Tag: Samenwerking

“Binnen onze Licht Divisie merken we dat o.i.v. zich snel ontwikkelende technologieën en de economische crisis, zowel zakelijke klanten als overheden terughoudend zijn om grote investeringen te doen in verlichting ook omdat men zich onzeker voelt. Dat bracht ons op het idee om Licht aan te bieden als een Dienst. Let wel, waarom kopen klanten verlichting? Omdat ze licht nodig hebben, geen lantaarnpaal.”

PHILIPS CEO Frans van Houten geeft hiermee niet alleen aan dat zijn organisatie een nieuwe manier vond om producten aan te bieden, hij geeft hiermee ook een prima voorbeeld van iets dat bekend staat als de Circulaire Economie.

“De circulaire economie is een economisch systeem dat bedoeld is om herbruikbaarheid van producten en grondstoffen te maximaliseren en waardevernietiging te minimaliseren. Anders dan in het huidige lineaire systeem, waarin grondstoffen worden omgezet in producten die na verbruik worden vernietigd.” Bron: MVO Nederland.

‘Managers en medewerkers doen de Juiste Dingen als hun focus niet op hen zelf ligt, op hun persoonlijke verlangens en behoeften, maar op degenen die door hun acties worden beïnvloed’.

Gisteren vierde FACEBOOK het 10-jarig bestaan. Volgens professoren Huggy Rao en Bob Sutton is dit te danken aan het feit dat Zuckerberg c.s. in staat zijn slechte gewoontes af te breken. Sterker nog: zij zijn in staat slechte gewoontes niet eens toe te staan in hun organisatie. Juist deze aanpak heeft bijgedragen aan de exponentiële groei van de organisatie, ook wel genoemd: Opschalen.

“Effective scaling isn’t just about establishing the biggest footprint you can, and as fast as possible. It’s even more a challenge of spreading the mindset your great new solution requires.” Een Shared Mindset zoals: ‘Facebook’s Mission is to give people the power to share and make the world more open and connected’. Niet iedere (nieuwe) medewerker bleek/blijkt daartoe in staat…..

Als inleiding de video van deze in Singapore geproduceerde chauffeurloze auto, een bericht dat gisteren werd gepubliceerd op YouTube. Volgens de ontwikkelaars van o.m. MIT verschijnt deze auto binnen 2 jaar op de weg. Het belangrijkste obstakel dat nu nog genomen dient te worden dat is wet- en regelgeving. Maar dat weten we al: disruptieve technologieën worden niet gehinderd door technologische mogelijkheden maar door het acceptatievermogen van de mens. Maar er gebeurde gisteren 28 januari 2014 meer.

Passend daarin is nl. het bericht dat op dezelfde dag verschijnt van het Chinese UFactory. Het bericht over hun uArm: een mini-versie van de bekende (toch?) robotische armen in o.m. autofabrieken. De slogan: “We want to share our joy with the rest of the world and make more people realize how fun robotics can be!”

In 1991 (….) bracht ik een bezoek aan het door Chriet Titulaer gerealiseerde ‘Huis van de Toekomst’. De werkplek van de toekomst ‘integreerde telewinkelen, telebankieren, cd-rom, pc-radio, videotexdiensten, buienradar KNMI en databanken’; blijkbaar waren naderende buien toen al een bron van aandacht. 😉 Dat er 2 decennia later ook een robotische arm op je bureau zou staan durfde Titulaer echter niet te voorspellen.

Voorheen slaagden de politieke leiders erin grote groepen “nieuwe” burgers in de democratische staatsorde te integreren, waardoor ze garant stonden voor een hoge mate van politieke stabiliteit.

De kracht van deze elites lag in hun combinatie van politieke invloed én maatschappelijke representativiteit. Eerst waren het leden van de gegoede burgerij en intellectuelen, later partijleiders en voormannen van vele verzuilde organisaties die de volksvertegenwoordiging domineerden. Ze werden gekozen omdat ze in de samenleving iets betekenden, en ze betekenden iets omdat ze namens bepaalde bevolkingsgroepen leiding gaven aan kerninstituten: werkgevers – en werknemersorganisaties, boeren – en middenstandsbonden, dagbladen, omroepen en universiteiten.

Twee onverenigbare opdrachten

De oorzaak van de crisis, is dat de banken na hun redding twee totaal onverenigbare opdrachten van de overheid hebben meegekregen. Enerzijds moesten ze herkapitaliseren, om een eigen failliet te voorkomen, en moesten ze dus geld in kas houden. Anderzijds vraagt de samenleving aan ze dat ze wel kredieten blijven verstrekken, omdat anders de economie niet op gang komt. Als de banken dan ook nog eens hun te hoge leverage–ratio willen of moeten verlagen, dan betekent dit dat zij vanwege inkrimpen van hun eigen activa nóg minder geld uitlenen aan bedrijven en particulieren. Als de banken vervolgens gaan zitten wachten tot de waarderingen zich herstellen, komt de economie tot stilstand. Aldus is gebeurd!

Krediet als zuurstof

De uitweg, zit niet bij de banken, maar bij het midden- en kleinbedrijf. Dat is immers de ruggengraat van onze economie. En daarom is het MKB ook dé motor om onze economie weer in beweging te krijgen en te houden. Krediet voor het MKB is als zuurstof voor de mens. Daarom moet het MKB uit de wurggreep van de banken komen Hoe dat kan, is te zien in Zwitserland. Bankenland bij uitstek, maar ook de uitvinder van een kredietverleningsysteem dat WIR wordt genoemd.

http://www.youtube.com/watch?v=rz6g8zTG-pc

Je potentiële klanten hebben meer vertrouwen in de mening van familie & vrienden dan in dat wat je stelt over je product c.q. je dienst in media reclame. Juist die persoonlijke mening helpt hen bij het nemen van hun koop- of investeringsbeslissing én het draagt bij aan de winstgevendheid van je organisatie. Dat laatste wisten we natuurlijk al, toch is het goed dat dit nog eens door een onderzoek wordt bevestigd.

Nieuwe media, zoals tweets, likes of Facebook, pics op instagram e.d., dragen er aan bij dat het effect van virtuele(!) mond tot mond reclame in rap tempo toeneemt. Organisaties die hierop inspringen, die in dialoog gaan met hun klanten, bouwen daarmee een voorsprong én continuïteit op. In de (emotionele) autobranche lijkt dat logisch voor een merk als VOLKSWAGEN. In de financiële dienstverlening ligt dat momenteel iets anders. Toch is hier ING DiBa een prettige uitzondering.

Overigens, succesvolle mond-tot-mond vraagt natuurlijk niet alleen om een (virtuele) dialoog, het vraagt eerst & vooral om een Goed product, om een Ultieme dienstverlening!

Of deze uitslag uit het vandaag gepubliceerd CBS/TNO onderzoek ‘Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden’ ook het vroegtijdig einde betekent van ‘Het Nieuwe Werken’ is echter nog maar de vraag want: 72 % van de medewerkers is tevreden over de mogelijkheid die de werkgever hen biedt om thuis te kunnen werken.

CBS/TNO vroeg een steekproefpopulatie van 25.223 m/v ook of zij dit ‘thuis kunnen werken een belangrijk onderdeel vinden van hun werk, hun arbeidsomstandigheden?’ Toen was het antwoord dat slechts 38,9% van hen dit een belangrijk aspect vindt. ‘Mooi dat mijn werkgever dit aanbiedt maar eigenlijk is het voor mij niet nodig.’ Je kent dat wel …. 😮

Een prettige werksfeer naast goede leidinggevenden dat is wat medewerkers willen! Een causaal verband is in dit onderzoek niet aangetoond maar dat is er ongetwijfeld. Net zoals het feit dat een goede leidinggevende je goed beoordeelt; toch? Mogelijk helpt bij dit detail van de ‘prettige werksfeer’ Bob ‘Good Boss, Bad Boss’ Sutton!

Ambigue of onzekere situaties gaan de Russen bij voorkeur zoveel mogelijk uit de weg.  Juist voor deze groep wereldburgers geldt dat de toekomst zéér onzeker is (nb; meer nog dan voor ons Nederlanders). De kans dat dan ook een voor hen onbekende Koning Willem Alexander en Koningin Maxima volgende maand door de Russische Overheid worden gegijzeld, is niet ondenkbaar…. 😮

Vooraf bestond er al ijdele hoop dat het Nederland Rusland jaar een suc6 zou worden. De handelsbelangen mogen dan groot zijn, de culturele verschillen tussen beide landen daarentegen lijken nergens groter dan die tussen Rusland en Nederland. ‘Nederlanders zijn maar rare koekenbakkers.’ in de ogen van de Russen & da’s nog maar één van hun meer cynisch-vriendelijke uitdrukkingen.

De culturele inzichten van Geert Hofstede leveren voor Nederland en Rusland op dat er op ieder van zijn culturele dimensies aanmerkelijke verschillen zijn tussen beide landen. Je vraagt je dan ook af of niemand daarvan kennis had kunnen nemen voordat men aan een Nederland Rusland Jaar begon?

Overigens, van de Russen hadden we dit initiatief gezien hun culturele profiel niet mogen verwachten….

‘Er is duidelijk een mismatch tussen de verwachtingen van medewerkers en het gedrag van leidinggevenden: medewerkers willen meer aandacht dan leidinggevenden kunnen (& willen) geven.’ Da’s één van de uitkomsten uit een recent onderzoek van het Britse CIPD. Leiderschap, er gaat geen dag voorbij of we worden geconfronteerd met de zoektocht naar Leiders: échte mannen & vrouwen waarvoor we door het vuur willen gaan om het ‘simpele feit’ dat zij het Beste met ons voorhebben!

Jezus had met het aandacht geven aan zijn volgelingen aanmerkelijk minder moeite. Dat blijkt o.m. uit het (ook) recent verschenen boek ‘ZEALOT’ van Reza Aslan. Aslan besteedt nauwelijks aandacht aan de mystieke figuur Jezus maar m.n. aan de krachtdadige fysieke persoon Jezus.

Tegelijkertijd vraagt Harvard prof. James Heskett zich af of Leiderschap niet in toenemende mate een Balanceer Act wordt? “Leadership has always required the management of tensions caused by the simultaneous need for such things as short-term and long-term performance, the exploitation of existing ideas and the search for new ones, and the staffing and motivation of leadership teams with people of diverse backgrounds and capabilities.”

Spanningen, uitzonderlijk lastige omstandigheden, Jezus kende er daarvan meer dan voldoende gedurende zijn relatief korte periode van leiderschap….

Het ALARM dat Minister Asscher dit weekeinde uitsprak over de nadelen van arbeidsmigratie, heeft ‘wat’ los gemaakt & terecht: decennia terug koos je voor een Economische Unie en nu per 01/01/14 de grenzen open gaan voor nog meer (Nb; goedkope) EU arbeidskrachten begin je opeens tegen te stribbelen. Dat is wat laat, toch?

Aan de andere kant zijn er politici die van mening zijn dat de grens maar beter op slot kan, voorzien van een Groot Hangslot! “Nederland opnieuw achter de dijken”, zo gezegd. Vraag is dan: voor wie hogen we de dijken op: voor alle arbeidsmigranten of alleen voor de laagopgeleiden? Welke invloed heeft de vergrijzing? Wat te denken van het tekort aan technisch personeel?

Het sentiment in NL is, zelfs los van excessen door malafide dienstverleners e/o Nederlanders nu wel of niet asperges willen steken, over het algemeen negatief: ‘arbeidsmigranten gaan ons veel geld kosten’. Kijk je daarentegen naar landen als het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten dan is men daar ook positief over de bijdragen die arbeidsmigranten, zowel hoog- als laagopgeleid, kunnen leveren aan de lokale economie… Wat is wijsheid?