De zin die mij het meest triggerde in het interview met v/m hotelmanager van Grinsven was ‘We nemen alleen warme, talentvolle mensen aan die geloven in onze waarden.’ Ken je dit blog dan weet je dat mij i.d. aanspreekt. Overigens, verrassend is het niet dat Van Grinsven dit zegt want zoals meer klantgerichte mannen & vrouwen deed hij zijn ervaring op in de dienstverlening, wat niet noodzakelijk een ziekenhuis hoeft te zijn….
Vervolgens ging ik op zoek naar dat wat er achter het Henry Ford Health System ‘steekt’.
‘De Zorg’ wordt een cruciaal thema op 12/09 a.s. Demissionair Minister Edith Schippers van Volksgezondheid deed vandaag in Het FD daar al een voorzet toe ‘Er is nog veel te besparen als iedereen zich bewuster wordt van de zorgkosten’. Mooi initiatief van Minister Schippers want er valt zeker te besparen op de Zorg. Alleen is het dan wel handig als zij, & niet aleen zij (nb; bij voorkeur ook de andere politieke partijen), zich confirmeert aan de juiste getallen.
In het interview geeft de Minister de indruk dat we binnen afzienbare tijd “de 1/2 van ons inkomen” investeren in het Zorg & Welzijnstelsel van ons land; da’s fors. Té fors lijkt het, want volgens het CBS geven we aan Zorg & Welzijn momenteel per hoofd van de bevolking ‘nog maar’ ca. € 5.500 uit. Da’s toch nog ver weg van de helft van het gemiddelde inkomen van de Nederlander, dat bedraagt ca. € 30.000…..
Wellicht wordt het dan ook tijd dat we eerst eens gaan evalueren: “Wat gaat er Goed & Wat kan er Beter?”, zelfs of ook in de Zorg.
Zorg komt tot stand in het directe contact tussen diegene die de zorg verleent en diegene die de zorg ontvangt. In het moderne jargon is er dan sprake van co-creatie! Dit contact heeft alle aspecten van een betekenisvolle relatie, een relatie die er toe doet. Vooral in de langdurige zorg is deze relatie van een niet te onderschatten betekenis. Niet voor niets willen verpleegkundigen verpleegkundige zorg verlenen.
Bij verpleegkundige zorg gaat het daarbij niet alleen om de medisch/verpleegtechnische handelingen, maar ook om wassen en aankleden, eten en drinken verzorgen, helpen met medicijnen, een praatje maken. Alleen dan kunnen verpleegkundigen een totaalbeeld krijgen van de zorgbehoeften van hun patiënt/cliënt. Op die manier kunnen ze ook hun preventieve taken goed uitvoeren.
‘De koepel van zorgondernemers ACTIZ noemt de voorstelling van zaken door ABVAKABO FNV in het Zwartboek Onverantwoorde Zorg “de wereld op zijn kop”.’ meldt de NOS. Of dit een handige reactie is op iets dat je niet aanstaat, da’s nog maar zéér de vraag.
Natuurlijk is het moment van publicatie van dit Zwartboek door de vakbond slim gekozen: men zit midden in de CAO onderhandelingen en dan is de gedachte dat ‘een beetje publiciteit geen kwaad kan’, te begrijpen. De werkgevers ‘happen’ dan ook direct, maar die (re)actie lijkt minder goed doordacht. Volgens ACTIZ zijn ‘werknemers in de sector het zwartmaken van de branche door ABVAKABO FNV meer dan zat.’ Dat zou kunnen maar het eigen onderzoek dat ACTIZ deed naar de beleving van de Net Promoter Score onder de medewerkers in de sector, bewijst het tegendeel.
Los van de verschillende standpunten van werkgevers & werknemers, is de vraag interessant: ‘Hoe nu verder met de Zorg?’ Ligt er hier een toekomst voor Robo-Nurse?
Jawel, ik weet het: ik lijd aan een beroepsdeformatie (maar niet heus 😉 ). Laat mij een hotel, restaurant, (fictief) theater, (potentiële) relatie, benzinestation of welke organisatie dan ook bezoeken & vanuit een natuurlijke nieuwsgierigheid kijk ik naar & beleef ik dat wat er daar zo allemaal gebeurt. Hoe de organisatie zich ten toon spreidt, hoe die is ingericht, hoe er verbaal & non-verbaal wordt gecommuniceerd, hoe gebruikers & bezoekers interacteren, hoe de betrokkenheid & het commitment zijn aan de organisatie. Kortom: hoe de organisatie communiceert; mijn kernactiviteit. Zoiets kun je altijd doen, hoe lang of kort je bezoek ook duurt. Die nieuwsgierigheid laat ik dan beantwoorden door aan de ‘acteurs & actrices’ vragen te stellen met als kern ‘Wat gebeurt hier?’
Zo was ik, door omstandigheden bij 1 van mijn geliefden, de afgelopen 24 uur in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch. (nb; de ‘patiënt’ is inmiddels weer thuis, die ‘situatie is onder controle’ zeggen we dan; gelukkig!!) Het JBZ is nu 2 maanden geopend & al eerder was ik er een enkele keer geweest, ook uit die genoemde nieuwsgierigheid. Het regionale Brabants Dagblad had er dan ook al menig artikel aan besteedt….
Hierna volgen mijn ervaringen. Kijk ook even naar het filmpje. Daaraan verbonden is een prijsvraag: wat zie je op de wand in de lift na 1,44′?*
Zorgcliënt 1: ‘Dan heb je zo lang zitten wachten en dan denk je bekijk het maar ik doe ’t gewoon.’ Zorgcliënt 2: ‘Dan heb je in je broek geplast maar ach, dat droogt wel weer op.’ Stagiair: ‘Mensen worden hier incontinent omdat ze niet naar de wc worden gebracht.’ Deze citaten komen uit de EenVandaag aflevering van dinsdag 22 maart. De vraag was: halen we de door de Regering beloofde 12.000 nieuwe medewerkers in de Zorg? Het antwoord is Nee…..
De stagiair, MBO studente: ‘Ik kan me niet voorstellen dat ik later in een verzorgingshuis terecht komt, ik zou hier absoluut niet willen zitten.’ Neem het haar eens kwalijk. De ambitie om in de Zorg te gaan werken is er bij jongeren zeker, maar na hun eerste ervaring op de stageplaats, de confrontatie met een dagelijkse werkelijkheid van werk- en tijddruk & nauwelijks aandacht voor de (ook) door hen zo gewenste zorgverlening, haken velen van hen teleurgesteld af; van de in de uitzending genoemde klas 21 van de 23. Zie ook het TopX onderwerp ‘Studenten mijden Ouderenzorg’.
Bij dat laatste idee bestaat er nog terughoudendheid (nb; net zoals overigens bij het in huis nemen van opa/oma….), zoals ook blijkt uit de door Ben Kuiken gestartte discussie in de LinkedIn Groep Nieuworganiseren.nu ‘Ouderenzorg, kan het beter?‘ In de discussie wordt gedacht aan kleinschaligheid als oplossing. Door de zorgcliënt te betrekken bij het dagprogramma zou er minder zorgpersoneel nodig zijn. Dat kan, alleen wat dan te doen met de zorgcliënt die mentaal achteruit holt? Wat draagt die nog bij? Mag die blijven of dient die te gaan?
Is het moreel & ethisch verwerpelijk dat wij in een modern (toch?) land niet in staat lijken te zijn om onze ouderen een op z’n minst prettig levenseinde te bieden? De jongeren die niet (meer) de ambitie hebben om in de Zorg te gaan werken mag je dat niet kwalijk nemen net zo min als de vrouwen & mannen die dagelijk over-(soms zelfs ongezond)gemotiveerd hun dagelijkse zorgtaak uitvoeren; vaak ook nog eens tegen beter weten in.
In de in vorige entry genoemde HBR Failure special lezen we ‘We give a pass to unethical behaviour if the outcome is good.‘ Blijkbaar vinden we die uitkomst van onze Zorg nog goed. Zo lang als het ons zelf maar niet treft. De studente heeft dan ook gelijk als ze zegt, ‘daar zou ik niet willen zitten.’
Sinds 2008 kennen we de ‘Zeven Rechten voor Cliënten in de Zorg’. Aanvullend daarop wil het Kabinet de ‘concrete’ rechten van de patiënt/cliënt opnemen in ‘Beginselenwet Zorg’. ‘Geconcretiseerd’ betekent dat dan, bijvoorbeeld: “In de Beginselenwet komt het recht op dagelijkse lichamelijke hygiëne zoals een dagelijkse douchebeurt.”
Mooi inititiatief, passend bij een weldenkend land, een land waarin het welzijn van de burger centraal staat. Ik ben het er dan ook helemaal mee eens met dit initiatief vraag is dan alleen nog: wie doucht mij als het zover is?
Sociale innovatie als begrip bestaat al weer enige tijd. Er is zelfs een Nederlands Centrum voor Sociale Innovatie. Volgens dit centrum is Sociale Innovatie een vernieuwing in de arbeidsorganisatie en in de arbeidsrelaties die leidt tot verbeterde prestaties van de organisatie en ontplooiing van talenten. Welke zorgbestuurder wil dat niet?
Volgens mij moeten we de Sociale Innovatie in de zorg ontwikkelen op basis van drie pijlers, de pijler van het Ondernemerschap, de pijler van het Vakmanschap en de pijler van het Leiderschap. Deze pijlers zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, Sociale Innovatie is immers een integraal concept.
12.000 nieuwe zorgverleners belooft ons de nieuwe Regering Rutte-Verhagen (i.c. Wilders). Meer aandacht voor de cliënten in de Zorg dus!
Dat lijkt mooi, toch is het de bekende ‘druppel op de gloeiende plaat’. De zorgen in de Zorg zijn veel groter. Met 12.000 extra mensen zijn de bestaande vacatures nog niet eens volledig opgevuld. Vraag is zelfs of je het zorgberoep voldoende sexy kan maken om 12.000 mensen/studenten/werkzoekenden überhaupt geïnteresseerd te kunnen krijgen….
Overigens dit aspect lijkt sterk op het, ook bekende, ‘koekje van eigen deeg’: tussen de regels door lezen we in het Regeerakkoord onder het motto ‘scheiden wonen en zorg’ dat de zorgcliënten, de bewoners huur gaan betalen voor hun kamertjes…
In het filmpje van Koefnoen, da’s weer eens wat anders 😉 , zien we de gevolgen van een meer “efficiënte” Zorg. Aan het eind meldt de quizmaster wie er nu allemaal gewonnen heeft van deze “efficiencyslag” & op de vraag aan de verzorgende ‘Wat denk jij dat je nu hebt gewonnen?’ is het antwoord ‘Nix, denk ik……’
Het Sociaal en Cultureel Planbureau komt met het rapport ‘Zorgen voor Zorg’. Het is een titel die verdacht veel lijkt op een entry die hier enige tijd geleden verscheen ‘Ernstige Zorgen over de Zorg’, maar dat terzijde. In het rapport doet het SCP een voorspelling voor de arbeidstrend binnen de sector van Verpleeg- & Verzorgingshuizen. De bevolking vergrijst, de zorgvraag neemt toe dus wat zijn de gevolgen voor het personeelsbestand? Terechte vraag.
Het antwoord is niet hoopgevend. In het kort: in 2005 waren er 400.000 v/m werkzaam in de V&V. Zij leverden gezamenlijk 220.000 arbeidsjaren (nb; we zetten dat om in fte‘s) In de periode tussen 2005 en 2030 beraamt SCP dat er zeker 299.000 fte’s nodig zijn. Blijven de arbeidscontracten (nb; 0-uren, flexwerk e.d.) gelijk dan spreken we hier over een vraag naar 127.000 nieuwe medewerkers. Eerlijk gezegd valt mij dat aantal nog mee.
