Tag: Obama

Toelichting: i.p.v. steeds een nieuwe entry te besteden aan de zeker (zéér) interessante ontwikkelingen op de financiële Wereldmarkt, ontwikkelingen die in hoog tempo over elkaar heenvallen, pas ik voor dit moment deze entry van oorspronkelijk 010811 aan met relevante updates & pas dan ook de versie & de datum aan. Je kan meer berichten hierover ook volgen op de ManagementPro Twitter account.

010811

Het ziet er naar uit (nb; het is op dit moment nog niet definitief) dat na een zéér bedroevend machtsspel, waarbij egocentrisme centraal leek te staan, republikeinen en democraten in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat van de Verenigde Staten, tot een akkoord zijn gekomen over het verhogen van de zgn. debt ceiling; eenvoudig gezegd: het verhogen van de overeengekomen kredietlimiet. (nb; & wie van ons wil dat niet: af & toe een verhoging van de kredietlimiet? ;-))

De afgelopen dagen vielen de economen over elkaar heen bij de vraag: ‘wat als men niet tot een akkoord komt?, wat betekent dat voor de VS? maar erger nog: wat betekent dat voor de wereldeconomie?’ Paniek alom dus, niet alleen op de effectenbeurzen, zo bleek & dat terwijl er momenteel ernstiger menselijke crises zijn.

http://www.youtube.com/watch?v=IOHE4oEumHQ

Bijna 10 jaar en vele doden later, ook Nederlandse, heeft de VS haar ultieme doel bereikt door vannacht een einde te maken aan het leven van Osama bin Laden. Dat met dit ‘resultaat’ de ‘strijd met (& niet ‘tegen’) het terrorisme’ nog niet gestreden is, is een eufemisme. De kans is gro(o)t(er) dat we deze zomer te maken krijgen met een serie van aanslagen, wereldwijd.

Hoe absurd ook, wat mij intrigeert in dit geheel is het commitment aan dat ultieme doel door de Amerikanen.

Duidelijk vanaf het begin was dat Osama (mee) ten onder zou gaan. Bush Jr. was daarin op de puinhopen van het WTC heel duidelijk ‘We’re gonna get him!’. Zijn opvolger Obama, hoewel van een andere politieke kleur, nam dit commitment voetstoots over. Het was niet alleen zijn commitment als President van de VS, het was het commitment van een geheel volk. Sterker nog: los van onderlinge verschillen bleken alle inwoners van de VS zich aan dit doel te committeren, zelfs geloofsgenoten van Osama. Weinig landen, weinig groepen lijken hiertoe in staat: tot zo’n diep geworteld commitment aan dat ene doel.

Als je met een crisis wordt geconfronteerd dan vraagt je reactie om exceptionele communicatieve vaardigheden. Hét moment, kort na de crisis, zeg maar je primaire reactie bepaalt of je Up or Out bent. Er zijn maar weinig leiders die dat beseffen, ook lijkt het er op dat je reactie vooraf al cultureel bepaald is.

De wereld wordt momenteel door veel crises getroffen: van Haïti, via Tunesië tot ver in Australië. V.w.b. voorbeelden van Up or Out crisiscommunicatie haal ik er 2 anderen uit: de reactie van President Obama op de aanslag op senator Gabrielle Giffords, zaterdag in Tucson Arizona & de reactie van onze Overheid (nb; hier hebben we al direct een uitdaging: wie staat er op? wie is hier de leider die ons er doorheen trekt?) op de milieuramp in Moerdijk.

Natuurlijk heeft een president van de VS een scala aan communicatie adviseurs achter zich staan, soms zelfs letterlijk. Ook lijkt het er op dat de president van de VS allereerst wordt benoemd in die functie vanwege zijn excellente communicatieve vaardigheden & pas in de 2e plaats voor zijn (t.z.t. ook ‘haar’ want ongetwijfeld komt er een vrouwelijke president) politieke intellect. Waarschijnlijk is de aanname dat het laatste te leren is & het 1e een vaardigheid, een kerncompetentie.

ping, ping, ping....

Lobbyen ‘is het systematische, strategische en georganiseerde streven om één of meer actoren van (politieke) besluitvorming te beïnvloeden’ Wiki. Lobbyen is het onderhandelen over het onderhandelen. Het is zoiets als het kopen van een huis: je zoon wil een grote slaapkamer, je dochter ook, zelf hadden jij & je partner die ruimte al voor jezelf gepland. Je partner wil een open keuken, jij wil die muur gebruiken voor een forse flatscreen. Voor dat je nu dat huis koopt, kun je het best eerst nog ‘even’ lobbyen.

Hoe dat lobbyen in zijn werk gaat dat laat de ZEMBLA uitzending OBAMA’S DEAL zien. Deze uitzending laat het proces zien dat vooraf ging aan de historische doorbraak die Barack Obama bereikte met het realiseren van het Healthcare Reform Plan. Leerzaam.

De belangen waren enorm: verzekeraars, pharmacie, gezondheidszorg allemaal hadden zij zo hun, al dan niet financiële, interesses. Niet alleen zij dienden te worden overtuigd, ook de politieke vertegenwoordigers dienden achter Het Plan te staan om het i.i.g. door de Senaat te krijgen. Dat op één lijn krijgen van alle betrokkenen doe je niet zo maar. Dat vraagt om lobbyen in optima forma.

De spindoctor in dit geval is Obama’s Chief of Staff Rahm Emanuel. Vergeleken met Emanuel is zelfs Jack de Vries nog maar een beginner en staat ons tot op de dag van vandaag ‘veelgeprezen’ poldermodel in de ogen van Emanuel nog maar in de kinderschoenen van het echte lobbyen. De stills die OBAMA’s DEAL laat zien van Emanuel zijn veelzeggend.

Uiteindelijk  blijkt de winnaar van het lobbyen in dit geval Nebraska’s senator Ben Nelson te zijn. Hij weet, omdat hij als laatste in deze lobby-ring overeind blijft, $ 100 miljoen binnen te halen. Toch lijkt dit ‘iets’ toe te voegen aan de hervorming van de Gezondheidszorg in de VS.

Je vraagt je na het zien van deze uitzending alleen nog af wat al die protesterende burgers daar eigenlijk aan het doen waren……

"We'll meet each other there."

“By the mid-2030s, I believe we can send humans to orbit Mars and return them safely to Earth.  And a landing on Mars will follow.  And I expect to be around to see it.” Deze woorden zei Barack Obama op het moment dat hij donderdag de plannen van zijn Regering met NASA toelichtte. Kan je Visie met je organisatie duidelijker zijn?

Met deze zin stapt hij in de voetsporen van zijn illustere voorganger John F. Kennedy. Op 25/05/61 sprak hij een vergelijkbare visie uit: “Landing a man on the moon and returning him safely to the earth by the end of the decade.” Het was uiteindelijk op het nippertje, 1969, maar NASA slaagde in deze doelstelling. (& Of dat hij voorvoelde dat hij dit niet meer zou beleven, noemde JFK zichzelf deze keer niet….)

Obama & Kennedy doen hier iets wat typisch Amerikaans lijkt: met veel pathos hun Visie én Missie declameren; knap stukje communicatie. Je blijkt daarmee ook nog eens je mensen in Actie te krijgen….

Nu is de VS natuurlijk toch 1 “Hollywood”, als geen ander weten hun presidenten de media optimaal te benutten. Als George W. Bush het podium betrad & hij droeg een rode stropdas dan wist je: ‘Het wordt oorlog!’. Vervolgens hoefde hij niet eens meer zijn mond open te doen.

Het Web, een blog zijn opties om je Visie onder de aandacht te  brengen. Zo is het mooi om The White House Blog te volgen. Het Kremlin heeft dit initiatief gekopieerd. De cultuurverschillen worden direct duidelijk. China en India zijn nog niet zo ver.

Dan maar even gekeken bij de EU & warempel: enkele afgevaardigden houden een blog bij met daartussen prominent, passend bij haar digitale portefeuille, Neelie Kroes! O ja, Jan Peter heeft er ook 1, een blog maar zijn laatste entry dateert alweer van 08/08/07.

Heeft Nico met zijn opmerking bij de vorige entry dan toch gelijk: ontbreekt het onze bazen misschien aan een Visie?

flexibel én in balans

Het Nieuws dat Wouter Bos en Camiel Eurlings kiezen voor een gezondere Werk/Leven balans leverde bij oud OPZIJ hoofdredactrice Ciska Dresselhuys al direct een ochtendhumeur op.

Gisteren presenteerde het presidentiële Amerikaanse koppel Barack & Michelle Obama gezamenlijk hun plannen voor een New Era of Workplace Fexibility. Ciska bereid je maar voor je volgende ochtendhumeur…. 

Amerikaans onderzoek van the White House Council of Economic Advisers laat zien dat organisaties waar medewerkers, vrouwen én mannen, hun werkzaamheden flexibel kunnen inrichten meer resultaten behalen: “Companies with flexible work arrangements can actually have lower turnover and absenteeism, and higher productivity, and healthier workers.”

Op zich is dat nog niet eens zo verrassend (flexibiliteit => betrokkenheid => commitment => (zelfs) plezier=> resultaat) als wel het feit dat beide Obama’s hierin een cruciale rol voor zichzelf zien! Kom daar in ons land maar eens om.

Hoor ik daar ‘Leiderschap’?

De hervormingen in de Zorg zijn in een stroomversnelling geraakt nu president Barack Obama zijn fel bestreden Health Reform Bill er door heeft gekregen.

“We are a nation that faces its challenges and accepts its responsibilities.  We are a nation that does what is hard.  What is necessary.  What is right.  Here, in this country, we shape our own destiny.  That is what we do.  That is who we are.  That is what makes us the United States of America.”

Na fel bevochten overwinningen zijn Amerikaanse presidenten bijna altijd in staat tot een legendarische speech. Deze speech van Obama gistermiddag “On Behalf of My Mother” zal er ook zo 1 zijn. (nb; in de titel zit een kern van waarheid, maar pas ‘m zo maar eens toe als tekstschrijver….)

Kan Dokter hier iets van leren?

maar ik ben wel goed opgeleid!

Een niet zo handige (of wellicht nog erger: een niet goed opgeleide….) terrorist-in-spé heeft na een mislukte destructie poging  op 25 december 2009 in de nasleep alsnog voor de nodige commotie gezorgd. 

Zelfs al kun je de missie van Umar Farouk Abdulmutallab als ‘niet geslaagd’ beschouwen (sic.), de reactie van m.n. de Amerikaanse Overheid liegt er niet om. & Ondanks dat het incident begon binnen ons territorium blijft het hier (alweer) opmerkelijk stil.

Maar ook dat is hindsight ofwel: ook dat is achteraf. We kunnen onszelf beter afvragen: wat ging er vooraf fout?

Interessant is dan dat het incident van Northwest Airlines vlucht 253 van 25/12/09 niet op zich zelf staat. Niet alleen Overheden ook organisaties worden getroffen door (bijna) rampen. Wat kunnen wij nu leren van Vlucht 253, zoveel leren dat we een volgende keer dergelijke cruciale incidenten kunnen voorkomen? Harvard’s Rosabeth Moss Kanter helpt ons hier.

Wij krijgen nu een interessant inkijkje in de wijze waarop the Administration, of het Kabinet, van President Obama vergadert. Het lijkt i.i.g. heel anders dan in ons land, minder plichtmatig & dat terwijl the US (nog steeds) Wereld Leider is. Je zou verwachten dat ze daar, op dat niveau met al die Wereldwijde uitdagingen, zowat fulltime vergaderen & ook nog eens around the clock; niets is minder waar.

Vergaderen blijft een heikel onderwerp, zeker in ons land waar wij met z’n allen toch tot het uitstervend ras van de ‘vergadertijgers’ behoren. & Daar hebben we al direct een essentieel verschil met het Hollandse Balkenende Kabinet: die vergaderen met 27 m/v iedere week zo wat een hele dag. The Obama Administration vergadert met 25 m/v eens per 2 maanden voor max. 1 1/2 uur. Zo kan het dus blijkaar ook om effectief een land aan te sturen.

De reden voor die effectiviteit is 2-ledig. Allereerst is daar het essentiële veiligheidsaspect: The Secret Service vindt e.d. kabinetsvergadering het enige acceptabele moment waarop het voltallige Amerikaanse Kabinet op 1 plek aanwezig mag zijn. Verder is daar nog de mening van president Obama: ‘They (nb; de leden van zijn Kabinet) do such a good job that they don’t meet with me much because they’re like the good students in class. They are just handling their business very well.’ Hoezo veel vergaderen als je je werk toch al ‘gewoon’ goed doet? Kun je een mooier compliment krijgen van je baas? (Nb; Horen we daar niet het woord ‘Vertrouwen’?)

Het is dan ook een leerzaam filmpje dat The White House nu op het Web plaatst. Je ziet daarin nog enkele leuke dingen: de Pers is welkom, aan begin & einde van de vergadering, maar de leden van het Kabinet leveren vooraf hun pda’s & blackberries in. Zij doen die met een post-it in een mandje, charmant. & Dan is daar nog Secretary of State Hillary Clinton. Zij merkt op dat de collegae onderling veel contact onderhouden met elkaar maar body language is essentieel om de diepere boodschap achter de onderlinge communicatie te kunnen begrijpen; daarvoor zijn voor haar de 2-maandelijkse vergaderingen m.n. relevant. Ik vermoed voor iedereen. Sterker nog: lichaamstaal waarnemen van je collegae is feitelijk de essentie van vergaderen!

Wil je een blik werpen op het vergaderen door de Obama Administration kijk dan naar Inside the White House: The Cabinet. Kijk dan ook eens naar dat wat er op de tafel staat.

Met haast en doortastendheid baant China zich momentel een weg door Afrika, de Verenigde Staten & Europa achter zich latend. Dat blijkt weer uit de commentaren tijdens het bezoek dat Obama nu brengt aan China.

Zitten wij hier in Europa nog te dubben of we wel-of-niet het arme deel van de Afrikanen voorzien van ondersteuning bij hun voedselprobleem, zitten de Amerikanen van Obama nog met hun handen in het haar hoe de naweëen van de Financiële Crisis te verwerken, heeft China al legio conctracten afgesloten met Afrikaanse heersers om de aanwezige bodemschatten te winnen & Chinese producten af te zetten. Het blijkt maar weer: een échte Strategie vraagt om Visie, een Missie & Daadkracht!

Momenteel handelt China met Afrika op jaarbasis voor zo’n $ 107 miljard; een vertienvoudiging in 10 jaar tijd. De investeringen die de Chinezen doen in Afrika zijn dit jaar, vergeleken met vorig jaar, met 77,5% gestegen. Zij gaan daarmee aan de VS voorbij. En pensant denken de Chinezen ook aan de lokale bevolking: zij verbeteren de infrastructuur & daar waar nodig helpen ze de minderbedeelden. Inmiddels schijnen er ruim 1 miljoen Chinezen in Afrika te verblijven, een aantal dat snel groeit. Waar herkennen wij dit beeld van?

De Chinezen zelf merken over hun ‘Afrika Strategie’ op: “Clearly there is a great potential there. We should put the interests of the African people in the center of these considerations.” Zo lang als dat laatste maar gebeurt, dan lijkt het ietsje minder op een kolonisatie……

‘Zo maar’ een beeld van China’s onstuimige ontwikkeling.

Binnenkort ook ‘Out in Africa’?