Tag: Talentmanagement

Voor wat betreft de thema’s diversiteit en gelijkheid schreef ons land deze week ook geschiedenis: Elanor Boekholt-O’Sullivan wordt de nieuwe commandant van Vliegbasis Eindhoven. Kolonel Boekholt is daarmee de eerste vrouwelijke commandant van een operationele luchtmachtbasis in Nederland. Dit nieuws haalde het NOS Journaal, dus belangrijk.

“Hillary Clinton Just Shattered the ‘Highest, Hardest Glass Ceiling“, de media vallen vanochtend met superlatieven over elkaar heen om te berichten dat Hillary Clinton ‘the first woman to lead a major party’s bid for the White House’ is.

Mooi, héél mooi zelfs & ik verwacht niet anders of Kolonel Boekholt en (waarschijnlijk) President H. Clinton geven een geheel nieuwe invulling aan Leiderschap. Jaren later, ‘in hindsight,’ kunnen beiden dan ook geschiedenis hebben geschreven. Maar aan de andere kant: Hallo, we leven in 2016!

Globalisering zorgt ervoor dat bedrijven, maar ook de arbeidsmarkt steeds internationaler en flexibeler worden. ‘Het onbekende’ is minder onbekend, en daarom minder beangstigend. Vanuit bedrijven is dit natuurlijk al veel langer aan de gang. Maar ondertussen sluit de arbeidsmarkt aan. Praktisch betekent het dat solliciteren over de grens steeds normaler wordt. Het CBS meldt dat ook Nederlanders steeds vaker op zoek zijn naar werk in het buitenland. In zulke sollicitatieprocessen wordt Skype alsmaar populairder.

Dus Skype zelf is niet de trend, maar juist het product van de internationalisering van de arbeidsmarkt. Op hetzelfde moment wordt de software steeds betrouwbaarder. Zo betrouwbaar dat het zelfs binnen Nederland wordt gebruikt voor sollicitaties om zo (reis)tijd en kosten te besparen. Naast kosten- en tijdbesparing, heeft Skype de potentie om het aanbod in kandidaten te verbreden en vergroten.

‘Het is uiterst belangrijk om optimaal gebruik te maken van de aanwezige kennis en kunde die de groep hoger opgeleide nieuwkomers (‘Millennials’) met zich meebrengt. Dit zorgt ervoor dat men het gevoel heeft dat zij serieus wordt genomen en van betekenis kan zijn, zoals voor aanvang van dienstverband is gecommuniceerd. Momenteel is er veel onzekerheid over de positionering en de inzet van deze groep, wat versterkt wordt door de reorganisatie. Men heeft momenteel geen idee wat de kansen voor wat betreft ontwikkeling zijn.’

‘Omdat Millennials zich niet kunnen beroepen op banen voor onbepaalde tijd, vast dienstverband, zijn zij bezorgd over promotiekansen en over het verwerven van nieuwe vaardigheden om er zo voor te zorgen dat zij kansrijk blijven voor nieuwe uitdagingen binnen een zich snel veranderende economie.’

Het 1e citaat komt uit het rapport ‘Handelen naar Waarheid, over de huidige stand van zaken binnen de opsporing in Nederland’ dat vorige week verscheen. De Nationale Recherche is daarin het lijdend voorwerp. Het 2e citaat is afkomstig uit het rapport ´Millennial Careers: 2020 Vision´ dat gisteren verscheen bij de Manpower Group.

In 2020 maken Millennials 1/3e uit van de wereldwijde beroepsbevolking. Het is een groep waarmee je dan ook rekening dient te houden binnen je Strategisch HRM beleid, niet alleen door de Nationale Recherche trouwens….

“Vanaf het moment dat het RED BULL Junior Team werd opgericht in 2001 waren de doelstellingen duidelijk, de zoektocht naar toekomstige Formula One World Champions was begonnen. Zorgvuldig geselecteerde internationale talenten zouden een professionele en continue opleiding krijgen op alle relevante gebieden van de autosport met het credo: ‘competitie vanaf de start’.”

Gisteren is er op het Circuit de Barcelona-Catalunya geschiedenis geschreven: “At 18 years and 228 days, Max Verstappen is the youngest race winner in F1 history” meldt FORMULA1 met daarbij de mededeling dat Max nog enkele andere records aan flarden reed. Dat Max het racetalent als van nature heeft meegekregen van zijn moeder en cartkampioen Sophie Kumpen en zijn vader F1 coureur Jos Verstappen, is bij de meesten bekend. Dat MERCEDES coureur Nico Rosberg gisteren na afloop van mening was dat hij en niet Verstappen de GP España had moeten winnen, is mogelijk minder bekend.

Beide feiten betekenen ook ‘iets’ voor een talent maar zeggen niet alles: – je ouders kunnen succesvol zijn, maar dat betekent nog niet dat jij dat bent; – de omstandigheden kunnen in het nadeel zijn van je concurrenten (NB; Rosberg werd door teamgenoot Hamilton van de baan gereden) maar dan nog dien jij er je voordeel uit weten te halen. In beiden is Max gisteren ruimschoots geslaagd.

Maar (hier) interessanter nog dan het succes van Max is het talentmanagement programma van RED BULL Racing c.s.

Recentelijk werd ik geïnspireerd door voorbeelden van de purpose economy, de betekenis economie. Aaron Hurst is de uitvinder van deze term, waarin de zoektocht is gelegen naar de betekenis van een bedrijf. Bedrijven die hierin voorop lopen durven te investeren in mensen, zij stellen hun medewerkers voorop. Ethisch omgaan met medewerkers en moreel verantwoord zaken doen met leveranciers en klanten staat bij deze bedrijven centraal.

De Greyston bakery is een prachtig voorbeeld hiervan. Hun credo is: ‘We don’t hire people to bake brownies, we bake brownies to hire people’. Het model dat zij hanteren is niet de winst maar welzijn van medewerkers in het centrum van processen te zetten. Hier gaat het first follower effect op (zie YT), de steen in de vijver, waar het begint met een visie met lef en op een sociale grondslag geschoeid. Want wat blijkt is dat steeds meer jongeren bewustere keuzes maken waar zij willen werken. Maar niet alleen jongeren, volgens Hurst zoeken mensen steeds meer naar werk dat hen innerlijke bevrediging geeft. 

“We moeten ‘doorleren’ mogelijk maken. Dat klinkt zo gewoon, maar is dat niet. Mensen moeten in hun werk en eerst al in de school steeds aangemoedigd  worden door te leren. Voor werkende mensen moet je dat veel meer mogelijk maken. Zowel binnen de bedrijven zelf ruimte bieden, als in de opleidingen hen de ruimte geven.” André Kuipers vorig week in een interview met Science Guide.

Werkgevers in ons land geven ca. 2 miljard (CBS) uit aan de opleiding en ontwikkeling van hun medewerkers. Je zou dan ook kunnen stellen dat dit voldoet aan het advies van Kuipers: continue doorleren ‘het geeft nieuwe kansen en energie!’. Niets is echter minder waar.

In dezelfde week concludeert Harvard’s Michael Beer n.a.v. onderzoek namelijk dat organisaties niet het verwachte rendement behalen op de investering die zij doen in de opleiding en ontwikkeling van hun medewerkers. Gezien de bedragen die werkgevers investeren noemt hij dit tegenvallend resultaat dan ook “The Great Training Robbery“……

‘Ideeën stroomde door hem heen als regen door een lekkende dak, zozeer zelfs dat hij moeite had voldoende potten en pannen te vinden om al die regen op te kunnen vangen. Het is een feit dat weinig kunstenaars zo productief zijn geweest als PRINCE.’ Bron: Everything flowed through Prince . Deze necrologie van The Economist is één van de velen die zijn verschenen n.a.v. het onverwacht overlijden van PRINCE Rogers Nelson.

PRINCE was een trendsetter, niet alleen voor de muziek- en mode-industrie ook v.w.b. marketing, communicatie met je ‘afnemers’, v.w.b. thema’s als gelijkheid en diversiteit, v.w.b. talentmanagement en het delen van je kennis en kunde. PRINCE was zelfs veel meer dan een trendsetter, aandacht aan zijn overlijden in dit ‘trendwatching‘ blog is dan ook een must….

PRINCE Rogers Nelson was een innovator in de lijn van Steve Jobs, Elon Musk and the likes. Wat bijv. niet bij iedereen bekend is, d.i. dat PRINCE in 1992 patent liet vestigen op een Portable, Electronic Keyboard Musical Instrument; PRINCE als uitvinder.

Als beleidsregisseur Wmo bij de afdeling Samenleving van de gemeente Heerenveen ben ik continu bezig met veranderingen. Volgens Boonstra loopt ruim 70% van de veranderingsprocessen in Nederlandse organisaties vroegtijdig vast of realiseert niet het beoogde resultaat. Succesvol veranderen lijkt bijna op een onmogelijke opgave. Voor mijn scriptieonderzoek heb ik daarom gekozen voor een integrale benadering van verandermanagement. Inzichten uit verschillende vakgebieden – zoals organisatiekunde, (sociale) psychologie en veranderkunde – helpen om een veranderproject effectief aan te sturen en de kans op succes te vergroten.

In mijn eerste ‘entry’ heb ik een introductie gegeven op mijn onderzoek ‘Wat beweegt ambtenaren’. Het artikel heb ik afgesloten met het gegeven dat wanneer de landelijke cijfers doorvertaald worden naar de gemeente Heerenveen, dat er dan 340 medewerkers niet volledig bevlogen zouden zijn. Dit terwijl er zoveel ontwikkelingen spelen in de gemeente Heerenveen. De gemeente Heerenveen wil een wendbare organisatie zijn die snel moet kunnen inspelen op de steeds wisselende vragen vanuit de samenleving. En het bestuur wil hoge prestaties en lage kosten. Daar staat tegenover dat er sprake is van ervaren werkdruk in de organisatie, zo blijkt uit onderzoek.

Het is eenvoudig te begrijpen dat in een dergelijke context de motivatie en bevlogenheid van medewerkers van cruciaal belang is. Bevlogen werknemers werken harder en zijn doelgerichter.

‘Ik kan je nu al zeggen dat we niets gaan doen met het resultaat van je opleiding.’, ‘Het is een mooi resultaat dat je nu bij het afsluiten van je opleiding oplevert, toch huren we voor deze problematiek ook nog een extern bureau in.’, ‘Een onderzoekwaardig managementprobleem, vraag je, iets dat als basis zou kunnen dienen voor je afstuderen? Ik denk niet dat we dat hebben.’

Meer als een decennium begeleid ik nu op meerdere plaatsen in ons land studenten ‘uit het werkveld’ bij hun afstuderen voor een Master diploma. De citaten hiervoor zijn maar een klein deel over dat wat ik in die periode zo allemaal te horen kreeg. Zelden, ik kan zelfs zeggen zéér zelden, lijkt het er op dat werkgevers profiteren van de resultaten die studenten aan een Masteropleiding hun organisatie kunnen opleveren.

‘Ik denk niet dat we dat hebben, een managementprobleem.’ Op zich is daarvoor iets te zeggen: sinds de oprichting van het oudste familiebedrijf, nu 1.300 jaar geleden, hebben wereldwijd miljoenen bedrijven de geschiedenis niet overleefd. Dat alle ‘managementproblemen’ nu toch wel behandeld zijn, daarvoor is zeker ‘iets’ te zeggen. Maar dat een werkgever dan toch vooraf aan het afstuderen aangeeft niets met het, nu nog onbekende, resultaat te willen gaan doen is een Demotivator van de Grootste Orde.

Hoe kan het dan wel?

“Ik ben een zeer gelukkig man die leiding mag geven aan deze uitstekende groep mensen. Er zijn dagen dat ik mezelf knijp, ik mag van geluk spreken. Het dragen van de verantwoordelijkheid om ons voortdurend te verbeteren, om voor onze klanten en in de markt relevant te blijven is er één die ik ongelooflijk serieus neem. Wanneer je wordt ondersteund door een geweldig team, wordt het werk een stuk eenvoudiger.” aldus Phil Jones, managing director van BROTHER UK.

Wie van je zou niet willen dat je baas zich zo over zijn/haar team zou uitlaten?

Phil Jones deelt dit enthousiasme over zijn team momenteel op LinkedIn en merkt ook nog op: “Niemand wil een Blockbuster video zijn, in slaap vallen achter het stuur terwijl de wereld doordraait…..”. In tijden van disruptie is het een mooi moment om even stil te staan bij de oorzaak voor dit enthousiasme van Phil.