Tag: Trendsetten

“De Unilever Board heeft vandaag besloten haar voorstel in te trekken om de tweeledige juridische structuur van Unilever te vereenvoudigen.” Dit persbericht zal de regering Rutte maandagochtend ‘koud op het dak zijn gevallen’. Maanden ‘de druk op de ketel houden’ om de dividendbelasting te verlagen voor o.m. een organisatie als Unilever, dat plan van Rutte c.s. ‘ging nu in rook op’.

De belangrijkste reden voor de opstandige aandeelhouders om niet in te stemmen met de verhuisplannen van Unilever’s RvB: “Leaving London could have meant that Unilever would be dropped from the FTSE 100 stock index, forcing several large mutual funds to sell their holdings“, aldus The New York Times. Hoewel deze zelfde aandeelhouders ‘een hard hoofd hebben’ in het, zeker voor een transnational unieke, sustainability beleid van Unilever, een beleid dat ‘pas’ op langere termijn financieel rendement oplevert, houden zij hun aandelen toch graag vast: nu verkopen is géén optie. GAM portfolio manager Ali Miremadi: “We are pleased they have abandoned the plan to ‘go Dutch’. Now the company can put its focus into the core job – driving long-term shareholder value.”

“De kleedkamer verliezen” is het moment waarop een coach zich realiseert dat het vertrouwen van de spelers in zijn of haar vermogen om hen te leiden is verdwenen: “Losing the dressing room”. Vorige week vrijdag stelde premier Mark Rutte zich namens de regering ‘hard’ op in een langslepende asielkwestie. Een paar uur later bevonden meerdere leden van de regering zich bij ‘Live on the Beach‘. In diezelfde week werd bekend dat ING te maken had met een fors witwasschandaal. In verband met dit schandaal trad gisteren de CFO af en niet de bij ING eindverantwoordelijk CEO, Ralph Hamers. De man die 6 maanden terug, toen deze kwestie al speelde, zijn jaarsalaris nog wilde verhogen naar € 3 miljoen. De ‘storm’ die in beide situaties losbarstte op sociale media, waren een ‘mooi’ voorbeeld van het Britse begrip: “Losing the dressing room.”

Nu was het vertrouwen van de mannen en de vrouwen die zich in hun ‘kleedkamers’ bevinden voor beide instanties toch al minimaal: zo wil de regering het afschaffen van de dividendbelasting er ondanks protest van de kiezers coute que coute doordrukken, ING (maar ook de overige financiële dienstverleners) heeft de 4 jaar geleden geïntroduceerde bankierseed nooit echt serieus genomen. Na vorige week kunnen deze respectievelijke kleedkamers dan ook volledig worden verlaten.

“De business line is even belangrijk als de HR line, waarmee aangegeven wordt dat cultuur en persoonlijke ontwikkeling vitaal zijn voor de ontwikkeling van de organisatie.” Zaterdag las ik dit citaat in het artikel ‘Laat Duizend Winkels Bloeien’, een bijdrage van René Repko aan het Financieele Dagblad. Het citaat triggerde me ook omdat ik het er volledig mee eens ben: continue ontwikkeling van je medewerkers is cruciaal voor de continue ontwikkeling van je organisatie. Repko bezocht ALIBABA GROUP en kwam met meer terug dan alleen een leerzame blik op hoe ALIBABA (ook) de retail markt ‘op z’n kop zet’: laat 1.000 winkels bloeien (NB; ‘bloeiende’ autonome supermarkten, boekwinkels, restaurants); idd. De citaten in de titel pikte Repko op tijdens zijn bezoek aan Hangzhou. Tijd voor mij om ook eens een kijkje te nemen bij de trends die ALIBABA zet maar nu op management en HR gebied.

Weinigen kunnen het zich nu misschien voorstellen, maar toch: in 2025 gaat de patiënt in de autonome Uber naar het ziekenhuis. De avond ervoor heeft zij met de ziekenhuisapp op haar smart phone de laatste informatie ontvangen over haar bezoek en de behandeling. Met behulp van haar virtual reality bril kreeg ze een beeld van het ziekenhuis en een indruk van de behandeling die zij vandaag ondergaat.

Bij binnenkomst communiceert haar smart phone met digitale bronnen van het ziekenhuis, zo ontvangt ze haar route in beeld en geluid naar de plaats van bestemming. Naast andere patiënten en bezoekers ziet zij in de gangen autonome trolleys, trolleys voorzien van eten, medicijnen, wasgoed. Een kijkje in de kamers leert haar dat daar schoonmaak robots en robots die de bedden verschonen aan het werk zijn, zelfreinigend beddengoed kan ze pas over een paar jaar verwachten.

“Het Nederlandse bedrijfsleven beseft dat digitalisering van strategisch belang is voor zijn voortbestaan. (…) Investeren in (nieuwe) technologie is vaak maar het halve werk. De zwakste schakel is vrijwel overal de menselijke factor.”  Dat laatste lijkt de belangrijkste conclusie uit de resultaten van het 2-jaarlijks  onderzoek dat Vlerick Business School (VBS) verricht naar digitale transformatie bij grote Nederlandse bedrijven en waarvan de resultaten nu worden gepubliceerd door Het Financieele Dagblad: Digitale Transformers 2018.

Digitaal transformeren loopt vast bij veruit de meeste organisaties, zo blijkt uit dit onderzoek, en da’s meer dan jammer want de volgende stap in ‘digitaal transformeren’ staat nu voor je deur:

Robotica x Kunstmatige Intelligentie = (een) Revolutie!

Kunstmatige intelligentie, machine leren, robotica, drukken hun stempel op de arbeidsmarkt. De vraag wat deze invloed betekent voor de (nieuwe) banen in de nabije toekomst? Is vanuit het perspectief van de werkgever lastig te beantwoorden. Je kan die vraag dan ook beter stellen aan je consument, je afnemer, je klant, je patiënt. Stel het is 2025: bij de aankoop van een product, de afname van een dienst, op welke momenten wil jij dan (nog) contact met een mens?

Op de dag dat iedere bedrijfstak als meest urgente probleem aangeeft Tekort aan Personeel! en econoom Mathijs Bouman opmerkt dat “Nederland bleef zwelgen in de crisis, en vergat zo te werken aan het echte probleem” nl. tekort aan medewerkers, wordt het v.w.b. de arbeidsmarkt ook dringend tijd na te denken over de nabije toekomst. Disruptieve technologieën als robotica, kunstmatige intelligentie, machine leren zijn, ook al besef je dat misschien niet (en pas je dat in je organisatie, zoals je vermoedt, nog maar nauwelijks toe), dagelijkse realiteit. Bij al die mogelijkheden op de arbeidsmarkt vragen maar weinig werkgevers en hun medewerkers zich af of hun organisatie resp. hun baan binnen relatief korte tijd op het spel staat. Als zij dat al doen dan is vervolgens het antwoord op de vraag: ‘welke, mogelijk nog niet bestaande, banen komen er in de toekomst beschikbaar o.i.v. disruptieve technologieën als kunstmatige intelligentie e.d.?’ door hen nauwelijks te formuleren. Daarom draaide ik deze week de vraag om.

Het expliciete strategische doel van de organisatie bepaalt acties en richting. Het legt de basis voor winstmaximalisatie en continuïteit. Het impliciete bestaansrecht van de organisatie bepaalt de maatschappelijke rol: wat wil de organisatie aan de maatschappij bijdragen? Deze laatste rol faciliteert het strategisch doel en legt de basis voor het realiseren van dat doel. Beiden kunnen correleren: Visie <=> Missie, maar d.i. niet altijd het geval. Als dat niet het geval is, kan dit tot onrust leiden onder de medewerkers, aandeelhouders, stakeholders: wil een organisatie voldoen aan het impliciete doel, het bestaansrecht, dan kan dat het financiële doel onder druk zetten. Kan het ook anders?

Wat de eerste dag van de hoorzittingen met Mark Zuckerberg duidelijk maakte, is dat veel Amerikaanse wetgevers totaal onwetend zijn als het gaat om technologie van de 21e eeuw. De vraag is of dit ook geldt voor onze wetgevers, onze beleidsmakers, deze onwetendheid? (zeer) Waarschijnlijk ook.

“Vandaag is een nieuwe generatie zelflerende computers begonnen om elk aspect van ons leven opnieuw vorm te geven. Onbegrijpelijke hoeveelheden gegevens worden gemaakt, geïnterpreteerd en teruggekoppeld aan ons in een tsunami van apps, persoonlijke assistenten, slimme apparaten en gerichte advertenties. Vertrouw jij deze computer?” lezen we bij de vrijdag verschenen doc. Do You Trust this Computer?

“Iedereen die toekijkt voelt hoe verbazingwekkend dit is. Je kijkt door de lens en je ziet hoe in het lichaam van de vrouw de robot de eierstok vasthoudt. Op dat moment rust de menselijkheid in de handen van een robot, letterlijk. Mensen zeggen dat dit de toekomst is. Maar het is niet de toekomst, het is het heden.” ’23 in de docu DoYouTrustThisComputer. We zien een gynaecoloog die in de operatiezaal het Da Vinci Surgical system hanteert.

“Mijn grootvader had een droom dat zijn vier kleine kinderen niet zouden worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar op de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom dat genoeg is genoeg en dat dit een wereld moet zijn zonder wapens. Punt!” 9 jarige Yolanda Renee King, kleindochter van de legendarische Martin Luther King jr., tijdens de March of Our Lives. “Wilt u deze woorden alstublieft na mij herhalen?” vroeg Yolanda de menigte. “Vertel het door, heb je het gehoord? Over het hele land zullen wij een geweldige generatie worden.”

Yolanda is pas 9 op het moment dat zij, onbevangen, deze korte toespraak hield. Zij leek daarmee op 24 maart jl. iig al een stuk rustiger dan haar grootvader. Tijdens zijn fameuze ‘I have a Dream’ speech, de speech die Yolanda aanhaalt, riep gospel zangeres Mahalia Jackson naar King “tell ‘em about the ‘dream.”. Had Mahalia dat niet gedaan, en had King zijn droom in nervositeit mogelijk vergeten, hadden wij wellicht nooit meer gehoord over deze speech.

Los daarvan: leiderschap, heb je dat van nature of ontstaat het door je persoonlijke ontwikkeling? Komt bij me op als ik Yolanda hoor & zie.

Ondergetekende schreef ooit een column met de veelzeggend titel “Walk the talk” & “Practice what you preach”. De column ging over de wijze waarop een groot (en duur) adviesbureau omging met hun relaties. Wel de opdrachtgevers leren hoe het allemaal moet, maar het zelf niet doen. Ik vergeleek ze met Eunuchs. Die weten ook hoe het moet, maar kunnen het zelf niet (meer)…

Je kunt als bedrijf van alles bedenken (met het MT op de hei, zonder medewerk(st)ers of OR…;-) je missie en visie op een marmeren plaat laten beitelen om die een vervolgens een prominente plaats te geven in je receptieruimte, als je er een potje van maakt, dan ben je in 1 klap je geloofwaardigheid kwijt.