Ivoren toren politiek staat haaks op Nederlandse volksaard.
Door een zakelijke visie van de overheid op economische groei, werkgelegenheid en inkomensverdeling rustte onze naoorlogse welvaart op een solide basis. Daar kwam een einde aan toen de overheid zelf financieel aansprakelijk voor de markt van welzijn en geluk werd.
Dit opgrond van een reeks van nieuwe wetten met het karakter van gegarandeerde toezeggingen waaraan verregaande sociale rechten konden worden ontleend.
In de jaren zeventig vond de politiek bij meerderheid dat de marktwerking en niet de staatsbemoeienis de beste manier was om de belangrijkste maatschappelijke problemen succesvol aan te pakken. Tal van activiteiten die in het verleden door de overheid werden ontwikkeld, zoals de eigendom van basisindustrieën, het openbare vervoer, sociale dienstverlening en nutsvoorzieningen werden naar de markt verschoven. De politisering van de economie sloeg om in een economisering van de politiek. Deze omslag is één van de belangrijkste oorzaken van de huidige malaise in de politiek. Er vindt sindsdien een beoordeling plaats op basis van economische maatstaven die politici zelf niet hebben opgesteld en daarom ook niet (echt) willen verdedigen.