Tag: Werknemer-2.0

Het is een ethisch dilemma dat al enige tijd speelt: dienen robotica, drones, kunstmatige intelligentie te worden ingezet op het slagveld? We besparen daarmee menselijk leed, althans op z’n minst aan ‘onze’ kant. Wie of wat laten we beslissen over leven of dood?

Dat robots, drones e.d. op de agenda staan van het Ministerie van Defensie, die indruk krijg je als je het zojuist n.a.v. onderzoek onder de medewerkers verschenen rapport ‘Defensiepersoneel geeft Minister Rode Kaart’ leest.

Van de militairen die meededen aan het onderzoek is 82,09% er (helemaal) niet van overtuigd dat het Ministerie van Defensie hen beschouwt als het Belangrijkste Kapitaal; voor de burger medewerkers die hieraan meededen is dit 73,5%. Dat zijn iig geen kenmerken van een ‘Investor in People’.  Als je mensen inzet in je proces, dan beschouw je hen idd als je belangrijkste kapitaal. Zo niet, dan kun je het werk net zo goed, wellicht beter zelfs, laten doen door robot c.s.; zeker nu….

“In toenemende mate is sprake van flexibilisering en hybridisering van werk. Dit biedt kansen maar er zijn ook zorgen voor de lange termijn. Het is van belang om de organisatie van arbeid aan te passen aan de economie en samenleving die we wensen, en in dat kader flexibel werkenden de nodige zekerheden te bieden. Met zekerheid durven mensen en bedrijven meer risico’s te nemen.” Heeft de mensheid ooit zekerheid gekend?

Het citaat is afkomstig uit het dinsdag bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid verschenen rapport “WRR-Verkenning ‘Voor de zekerheid’.” De aanvullende vraag, die stel ik. Hoe zeker waren je voorouders over hun werkzame leven? Hoe zeker kun jij dat zijn?

Los daarvan brengt de doorgeslagen flexibilisering van arbeid, in de vorm van een scala aan tijdelijke c.q. flexcontracten en daarmee tevens de inzet van een overtal aan ZZP-ers (900.000 and counting) genaamd ‘hybridisering van arbeid’, de nodige risico’s met zich mee. Deze ‘moderne organisatie van arbeid’ leidt tot: minder investering in  scholing, gebrek aan innovatie, gebrek aan erkenning, toenemende ongelijkheid, stress….

Je Leven Lang Leren wordt een economische noodzaak, stelde The Economist dit weekeinde in een ‘Life Long Learning special’. Terwijl disruptieve technologieën banen elimineren, worden er ook banen door gecreëerd. Maar het vullen van deze nieuwe functies is de volgende talent uitdaging; aldus INSEAD in hun zojuist verschenen rapport The World’s Most Talent Competitive Countries, 2017. “Ik voorspel dat in 2030 het grootste bedrijf op het internet een op onderwijs gebaseerde organisatie is waarvan we nu nog niet hebben gehoord.” aldus futurist Thomas Frey op het World Economic Forum 2017 zoals dat nu plaatsvindt in Davos.

Terwijl deze berichten verschijnen komt vanuit Brainport Eindhoven het bericht dat ASML opnieuw een record heeft doorbroken v.w.b. financieel resultaat en het einde lijkt nog niet in zicht. ASML is een kennisorganisatie. Niet voor niets komt INSEAD tot de conclusie dat de regio Eindhoven op plaats 8 staat in de lijst van de Global City Talent Competitiveness Index 2017.

Voorlopige conclusie: investeren in talent rendeert niet alleen, het is een economische noodzaak! (blijkbaar heeft ASML 320 vacatures).

Het einde van het jaar is een tijd waarin we terugkijken, maar ook vooruitkijken. In de media zijn dergelijke items niet weg te denken. Ook eind 2016 volgde ik die trend. Op de radio speelt de DJ de lijst van de Top2000. Mijn gedachten gaan uit naar de Werkvloer. Ik loop al vele tientallen jaren rond op die plek. De Werkplek is geen statisch gegeven.

“En nu Het Dorp uitgevoerd door Wim Sonnevelt”, hoor ik de DJ nog zeggen. Op dat bekende Nederlandse lied gaan mijn gedachten op de loop……

1. Cultuurverandering van een Organisatie is Onmogelijk. De entry waarin ik deze stellig innam staat met Stip No. 1 als meest gelezen managementtrend entry. ‘Trend’ omdat zo langzamerhand alles wat er in een organisatie dient te worden aangepast c.q. verbeterd de benaming krijgt ‘Cultuurverandering!’. Daarbij wordt, m.n. door leidinggevenden, voorbijgegaan aan het feit dat zij dienen te verdwijnen wil de cultuur van de organisatie daadwerkelijk veranderen. E.e.a. vastgelegd in de entry Cultuurverandering Belastingdienst is vooraf al Mislukt…..*

2. Adviseurs, managers, bestuurders, toezichthouders, trainers en coaches, die zich bezig houden met mensen c.q. met leiderschap dienen gekwalificeerde professionals te zijn. Stelde gastcolumnist Koos Groenewoud in april van dit jaar. Blijkbaar wist Koos Groenewoud ook met deze ‘food for thought’ een gevoelige snaar te raken. Food for thought. Op mijn bucketlist: Een “A, M, B, T, T & C” register….

De ene HR afdeling zweert erbij, de andere wil er zo snel mogelijk vanaf: het organogram.

Het organogram, zo je wil het organigram, is de kaart die de organisatie representeert: de baas op de top van de (vaak) piramide met de minderen daaronder. Minderen die aftakken naar senioriteit c.q. conform de lijnen waarin zij dienen te rapporteren. Over het algemeen is deze kaart een zwakke afspiegeling van de dagelijkse realiteit al was het maar om in de kaart de bijna dagelijkse functieveranderingen bij te kunnen houden.

Nu de economie weer lijkt aan te trekken, daarbij vergezeld door nieuwe dienstverbanden zoals flexwerken, tijdelijke contracten, de 3rd wave of virtual work, de holacratie, zijn organogrammen nu meer dan ooit de relieken van een ver verleden. Vroeger leek informatie zich te verplaatsen via vaste lijnen: van de baas van je baas, naar je baas om vervolgens bij jou terecht te komen. Vervolgens verliep je reactie, jouw informatie, via dezelfde weg terug naar de baas der bazen. Althans: zo behoorde dat te gaan…

Momenteel is de baas van je baas een fervent twitteraar. De baas reageert zelfs op je tweets. Mooi, héél mooi zelfs maar het blijkt de intermediair rol van je baas totaal overbodig te maken; en daarmee het organogram ook; tijd voor een alternatief.

Drie GIGA fabrieken vestigen in Europa, zo ziet Elon Musk de Strategie voor zijn TESLA / SOLAR CITY combinatie. Dit gaat gepaard met een ‘significant investment’ aldus Musk. Dat je dan als Tweede Kamer zo blij bent als de bekende hond met 7 staarten, daarvoor is ‘iets’ te zeggen. TESLA is al gevestigd op verschillende locaties in ons land zoals het Europese hoofdkantoor in Amsterdam en een assemblagehal in Tilburg dus waarom ook niet 1 van deze 3 GIGA fabrieken hier gevestigd?

“Deelt de Minister de mening dat de komst van zo’n fabriek voor Nederland enorme kansen biedt om onze positie op het gebied van schone en slimme mobiliteit uit te bouwen en zo de duurzame maakindustrie in ons land te versterken?” vroeg de Tweede Kamer eerder deze week aan Minister van EZ Henk Kamp. “Ja”, daarmee was Kamp het helemaal eens.

Mooi, toch mogen we gezien de vooruitstrevende aanpak van Musk c.s. niet al te veel verwachten v.w.b. de groei van werkgelegenheid: de giga fabriek zal niet leiden tot een giga krimp van de werkloosheid. Anders is het v.w.b. duurzame energie. TESLA / SOLAR CITY heeft laten zien daaraan m.n. in thuisstaat Californië een belangrijke impuls te geven.

“Tesla’s mission is to accelerate the world’s transition to sustainable energy.”

Gebrek aan ondersteuning door de leidinggevende, gebrek aan waardering, een functie die niet of onvoldoende aansluit op je kennis en vaardigheden, een niet optimale onderlinge samenwerking, je beperkt voelen bij beloning en in carrièreperspectief, onvoldoende persoonlijk aansluiting hebben bij de Missie en doelstellingen van de organisatie. Zie hier ‘zo maar’ wat redenen voor talentrijke vrouwen om op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. & Dan hebben we het hier nog niet eens over het gevoel (het feit?) dat er binnen je organisatie geen sprake zou kunnen zijn van gelijke behandeling van vrouwen en mannen……

Dat die talenten vervolgens vertrekken is funest voor je organisatie. Niet alleen door de kennis, kunde en competenties die nu uit de voordeur lopen, ook door het feit dat dit vertrek de betrokkenheid van de overige medewerkers bij je organisatie sterk beïnvloedt. Goede maar minder talentvolle medewerkers trekken zichzelf op aan hun meer talentrijke collegae (één talent kan een geheel team tot succes brengen, zie voorbeelden in de sport) en inderdaad: ook minder talentrijke mannen voelen zichzelf gemotiveerd en geïnspireerd door hun meer talentvolle vrouwelijke collega’s. Zo blijkt uit vorige week verschenen onderzoek van zowel het World Economic Forum als de Boston Consulting Group.

Rebelleren, constructieve non-conformiteit: gedrag dat afwijkt van organisatorische normen, van acties van anderen, of van gemeenschappelijke verwachtingen, dat alles in het voordeel van de organisatie. Ook al kan rebelleren voordelen opleveren, toch overheerst in organisaties vooral conformiteit en wordt ‘afwijken van de norm’ zeker niet op prijs gesteld! Jammer, een gemiste kans zo blijkt.

Conformiteit op het werk neemt vele vormen aan: het kopiëren van het gedrag van anderen in soortgelijke rollen, passende emoties uitdrukken, het dragen van de juiste kleding, het routinematig eens zijn met de meningen van managers, berusting van een team bij door management genomen twijfelachtige of zelfs slechte beslissingen en ga zo maar door. Conformiteit of aanpassen, het gebeurt o.i.v. peer pressure c.q. groepsdruk. Maar dat buigen voor groepsdruk vermindert de betrokkenheid van medewerkers met hun werk met alle gevolgen van dien.

Deze week is Harvard prof. Francesca Gino begonnen met een tijdelijke cyclus van artikelen en multimedia n.a.v. haar uitgebreide onderzoek naar de impact van rebellerende medewerkers met als titel REBEL TALENT!; interessant.

“De werkwijze, waarbij weinig op papier werd vastgelegd, en cultuur hebben ertoe bijgedragen dat de besluitvorming rondom de totstandkoming van de afvloeiingsregeling, impliciet, informeel en ongestructureerd is geweest en dat daarbij ook inhoudelijke fouten zijn gemaakt.” Conclusie van staatssecretaris Wiebes is vervolgens: Cultuurverandering is noodzakelijk binnen de Belastingdienst! Om dit te bewerkstelligen is zijn eerst actie onder curatele stelling; cultuurverandering, dat helpt (sic.)…..

“Tenzij managers bereid zijn tot persoonlijke veranderingen, zal de organisatiecultuur weerbarstig blijven.” aldus Cameron en Quinn in hun boek ‘Onderzoeken en Veranderen van Organisatiecultuur’ (1998). Het boek waarmee zij het (te?) veel toegepaste OCAI introduceren:”Organizational Culture Assessment Instrument“. Let je even op: er staat hier niets over “Change“. De ‘waarschuwing vooraf’ van C & S lijkt weinig indruk te hebben gemaakt (of het boek is niet geraadpleegd)….

Organisatiecultuurverandering is een containerbegrip geworden. Te pas en, vooral, te onpas nemen (eind)verantwoordelijken ‘cultuurverandering’ in de mond als dé oplossing voor al hun uitdagingen. Uitdagingen zoals: het niet of onvoldoende volgen van procedures, het niet tijdig reageren op klanten, het niet realiseren van de beoogde doelstellingen, vergaderen zonder dat er iets wordt vastgelegd…. Dé oplossing: CULTUURVERANDERING!