Tag: Ict

‘Wat opvalt is hoe weinig er eigenlijk sprake is van robotisering: werkgevers vinden robots te duur, zij vragen om een ander verdienmodel, en er zijn technische problemen. Ook zijn er culturele barrières (mensen willen het niet).’ Voor velen kan dit de meest verhelderende conclusie zijn uit het zojuist bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid verschenen rapport ‘De Robot de Baas’.

Vaak zeg ik tegen mijn studenten, & cliënten: ‘Het is maar goed dat je leidinggevenden niet weten wat er al allemaal mogelijk is in je organisatie m.b.v. robotica, disruptieve technologieën, kunstmatige intelligentie…..’. De conclusie van de auteurs in dit WRR rapport is dan ook geen verrassing, althans voor mij: ‘Robotisering kost minder banen dan gevreesd’. Ja, ja …..

David de Gea, ongetwijfeld getalenteerd goalkeeper in dienst van Manchester United en beoogd opvolger van Iker Casillas tot nu toe No. 1 in het Spaans elftal, is terecht gekomen in een interessante managementcasus.

De Gea wilde weg bij ManUnited (of was het bij Louis van Gaal?). Wat doet een werknemer of i.i.g. een voetballer dan? Hij ‘gooit de kont tegen de krib’: werkweigering om zo de vurig gewenste transfer af te dwingen. Werkweigering kan ook interessant zijn voor de overnemer c.q. koper want je waarde daalt met de dag. Niets leek dan ook een overstap naar Real Madrid nog in de weg staan; leek…..

Tot dat de FIFA roet in het eten gooide door een vernieuwde High Tech overdracht procedure genaamd Transfer Matching System, of zit het toch anders in elkaar? Hoe dan ook: interessant!

Sterker nog met het versturen en beantwoorden van mail loop je € 50.000 omzet mis per medewerker, per jaar. Het zijn nog al bedragen. De bedragen komen naar voren uit een onderzoek van het Amerikaanse AFFINITY LIFE.

Als je die bedragen doortrekt op een landelijk niveau voor de economische betekenis van al dat vergaderen en mailen, dan is het resultaat daarvan zelfs giga. Zo kost dit de Amerikaanse economie volgens AFFINITY een gemis aan 50 miljoen declarabele uren per dag ofwel $ 7,4 miljard aan productiviteit die dagelijks wordt misgelopen…. Voor onze economie zal het totaal bedrag lager zijn, maar het resultaat naar rato niet veel beter; verwacht ik.

NB; Nu je medewerkers achter de broek gaan zitten om zich hiervan (meer) bewust te zijn, is niet de oplossing aldus Harvard’s Gretchen Gavett. Maar wat dan wel?

De meeste boeken over management, innovatie en ontwikkeling van producten/diensten gaan ervan uit dat de onderneming over de middelen en kunde beschikt die nodig zijn voor de commercialisering van die innovatie. Die veronderstelling is door de overgang van lineaire – naar meerdimensionale methodieken tenminste onvolledig!

In het huidige Kennis en Innovatietijdperk is geen enkele businessunit, bedrijf of land instaat in zijn eentje de toekomst te creëren. Daartoe is samenwerking met anderen en  toegang  tot adequate netwerken onontbeerlijk.

De mentaliteit die past bij het Industriële Tijdperk van “ Wij winnen – Zij verliezen” is taboe en moet vervangen worden door een  “Win/Win situatie” waarbij via een economisch platform kennis met allerlei partners wordt gedeeld en uitgewisseld. We gaan van doelgroep/massamarketing naar grootschalige interactieve klantenrelaties. Van het product heeft een merk naar het merk wordt een begrip voor klanten.  Van schaarste in aanbod naar overvloed in aanbod/schaarste in vraag. Van het gaat om producten te hebben naar het gaat om klanten te hebben en de kunde die vast te houden.

“We zullen toch met z’n allen moeten accepteren dat als wij een digitale infrastructuur en wereld met elkaar aan het bouwen zijn, het wel een keer misgaat; 1 op de 10 keer zelfs.” Stépan Breedveld, vicevoorzitter van Nederland ICT en CEO van ORDINA. De organisatie die recent door ZEMBLA onder de loep werd genomen en waarvan de CEO (blijkbaar) een Wereld bouwt: ‘Foutje, bedankt’. Het is alleen jammer dat met die 10% de rekening voor de belastingbetaler zo hoog is…..

“Sec genomen is dit ook waar. Wel liet de heer Breedveld hierbij buiten beschouwing dat leveranciers weliswaar soms niet op de ontwikkeling verdienen, maar juist wél op bijkomende zaken zoals het beheer en onderhoud.” lezen we als reactie (pg. 166) op de stelling van Breedveld in het zojuist verschenen Eindrapport van de IT COMMISSIE ELIAS.

Veelzeggend zinnetje van de Commissieleden want is het nu onbewust of bewust dat er o.i.v. externe IT leveranciers, leveranciers die ook vaak de projectleiders blijken te zijn, ‘iets misgaat’ bij 10% van het scala aan IT projecten dat er loopt binnen de Overheid?

Dat maakt het rapport niet duidelijk. Wel wordt helder dat het zowel de Overheid zelf als de externe IT leveranciers nauwelijks lukt om de meest geschikte talenten op de projecten in te zetten. Talenten die zowel beschikken over de juiste kennis, kunde en competenties als over het noodzakelijke commitment.

Hoe anders de Britse Government Digital Service, waarnaar de Commissie verwijst. We gaan (opnieuw) leren van de Britten…..

De Sociale Verzekerings Bank (SVB) is de oudste uitvoerder op het gebied van sociale zekerheid in Nederland. “Dit doen we allemaal met behulp van één groot en slim systeem dat de door ons ontwikkelde basisadministratie bevat.” De voice over in het animatiefilmpje refereert hier aan het Multi Regelingen Systeem (MRS). Het is dan september 2013, nu een jaar later en een miljoenenstrop verder, trekt de SVB de stekker uit dit ‘grote en slimme systeem’. “De deskundigen schatten het ongewijzigd doorgaan van het MRS in als zeer problematisch” meldt het SVB in het persbericht.

Verder lezen we: “Uit een nu opgeleverde tussenrapportage van de twee externe deskundigen blijkt dat het beoogde MRS zo complex en omvangrijk is, dat ze afraden hier ongewijzigd mee door te gaan. Verder adviseren zij de contractuele relatie met de implementatiepartner te beëindigen.” Deze implementatiepartner is CapGemini, een leverancier die over deze precaire situatie geen uitspraak doet ‘Capgemini hecht er aan om de verder goede relatie met SVB in stand te houden.’ Mmmmm….

“De wereld verandert in het voordeel van degenen die echt iets willen doen, die een bijdrage willen leveren, die iets willen creëren, die willen innoveren, die betekenis willen geven aan hun rol in de samenleving en die zich verantwoordelijk voelen voor hun carrière, hun leven.” Zie hier de Toekomst van Werk in een notendop.

“De komst van BotlR betekent niet dat we menselijk talent gaan vervangen. Het betekent dat de medewerkers nu nog meer persoonlijke aandacht kunnen geven aan de gast, van de optimale locatie van je kamer tot aan de reservering in je favoriete restaurant. Technologie i.c.m. persoonlijke bediening dragen bij aan een klantbeleving die binnen onze sector uniek is.”

“Op het moment dat de robot de taken ging plannen en verdelen, steeg de productiviteit van de medewerkers en nam de tevredenheid van de medewerkers toe om het simpele feit dat nu hun talenten beter tot hun recht komen.”

“Die nemen we niet aan, die zal zeker de hele dag spelletjes spelen op multimedia.” Dat zou ‘zo maar’ de reactie kunnen zijn van een HR medewerker als die je LinkedIn profiel leest met daarin trots vermeld de vorderingen die je maakt in World Of Warcraft, Grand Theft Auto e.a. multiplayer games. Games waaraan inmiddels miljoenen mensen deelnemen. Internationale, virtuele werelden waarin (ook) kennis en ervaring wordt opgedaan die gerelateerd is aan het dagelijkse reële leven op het werk.

Vorige week verscheen bij The Wall Street Journal het artikel Can ‘World of Warcraft’ Game Skills Help Land a Job? Ondanks dat een ‘al wat oudere’ leerkracht (Nb; 43) succes had in een sollicitatie door op haar CV te vermelden dat zij in de virtuele WoW wereld leidinggeeft aan ca. 500 ‘volgelingen’, was de teneur: niet doen!

Toch een opmerkelijke reactie, niet alleen van de HR medewerker die de vacature wil invullen, zeker als we weten dat werk steeds meer en steeds vaker plaatsvindt c.q. plaats zal vinden in de virtuele wereld…..

Opmerkelijk (of wellicht zelfs macaber) dat onderzoekers m.b.v. het beruchte Milgram Experiment nu hebben aangetoond dat relatief veel werknemers (46%) taken en opdrachten accepteren die hen worden opgelegd door een: Robot…..

Sterker nog: als de opgelegde taak onvoldoende duidelijk was, gingen de werknemers ‘een gesprek aan’ met de robot, probeerden zij tot een compromis te komen. Mocht er toch geen compromis komen, dan accepteerde men dat en zocht men zelf naar een oplossing. Zoals men dat ook zou doen bij een ‘echte’ manager….

Conclusie van de onderzoekers van de University of Manitoba: ‘Zelfs al blijkt de menselijke manager in het onderzoek te beschikken over de meeste autoriteit, zo lang als het gaat om algemene taken zullen werknemers ook de opdrachten uitvoeren die hen zijn opgedragen door een robot. Dat opvolgen van instructies doen zij bij sommige taken ook tegen beter weten in….’. vandaar ‘Milgram’.  

De klant: ‘2 Cappuccino’s alstublieft.’, de ober reageert met: ‘Kom zo bij u’. Een moment later ‘2 Cappuccino’ klinkt het uit de mond van een jonge vrouw en zij plaatst de kopjes. De snelheid van de bediening is niet te danken aan Umberto’s bekendheid maar aan het gemak waarmee zijn gesprekspartner een order plaats via de My Order app die RABOBANK recent heeft geïntroduceerd.

Een aanrader, My Order, alleen weet ik niet of de ontwikkelaars van RABO zich ervan bewust zijn dat deze app een aardverschuiving kan betekenen voor hun Horeca klanten. Niet zo zeer de beelden van een al wat oudere man die niet direct de bestelling opneemt tegenover een jonge vrouw die vlot serveert (NB; onbedoelde stigmatisering? Ik hoop ’t niet.). Als wel de voorspelling, en mogelijke aardverschuiving, dat er nog dit jaar een trendy volledig gerobotiseerde Horeca gelegenheid wordt geopend mede dankzij: My Order…..

Of het er gezelliger op wordt zo zonder gastheer,- vrouw, is de vraag. Maar het is ook de vraag of je dat in deze tijd nog nodig hebt, persoonlijke bediening?