Nederland ook bekend als Opel Ampera, General Motors meer controles had ingebouwd in deze auto dan Boeing in hun Dreamliner verklaarde McKinsey door te stellen dat er meer ongelukken gebeuren met auto’s dan met vliegtuigen. Dat klopt, toch zal men nu bij Boeing balen van het feit dat men niet meer controles heeft ingebouwd.

“A fire and “technical issue” aboard two Boeing 787 Dreamliners on Friday raised new safety concerns for the long troubled airliner.” meldden media als CNN n.a.v. problemen met Dreamliners eind vorige week. Volgens De Telegraaf wordt de ‘Dreamliner ‘Fyra’ voor Boeing’. ‘T zou ‘zo maar’ kunnen….

Pijnlijk is i.i.g. dat er tot nu vanuit Boeing geen andere reactie kwam dan ‘We are aware of the event.‘ Communiceren in tijden van Crisis is ook een vak apart, dat blijkt maar weer.

Alex: “Ik ben geen protocol fetisjist. Mensen mogen me aanspreken zoals ze willen.” Máxima: “Iedereen roept maar ‘Maxima’ hoor. Koningin of Prinses, dat doet er niet toe.” Onze a.s. Koning vult zijn opmerking nog aan met “Daarmee kunnen mensen op hun gemak zijn.” Mooi, maar da’s natuurlijk nog maar de vraag of iedere volgeling zo blij is met die vrijheid….

‘De Baas’ is niet duidelijk over de wijze waarop je hem, haar kan ook, mag benaderen. Voordat je het weet word je als volgeling dan geconfronteerd met een persoonlijk dilemma, een dilemma dat waarschijnlijk wordt ‘opgelost’ door je leeftijd & je opvoeding. Gedrag dat ook wel bekend is onder de naam ‘assertiviteit’….

Je kan dit dilemma ook omdraaien: hoe zien je volgelingen je? Hoe zouden zij je omschrijven & in het verlengde daarvan: hoe zouden zij je willen benaderen? In dat verband is het experiment dat cosmeticamerk DOVE recent uitvoerde meer dan interessant. Een forensisch artiest ziet je niet maar maakt aan de hand van je persoonlijke beschrijving een compositietekening van je. Vervolgens maakt hij nog een 2e tekening van je maar nu op basis van de informatie zoals anderen je zien. De verschillen zijn opmerkelijk.

Vanavond is was er weer zo één ‘de wedstrijd-der-wedstrijden’: Nederland Duitsland! Hoeveel hebben we die al niet gehad, de laatste decennia, en hoeveel gaan we die nog niet krijgen? Het is was i.i.g. iets om naar uit te zien (hoewel ik betwijfel dat dit voor alle lezers geldt….). Iets om naar uit te zien ook omdat er over/van het teamspel altijd ‘iets’ valt te (ana)l(ys)eren. 😉

Vooruitdenken, -plannen, scenario’s bedenken, helpt, dus & om maar met het meest onde(a)nkbare scenario te beginnen: wanneer gaat ging het vanavond mis? 1. als er vooraf geen winnende Strategie is bepaald; 2. als het team zich na het 1e fluitsignaal niet snel genoeg aanpast aan de omstandigheden op het speelveld; 3. als er tussen de spelers onderlinge synergie wordt verwacht die toch niet (snel genoeg) tot bloei komt; 4. denkwijzen c.q. speelwijzen die onderling, tussen spelers maar ook met de staf, sterk verschillen maar verschillen die pas tijdens het spel duidelijk worden, een zgn. AHA-Erlebniss (hoe toepasselijk in deze setting); 5. teveel leiders in het veld die ook nog eens niet bereid zijn om samen in de zandbak te spelen. (bron: “I Think of My Failures as a Gift”)

Maar het gaat niet mis……(dat was vanmiddag, dit is vanavond:) 🙁

Natuurlijk werd Arjen Robben tijdens de rehabilitatiewedstrijd tussen Bayeren München en het Nederlands Elftal uitgefloten; ik had niet anders verwacht. Dat direct na afloop de bondscoach & zijn schoonzoon zich dan ook zéér verontwaardigd toonden, da’s juist opmerkelijk. Net zo opmerkelijk overigens als de excuusbrief die de Vorstand van Bayern vandaag de ether in stuurt…. Dat was toch echt niet nodig geweest.

De verontwaardiging in ons land over dit fluitconcert stond in schril contrast met de hoon die nog geen 72 uur eerder over Robben werd uitgestort, het moment dat hij een (cruciale?) strafschop miste tegen Petr Čech de topkeeper van Chelsea in de ultieme Europese voetbalfinale van het Jaar. Opmerkelijke reactie. We zijn een bijzonder land…..

“Business relationships in the Netherlands are informal with first name terms being generally used. Everybody in the team has seemingly similar status and to pretend to be somebody special will result in problems with other members of the team.”

Zo wordt het een uitdagend EK 2012 voor Arjen & zijn collega-Oranjespelers….

Op zich valt er weinig op hen aan te merken: ze voldoen aan de taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden van hun functiebeschrijving, ze behalen de afgesproken resultaten & OK je hebt hen de laatste tijd wellicht te positief beoordeeld, toch wil je van hen af. Hoe doe je dat dan? I.i.g. niet zoals RENAULT dat nu doet….

Voordat we daaraan toe komen is het wellicht handig na te gaan waar het mis ging? Vaak zijn MT’s/DT’s toch vriendenclubs, je kiest je medeteamlid eerder op zijn/haar persoonlijkheid: ‘hij golft zo fijn’, dan op de persoonlijke kwaliteit c.q. toegevoegde waarde voor je organisatie ‘dat komt wel’, toch? Ben eens eerlijk. 😉

Dat die ander bij jouw organisatie zo graag in dienst treedt, kan meerdere redenen hebben, zo toonde Roger Martin dean van de ROTMAN School of Management in 2006 aan:

rekenen was nooit mijn force

Met het ene debat na het andere worden wij klaargestoomd voor de verkiezingen op 09 juni a.s. Zo gemakkelijk als onze heren en dames politici zich naar de politieke arena begeven, zo eenvoudig draaien zij één dag later hun woorden alweer terug.

Zo stelde Job Cohen gisteren dat de door zijn PVDA bij het CBP aangeleverde info niet correct was. Dat kan, maar Cohen is met deze vergissing niet de enige. Ook andere politici slaan elkaar om de oren met zoveel cijfers dat het de ander rood voor de ogen wordt; zo zagen we dinsdagavond o.m. op NED 1. 

Het is zelfs bon ton om de ander te confronteren met teksten uit het programma van die ander. Menig politicus haalt tijdens de uitzending een opgefrommeld stukje papier uit zijn zak c.q. haar tas. Een tekst afkomstig van de ander, maar die ander is oprecht verbaasd, lijkt het niet te weten & brabbelt maar wat voor zich uit. De kijker/kiezer in verwarring achterlatend.

Vraag is nu: moet je in het rechtstreekse debat de waarheid spreken, niets anders dan de waarheid & dat omdat de kiezer dat wil?

een wankel evenwicht, risicomanagement

Polen verloor dit weekeinde haar elite. Direct zijn er reacties als ‘Waren zij maar enkele dagen eerder vertrokken naar de feitelijke herdenkingsbijeenkomst en niet eigenwijs een eigen bijeenkomst georganiseerd!’

De vraag is of dat het risico op het neerstorten had verminderd: de Tupolev waarin men vloog was van het verouderde type, rond deze tijd van het jaar is het altijd mistig rondom Smolensk en de piloot had zeer waarschijnlijk ook dan poging na poging ondernomen om zijn kist aan de grond te zetten. Waarin hij uiteindelijk ook dan geslaagd zou zijn. (sic.)

Nee interessanter is het om te weten waarom juist die ene stewardess zich ’s ochtends niet zo lekker voelde, zich voor het eerst sinds jaren ziekmeldde waarna haar plaats werd ingenomen door slachtoffer nr. 97. Interessanter is het om te weten waarom dat ene echtpaar zich versliep en vervolgens vanuit de file zag hoe ‘hun’ vliegtuig vertrok. ‘Verdikkie’ zouden beiden op dat moment zeggen. Enkele uren later, hun trillende handen gevouwen rondom een kopje koffie, gevolgd door ‘Wat hebben wij geluk gehad.’

Geluk? Is dit lotsbestemming of is dit risicomijdend gedrag?

zo ongeveer ziet dat er uit, intuïtie

Overschatting van je eigen mogelijkheden, regelmatig vergeten te vragen om feedback uit je directe omgeving en het niet toepassen van een pre-mortem (nb; als tegenhanger van het post-mortem) op al je besluiten, zijn funest voor je intuïtie.

Herken je jezelf? Laat het dan maar, intuïtie. Onderbouw al je besluiten! Negeer je buikgevoel.

Maar als je realistisch, in het bezit van objectieve zelfreflectie én met ruim voldoende werk- & levenservaring in het leven staat dan kunnen besluiten die je neemt op basis van je intuïtie ‘Goud’ waard zijn voor je organisatie, maar ook voor jezelf.

Die mening geven psycholoog Gary Klein en Nobelprijs winnaar Daniel Kahneman in het artikel “Conditions for intuitive expertise: A failure to disagree.” In een recent interview gaven beiden een toelichting.