Tag: Vrouwen

Druk, druk, druk, burn out, uitval, stress, …. Door al die berichten zou je denken dat de Nederlandse werknemer niet meer aan werken toekomt in deze hectische tijden, toch blijkt echter niets minder waar: volgens het gisteren gepubliceerde OECD/OESO Jobs Strategy report behoort Nederland nl. tot de economieën die het hoogst scoren op het thema ‘kwaliteit van werk’. Onderdelen van dit thema zijn: beloning/waardering/erkenning, weinig tot geen onzekerheden op de arbeidsmarkt, weinig werkdruk. De Nederlandse arbeidsmarkt scoort hoog op deze thema’s. Waar Nederland slecht op scoort, het slechtst zelfs binnen de OECD/OESO, d.i. de gender kloof: het verschil in inkomen tussen mannen en vrouwen. Dit inkomensverschil (NB; wat iets anders is dan een beloningsverschil) bedraagt 50% en is in geen van de andere economieën zo hoog. Part-time werk door m.n. vrouwen is voor dit verschil een excuus, maar ook niet meer dan dat. Er is op de Nederlandse arbeidsmarkt dan ook nauwelijks sprake van inclusiviteit, concludeert OECD.

“Het Nederlandse bedrijfsleven beseft dat digitalisering van strategisch belang is voor zijn voortbestaan. (…) Investeren in (nieuwe) technologie is vaak maar het halve werk. De zwakste schakel is vrijwel overal de menselijke factor.”  Dat laatste lijkt de belangrijkste conclusie uit de resultaten van het 2-jaarlijks  onderzoek dat Vlerick Business School (VBS) verricht naar digitale transformatie bij grote Nederlandse bedrijven en waarvan de resultaten nu worden gepubliceerd door Het Financieele Dagblad: Digitale Transformers 2018.

Digitaal transformeren loopt vast bij veruit de meeste organisaties, zo blijkt uit dit onderzoek, en da’s meer dan jammer want de volgende stap in ‘digitaal transformeren’ staat nu voor je deur:

Robotica x Kunstmatige Intelligentie = (een) Revolutie!

“Bedrijven die vrouwen producten en diensten aanbieden en daarvoor het geld van vrouwen accepteren, dienen hen vanaf dag 1 gelijkwaardig deel te laten zijn van hun bedrijfsmodel. Vrouwen brengen geen bezoek aan de zakenwereld of de wereld van de atletiek. Wij leven hier nu ook.” v/m NIKE atlete Lauren Fleshman in reactie op het artikel dat zaterdag verscheen in the New York Times At Nike, Revolt Led by Women Leads to Exodus of Male Executives. Een anonieme enquête ingevuld door werknemers van NIKE heeft ongemakkelijk, oneerlijk en zelfs seksistisch gedrag aan het licht gebracht. NIKE blijkt te beschikken over a frat boy culture, een ‘opgeschoten jongens cultuur’: Just Do It!

“Mijn grootvader had een droom dat zijn vier kleine kinderen niet zouden worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar op de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom dat genoeg is genoeg en dat dit een wereld moet zijn zonder wapens. Punt!” 9 jarige Yolanda Renee King, kleindochter van de legendarische Martin Luther King jr., tijdens de March of Our Lives. “Wilt u deze woorden alstublieft na mij herhalen?” vroeg Yolanda de menigte. “Vertel het door, heb je het gehoord? Over het hele land zullen wij een geweldige generatie worden.”

Yolanda is pas 9 op het moment dat zij, onbevangen, deze korte toespraak hield. Zij leek daarmee op 24 maart jl. iig al een stuk rustiger dan haar grootvader. Tijdens zijn fameuze ‘I have a Dream’ speech, de speech die Yolanda aanhaalt, riep gospel zangeres Mahalia Jackson naar King “tell ‘em about the ‘dream.”. Had Mahalia dat niet gedaan, en had King zijn droom in nervositeit mogelijk vergeten, hadden wij wellicht nooit meer gehoord over deze speech.

Los daarvan: leiderschap, heb je dat van nature of ontstaat het door je persoonlijke ontwikkeling? Komt bij me op als ik Yolanda hoor & zie.

“Eindverantwoordelijken moeten nu bereid zijn hun reputatie in te zetten op eerlijke, veilige werkplekken. Zoals we hebben gezien bij Oxfam en de katholieke kerk, is het naïef om te veronderstellen dat de reputatie en het hogere doel van je organisatie je zal beschermen.” Bron: It is not up to film stars to sort out workplace harassment. The Financial Times. 

#MeToo heeft geleid tot een lawine aan meldingen van misbruik in en door mensen van organisaties. Zo meldden zich hiermee eind vorig jaar NCO*NSF en het Ministerie van Defensie, recent verschenen berichten over Artsen zonder Grenzen en Oxfam. En dan komt daar vanochtend Plan International ook nog bij…. Als er zelfs binnen ‘goede doelen organisaties’ sprake is van structureel misbruik van mensen die aan hun zorg zijn toevertrouwd, medewerkers maar ook cliënten zoals bij Oxfam en Plan Int. het geval was, dan durf ook ik de stelling aan dat misbruik zich ook voordoet binnen jouw organisatie.

“De ogen van iedereen zijn nu gericht op werkgevers. Na decennia vol van mislukte diversiteitsinitiatieven, zal het management van organisaties nu de noodzaak tot ingrijpen inzien en vervolgens iets veranderen? Welke eindverantwoordelijken – mannen of vrouwen – staan nu op en eisen actie? Daarentegen: wie blijft zwijgen?” vraagt de redactie van The Financial Times zich af.

Inderdaad, welke werkgever wil nu nog worden beschuldigd van misbruik van medewerkers en van anderen die aan hun zorg en verantwoordelijkheid zijn toevertrouwd?

Eva Jinek: “Hoe komt het dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen blijft bestaan?” Astrid Joosten “Vrouwen onderhandelen niet.” Annemarie van Gaal: “Nee, da’s denk ik de belangrijkste oorzaak.” Jinek: “Het is niet bewust seksisme vanuit de directie van ‘We gaan jou minder betalen’?” Joosten: “Nee, nee, nee.” Jinek: “Het is dat vrouwen op het moment dat zij moeten onderhandelen over hun contract of over de verlenging daarvan niet genoeg zeggen ‘Dit is wat ik wil’.”

Vervolgens haalt Astrid Joosten het voorbeeld aan van een vrouwelijke werknemer die constateert dat zij € 1.000 per maand minder ontvangt dan een mannelijke collega in een vergelijkbare functie. Deze vrouw ging vervolgens niet klagen bij haar baas, maar nam het zichzelf kwalijk. ‘Wat ben ik een trut dat ik zo slecht heb onderhandeld.’ Joosten memoreert nog dat ‘vrouwen het vooral gezellig willen houden’, ook in tijden van salarisonderhandeling…..

Viggo Waas, gisteravond ook een bij-Jinek-aan-tafel-gast interrumpeert met de opmerking: “Maar die baas moet dat (verschil) toch gelijk gaan trekken?” Inderdaad…..

Je kan geen krant openslaan, geen mediaberichten volgen, geen praatprogramma zien of #MeToo, #HimToo en vergelijkbare hashtags zijn cruciaal onderwerp; ook hier: “Ben Jij op Je Werk Beschermd tegen Harvey Weinstein?“. Hoe terecht deze aandacht in ons land voor het thema seksuele intimidatie ook is, in de VS lijkt ‘het oog (c.q. de kern) van deze storm’ alweer voorbij te zijn geraasd; opmerkelijk genoeg. Net zo opmerkelijk, overigens, is het gebrek aan reacties in ons land vanuit werkgevers en hun belangenorganisaties (mannenbolwerken?).

Als ons land maar ook onze bedrijven, onze werkgevers (toch) willen voorkomen dat seksuele intimidatie verdwijnt als hype aan de horizon, dan zou daarvoor een maatschappelijke verandering nodig zijn. Mooi (toch?) maar hoe reëel is dit?

Volgens N.N. Taleb’s filosofie over de maatschappelijke impact van de Zwarte Zwaan is dit hier irreëel. De Zwarte Zwaan wordt gekenmerkt doordat: – het onvoorspelbare gebeurtenissen zijn die – een enorme impact hebben en die – vervolgens achteraf aannemelijk en voorspelbaar worden gemaakt. Seksuele intimidatie voldoet aan de laatste 2, niet aan de 1e. Voor vele ‘omstanders’ (zie o.m. Weinstein) was seksuele intimidatie geen ‘onvoorspelbare gebeurtenis’, d.i. de zgn. outlier c.q. ‘uitbijter: een waarneming die niet bij de overige waarnemingen lijkt te passen’.

Ben ik dan klaar met deze entry? Nee, Taleb heeft (als goed wetenschapper) ook niet altijd gelijk en ik wil dan ook een ‘poging tot verandering’ ondernemen door op te merken hoe sociaal maatschappelijke veranderingen tot stand komen. 

11 oktober 2017 is the International Day of the Girl Child. Doelstelling van deze dag, die de United Nations in 2012 introduceerde,: “#IDG2017, EmPOWER girls: emergency response and resilience planning.”

Definitie van Empowerment: “Het versterken van mensen en groepen zodat ze kunnen deelnemen aan de samenleving. Via empowerment krijgen individuen, organisaties en gemeenschappen greep op hun eigen situatie en hun omgeving. Ze verwerven controle en hun kritische bewustzijn scherpt aan.”

“Greep op de eigen situatie.”

Deze week verschijnt het rapport Women in the Workplace 2017. Het is een rapport gebaseerd op de uitkomsten uit een enquête waaraan 222 organisaties, met in totaal ruim 12 miljoen mensen in dienst, deelnamen gevolgd door een enquête waaraan 70.000 individuen deelnamen. Eén van de conclusies uit dit onderzoek: vrouwen hebben nog maar weinig greep op de eigen situatie als we kijken naar de werkvloer; hoezo empowerment?

“Zes bedrijven voldoen nu aan het streefgetal van 30% vrouwen in RvB en RvC.” concludeert Mijntje Lückerath-Rovers bij de recente presentatie van THE DUTCH FEMALE BOARD INDEX 2017. Inmiddels is dit, toch magere, aantal van 6 alweer gereduceerd tot 5….

“Defensie wil ook een inclusieve organisatie zijn, een werkomgeving waarin alle werknemers zich betrokken, gewaardeerd en gerespecteerd voelen om wat zij bijdragen aan de organisatie.” Minister Hennis-Plasschaert in één van haar laatste kamerbrieven ‘Kamerbrief over het Beleidsplan Diversiteit en Inclusiviteit binnen de krijgsmacht’.

Mooi Plan van de Minister maar wellicht weet zij ook: diversiteit in organisaties, het wil maar niet van de grond komen. Overigens, al haal ik hier The Dutch Female Board Index aan, diversiteit én inclusiviteit gaan natuurlijk over meer dan alleen de verhouding M/V. ‘Diversiteit & Inclusiviteit’ gaat over iedereen in je organisatie.

Hennis-Plasschaert: “De relaties en de dialoog tussen medewerkers onderling of met leidinggevenden zijn het vertrekpunt voor het werken aan een inclusieve organisatie.” Aan goede bedoelingen geen gebrek dus, ook daarom nog een paar voorbeelden:

“Ze is héél precies, héél nauwkeurig. Ze heeft verstand van voetballen. Ze heeft verstand van mensen, da’s niet onbelangrijk. Ze heeft een idee en da’s ongelofelijk belangrijk, een soort droom en dat kan Sarina fantastisch.” Foppe de Haan karakteriseert Sarina Wiegman-Glotzbach, de succes trainer van de Europees kampioen, de Leeuwinnen in het tv programma Jinek. Zondag 06 augustus 2017 werden de Leeuwinnen voor het eerst Europees Kampioen. HISTORIE IS GESCHREVEN! kopte de KNVB, & terecht. 

De Haan’s karakterisering van topcoach Wiegman deed me denken aan ‘Leiderschapstest’, een boek van Manfred Kets de Vries dat ik las in 2003. Prof. Kets de Vries merkt daarin op “Succesvolle leiders zijn sterk resultaatgericht. Beseffen hoe belangrijk constructieve feedback is voor de groei en ontwikkeling van mensen, en ze gaan de confrontatie met problemen die opdoemen frontaal aan. Daardoor zijn het fantastische leraren, mentoren en coaches. Zijn stressbestendig vol moed. Hoge frustratietolerantie, die daardoor ook goed omgaan met onzekerheid.”

Natuurlijk zijn de kwaliteiten van een team essentieel, zie ook de YT waarin Sherida Spitse en Lieke Martens daarvan een mooie samenvatting geven, maar een kwalitatief team kan niet zonder een Leider.