Een Compliment? Ik krijg het er niet uit.

Deze week sprak ik een assessor, iemand die in Nederland al meerdere jaren diverse organisaties, van Klein tot Groot & in de meest uiteenlopende bedrijfstakken, beoordeelt aan de hand van de criteria van verschillende accreditatiemodellen zoals INK c.q. EFQM, ISO, IIP e.a. Mijn vraag aan hem: 'Herken je nu een Rode Draad in de aandachtspunten die je signaleert?'

Zijn antwoord was verrassend: 'Over de gehele lijn merk ik dat het in ons land op de werkvloer ontbreekt aan aandacht en waardering. Dit zijn opmerkingen die ik hoor van zowel medewerkers als managers.' Opmerkelijk, ben je niet bezig met een 'tevredenheidsonderzoek', krijg je wel een antwoord dat er direct aan is gerelateerd.

Opmerkelijke waren ook de reacties van 2 andere aanwezigen. Een man antwoordde: 'Inderdaad, ik vind het lastig om mijn waardering uit te spreken.' Een vrouw reageerde: 'Nou, ik merk anders dat mannen vaak naar een complimentje hengelen bij hun baas. Dat zou een vrouw nooit doen! Die verwacht dat haar baas een goede prestatie toch wel waarneemt.'

& Zo werd het nog een interessante middag..... ;-)

Het is vaker gezegd: wij Nederlanders houden ons stug vast aan het gezegde 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.' M.a.w.: 'Span je maar niet te veel in.'  Wat je dan kunt aanvullen met: 'Het levert je hier toch niets op.'

Decennialang lag de Nederlander hier niet wakker van, van dat gebrek aan complimentjes, van dat gebrek aan aandacht. Pas toen de Wereld voor ons openging, letterlijk(!), & we de hartelijkheid waarnamen én voelden van andere, meer warmbloedige volkeren, werd het toch als een gemis ervaren, dat gebrek aan complimentjes. Het is ook een gemis als je partner geen bloemetje voor je meeneemt, als je partner niets zegt over je nieuwe uiterlijk. Het is ook een gemis als je werkgever je Goede Gedrag niet waardeert! (nb; 'ziet ie het wel?')

Dat we  dus veranderd zijn, in dit opzicht, laat op 14/02 Valentijnsdag zien. In Angelsaksische landen bestond dit fenomeen al veel langer. Pas toen de verschillende tv-series uit the US & the UK ons lieten zien dat dit toch wel heel fijn was, dat beetje aandacht (nb; een cadeautje!), werd het ook in ons land een miljoenen (miljarden?) business. Toch verleidde het de Baas er niet toe om op 14/02 extra stil te staan bij zijn medewerkers. Zelfs zoiets als  'Secretaressendag' hangt er nog zo'n beetje bij: 'Ik kan toch niet iedereen een bloemetje geven!?!'. Doe het eens, zou ik zeggen.

Onze taal leent zich er ook niet toe. Wij benutten in onze taal veel minder woorden die we juist kunnen gebruiken om onze waardering uit te spreken dan, bijv., in de Engelse taal: Great Job!, Well Done!, You're Wonderful!, 'Tremendous!', 'By Jove!', 'Good God!', 'You're Great!', You're even Exceptional!', ''You're one of a Kind!' etc. etc. Als wij dat horen dan zeggen we al snel dat het plastic is, dat het niet gemeend is. Dit wordt mede bepaald door het feit dat degene die in de Angelsaksische cultuur het compliment geeft vaak direct weer doorloopt.

Als wij überhaupt al een compliment geven, dan willen we er liefst maar direct een hele gezellige middag van maken. Het is dan maar de vraag of degene die het compliment gaat ontvangen juist daarop zit te wachten...... Twijfel slaat toe. Dus ben je bang dat je een blauw-tje loopt &: doe je het vervolgens maar niet.

Da's heel jammer. Want al heel lang is aangetoond, m.n. wetenschappelijk, dat Aandacht & Waardering mensen laat Groeien, soms zelfs letterlijk. Dus doe het nu maar, dat uitspreken van je waardering. Maar oefen dit weekeinde eerst eens bij je partner, oefen eerst eens bij degenen die je lief zijn. Oefen & begin dan met zoiets als 'Wat ik nu aan jou enorm waardeer dat is..........' (nb; vul in wat van toepassing is).

& Als dit weekeinde dan geslaagd is, ga dan maandag op de werkvloer 'gewoon' hiermee verder. Succes & een Plezierig weekeinde!  :-)

Nou vooruit, voor het slapen gaan nog een klein complimentje dan.