Rubriek: Gastcolumns

Korte recensie van het boek “Lean vertaald naar projecten – samen leren bouwen aan innovatievermogen” door Rudy Gort. Het beste lean-boek van Nederlandse bodem volgens Thijs Panneman (Operational Excellence Team Expert AkzoNobel EMEA).

Ondergetekende is hospitalityman en heeft weinig affiniteit met techniek. In dat verband zeg en schrijf ik wel eens “Ik ben elektricien geweest, maar daar ben ik mee gestopt. Ik kon niet meer tegen de spanning;-)”. Doordat mijn belangstelling vooreerst uitgaat naar mijn passie leiderschap en daarna naar dienstverlening, heb ik mij nooit erg verdiept in Six-Sigma, Agile, Scrum en Lean.

Wil je als consultant, adviseur, zorgverlener en/of HRM businesspartner ECHT meters maken, stop dan geen tijd meer in deze recensie, maar bestel meteen het boek! Het zal je leven verrijken. Samensturing – Organiseren vanuit gedeelde verantwoordelijkheid. Mensen die mij kennen weten dat ik een hospitalityman ben. In dat verband gebruik ik in mijn recensies en uitingen op social media vaak (vak)termen en uitdrukkingen als “amuse”, “het water loopt mij in de mond”,  “***”, etc. U begrijpt het al “het water loopt mij in de mond”…

Ik moest even denken aan de wereldberoemde chefkok Paul Bocuse. Als je kok bent en je hebt nog nooit van hem (of van Escoffier en Pellaprat) gehoord, dan heb je weinig interesse in je vak. Als bezig bent met P&O, Werving & Selectie, Detachering en HRM en je hebt nog nooit van Ken Blanchard, Jan Bommerez, Allard Droste, Jitske Kramer, Ben Kuiken, Frederic Laloux, Inge Nuijten, Jaap Peters, Matthieu Weggeman, Anke Siegers en van Simon Sinek gehoord, dan mag je jezelf geen “businesspartner” noemen. 

Vooraf:

1: Enthousiasme en naïviteit is niet aan leeftijd gebonden, nieuw leiderschap ook niet;
2: Trainers, coaches, adviseurs, mentoren, schrijvers, inleiders, onderwijzers, docenten, (hoog)leraren, chefs, teamleiders, managers, directeuren, (top)bestuurders en (top)toezichthouders zijn ook gewoon MENSEN!
3: Als je naar een ander wijst, wijzen 3 vingers naar jezelf.

Nieuw (=dienend) leiderschap!

Van 80.000 Euro naar 8.000.000 Euro omzet. Dat kun je geen “Luchtfietserij” noemen! Social Impact maken WERKT!

Ondergetekende schrijft soms over “Meeting of minds” en “Feest der (h)erkenning” en ook wel over events en personen waar ik veel energie van kreeg. Dat labelde ik met “Ve-Tsjin gevoel”. Alle 3 labels zijn van toepassing op de ontmoeting met Jack Stuifbergen, DGA van Breedweer Facilitaire diensten in Uitgeest. Onze ontmoeting deed mij ook denken aan een column die ik ooit schreef met de titel “waarin een groot bedrijf klein kan zijn en een klein bedrijf groot”.

De Visie van Jack Stuifbergen zou de visie kunnen / moeten zijn van grote aanbieders en adviseurs op het gebied van (Facilitaire) dienstverlening. Helaas zijn nog te veel aanbieders – zelfs multinationals met tienduizenden medewerkers – die nog “Old skool” bezig zijn. Focus op shareholders in plaats van op stakeholders. Als je op dit moment ziet wat de trends en ontwikkelingen zijn op het gebied van de nieuwe economie, dan MOET je daar op inspelen.

De Scale-Up blueprint. Zo kun je succesvol groeien en schalen is het vijfde boek van de Bree dat ik in handen krijg. Ik heb vijf van zijn boeken gelezen en er vier gerecenseerd (zie voetnoot). Na ontvangst schreef ik over “De Scale-up Blueprint” op social media: “Ik maak een diepe buiging voor Tony de Bree”. Ik benadruk deze woorden ten zeerste, zeker na het lezen en recenseren!

Mijn waardering voor de schrijver heeft niet alleen te maken met zijn hoge productie, maar is vooral gelegen in het feit dat de Bree in staat is om boeken te schrijven voor verschillende doelgroepen. Hij zet je aan het denken, met als rode draad “Mensen, veranderen en ‘just do it’”.

Direct na ontvangst van het boek schreef ik op social media “Ik ben het boek aan het scannen en zie dat het naadloos aansluit bij de trends en ontwikkelingen. Veel (h)erkenning. Mensen die mij kennen weten dat mijn roots in de hospitalty industry liggen. Ik voel mij net een chef-kok van een sterrenzaak die een nieuw kookboek aan zijn verzameling toevoegt. Over watertanden gesproken….”

Tegenwoordig werkt men zich om maar zo te zeggen ‘kapot’. Eén op de drie Nederlanders voelt zich constant opgejaagd. De werkdruk is hoog, stapels met werk blijven groeien en de agenda is van minuut tot minuut strak vol gepland. De vraag luidt: ‘’hoe wordt de mentale vermoeidheid te lijf gegaan en draagt deze nu bij aan een burn-out?’’

Werkdruk.

In sectoren zoals; de zorg, het onderwijs, de bouw en natuurlijk het corporate bedrijfsleven: overal is er sprake van een enorme werkdruk. De perfectionistische en ambitieuze werknemer gaat maar door en door. Er zijn drukke werkdagen met veel afspraken achter elkaar en een hectisch privéleven. ’s Avonds moeten de volle mailboxen worden weggewerkt en zelfs in het weekend wordt er doorgewerkt om achterstanden te voorkomen.

Om in de eenentwintigste eeuw mee te kunnen doen, moet men kennis combineren met vaardigheden om ook artistieke en emotionele schoonheid te creëren, patronen en kansen bespeuren, een overtuigend verhaal in elkaar te steken en voor de dag te komen met uitvindingen waarvan niemand weet dat we daarop zitten te wachten. Hoge contactuele vaardigheden vereisen vermogen tot empathie, aanvoelen van subtiele aspecten van menselijke interactie , het scheppen van vreugde in zichzelf en bij anderen, en verder dan het alledaagse te reiken in de zoektocht naar doel en betekenis.

De totale waarde van alle chips die tegenwoordig geproduceerd worden, overtreft de waarde van de staalproductie. Wat maakt die chips waardevol? Beslist niet hun materiële component. Chips worden hoofdzakelijk van silicium gemaakt, dat wil zeggen gewoon zand, en er is maar weinig van nodig. De waarde zit voornamelijk in de ontwerpkosten, van niet alleen de chip maar ook van de complexe machines waarmee chips worden gemaakt. De waarde wordt door de gebruikte kennis en intelligentie bepaald, en niet door de materialen. Een duidelijk bewijs dat het productieproces in de 21ste eeuw aan het dematerialiseren is.

De nieuwe economie zal de oude economie transformeren en die verhoudingsgewijs in belang doen afnemen, maar zal die economie niet om zeep brengen. De Industriële Revolutie maakte geen eind aan de landbouw. Dit omdat we hoe dan ook moeten eten. Zo zal de Digitale Revolutie ook geen eind maken aan de industrie. Niemand kan nog zeggen welke vormen van werken en voorspoed de Digitale Revolutie zal brengen. In een revolutie is de enige zekerheid dat er verrassingen wachten.

In de 21^ste eeuw gaat de controle over de productie en distributie van energie drastisch veranderen: de reusachtige, gecentraliseerde, op fossiele brandstoffen gebaseerde energiebedrijven maken plaats voor miljoenen kleine producenten die hun eigen hernieuwbare energie opwekken en hun overschotten verkopen op een marktplaats van informatie en energie. De democratisering van de energie heeft grote gevolgen voor de manier waarop het leven van de gehele mensheid in de 21^ste eeuw georganiseerd gaat worden.