In Rosmalen is het plastiek 'Een Kosmisch Verlangen' verwijderd van zijn sokkel. De directieburelen op de bovenste verdieping zijn vervangen door kantoren op de 3e verdieping, aan het einde van de gang. De omvang van zo'n directiekantoor is drastisch ingekort: van 250 m2 naar 50 m2. De indicatoren dat het vlak bij de hoofdingang gaat om 'parkeerplaatsen voor de directie', zijn vervangen door 'parkeerplaatsen voor de klant'. De Audi A8's zijn vervangen door Toyota Priussen, auto's die zojuist bij collega BAM uit de lease liepen. Het is CRISIS bij Bouwconcern Heijmans!
Nu is het eerste feitelijk maar de rest (nog) niet. De overige zaken zouden 'zo maar' ook kunnen gaan gebeuren want: Heijmans wil vanaf nu soberheid uitstralen! & Wil je dat uitstralen dan Communiceer je dat, dus.
Op zich prima natuurlijk want medewerkers ontslaan op een bouwplaats vanuit je nagelnieuwe A8, dat communiceert niet. Bezorgde crediteuren ontvangen in je grootte gemarmerde kantoor om met hen te spreken over versobering van de aflossingsverplichting, dat lukt niet (nb; dat leert ook het vbld. van Van der Moolen). In beide gevallen is het voor de werknemers resp. de crediteuren niet écht helder welke boodschap dat je nu wil overbrengen. Maar hoe ver wil je gaan? Waarschijnlijk is het zelfs verstandig om de opvallende oranje gele kleur van je rollend materieel te vervangen door een sombere nachtblauwe kleur......
Het Heijmans voorbeeld is niet alleen leerzaam voor een organisatie zoals de PVDA maar misschien ook voor u.Ander voorbeeld van Communiceren in CRISIS.
De PVDA wil voor haar potentiële bewindslieden een erecode invoeren: als je geen genoegen neemt met een maximum salaris ter hoogte van de Balkenendenorm, dan kom je ook niet in aanmerking voor een Minsterspost. De Balkenendenorm bedraagt ca. € 181.000,-. De PVDA wil ook CRISIS communiceren, net als Heijmans.
Dit bericht was nog maar 'koud' nieuws of PVDA-er Diederik Samsom mocht maandagavond in de 1e DWDD van dit nieuwe tv-seizoen op komen draven. Hij werd door groot-verdieners Van Nieuwkerk en Mulder flink aan de tand gevoeld. Mij bekroop het gevoel 'Weet één van de heren missschien wat de hoogte is van een modaal inkomen?' (nb; ca. € 31.000)
Wat mij betreft mag Balkenende, gezien zijn inzet, ook wel iets meer gaan verdienen maar dat je voor de Balkenendenorm geen geschikte mannen en vrouwen zou kunnen vinden..... Da's een gotspe.
Kortom, ook de PVDA wil CRISIS communiceren, net als Heijmans & wellicht nog wel 1 of meer organisaties maar de verzonden boodschappen komen niet over!
1 TIP: wil je zo'n vorm van communicatie écht toepassen dan vraagt dat om een Cultuurverandering, dan vraagt dat om Commitment, dat vraagt dat om Authenticiteit. Het zou dan niet onmogelijk zijn dat je daarvoor een Compleet Nieuw Team nodig hebt, wil je dit tenminste al op korte termijn & succesvol kunnen realiseren.
Een plastiek in de schuur zetten of een erecode schrijven lost dat niet op.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Menig senior in Rosmalen zal met pijn in het hart terugdenken aan ‘Den Heijman’ maar ook aan Theo Heijans en zijn broers. Boegbeelden die de organisatie hebben laten groeien. Mensen met een hart voor de zaak en een hart voor de gemeenschap. Mensen die midden in de gemeenschap stonden, die zich realiseerden dat de mens het belangrijkste kapitaal was. Het belang van continuïteit en werk stond voor veel geld verdienen. Het waren jaren dat het Rijnlandmodel nog werd gehanteerd. In zeventiger jaren sprak Ben Welten al zijn zorg uit dat het met de gemoedelijke sfeer nu wel gedaan zal zijn. Mogelijk dat hij al voorzag dat de tijd van korte termijn denken (Angelsaksische model) was aangebroken.
Met het verdwijnen van de ‘Heijmannen’ als spil van de organisatie verdween het HART uit de organisatie. In mijn ogen was veel wat daarna kwam gericht op zelf ‘veul geld verdiene’, wie het breed heeft laat het breed hangen en na mij de zondvloed.
Ouwe Jan, Omie, Theo, Lambert, Gerard, Jan en niet te vergeten Van der Elzen en Janssen, met weemoed en veel respect wordt teruggedacht aan de jaren dat jullie directie voerden. Groot, groter, grootst mag dan een streven zijn maar niet ten koste van alles en zeker al niet ten koste van het bedrijdskapitaal (de mens!). Ik hoop dat een nieuwe wind de verspilgeest terug de fles in kan drijven en ruimte maakt, zodat de geest van ‘den Heijmannen’ weer door het pand kan ‘waren’. En dat we over enkele jaren – maar nu inpositieve zin - de woorden van Ben Welten kunnen herhalen kunnen zeggen “Das wahr einmal, daar moet je nuchter in zijn”.
En wat betreft ‘de sukkel op de sokkel’ … …. …. ik hoop dat deze plaats heeft gemaakt voor ‘de contente mens’.
Persoonlijk ben ik in de afgelopen jaren door drie crises gegaan die mij en onze onderneming veel geweldige veranderingen hebben gebracht. Sommige van die crises waren levensbedreigend (voor het bedrijf), en door juist die mate van ernst zijn we in staat geweest om enorme slagen te maken.
De kredietcrisis creeert voor veel mensen, bedrijven en uiteindelijk ook de inmiddels doodsbange Overheid het besef dat het zo niet langer kan. De komende jaren zullen we nog verder vastlopen in ons huidige systeem, omdat de noodzakelijke vernieuwingsslag wordt uitgesteld totdat het echt niet meer anders kan.
De volgende crisis die op ons pad komt - en deze komt snel - is de Duurzaamheidscrisis, die veel "lucht uit markten gaat persen" en de inkomsten van bedrijven en de Overheid zwaar onder druk gaat zetten. Een van de gevolgen die ik daarbij voorzie is dat de Overheidsinkomsten fors zullen inklappen met tientallen procenten, waardoor het huidige systeem onbetaalbaar wordt. Dat is extreem pijnlijk maar tegelijkertijd onontkoombaar en goed, want dan gaat de boel eindelijk eens op zijn kop. Zoals mijn vader van 80 altijd al zei en nog steeds zegt: "Alles heeft zijn tijd nodig, zelfs dwaasheden".
Dat proces is naar mijn mening niet te voorkomen, maar de pijn kan worden ingekort en verminderd door vanuit politiek en bedrijf eindelijk eens Visie, Leiderschap en Durf te tonen en door te pakken. Mijn geloof daarin ontbreekt, omdat de tegenwerkende krachten (korte termijn eigenbelangen) dermate fors zijn dat vooral het Lef ontbreekt om het op te pakken. Dat betekent dat m.n. grotere bedrijven naar de knoppen gaan en de Overheid eerst failliet moet gaan. De transformatie naar een duurzamere samenleving, met wendbare, duurzaam werkende bedrijven en een zeer efficient ingerichte Overheid gaat daarom nog zo'n 30 jaar duren. Met enorm veel pijn voor de huidige en volgende generatie tot gevolg.
Zie <a href="http://www.venrooy.nl/LangLeveDeCrisis.pdf" rel="nofollow">http://www.venrooy.nl/LangLeveDeCrisis.pdf</a>
Daarna ben ik teruggegaan en verder op het eiland Aruba gebleven. De vrouw van mijn eerste kostbaas, de heer Kanters ( brabanders, hij een spoorwegwerker, zij huismoeder, hun enige kind een jonge ir., Shell, in Abadan) dus de hospita vroeg de familie Heijman mij in de grote vakantie "mee te laten lopen". Dit was mijn beste leerschool, eenvoudige deursloten in hun huis samen met de oude timmerman nakijken, perfect gerangschikte archiefdozen afstoffen, etc. etc. Als toetje; een week Deltawerken op een vieze asfaltschip en overnachten in een goedkoop hotelletje in Hellevoetsluis. Het werk? Tijdelijke dijken van een laagje asfalt voorzien, ik mocht toekijken en af en toe de oude baas een stuk gereedschap of materiaal aanreiken. Dit is nostalgie, zowel over de oorspronkelijke bewoners van het gebied ten zuiden van de nederlandse rivieren als voor Aruba. Dank U voor het lezen van dit verhaal van een oude rijksgenoot.
Mocht U mij in verbinding kunnen stellen met de zoon Kanters of hun kinderen dan doet u me een groot plezier. Hij is getrouwd met een apotheker (haar opleiding). Zij hebben een tijdje in Wassenaar gezeten. Mijn herineringen gaan ook naar het dorpje Best, waar vader Kanters vandaan kwam. Deze lieve mensen namen een onbekende jongen in huis toen hun zoon de grote wereld instapte. Ook een jonge Muyale uit Aruba was haar dierbaar, daar in de Koestraat bij de veemarkthallen. Muyale verbleef in Oirschot en trouwde in Haarlem.