Onlangs hoorde ik van een directeur, die met zijn managementteam sprak. Hij had een nieuw idee om een bepaald probleem op te lossen en legde dat uit. Hij besloot met te zeggen dat dit idee de ideale oplossing was. Eén van de aanwezigen zei toen dat hij het niet eens was met de directeur. Deze keek verstoord op en zei: “Wat heb je dan niet begrepen?”
Het is duidelijk dat de man zo overtuigd was van zijn onomstotelijk plan, dat hij aannam dat, indien je zei het er niet mee eens te zijn, dan had je het niet begrepen. Het kwam geen moment bij de directeur op dat hij het wel eens bij het verkeerde eind kon hebben.
Politici, die zeggen dat bezwaar tegen een voorstel of plan alleen maar komt omdat ze het onvoldoende aan het (domme) volk hebben uitgelegd vertonen hetzelfde gedrag. Dat het inderdaad wel eens een niet zo goed plan zou kunnen zijn? Komt niet bij ze op.
Een variatie hierop laten de politici zien als ze zeggen dat ze onvoldoende hebben gecommuniceerd over hun voorgenomen plannen. Indien ze dat wel zouden hebben gedaan, zo bedoelen zij, dan zou het volk wel inzien dat ze geheel gelijk hadden met hun benadering.
Tot nu toe was dit gedrag bij de VVD niet zo vaak te zien. Maar nu vertelt Mark Rutte dit verhaal alsmaar. Zou hij zich werkelijk niet kunnen voorstellen dat er wellicht iets mankeert aan zijn plannen? Dan mankeert er iets aan hemzelf. Of, indien hij wel inziet dat het niet zo slim was wat hij heeft gedaan, dan praat hij tegen beter weten in om zijn positie te handhaven.
Beide gedragingen betekenen dat hij ons vertrouwen niet meer waard is. Jammer, maar het is niet anders.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>