Tag: Samenwerking

Ambigue of onzekere situaties gaan de Russen bij voorkeur zoveel mogelijk uit de weg.  Juist voor deze groep wereldburgers geldt dat de toekomst zéér onzeker is (nb; meer nog dan voor ons Nederlanders). De kans dat dan ook een voor hen onbekende Koning Willem Alexander en Koningin Maxima volgende maand door de Russische Overheid worden gegijzeld, is niet ondenkbaar…. 😮

Vooraf bestond er al ijdele hoop dat het Nederland Rusland jaar een suc6 zou worden. De handelsbelangen mogen dan groot zijn, de culturele verschillen tussen beide landen daarentegen lijken nergens groter dan die tussen Rusland en Nederland. ‘Nederlanders zijn maar rare koekenbakkers.’ in de ogen van de Russen & da’s nog maar één van hun meer cynisch-vriendelijke uitdrukkingen.

De culturele inzichten van Geert Hofstede leveren voor Nederland en Rusland op dat er op ieder van zijn culturele dimensies aanmerkelijke verschillen zijn tussen beide landen. Je vraagt je dan ook af of niemand daarvan kennis had kunnen nemen voordat men aan een Nederland Rusland Jaar begon?

Overigens, van de Russen hadden we dit initiatief gezien hun culturele profiel niet mogen verwachten….

‘Er is duidelijk een mismatch tussen de verwachtingen van medewerkers en het gedrag van leidinggevenden: medewerkers willen meer aandacht dan leidinggevenden kunnen (& willen) geven.’ Da’s één van de uitkomsten uit een recent onderzoek van het Britse CIPD. Leiderschap, er gaat geen dag voorbij of we worden geconfronteerd met de zoektocht naar Leiders: échte mannen & vrouwen waarvoor we door het vuur willen gaan om het ‘simpele feit’ dat zij het Beste met ons voorhebben!

Jezus had met het aandacht geven aan zijn volgelingen aanmerkelijk minder moeite. Dat blijkt o.m. uit het (ook) recent verschenen boek ‘ZEALOT’ van Reza Aslan. Aslan besteedt nauwelijks aandacht aan de mystieke figuur Jezus maar m.n. aan de krachtdadige fysieke persoon Jezus.

Tegelijkertijd vraagt Harvard prof. James Heskett zich af of Leiderschap niet in toenemende mate een Balanceer Act wordt? “Leadership has always required the management of tensions caused by the simultaneous need for such things as short-term and long-term performance, the exploitation of existing ideas and the search for new ones, and the staffing and motivation of leadership teams with people of diverse backgrounds and capabilities.”

Spanningen, uitzonderlijk lastige omstandigheden, Jezus kende er daarvan meer dan voldoende gedurende zijn relatief korte periode van leiderschap….

Het ALARM dat Minister Asscher dit weekeinde uitsprak over de nadelen van arbeidsmigratie, heeft ‘wat’ los gemaakt & terecht: decennia terug koos je voor een Economische Unie en nu per 01/01/14 de grenzen open gaan voor nog meer (Nb; goedkope) EU arbeidskrachten begin je opeens tegen te stribbelen. Dat is wat laat, toch?

Aan de andere kant zijn er politici die van mening zijn dat de grens maar beter op slot kan, voorzien van een Groot Hangslot! “Nederland opnieuw achter de dijken”, zo gezegd. Vraag is dan: voor wie hogen we de dijken op: voor alle arbeidsmigranten of alleen voor de laagopgeleiden? Welke invloed heeft de vergrijzing? Wat te denken van het tekort aan technisch personeel?

Het sentiment in NL is, zelfs los van excessen door malafide dienstverleners e/o Nederlanders nu wel of niet asperges willen steken, over het algemeen negatief: ‘arbeidsmigranten gaan ons veel geld kosten’. Kijk je daarentegen naar landen als het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten dan is men daar ook positief over de bijdragen die arbeidsmigranten, zowel hoog- als laagopgeleid, kunnen leveren aan de lokale economie… Wat is wijsheid?

Binnen de Rooms Katholieke kerk staat het, zeker voor een paus, bijzondere gedrag van Paus Franciscus inmiddels bekend als het ‘Franciscus Effect’: weg met al het pompeuze & terug naar een basis van goedertierendheid, mededogen, nederigheid en opofferingsgezindheid. Bij Franciscus herkennen we dat in zijn eenvoudige kleding, zijn zwarte schoenen en aan de Ford Focus waarin hij rondrijdt….. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.

In een interessant artikel dat eerder deze week verscheen in The Financial Times beschrijft Philip Delves Broughton de ‘Leadership lessons from the pontiff’. Delves Broughton wijst daarin m.n. op het belang van het gedrag dat je als leidinggevende vertoont, vooral op de momenten dat je organisatie in Zwaar Weer verkeert: “Less pageantry, more focus on the nuts and bolts of management.”

Nederigheid is daarbij dan een prima eigenschap alleen kent het één valkuil namelijk dat je nederigheid wordt uitgelegd als een persoonlijke zwakte….

NB: Na het besluit van het Nationaal Comité Inhuldiging dat het ‘maar een lied is’, heb ik de oorspronkelijke entry enigszins aangepast. Hoe dan ook, het rumoer rondom het Koningslied is een prima metafoor voor organisatieverandering. 🙂

Even leek 30 april op D-Day: Miskende geesten, ego’s, jaloezie, de ‘druppel die de crisisemmer doet overlopen’…. wat de oorzaak was van de (bijna) massale volksopstand tegen het ‘Koningslied’ & wie dit heeft aangezwengeld, biedt zeker ruimte aan empirisch onderzoek. Dat componist John Ewbank vervolgens zaterdagnacht dan ook besloot zijn compositie terug te trekken is zeker te begrijpen. ‘Als je denkt dat het beter kan, dan doe je het toch lekker zelf.’, zal wellicht zijn motivatie zijn.

Ook mooi, maar wat dan? Het volksfeest dat de Regering voor ogen heeft, ‘even ergens anders aan denken dan aan een Dijsselbloemdoctrine, een sociaal akkoord e.d…..’, en dat over 9 dagen in AHOY dient los te barsten voor Lex & Max, komt dan ernstig op losse schroeven te staan.

Het is zoiets als het idee voor verandering in je organisatie zoals jij dat voor ogen hebt maar een idee dat op het laatste moment onderuit lijkt te worden gehaald. Wat nu?

Om maar direct duidelijkheid te geven: de afkorting SOB heeft meerdere betekenissen, voor deze entry hanteren we Seductive Operational Bully. Vrij vertaald is dat zoiets als een “verleidelijk opererende pestkop”; maar daarover later meer.

Zaterdagavond deed CDA politicus Eddy van Hijum een oproep tot een cultuuromslag bij de banken. Aanleiding voor zijn oproep is de miljardensteun die wij uitgeven voor de redding van SNS. “Er is een cultuur nodig waarin professionele en ethische standaarden weer leidend zijn in het dagelijkse werk.” De huidige leidinggevenden lijken daartoe niet, of op zijn minst nauwelijks, in staat. In de geciteerde zin ontbreekt gelukkig ‘de financiële sector’ als dominant begrip want met de voorbeelden die we over de laatste jaren hebben lijkt een cultuuromslag wenselijk binnen meerdere, zo niet alle, sectoren….

In een artikel dat vrijdag verscheen bij INSEAD ziet Nicholas Bray het allemaal ook wat breder: “Corporate genius or psychopath? It’s a thin line that divides them. Some rise to astonishing heights, and they can cause enormous damage.” Inderdaad, enorme schade aanrichten…..

Vanaf 30 april a.s. hebben we in ons land als meest prominente figuur Koning Willem-Alexander. Wellicht is het handig dat ik dit nog een keer herhaal: Koning Willem-Alexander. Het kan mogelijk even duren voordat we zijn iconische voorganger, dan Prinses, Beatrix zijn vergeten; toch kunnen we de rol van de nieuwe Koning bespoedigen. De vraag die zich dan ook nu al voordoet is: wat voor leider wordt Koning Willem-Alexander want, politieke macht of niet, een leider ben je op die Hoogste Positie!

Volgens zijn CV is Willem-Alexander o.m. Commandeur der Koninklijke Marine (Reserve). Daarnaast staat hij bekend als een echte familieman: zijn moeder heeft hem de tijd gegund om zich nog enkele jaren, los van andere activiteiten, te kunnen richten op de ontwikkeling van zijn jonge gezin. Na 30/04 zal er van het laatste waarschijnlijk niet veel meer komen, ook al lijkt het er op dat de a.s. koning zijn privacy koestert. Van het eerste zal juist meer van hem worden verwacht, zelfs al is er geen voornemen een zee-oorlog te beginnen….

Kortom wat valt er, niet alleen voor de a.s. Koning, te leren van een familie(bedrijf) en wat valt er te leren van een marinefunctie?

We zitten nog maar in week 2 van het jaar 2013 & het CPB krijgt nu al op veel punten gelijk: 2013 wordt het volgende crisisjaar!

Zo lazen we in het weekeinde dat de industriële sector kampt met een enorm tekort aan technisch personeel: 63.000 and counting. Maandag kwam CapGemini met het voorstel minder presterende medewerkers te demoveren. Gisteren kwam het bericht dat de werkloosheid in de EU verder oploopt. Dit alles gevolgd door het bericht later die dag dat de functionaris in de publieke sector steeds vaker een toploon verdient. (Nb; Crisis?)

Zo voelt in hectische tijden de kamer van de publieke-sector-coryfee zich als een oase van rust. Sterker nog: de feestsigaar kan nu al branden want de verwachting is dat 2013 opnieuw een Topjaar wordt, v.w.b. je persoonlijke beloning that is.

Je vraagt je dan toch af aan welke uitzonderlijke economische/maatschappelijke bijdragen, zeker in deze tijd van crisis, deze van belastinggeld betaalde coryfeeën dat te danken hebben?

http://www.youtube.com/watch?v=O6rgkCUstaE

Van de overbodige rommel die wij hier vanuit de EU naar de inwoners van Paraguay sturen maken de jonge Paraguayanen muziekinstrumenten & dat klinkt nog goed ook. Zo zie & beluister je in deze vid. Vraag is alleen of dat dit de bedoeling is van een ‘Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen Beleid’?

Nee waarschijnlijk niet & omdat MVO c.q. CSR voor (te) veel organisaties niet veel meer dan een mooi uithangbord (b)lijkt te zijn, zijn ondernemers die voorop lopen v.w.b. sustainability, mannen & vrouwen die dus écht iets willen bijdragen aan de Grote begrip ‘Een Betere Wereld’, alweer een stap verder & wel met het principe van de Benefit Corporation: “the idea of a benefit corporation is to weave some social responsibility into the DNA of the company itself through its charter.” (Bron. MIT Sloan)

Het Goede Doen als organisatie maar dan vanuit je Genen. Wie weet levert dat de talentvolle Paraguayaanse muzikanten ooit nog eens échte muziekinstrumenten op…..

https://www.youtube.com/watch?v=SDSMm8IlR9I

“De juiste diagnose stellen en de slachtoffers naar het juiste ziekenhuis vervoeren.” dat was volgens een politica de oplossing om de problemen bij slachtofferhulp te voorkomen. Ze heeft gelijk: weet je de juiste diagnose van de verwondingen/de ziekte/de crisis te stellen en daarbij vervolgens de meest passende oplossing te vinden, dan is de kans op herstel, sterker nog op overleven, het grootst! Alleen blijkt praktijk lastiger dan theorie; zeker als het crisis is…..

Er doet zich een ernstige calamiteit voor en vervolgens dient er door de hulpverleners stante pede maatregelen te worden genomen, maatregelen die hoe dan ook vergaande gevolgen zullen hebben: dood of overleven (& in welke staat dan wel?). Op het slagveld staat deze actie bekend als Triage: de keuze die de behandelend arts onder extreme omstandigheden & direct dient te maken.

Maar zelfs dan zijn we er nog niet want wordt je uitgekozen voor de operatietafel dan is nog er zoiets als iatrogenics…. Je bent er als patiënt mooi klaar mee. 😮