Waarom in de VS meer dan de helft van de managementfuncties door vrouwen bezet zijn (en hier niet).

Dinsdag verzorgde ik een Master Class met daarin het thema Internationaal HRM & Diversiteit. Eén van de stelling die daarin naar voren komt is: "Women now hold more than half of all managerial and professional positions in U.S. businesses.". De bewijslast is afkomstig uit een onderzoek dat het Amerikaanse Catalyst (al) in 2007 uitvoerde. In Nederland, in Europa halen we dit % 'bij lange na niet'. In die zelfde periode lag het % 'vrouwen in managementfuncties' binnen de EU op 32%, in Nederland op 25%. Die percentages zullen nu nog niet veel hoger zijn, verwacht ik. Althans zeker niet ruim 50%, zoals in de VS.

Eén van de studenten, jonge manager (m), vroeg wat de verklaring hiervoor kon zijn, de verklaring voor het feit dat in de VS veel meer vrouwen een managementfunctie bekleden dan in de EU? Inderdaad een interessante vraag. Zeker nu Intermediair deze week komt met het artikel 'Vrouwelijke leiders geliefd tijdens recessies'. Er zijn er alleen zo weinig......

De verklaring is eenvoudig. Eerder al deden historici en antropologen onderzoek naar leefgewoonten in het midden van de 19e eeuw. Een periode waarin relatief veel Europeanen de oversteek maakten naar de VS, een kans op een Nieuw Leven. Al snel na aankomst in hun nieuwe moederland bleek dat die 'kans' m.n. het Overleven werd. Binnen dat overleven nam de vrouw een speciale plaats in. Was in Europa de functie van de vrouw vooral die van huisvrouw en moeder van grote gezinnen, in de VS werd zij plots in een geheel andere rol geplaatst: samen met haar man ervoor zorgen dat hun gezin overleefde. Er was nauwelijks tijd voor het huishouden en helemaal geen tijd om een grote kinderschaar op de wereld te zetten. Vechten voor het bestaan dat werd het & daarbinnen nam de vrouw al direct een belangrijke professionele rol in!

De rol van manager en professional als een historisch verworven plaats door de vrouw in de VS. De historische achtergrond van de VS, als land van vechten om een plek van bestaan (letterlijk), verklaart dat het niet alleen voor mannen eenvoudiger is om de managementpositie van vrouwen te accepteren (nb; aan de inzet van vrouwen-in-de-strijd danken zij ook hun bestaan), ook voor de vrouwen zelf is het een stuk eenvoudiger (nb; 'ook een managementfunctie kan!'). Zo bezien hebben wij een nog veel langere reis te gaan willen we het Amerikaanse  percentage van ruim 50 halen v.w.b. 'vrouwen in managementposities'; als dat tenminste nodig zou zijn.

'Vrouwelijke leiders geliefd tijdens recessies' meldt Intermediair. Er bestaat momenteel een beeld dat 'de vrouw' ons uit de CRISIS haalt. De ondervraagden, m & v, zien dan ook graag die vrouwelijke manager in hun organisatie verschijnen. Als zij ons redt, dan zou dat mooi zijn.

Opmerkelijk is dan weer dat de dames zelf, dames die in het artikel worden aangehaald, dit alles genuanceerder zien: "ABN Amro-topvrouw Pauline van der Meer Mohr is er helemaal niet voor om in welk bedrijf dan ook de mannelijke top te vervangen door een vrouwelijke. 'Het gaat juist om de diversiteit. Om verschillende perspectieven. Vrouwen zijn heus geen betere leiders dan mannen.' Dat laatste vonden de respondenten in het Leiderschapsonderzoek kennelijk ook.  (.....) De weinig empathische leiders deden het minder goed. Vooral de 'transformationele' leiders scoorden goed. Deze leiders combineren een aantal masculiene en feminiene kwaliteiten: ze zijn visionair, charismatisch en hebben oog voor de behoeften van individuele medewerkers. Zij kregen veruit het hoogste rapportcijfer: een acht. En onder deze leiders waren evenveel mannen als vrouwen."  Wat denkt u, zou een Amerikaanse Topmanager (v) deze reactie ook hebben gegeven?

Het ziet er naar uit dat het toch nog even gaat duren voordat onze dames onze Wagon Train redden, jammer.