Vanochtend ontving ik van een student het bericht dat ze geslaagd was met een 7! Mooi resultaat, zeker als je weet dat het programma van de Master Class die zij volgt, nog niet is afgerond. Nu we getransformeerd zijn naar virtueel onderwijs, en student thuis werkt, bood het haar de mogelijkheid deze MC versneld af te ronden.
Het coronavirus heeft de ontwikkeling van het Onderwijs in de hoogste versnelling gebracht. Hadden we het hier eerder over een VUCA wereld, da's nu volledig duidelijk: we zitten er middenin, en dat niet alleen voor het onderwijs. Het Onderwijs transformeert naar EdTech. Regulier onderwijs wordt aangevuld met virtueel c.q. onderwijs op afstand, sterker nog: in sommige gevallen neemt virtueel onderwijs het gehele programma over. MOOC's bestaan al veel langer, ze werden alleen nog nauwelijks binnen het reguliere maar ook commerciële onderwijs serieus genomen.
Het voorbeeld van vanochtend laat zien dat een student een virtueel programma volledig op eigen tempo kan volgen. Ze hoeft niet te wachten op de docent. Nou ja, als haar docent had ik mezelf aangepast aan haar tempo; waarom niet?
Het beantwoorden van de vraag in de titel vereist inzicht in welke delen van het model van een, hier als voorbeeld, 4-jarige opleiding, kunnen worden vervangen, welke delen kunnen worden aangevuld en welke delen worden opgezet mbv digitale technologieën. Nu wist ik wel 'iets' van EdTech, toch besloot ik de course 'How to Teach Online' te volgen, een MOOC die momenteel wordt aangeboden door Future Learn. Veel van de cursussen bij Future Learn worden opgezet door universitair medewerkers. Ook deze keer komen zij met interessante tips. Overigens, voor sommige courses wordt een vergoeding gevraagd, voor andere, zoals deze, niet.
Binnenkort start ik de jaarlijkse colleges, deze keer niet klassikaal maar in een virtuele omgeving waarbij ZOOM wordt ingezet; het privacy issue zal tegen die tijd zijn opgelost, verwacht ik. Bij een andere opleider werd, ook versneld, Microsoft Teams ingezet. Het regeringsbesluit 'geen studenten in gebouwen toe te laten' kwam zo onverwacht, dat deze virtual classroom voor 'mijn' studenten niet tijdig beschikbaar was. De studenten hebben om deze situatie ook niet gevraagd, dus besloot ik mijn PoPo's te voorzien van commentaar en deze op mijn YouTube kanaal te plaatsen. Aanvullend had/heb ik op de lesdag zelf met ieder van hen telefonisch contact.
Bewust koos ik hierbij voor een (héél) rudimentaire benadering (zie YT). Ook om te laten zien dat niet techniek maar kennisoverdracht binnen het onderwijs centraal dient te blijven staan, voor welke vorm van overdracht je ook kiest. En idd: de student die geslaagd is, behoort tot deze groep.
Naast Future Learn schieten momenteel sites met advies voor nieuwe onderwijsinitiatieven 'als paddenstoelen uit de grond'. De één nog interessanter dan de ander, in de Top tenminste (er is o.m. ook veel reclame). Wil je dat allemaal doornemen dan kom je niet meer toe aan binch-watching, laat staan aan het volgen van huisoptredens van de verschillende artiesten. Eén van die interessante is de speciale site van Harvard Business Publishing Moving Your Classroom Online. Normaal zit deze info achter een paywall, gezien de bijzondere omstandigheden stelt HBR deze info nu openbaar beschikbaar.
Een artikel op de site dat gerelateerd is aan 'trendwatching', toch hét thema van ManagementPro, is What the Shift to Virtual Learning Could Mean for the Future of Higher Ed: "Op dit moment dwingt de coronavirus pandemie wereldwijde tot experimenten met onderwijs op afstand. Er zijn veel aanwijzingen dat deze crisis vele aspecten van het leven zal veranderen. Onderwijs zou er daarvan één kunnen zijn, zeker als onderwijs op afstand een succes blijkt te zijn. Maar hoe weten we of dat zo is? Nu dit crisis-gedreven experiment van start gaat, zouden we gegevens dienen te verzamelen en aandacht dienen te besteden aan de volgende drie vragen over het bedrijfsmodel van het hoger onderwijs en de toegankelijkheid tot kwalitatief hoogstaand onderwijs:
- Do Students Really Need a Four-Year Residential Experience? (vandaar de titel van deze entry)
- What Improvements Are Required in IT Infrastructure to Make It More Suitable for Online Education?
- What Training Efforts Are Required for Faculty and Students to Facilitate Changes in Mindsets and Behaviors?
Over de laatste vraag merken Vijay Govindarajan en Anup Srivastava op: "Niet alle docenten voelen zich op hun gemak bij virtuele klaslokalen en er is een digitale kloof onder degenen die nog nooit de basis audiovisuele apparatuur hebben gebruikt, vertrouwend op schoolborden en flipcharts, en jongere docenten die zich bewust zijn van en bedreven zijn in nieuwere technologie." Jong/oud, daarin wil ik niet meegaan; ik zie dit eerder als een verschil in interesses. Het is net zoiets als de toepassing van disruptieve technologieën op de werkvloer: sommigen hebben er 'iets' mee, de robot als collega bijv., anderen niet. Docenten zijn net mensen.
V.w.b. de opmerking van de auteurs over dit 'crisis-gedreven experiment': wat we in alle hectiek dreigen te vergeten d.i. dat COVID-19 ons dwingt tot experimenteren. Om nu al direct een experiment tot 'de standaard' te verklaren, lijkt mij in veel gevallen idd ook wat snel.
De vraag die dan voor nu overblijft: 'Kunnen alle studenten na de crisis het beste terugkeren naar de klas en de status quo voortzetten? Of hebben we een beter alternatief gevonden?'.
Blijf gezond!
Willem E.A.J. Scheepers, organisatie ontwikkelaar en docent persoonlijk leiderschap; auteur van o.m. ‘De Visie van de Organisatie, een Arbeidsmarkt met Mens en Robot, Leiderschap binnen een Uitdagende Toekomst‘.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
"Alle verandering is nog geen vooruitgang" placht mijn grootmoeder te zeggen. Dat was in een andere tijd ;-). Maar alle vooruitgang kán alleen maar met verandering gepaard gaan. Waar mensen doorgaans de grootste moeite hebben om hun denkwijzes te veranderen, passen we nu, onder druk van opgeblazen angst, zomaar in één keer toe! Het kan dus wél!
Om te kunnen blijven genieten van zo heel snel verworven nieuwigheden, begrip en creativiteit moeten we straks niet 'zo snel mogelijk de economie terugbrengen op het oude niveau' zoals Klaas Knot zei. Laten we ons integendeel laten verrassen door onze nieuwe inzichten, ideeën, creativiteit, in hoe we het 'onmogelijke' toch mogelijk weten te maken! En laten we óók de verkregen schatten - een schonere natuur, een bruisender vogelleven in de tuin, meer geduld en begrip voor elkaar - met liefde koesteren.
Het verhaal van Scheepers is mijns inziens het zoveelste voorbeeld van technologisch determinisme. Of je nu op z'n ouderwetsch lesgeeft met een krijtje op een schoolbord, of dat je voorbeeldig aan flipping the classroom doet: of het slaagt of faalt hangt af van je didactische intelligentie, je inhoudelijke meesterschap en je persoonlijkheid. Zeker zullen technologische hulpmiddelen kunnen helpen, maar ze doen dat pas binnen deze randvoorwaarden. En niet los daarvan.
Ik zie al hele drommen matige docenten die vanaf nu crisisgedreven les gaan geven (voor zover dat woord nog van toepassing is). Nul maal een heleboel blijft nul.