De Majesteit wordt vandaag 68 en is 'still going strong'. Ondanks een lichte handicap momenteel, zit zij nog stevig in het (werk)zadel en zij is daarmee op afstand de langst werkzame (excusez le môt) ambtenaar in functie!! Hiermee is de Majesteit, alweer, een lichtend voorbeeld. Dat vraagt om een felicitatie! Bij dezen.
Er is een hele discussie gaande (alweer 1?!....) over de noodzaak van het al dan niet langer doorwerken van onze beroepsbevolking. Is er nu wel of niet een VUT? Stoppen we nu wel of niet op ons 65e? 'Kan ik nog wel varen op de MIddellandse Zee als ik ouder ben dan 62?', 'Krijg ik wel alles vergoed als ik straks in Griekenland woon?', Hoe gaat het 'straks' eigenlijk met onze economie? etc. etc. Allemaal vragen die van levensbelang zijn (sic.) zeker als je denkt dat je leven pas begint zodra je met pensioen bent, maar (zeker) dit laatste is een persoonlijke beschouwing (ach ja daar is een blog voor, niet waar?)
Dan onze Majesteit! Die hoor je niet klagen, werkt straf door met een meer dan volle agenda. Ontvangt (blijkbaar) geen enkele uitkering uit AOW en WIA, weet op de juiste momenten op de juiste plaats te zijn (meest navrant bleek dat te zijn tijdens de storm die enkele jaren geleden uitbrak op onze Bovenwindse eilanden, juist toen zij die met haar man bezocht), weet haar bevolking troost te schenken in moeilijke tijden etc. etc. En ook vandaag is zij weer dat lichtend voorbeeld: 68 en hoezo stoppen? En de bevolking? Die moppert intussen vrolijk door, zoals dat al eeuwen gebeurt: de normale 'strubbelingen' tussen een monarchie en het plebs. Raar is alleen dat het nu juist een positief onderscheid is....
Hoe anders dus de normale man in loondienst: gisteravond op het Duitse WDR. De journalist bracht een bezoek aan een (Duitse) staalfabriek. Aanleiding: binnen die bedrijfstak gaat de pensioengerechtigde leeftijd omhoog naar 68 (toevallig? nee hoor). Nu, de medewerkers in die fabriek, van jong (ca. 30) tot oud (ca. 60) waren het er niet mee eens! 'Hoe moet dat nu met de werkelozen?', 'Wie kan er nog dit werk doen als hij zo oud is?' etc. etc. Een situatie c.q. regelgeving én reacties niet uniek voor Duitsland en dus 1 die de komende tijd in Nederland ook te verwachten is. (nb: wat betreft het antwoord op hun vragen: deze worden wellicht allemaal evolutionair opgelost: de arbeidsmarkt komt binnenkort onder druk te staan en ARBO c.s. zullen voorwaarden creëren waaronder ook oudere werknemers met staal kunnen werken.)
Vandaag wordt Alexandrina van Donkelaar Vink 111 jaar. Ook een prestatie, zij is daarmee de oudste inwoner van Nederland. Dit betekent ook dat zij al 46 jaar van haar AOW geniet.... Feit is dat in de komende jaren, dankzij onze goede gezondheidszorg en niet te vergeten onze centrale verwarming(!) steeds meer inwoners deze mijlpaal ruimschoots gaan halen, dan is er toch niets mis mee dat je, net als de Majesteit, wat langer doorwerkt??
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Wie daarin niet gehoord worden zijn de mensen in de distributiecentra (zoals die van Laurus), de mensen die in hoogovens, verpakkingsindustrie, havens, noem maar op werken. Op grond van de Arbo-wet mogen ze niet meer door hun rug gaan, en gaan ze er toch door dan moeten ze een niet bestaande (maar minder belastende baan) in een andere tak van industrie accepteren - in plaats van magazijnmedewerker die geen dozen meer kan sjouwen (en vervangen is door een goedkopere en betrouwbaardere robotkraan) tot kassamedewerker in een supermarkt (inmiddels vervangen door een klant-doe-het-zelf-scan-en-PIN-systeem). Of ze worden weggesaneerd, maar kunnen straks misschien gelukkig een baan vinden tegen 70 % van hun vorige salaris in de poolse metaalindustrie.
De discussie wordt uiteindelijk gevoerd door degenen die vertrouwd zijn met de discussietoolkit, en wie daar niet mee heeft leren werken mag zich tevreden stellen met het resultaat van die discussie. In dat licht bezien is het misschien maar beter dat er niet te veel aandacht besteed wordt aan onderricht en informatie - de mensen onderin zouden eens kunnen gaan begrijpen dat werken voor hen iets heel anders is dan voor de mensen die praten over werken. En die au fond niets anders doen dan anderen aan het werk zetten (dat heet delegeren, leiding geven of managen, en schijnt zeer moeilijk, belastend, gevaarlijk en verantwoordelijk te zijn - als je degenen die zich daarmee onledig houden mag geloven of mag afgaan op de honoraria die zij daarmee toucheren).
Een feit is dat veel waardevolle ervaringskennis verloren gaat als mensen met pensioen gaan en geheel uit het arbeidsproces stappen. Dat klemt te meer nu we in een economische situatie zijn gekomen van sterke en toenemende
concurrentie en de noodzaak zich heeft aangediend om al het kennispotentieel in de samenleving effectief te benutten.
De kennismaatschappij is een feit. Daarin is geen plaats meer voor het onderscheid tussen "oud" en "jong" in het arbeidsproces. Van werkelijk belang is welke bijdrage iemand kan leveren in de vorm van kennis en ideeen aan het ontwikkelen van nieuwe producten en diensten.
De opgave is om zo snel mogelijk af te komen van de opvatting dat alleen mensen met een lage leeftijd beschikken over waardevolle kennis en mensen met een hoge leeftijd niet. Deze omslag in denken zou wel eens meer mensen ertoe kunnen brengen om aan het arbeidsproces te blijven deelnemen dan het projecteren van rekensommen over een groeiende pensioenlast.
Medewerkers, 'in alle soorten en maten', die gecommitteerd zijn aan hun organisatie zijn dan ook waardevol.
Het feit dat je als medewerker vervolgens ook waardevol wordt gevonden bepaald je inzet en je succes, en zo ook het succes van je organsatie.
Leeftijd (bijvoorbeeld!) wordt dan een veel minder belangrijk argument bij het nemen van besluiten.