Tag: Overheid

Niemand had bij de overgang van het agrarische — naar het industriële tijdperk een beeld hoezeer de industriële revolutie de groei van de markt, het aanzien van de wereld op het gebied van techniek, politiek, godsdienst, kunst, het sociale leven, wetgeving, huwelijk en persoonlijkheidsontwikkeling zou gaan veranderen. In een vergelijkbare niet vaak voorkomende situatie zitten we nu, ruim 165 jaar later, weer.

Met de huiscomputer, een eigen website, zaad dat genetisch is afgestemd op gebruik in de stad en/of eigen huis, met goedkope gereedschappen, nieuwe materialen, een 3D printer, plus gratis adviezen via internet en (mobiele) telefoon, wordt in de 21^ste  eeuw een manier van leven mogelijk die compleet anders zal zijn als in de 20ste eeuw; dat is wel zeker.

Door een zakelijke visie van de overheid op economische groei, werkgelegenheid en inkomensverdeling rustte onze naoorlogse welvaart op een solide basis. Daar kwam een einde aan toen de overheid zelf financieel aansprakelijk voor de markt van welzijn en geluk werd.

Dit opgrond van een reeks van nieuwe wetten met het karakter van gegarandeerde toezeggingen waaraan verregaande sociale rechten konden worden ontleend.

In de jaren zeventig vond de politiek bij meerderheid  dat de marktwerking en niet de staatsbemoeienis de beste manier was om de belangrijkste maatschappelijke problemen succesvol aan te pakken. Tal van activiteiten die in het verleden door de overheid werden ontwikkeld, zoals de eigendom van basisindustrieën, het openbare vervoer, sociale dienstverlening en nutsvoorzieningen werden naar de markt verschoven. De politisering van de economie sloeg om in een economisering van de politiek. Deze omslag  is één van de belangrijkste oorzaken  van de huidige malaise in de politiek. Er vindt sindsdien een beoordeling plaats op basis van economische maatstaven die politici zelf niet hebben opgesteld en daarom ook niet (echt) willen verdedigen.

De steeds verdergaande  centralisatie van bevoegdheden bij de overheid  heeft geleid tot een samenleving die verstikt in regels en protocollen. Het is een illusie te veronderstellen dat centralisatie van macht in Den Haag en Brussel  de medicijnen zijn voor het oplossen van de steeds groter wordende problemen.  Onze politici beloven dat ze de problemen zullen oplossen.

Zij zullen van Nederland het meest innovatieve land van Europa maken, de koopkracht bevorderen, het onderwijs stuwen, de gezondheidszorg voor iedere Nederlander beter, goedkoper en toegankelijker maken, de wegen ontdoen van files, de straten van criminaliteit, de wijken van verloedering, met zo min mogelijk pijn “bezuinigen”, onze belangen vertegenwoordigen in de Europese Unie, oorlogen voeren in verre landen om de internationale rechtsorde te handhaven, de emancipatie bevorderen en de discriminatie tegengaan, zorgen voor veilig voedsel en schoondrinkwater, ons klimaat regelen, de honger de wereld uit helpen, sportvelden en speelvelden aanleggen voor onze kinderen, van `s morgens vroeg tot `s- avonds laat over ons waken en zorgen.

De huidige Nederlandse samenleving heeft alle kenmerken van toenemende preferentie voor vrije tijd boven arbeidstijd en legt meer nadruk op het verdelen van de welvaart dan het creëren van nieuwe welvaart op basis van de nieuwe kansen in de 21ste eeuw. Het wordt steeds duidelijker dat niet dankzij maar ondanks de huidige politici er nog welvaart is. Dat we zo`n enorm rijk land zijn, hebben we te danken aan onze Gouden Eeuw! Weinig Nederlanders zullen dat beseffen.  Onze machthebbers zijn door de weelde die ze geërfd hebben week, bureaucratisch en regelliefhebbers geworden. Daardoor zullen we steeds verder in verval raken. In het huidige nieuwe tijdperk moet er een klimaat  voor pioniers, ondernemerschap en innovaties worden gekatalyseerd. Dat vraagt machthebbers met een totaal andere instelling, achtergrond en ervaring.

De huidige Kamerleden hebben voor circa 75%  een ambtelijke en geen ondernemers of bestuurlijke bedrijfsachtergrond. Het gaat de huidige politici erom de volgende keer weer gekozen te worden en politiek carrière te maken. Dat is gezien de achtergrond van de meeste Kamerleden logisch maar daarmee is politiek wel van roeping tot job verworden.  Het is maar de vraag of dat in het licht van de nieuwe kansen en bedreigingen in de 21^ste eeuw een goede zaak is.   

De Sociale Verzekerings Bank (SVB) is de oudste uitvoerder op het gebied van sociale zekerheid in Nederland. “Dit doen we allemaal met behulp van één groot en slim systeem dat de door ons ontwikkelde basisadministratie bevat.” De voice over in het animatiefilmpje refereert hier aan het Multi Regelingen Systeem (MRS). Het is dan september 2013, nu een jaar later en een miljoenenstrop verder, trekt de SVB de stekker uit dit ‘grote en slimme systeem’. “De deskundigen schatten het ongewijzigd doorgaan van het MRS in als zeer problematisch” meldt het SVB in het persbericht.

Verder lezen we: “Uit een nu opgeleverde tussenrapportage van de twee externe deskundigen blijkt dat het beoogde MRS zo complex en omvangrijk is, dat ze afraden hier ongewijzigd mee door te gaan. Verder adviseren zij de contractuele relatie met de implementatiepartner te beëindigen.” Deze implementatiepartner is CapGemini, een leverancier die over deze precaire situatie geen uitspraak doet ‘Capgemini hecht er aan om de verder goede relatie met SVB in stand te houden.’ Mmmmm….

Al enige tijd staan we oog in oog met islam geweld waardoor de islam centraal is komen te staan in vele discussies. Om die discussies te objectiveren moeten we daarbij de grote diversiteit binnen de moslimgemeenschap in acht nemen. Ook is het eerlijk om te erkennen dat het christendom ook zijn eigen gewelddadige episodes heeft gehad. De ISIS vechters doen ons gruwelen maar in de zeventiende eeuw waren de Geuzen bepaald ook geen “lieverdjes”.

Het Westen heeft met geen enkele andere godsdienst zo`n gespannen verhouding als de islam. De oosterse godsdiensten zijn gewoon te ver weg en hebben nimmer een machtspolitieke confrontatie met het Westen gezocht.

De botsing tussen het christendom en de islam heeft alles te maken met de geografische nabijheid van het Midden-Oosten. De moslimwereld heeft altijd geleefd met de ambitie van een eigen staatsvorming.  Door alle aanvallen van buitenaf op de moslimwereld  heeft deze zich naar binnen gekeerd. Ze is overgevoelig, defensief, intolerant en steriel geworden.

De val van de Berlijnse muur op 9 november 1989 luidde het einde in van de communistische regimes in Oost- Europa. Binnen een jaar waren de meeste communistische regeringen afgetreden en was Duitsland herenigd. Op 1 juli 1991 volgde de ontbinding van het Warschaupact, de communistische tegenhanger van de NAVO. Toen op 25december 1991 ook de Sovjet- Unie uiteen viel was het conflict, dat veertig jaar de internationale veiligheidssituatie en het daarvan afgeleide defensiebeleid had bepaald, voorbij.

Het einde van de Koude Oorlog had voor de Nederlandse Krijgsmacht drie ingrijpende gevolgen. De meest fundamentele verandering was de sterk afgenomen militaire dreiging. Landsverdediging was niet langer noodzakelijk en daarmee viel het traditionele bestaansrecht van de krijgsmacht weg. Een meerderheid van het parlement vond het daarom verantwoord minder geld aan defensie te besteden. De tweede ontwikkeling was dat de Verenigde Staten door de constructieve opstelling van de Sovjet- Unie meer ruimte kreeg om de internationale rechtsorde te handhaven. De derde verandering was het opschorten van de dienstplicht.

Sinds het eind van de Eerste Wereldoorlog tot circa 1980 namen in de landen van West-Europa en Noord-Amerika de inkomensverschillen af. In sommige fasen betekende die ontwikkeling dat hogere inkomenslagen er gemiddeld meer op achteruitgingen dan lagere. Maar voor de periode als geheel hield de ontwikkeling in dat lagere-inkomensgroepen het meest van de algehele welvaartsgroei profiteerden.

Ook de vermogensongelijkheid verminderde. In Nederland daalde het geschatte aandeel van de rijkste 1% van de bevolking in het totaal van alle privévermogens van meer dan de helft aan het begin van de 20^ste  eeuw tot iets minder dan een kwart aan het eind van de jaren zeventig. In een ruimere zin vond voorts spreiding van vermogen plaats doordat collectieve fondsen voor pensioenen en levensverzekeringen sterk in omvang toenamen en steeds grotere delen van de bevolking daarop aanspraak gingen maken.

Europa is het “westelijke uitsteeksel “van het Aziatische continent. Een groot schiereiland dat in de loop van het tweede millennium na Chr. de hegemonie in de wereld heeft veroverd. De grote verscheidenheid in landschappen is de oorzaak van een diversiteit aan sociale culturen, de vele verschillende talen en het grote aantal natiestaten.  Politieke, economische en culturele verschillen  zijn daarvan een blijvend gevolg.  Het streven naar verdieping en verbreding van Europa als eenheid werkt daarom averechts. Door de ‘eenheidsworst’, die Brussel de  EU landen opdringt, worden  de unieke eigenschappen, die ieder land  heeft, ontkend.

Ook in de 21^ste eeuw zal de verhouding van Europa tot Rusland van cruciaal belang zijn. Of Rusland ooit een bedreiging voor Europa zal vormen, hangt in hoge mate van de vraag af of op de puinhopen van het communisme een reeks welvarende en stabiele landen zal herrijzen en of de droom van het herboren Midden – Europa werkelijkheid zal worden.

Als zich geen ontwrichtende situaties  voordoen, zullen rond 2040 Brazilië, Rusland, India en China ( de BRIC – landen genoemd) een grotere economische macht vormen dan de oude G6 (de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië en Japan). Zo`n voorspelling is slecht nieuws voor de individuele ambities van de economische sterke lidstaten van de EU. Als de EU, als economische grootmacht, één blok vormt dan is er sprake van de grootste  economisch machtfactor in de wereld met een BNP van omstreeks 17 triljoen dollar.

Op 25 maart 1957 tekenden 6 lidstaten ( waaronder Nederland) het verdrag van Rome tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap ( E.E.G). Centrale uitgangspunten voor een vrijhandelszone waren  vrije concurrentie zonder barrières voor de uitwisseling van diensten, vrije migratie en vrij verkeer van kapitaal en goederen. In deze visie zou er nooit een noodzaak bestaan voor een Europese Staat. In mijn ogen is in 1967  dan ook een  fatale beslissing genomen om de EEG van een puur vrijhandelzone naar een politiek federalistisch verbond om te vormen.