Tag: Zorg

“Wie kritiek geeft moet ook in oplossingen durven denken.” meldt de Consumentenbond deze week. Het gaat weer over de Zorg & jawel, onze Zorg is een (zeer) hot issue momenteel.

De Consumentenbond vroeg verpleegkundigen naar hun mening over de ziekenhuisafdeling waar ze werken en je krijgt heel wat kritiekpunten. De opmerking is dan ook terecht: als je denkt dat het Beter kan, zeg het dan!

& Dat deden de verpleegkundigen. Hun aanbevelingen:

• ‘Artsen verplichten om in avond en nacht beter bereikbaar te zijn en eerder in actie te komen als er iets verandert in de situatie van de patiënt.’ Da’s al direct een opmerkelijk advies, toch? We hebben het hier tenslotte over een ziekenhuis.
• ‘Beleidsmedewerkers aannemen die verstand hebben van het werk aan het bed. Nu werken er te veel ondeskundige mensen die geen kaas hebben gegeten van de Zorg.’ Nou ja, ook al hebben ze dat wel dan is het nog geen garantie dat zij toch aan het bed verschijnen.
• ‘Meer inspelen op de situatie van de patiënt. Bijv. partners de mogelijkheid bieden om te blijven slapen als hun zwangere vrouw moet bevallen of erg ziek is.’ Da’s mooi.
• ‘Eerlijke feedback geven op elkaars handelen om zo de kwaliteit van de Zorg te verhogen.’ Dat dit nog niet gebeurt, communiceren….
• ‘Niet meer bezuinigen op degene die de Zorg levert.’ (……..)
• ‘Meer privacy voor de patiënten.’ Ook goed.

Als reactie op het onderzoek melden enkele ziekenhuizen dat ze nu een Magneet of Magnet Ziekenhuis willen worden, “dat zou ‘zo maar’ alles kunnen oplossen!”  Da’s op zich mooi, zo’n focus op de verpleegkundigen (nb; want dat doet Magnet, dat is dus iets wat nu blijkbaar wordt nagelaten), alleen is er voor dat Magnet een beter alternatief, 1-tje die zich al heeft bewezen.

Hoe dan ook met de motivatie van de gemiddelde verpleegkundige is zeker niets mis. Het is de patiënt die het hen lastig maakt! 😉

Wat de volgende sector is die zoveel P-aandacht krijgt? Da’s de Logistiek……

Zaterdagochtend 11.44u, telefoon, B: ‘Hallo?’ A: ‘Hoi, kun je wat eerder komen werken vandaag?’ B: ‘Ja.’ A: ‘Kun je ook wat langer blijven werken?’, B: ‘Nee.’ A: ‘Waarom niet?’ B: ‘Omdat ik ’s avonds niet alleen in de zorg sta.’ A: ‘Wil je dan vanaf 14.00u tot 15.30u op Groep L staan en van 15.30u tot 21.30u een SX Dienst draaien.’ B: ‘Da’s goed, tot straks.’

A & B, iedere overeenkomst met de realiteit is louter toeval, werken beiden bij een zorginstelling op een afdeling van psychogeriatrische zorgvragers. ‘Als het werken in de zorg een vak apart is, dan is het werken in de psychogeriatrie helemaal een vak apart.‘, aldus het Ministerie van VWS.

Om 14.00u komt B op haar werkplek, wat blijkt: van de 7 medewerkers die die middag aanwezig dienen te zijn heeft er zich 1 ziek gemeld en 1 ander blijkt bij aankomst ook ziek. Na 1 uur gaat die zieke, op advies van de collegae, toch maar naar huis. Vanaf dat moment is er nog een bezettig van 70%. Later die avond behoren er 5 zorgverleners aanwezig te zijn, de bezetting is op dat moment echter slechts 3. Rondbellen onder eventueel beschikbare collegae heeft geen resultaat, het is vakantie. Als vervolgens 1 van de verpleegkundigen die avond geen beroep zou doen op haar beide studerende dochters, voor ondersteuning bij de huishoudelijke taken, dan zou het voor de 36 zorgvragers helemaal ‘leiden in last geweest.’

“Waar was het management?” Vraagt u zich nu wellicht af……

Slechts 30% van de eindverantwoordelijken durft te stellen dat hun organisatie voorbereid is op de a.s. veranderingen o.i.v. de economische CRISIS en de noodzakelijke veranderingen binnen de bedrijfstak. Da’s niet veel, 30%, maar wat onderscheidt hen, wat maakt juist hen anders dan die 70% van de organisaties die niet zijn voorbereid? 

Dat verschil zit ‘m voor de succesvolle organisaties in: => Leiderschap dat Innovatie Stimuleert, => de Innovatie richt  zich op Meerdere Gebieden, => Flexibiliteit, ze zijn in staat hun Organisaties Sneller Aan te Passen aan Veranderingen, => ze hebben een Constante Focus op de Toekomst.

Dit zijn uitkomsten uit een recent McKinsey onderzoek onder organisaties die opereren binnen de Gezondheidszorg. Een bedrijfstak, incl. de diverse toeleveranciers en verzekeraars, die voor Grote Veranderingen staat niet alleen door de vergrijzing, ook door de hervormingen die de verschillende Overheden implementeren. Je kan daarop, als organisatie, maar beter voorbereid zijn, maar veruit de meesten zijn dat dus niet.

Je kan je afvragen of het percentage van 30% voor andere bedrijfstakken, die nu ook met ingrijpende veranderingen te maken hebben, zoveel beter is(?). Ook daarom is dit een interessante casus.

“Vijftien ziekenhuizen in Noord-Brabant, Zeeland en Limburg hebben onderling afgesproken geen operatieverpleegkundigen meer bij elkaar weg te kapen en commerciële detacheringsbureaus buiten de deur te houden. Daarnaast gaan ze het aantal opleidingsplaatsen fors uitbreiden en mogen opgeleide werknemers twee jaar niet zomaar opstappen. Anders moeten ze een deel van de kosten terugbetalen.” Dat meldden de media dinsdag n.a.v. een arbeidsmarktconvenant dat ziekenhuizen in Zuid Nederland met elkaar zijn overeengekomen.

Op zich een logische actie dit convenant, de personele uitdagingen binnen de sector van de Gezondheidszorg zijn groot en worden de komende jaren ENORM. Door al die rond shoppende medewerkers wordt het handhaven van een gezonde personele bezetting voor een ziekenhuis een echte krachtsinspanning. Dat je je regionale arbeidsmarkt dan ook wilt afschermen, als mogelijke oplossing, is begrijpelijk.

Maar of het ook een verstandige actie is zo’n convenant, een actie die de tand-des-tijds zal weten te weerstaan en dus Strategisch is? Dat valt helaas te betwijfelen.

De Algemene Reken Kamer komt met het volgende, toch trieste, bericht: “Weliswaar zijn negen van de tien Nederlanders tevreden over de zorg, maar in de internationale vergelijking is de Nederlandse zorg niet meer dan gemiddeld. Relatief veel mensen sterven in Nederland binnen dertig dagen na een ziekenhuisopname, de zuigelingensterfte is relatief hoog, de overlevingskans van kankerpatiënten is relatief laag. Voldoende personeel blijft een probleem en medewerkers in de langdurige zorg voor ouderen en gehandicapten vinden zelf dat de kwaliteit van de zorg tekortschiet.”

Het is dat er ‘Nederland’ bij staat ander zou je denken dat we in een achtergesteld land terecht waren gekomen. Een land waar je zou zeggen, als je daar op bezoek was & plotseling ziek werd: ‘Laten we maar snel naar huis gaan, het is niet raadzaam dat je hier wordt opgenomen.’ De oorzaak van dit disfunctioneren kan niet liggen bij het feit dat we samen te weinig uitgeven aan de Zorg. Dit is namelijk nog altijd een bedrag van bijna € 80.000.000.000. De oorzaak ligt dan waarschijnlijk bij de geboden Kwaliteit & dat ondanks dat er een Kwaliteitswet Zorginstellingen is.Vandaar ook dat de ARK zich hierover heeft gebogen.

Het Zorg inhoudelijke aspect van dit rapport ga ik hier niet bespreken, dat mogen mijn collega-bloggers van Zorg Beter Maken doen. Wat mij intrigeert is het feit dat de verantwoordelijke bewindslieden de voorstellen van het ARK niet allemaal overnemen & dan m.n. niet het voorstel voor ‘het laten uitvoeren van een wetenschappelijk onderzoek naar de relatie tussen certificering van kwaliteitssystemen en de kwaliteit van de zorg’. Ik was benieuwd geweest naar die uitslag.

Onze oudste loop op dit moment, voor haar opleiding Verpleegkunde, stage in 1 van de grootste Verpleeg- & Verzorg centra van Nederland. Na 9 dagen achter elkaar werken (nb; ze heeft er ook nog een baantje bij, voor een andere, lokale V&V) kwam ze licht grieperig thuis. Op mijn vraag ‘Hoe dat kwam?’ vertelde ze dat ze dat griepje waarschijnlijk had opgelopen van haar collegae. Op mijn volgende vraag ‘Waarom die grieperige collega’s zich dan niet ziek melden?’ antwoordde ze ‘Dat doe je niet. dan laat je de anderen met het werk zitten!’

Ondanks dat de griepgolf over (b)lijkt te zijn, is de Gezondheidszorg in Nederland dus letterlijk Ziek. Waarschijnlijk hebben ook wij nu een Brits voorbeeld nodig, een voorbeeld dat directe invloed heeft op het pluche van de Regering, om de Gezondheidszorg weer volledig te kunnen laten herstellen.

Het is heel wrang maar het overlijden van de 6-jarige Ivan Cameron stelt de noodzaak van een goed opererende Britse National Health Service opeens in volledig ander, zelfs compleet nieuw, ‘daglicht’.

Hebben wij ook een dode nodig om ons tot inzicht te laten komen?