Tag: Kenniseconomie

Studenten in Nederland behoren tot “de traagste, minst studerende, meest calculerende en minst gemotiveerde van alle OESO-landen” las ik dit weekeinde in een opinie artikel in De Volkskrant van de hand van Bastiaan Bommeljé. Historicus Bommeljé citeert uit een rapportage van de Onderwijsinspectie.

De recente bezetting van het Maagdenhuis kan je inderdaad de indruk geven dat studenten in Nederland (NB; die populatie bestaat al lang niet meer uit alleen studenten van NL origine) ruim voldoende tijd over hebben om zich met dit soort ‘nevenactiviteiten’ bezig te kunnen houden. Toch hebben de studenten de tijd in het Maagdenhuis niet helemaal nutteloos aan zich voorbij laten gaan, zie o.m. bovenstaande vid met een flitscollege van Ewald Engelen. Het voorbeeld laat tegelijkertijd zien dat leren en ontwikkelen een noodzakelijke continue activiteit is: zelfs in de meest uitzonderlijke omstandigheden kun je nog tijd vinden jezelf te verbeteren….. Mooi.

“Organisations and individuals are operating in an increasingly volatile, uncertain, complex and ambiguous (VUCA) environment.”

Dat stelt het Britse CIPD deze week. Deze vluchtige, onzekere, complexe en soms dubbelzinnige omgeving is de omgeving waarin wij verwachten dat deze studenten gaan opereren als zij het werkveld betreden. Om je daarin te kunnen handhaven is continue leren en ontwikkelen een noodzaak. Het Maagdenhuis kan daarvoor opnieuw een aanzet zijn.

De meeste boeken over management, innovatie en ontwikkeling van producten/diensten gaan ervan uit dat de onderneming over de middelen en kunde beschikt die nodig zijn voor de commercialisering van die innovatie. Die veronderstelling is door de overgang van lineaire – naar meerdimensionale methodieken tenminste onvolledig!

In het huidige Kennis en Innovatietijdperk is geen enkele businessunit, bedrijf of land instaat in zijn eentje de toekomst te creëren. Daartoe is samenwerking met anderen en  toegang  tot adequate netwerken onontbeerlijk.

De mentaliteit die past bij het Industriële Tijdperk van “ Wij winnen – Zij verliezen” is taboe en moet vervangen worden door een  “Win/Win situatie” waarbij via een economisch platform kennis met allerlei partners wordt gedeeld en uitgewisseld. We gaan van doelgroep/massamarketing naar grootschalige interactieve klantenrelaties. Van het product heeft een merk naar het merk wordt een begrip voor klanten.  Van schaarste in aanbod naar overvloed in aanbod/schaarste in vraag. Van het gaat om producten te hebben naar het gaat om klanten te hebben en de kunde die vast te houden.

“ASML Holding expects the opportunity to grow net sales to about EUR 10 billion and to triple earnings per share by 2020.” meldde het persbericht tijdens ASML’s Investor Day op 24/11/14. Da’s nog eens een ambitieuze doelstelling, maar binnen de unieke marktpositie waarin ASML zich bevindt is dit zeker niet onmogelijk.

ASML’s huidige omzet van € 5,6 miljard, wordt gerealiseerd m.b.v. “10,786 payroll employees and 2,820 temporary employees (measured in FTEs)”, zo meldt het Interim Management Board Report. Naast deze ‘eigen’ medewerkers, waarvan er ca. 8.100 in NL in vaste dienst zijn, schat ASML dat men ook nog eens voor 17.000 extra banen zorgt zoals bij de toeleveranciers. Ook op de arbeidsmarkt is dit een speler van formaat dus.

Nu ASML plannen bekend heeft gemaakt voor deze exponentiële groei, is de veronderstelling dat er in 2020 12.000 medewerkers in Veldhoven in vaste dienst kunnen zijn waarbij met een (mogelijke) invloed van ‘iets’  als disruptieve technologieën al rekening wordt gehouden. Maar ook ‘voor de toeleveranciers wordt het een klus om ASML bij te benen.’ meldt het BD eufemistisch in een commentaar op de plannen.

I.d. geeft de arbeidsmarkt op z’n minst een interessante dynamiek, een dynamiek die ongetwijfeld invloed heeft op de talentplannen van werkgevers die ook op zoek zijn naar vergelijkbaar technisch talent of die dat talent juist nu voor hun organisatie willen behouden…..

‘Onze doelstelling is het vinden, ontwikkelen en behouden van het Beste Talent van de Wereld, omdat wij er naar streven het Meest geWaardeerde automobielproductiebedrijf te worden.’ Phil Millward, HR Director van GM dochter VAUXHALL in een interview eerder deze maand met de titel ‘Why It’s Time to Futureproof Your Talent’: waarom het tijd wordt het talent binnen je organisatie ‘toekomstbestendig’ te maken.

Omar Arias, Lead Economist van de Wereld Bank, gaat deze week een stapje verder: ‘Vaardigheden van medewerkers zijn een noodzakelijk ingrediënt voor een toekomstbestendige strategie gericht op de functies van je medewerkers. De kans om talenten te ontwikkelen neemt momenteel dagelijks af, daarom is het moment om in je medewerkers te investeren NU!’

Met dat ‘afnemen’ verwijst Arias naar de alternatieven voor menselijke arbeid, voor menselijk contact. Als mensen niet gericht worden ontwikkeld dan staat het alternatief in de vorm van disruptieve technologieën klaar. De vraag is of het inzetten van dat alternatief altijd handig is…..

Kies je nu voor het investeren in je medewerkers, dan heb ik een 5 tal prioriteiten niet alleen voor jouw organisatie maar ook voor onze duurzame economie.

De Nederlandse economie bezit momenteel kenmerken die voor ons land  uniek, maar ook in een  internationale context zeer bijzonder zijn. Nooit eerder gold voor Nederland namelijk de volgende combinatie van factoren:

• een zeer vermogend land met een hoge levenstandaard;
• het dichtstbevolkt onder de ontwikkelde landen;
• een vergrijzende en op termijn dalende bevolking;
• een bevolking met een sterke voorkeur voor vrije tijd;
• een bevolking met een afkeer van bepaalde vormen van arbeid;
• een maatschappij gekenmerkt door het mijden van risico`s, hang naar zekerheid en een geringe bereidheid tot veranderen;
• een economie, waarin driekwart van de productie in de dienstensector tot stand komt.

Bovengenoemde kenmerken van de Nederlandse samenleving duiden op een volgroeide en verzadigde maatschappij. Vergrijzing en een afnemende bevolkingsgroei die uiteindelijk omslaat in een bevolkingsdaling zijn verschijnselen waarmee alle ontwikkelde landen te maken krijgen (zie Japan).

Karl Marx stelt dat de werknemer die continue aan de productielijn staat vervreemdt raakt van het werk; ‘Entfremdung‘. Uiteindelijk verliest deze werknemer alle besef over niet alleen het totale productieproces maar vooral ook over de persoonlijke verbinding met de organisatie en de persoonlijke identiteit.

Aangezien werknemers niet de eigenaar zijn van de productiemiddelen, worden zij geketend aan de productielijn, verdienen zij slechts een klein deel van de door de organisatie gecreëerde waarde en hebben zij daarbij ook nog eens een kleine kans omhoog te klimmen in de lijn van de hiërarchie.

Deze week lees ik 2 artikelen die mij doen besluiten dit gedachtengoed van Karl Marx niet in de verleden maar in de tegenwoordige tijd te schrijven. Crisis of niet, dat wat Marx waarnam lijkt nog steeds van toepassing te zijn op het arbeidsproces.

Het opmerkelijke is, of wellicht ook niet, dat werkgevers juist van dit gedachtengoed afstand dienen te nemen willen zij dat voor de continuïteit van de organisatie o-zo-broodnodige talent kunnen aantrekken én behouden.

Zo`n vierduizend jaar geleden had een Egyptische Farao een droom waarin hij een macro- economische prognose voor de komende veertien jaar zag: zeven vette en zeven magere jaren. De cyclus (eerst overvloed en dan honger) werd opgevoerd noch als straf noch als beloning voor enig handelen van de mens. Het is eerder een soort test: is de mens wijs genoeg om verstandig te reageren op wat hij op zich af ziet komen. Bouw overschotten op in de goede tijden: consumeer gedurende die jaren niet de gehele oogst, maar bewaar voldoende voor de zeven slechte jaren.

Het mooie van dit verhaal is dat het zo simpel is dat zelfs een kind dit kan begrijpen. Het angstaanjagende eraan is, dat het aangeeft hoezeer wij tegenwoordig zijn afgedwaald van de essentiële les die dit verhaal ons te bieden heeft.  De EU- regels voor de Euro schrijven voor, dat het begrotingstekort ten hoogste 3 procent van het BBP mag zijn, maar die regel veranderde in de praktijk al snel van “3 procent is het plafond in 3 procent is o.k.”. Psychologisch gaan wij met de 3 procentnorm om als of dit het begrotingsevenwicht zou zijn. Voor elk tekort kleiner dan die drie procent gaan de handen op elkaar. Waar komt die mentaliteit vandaan? En waarom praten wij alleen maar over het terugdringen van begrotingstekorten, terwijl het gesprek eigenlijk hoort te gaan over het creëren van begrotingsoverschotten.

“Ik wil iemand een klap in het gezicht geven! Dit is de essentie: Waarom is het klip & klaar voor een theater directeur, een ballet gezelschap, de coach van een sportteam dat je zo goed bent als de kwaliteiten van de talenten waarover je team beschikt? En waarom is het dat niet voor iemand die verantwoordelijk is voor een organisatie met 200.000, 20.000 of 2.000 medewerkers? WAAROM?”

Tom Peters, de auteur van de mega-bestseller In Search of Excellence is Boos, zichtbaar boos in het filmpje dat McKinsey plaatst bij het artikel: ‘Tom Peters on leading the 21st-century organization’. Op 70 jarige leeftijd maakt Peters zich (nog) boos over het feit dat te weinig organisaties gericht investeren in hun medewerkers.

Gericht in hen investeren, dat is wat Talent zelf ook wil: ‘Learning and Career Development’ zoals blijkt uit een door de collega’s van McKinsey, BCG, zojuist uitgebracht rapport: ‘Decoding Global Talent’.

Lynda Gratton’s The SH/FT (2011) is in de voorbereiding op Prinsjesdag 2014 door niemand van het Kabinet Rutte e/o de ondersteunende ambtenaren gelezen. Kennis genomen van Erik Brynjolfsson en Andrew McAfee’s The Second Machine Age (2014) lijkt ook niet het geval te zijn. Tegen trends in wil het Kabinet Rutte de lasten verlagen om zo door werkgevers in 10 jaar tijd 100.000 extra banen te laten creëren……

De 3D printer geeft (thuis)fabricage een nieuwe dimensie. Autonoom vervoer vindt plaats op het moment dat ik dit typ. GOOGLE’s plannen met domotica zetten ook de (thuis)Zorg in beweging. De eerste volledig gerobotiseerde HoReCa gelegenheid kan deze week nog worden geopend. De GiGaFactory die Elon Musk’s TESLA in 2020 opent in Nevada zal op de werkvloer slechts een handjevol medewerkers kennen. Verbazingwekkend dat Minister Asscher toch denkt banen voor laaggeschoolden te kunnen creëren en een arbeidsklimaat te kunnen scheppen dat talenten aanzet naar Nederland te immigreren.

Het 100.000 banen plan lijkt mij niet alleen een Utopie, het lijkt ook van een redelijke naïviteit te getuigen; helaas.

645.000 werklozen en 110.000 vacatures, dat is 6 potentiële kandidaten voor 1 baan, toch is het lastig voor werkgevers om deze vacatures in te vullen. CBS

83% van de werkgevers geeft aan dat hun organisaties commerciële kansen mislopen omdat zij niet over de daarvoor geschikte medewerkers beschikken. ORION

‘We zijn er trots op dat een organisatie cultuur van continue investeren in de vaardigheden van onze medewerkers heeft bijgedragen aan een verdubbeling van onze omzet.’ Gary Knight MD, WHEATLEY Plastics.

Alle 3 zijn dit berichten die deze maand verschijnen.

Een grote groep werkgevers is van mening dat er binnen het aanbod van werknemers een ernstig tekort is aan geschikte vaardigheden. Verwijten gaan er dan m.n. richting Onderwijs en Overheid. Een relatief kleine groep werkgevers klaagt niet maar investeert al geruime tijd gericht in hun medewerkers en plukt daarvan nu de vruchten. Dit speelt niet alleen in NL, het speelt in de Westerse economie.

Om na te gaan of de verwijten terecht resp. de successen verklaarbaar zijn, liet het Amerikaanse National Bureau of Economic Research WHARTON prof. Peter Cappelli onderzoek doen. Cappelli publiceert deze maand zijn resultaten en dat levert als conclusie op: de economie kent geen gebrek aan vaardigheden maar gebrek aan investering…..