Ook het Onderwijs verandert.

http://www.youtube.com/watch?v=HNCULUUXCeg

Er zijn vaak bijzondere omstandigheden voor nodig om veranderingen, veranderingen in processen, procedures, werkwijzen etc. noem het 'organisatieveranderingen', in gang te kunnen zetten; a sense of urgency dus.

Zo nam ik gistermiddag voor het eerst een dagdeel van één van de MasterClasses die ik verzorg op op CyberShot camera. Reden: door persoonlijke omstandigheden was één van 'mijn' studenten die middag verhinderd. Zij verzocht mij om de MC op te nemen zodat ze toch op de hoogte was van dat wat ik die middag te vertellen had. Te vertellen aansluitend aan de info die zij sowieso van mij ontvangt.

Wij, deze studenten & ik als hun docent, weten nu al dat ook de volgende MC wordt opgenomen en dat we daarvoor ook SKYPE inzetten. Reden: een 3-tal studenten verblijft op dat moment op meer exotische locaties. Dank de zegeningen van virtuele media.

(ook) Onderwijs geven & onderwijs volgen verandert, verandert ingrijpend & in rap tempo.

De opmerking werd al gemaakt door de studenten dat ik de daarop volgende, afsluitende bijeenkomst waarschijnlijk zou verzorgen vanaf de locatie waar ik ook deze vids opneem..... Live zijn wij, studenten & docent, dan in interactie maar dat dan wel virtueel, ieder vanaf haar/zijn eigen locatie. Het zou 'zo maar' kunnen. ;-)

E-Learning kennen we al langer als ontwikkeling van/aanvulling op het Onderwijs. Zelf werd ik er 'eind vorige eeuw' (nb; 'opa vertel nog eens van vroeger'. :-o ) al geconfronteerd met dit fenomeen al noemde mijn alma mater het Distance Learning. Het HENLEY Management College is binnen Europa een voorloper op het gebied van DL om het 'simpele feite' dat in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw, de meesten van hun Master studenten over de globe verspreid waren.

Onderwijs kan anders en dient te veranderen. Deze week verscheen er op tv een wiskundeleraar die aan de vooravond staat van zijn pensioen. Het vak wiskunde is, daar gaan we weer, geen sexy-vak: niet voor leraren, ook niet voor studenten. De opvolgers stonden dan ook niet te springen om in de vacature, die nu ontstond door zijn a.s. vertrek, te stappen. De leraar-in-kwestie maakt zich dan ook ernstige zorgen.

Da's ook wat onze (nieuwe) Regering mag gaan doen: zichzelf zorgen maken. Voor onze kenniseconomie, ons v.w.b. globalisering nog enige écht onderscheidende vermogen, is het noodzakelijk dat kennisdeling effectiever & efficiënter wordt. Digitale media kunnen daarbij (zéér) zinvol zijn.

Dus: "Meet You soon in Cyber-Knowledge-Space". ;-)

Bookmark and Share

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Twan Paes
Mooie visie en ook helemaal mee eens. Maar toch, waar ligt de grens?
Ik geef vandaag een masterclass persoonlijk leiderschap en nodig studenten veelal uit elkaar feedback te geven niet alleen op cognitieve zaken maar ook op houding en gedrag. En dat zijn van die momenten dat een laptop op je bureau, wat ik normaal toejuich toch even liever niet heb. Heeft alles met aandacht te maken.
Ik leg het niet vast in regels, maar bespreek wel wat we ervan vinden dat als iemand zijn verhaal vertelt hij/zij niet wordt aangekeken maar iemand op zijn laptop kijk. Want voor je het weet heb je nieuwe vanzelfsprekendheden.
Twan Paes.
Willem E.A.J. Scheepers
Auteur
Inderdaad Twan, inzet van (hulp)middelen is sterk situationeel afhankelijk.
Er zijn lessen/Master Classes/colleges waarbij respect vraagt om je volledige concentratie op de onderlinge communicatie.
Thx voor je reactie.