Tag: Commitment

Het expliciete strategische doel van de organisatie bepaalt acties en richting. Het legt de basis voor winstmaximalisatie en continuïteit. Het impliciete bestaansrecht van de organisatie bepaalt de maatschappelijke rol: wat wil de organisatie aan de maatschappij bijdragen? Deze laatste rol faciliteert het strategisch doel en legt de basis voor het realiseren van dat doel. Beiden kunnen correleren: Visie <=> Missie, maar d.i. niet altijd het geval. Als dat niet het geval is, kan dit tot onrust leiden onder de medewerkers, aandeelhouders, stakeholders: wil een organisatie voldoen aan het impliciete doel, het bestaansrecht, dan kan dat het financiële doel onder druk zetten. Kan het ook anders?

“Mijn grootvader had een droom dat zijn vier kleine kinderen niet zouden worden beoordeeld op de kleur van hun huid, maar op de inhoud van hun karakter. Ik heb een droom dat genoeg is genoeg en dat dit een wereld moet zijn zonder wapens. Punt!” 9 jarige Yolanda Renee King, kleindochter van de legendarische Martin Luther King jr., tijdens de March of Our Lives. “Wilt u deze woorden alstublieft na mij herhalen?” vroeg Yolanda de menigte. “Vertel het door, heb je het gehoord? Over het hele land zullen wij een geweldige generatie worden.”

Yolanda is pas 9 op het moment dat zij, onbevangen, deze korte toespraak hield. Zij leek daarmee op 24 maart jl. iig al een stuk rustiger dan haar grootvader. Tijdens zijn fameuze ‘I have a Dream’ speech, de speech die Yolanda aanhaalt, riep gospel zangeres Mahalia Jackson naar King “tell ‘em about the ‘dream.”. Had Mahalia dat niet gedaan, en had King zijn droom in nervositeit mogelijk vergeten, hadden wij wellicht nooit meer gehoord over deze speech.

Los daarvan: leiderschap, heb je dat van nature of ontstaat het door je persoonlijke ontwikkeling? Komt bij me op als ik Yolanda hoor & zie.

“Het verbaast me niet. Hij is altijd zo geweest. Het is iemand die, sinds hij is geboren, alles voor anderen doet. Het is zijn reden om te leven, het vaderland te verdedigen, dat is Arnaud, dat is het, anderen verdedigen.”

Dat zei de moeder van Le lieutenant-colonel Arnaud Beltrame op vrijdagavond kort nadat bekend werd dat Beltrame ernstig gewond was geraakt eerder die dag tijdens een gijzeling in een supermarkt in het Zuid Franse Trèbes. Een dag later overleed Beltrame aan zijn verwondingen nadat hij de dag daarvoor zijn leven had verruild voor de het leven van een gegijzelde supermarktmedewerkster.

De luitenant kolonel (44) was een ervaren militair en politieman. Eind 2017 nam hij deel aan een oefening waarbij een gijzeling in een supermarkt centraal stond. Je zou kunnen zeggen: hij wist vrijdagmiddag waaraan hij begon. Mogelijk had hij als verantwoordelijke ter plaatse, na overleg, ook één van zijn teamleden kunnen sturen maar hij deed dat niet.

Anders dan een Italiaanse kapitein die vanuit een roeiboot zag hoe zijn, met passagiers en bemanning beladen, cruiseschip ten onderging, nam Beltrame zelf dit levensbedreigende risico op zich. Opofferingsgezind, onbaatzuchtig, maar ook naïviteit kunnen nu bij je opkomen. Naïviteit zoals voor columnist Sylvain Ephimenco. De werkelijke motivatie waarom Arnaud Beltrame, naïef, intuïtief of weloverwogen, deed wat hij deed op dat ‘moment suprême’, zullen wij nooit weten. 

“Eindverantwoordelijken moeten nu bereid zijn hun reputatie in te zetten op eerlijke, veilige werkplekken. Zoals we hebben gezien bij Oxfam en de katholieke kerk, is het naïef om te veronderstellen dat de reputatie en het hogere doel van je organisatie je zal beschermen.” Bron: It is not up to film stars to sort out workplace harassment. The Financial Times. 

#MeToo heeft geleid tot een lawine aan meldingen van misbruik in en door mensen van organisaties. Zo meldden zich hiermee eind vorig jaar NCO*NSF en het Ministerie van Defensie, recent verschenen berichten over Artsen zonder Grenzen en Oxfam. En dan komt daar vanochtend Plan International ook nog bij…. Als er zelfs binnen ‘goede doelen organisaties’ sprake is van structureel misbruik van mensen die aan hun zorg zijn toevertrouwd, medewerkers maar ook cliënten zoals bij Oxfam en Plan Int. het geval was, dan durf ook ik de stelling aan dat misbruik zich ook voordoet binnen jouw organisatie.

“De ogen van iedereen zijn nu gericht op werkgevers. Na decennia vol van mislukte diversiteitsinitiatieven, zal het management van organisaties nu de noodzaak tot ingrijpen inzien en vervolgens iets veranderen? Welke eindverantwoordelijken – mannen of vrouwen – staan nu op en eisen actie? Daarentegen: wie blijft zwijgen?” vraagt de redactie van The Financial Times zich af.

Inderdaad, welke werkgever wil nu nog worden beschuldigd van misbruik van medewerkers en van anderen die aan hun zorg en verantwoordelijkheid zijn toevertrouwd?

“Ik kan mij vinden in de definitie dat nepnieuws desinformatie is, die wordt verspreid om geld te verdienen of om de publieke opinie te beïnvloeden.” aldus v/m Minister Halbe Zijlstra in antwoord op Kamervragen n.a.v. de berichtgeving over zijn aanwezigheid bij een gesprek met president Poetin.

“Liegen is geen doodzonde.” reageerde premier Mark Rutte n.a.v. de Zijlstra-affaire. “Een leugenaar moet een goed geheugen hebben.” Quintilianus. Aan een goed geheugen leek het Zijlstra de laatste dagen te ontbreken.

Waarschijnlijk is het voor dat wat er nog resteert van Zijlstra’s ego ook maar beter zoals de affaire nu eindigt. Zou hij vandaag in het Kremlin verschijnen bij zijn collega Sergej Lavrov, dan zou deze, ook als NL over deze affaire nog totaal onkundig was, Zijlstra verbaal ‘alle hoeken van de kamer hebben laten zien’. Zeker omdat de Russen al veel langer op de hoogte waren van het nepnieuws dat Zijlstra meerdere jaren verspreidde: hij bevond zich helemaal niet in het hoekje van een kamer in Poetin’s datsja.

“Op een dag zouden jij of ik naar Mars kunnen reizen aan boord van een SpaceX-ruimteschip. Lijkt het op sci-fi? Dat geldt ook voor het idee van een ondernemer die zijn persoonlijke auto de ruimte instuurt om een enorme raket te testen.” The Falcon Heavy Just Launched Successfully. Next Stop, Mars.

“You want to wake up in the morning and think the future is going to be great – and that’s what being a spacefaring civilization is all about. It’s about believing in the future and thinking that the future will be better than the past. And I can’t think of anything more exciting than going out there and being among the stars.” Elon Musk, CEO en Lead Designer SPACEX. 06 februari 2018 vond de 1e testvlucht plaats van de Falcon Heavy.

“Do we have a chance of beating the Soviets by putting a laboratory in space, or by a trip around the moon, or by a rocket to land on the moon, or by a rocket to go to the moon and back with a man?” John F. Kennedy, president van de Verenigde Staten in een memo gedateerd 20 april 1961.

210769 (idd ;-)) zie ik Neil Armstrong de 1e stap op de maan zetten: ‘history’, 060218 zie ik het vertrek van de Falcon Heavy : ‘history in the making’, op weg naar Mars. Hoe een Visie Realiteit wordt: in de voetsporen van John F. Kennedy, o.m. Elon Musk…..

“Amazon, Berkshire Hathaway and JPMorgan Team Up to Disrupt Health Care.” meldt The New York Times gisteren. Deze werkgevers gaan de complete gezondheidszorg (NB; niet alleen de kosten) van hun medewerkers en de gezinsleden van deze medewerkers op zich nemen. Disruptie, idd.

Warren E. Buffett CEO van Berkshire Hathaway, één van de initiatiefnemers: “De extreme toename van de kosten van de gezondheidszorg fungeren als een hongerige lintworm voor de Amerikaanse economie.” Anders gezegd: de economie wordt uitgehold door de sterk stijgende kosten van de gezondheidszorg; niet alleen in de VS. Jeff Bezos, Amazon’s CEO: “Hoe moeilijk dit ook is, het zal de moeite waard zijn om de gezondheidszorg als geheel minder te belasten en de resultaten op het gebied van gezondheid en welzijn voor medewerkers en hun gezinnen te verbeteren. Succes vereist getalenteerde experts, de geest van een beginner en een oriëntatie op de lange termijn.”

Buffett, Bezos en JPMorgan Chase’s James Dimon scharen zich met dit initiatief onder de ‘activistische CEO’s’. Activistische CEO’s zijn eindverantwoordelijken die publieke standpunten innemen over politieke en sociale kwesties, kwesties en aandachtsgebieden die geen direct verband houden met het uiteindelijke financiële resultaat van hun bedrijven. 

Een schrikbarend laag percentage van 25 % van de medewerkers voelt zich verbonden met de Missie c.q. het bestaansrecht van hun organisatie.

Presteren onder tijdsdruk, megalomane leidinggevenden, chagrijnige kantoormaten, het draagt allemaal bij aan deze lage verbondenheid, aan een gebrek aan commitment, aan dit zurige gevoel in je maag. 47% van je medewerkers overweegt dan ook om over te stappen naar een andere werkgever. Of het daar dan zoveel beter is? Da’s nog maar de vraag.

Je kan je afvragen: wat kan er door mijn werkgever worden gedaan om de werkomgeving te verbeteren? Je kan je ook afvragen wat kan ik doen om mezelf op het werk tevreden te stellen? 

Eva Jinek: “Hoe komt het dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen blijft bestaan?” Astrid Joosten “Vrouwen onderhandelen niet.” Annemarie van Gaal: “Nee, da’s denk ik de belangrijkste oorzaak.” Jinek: “Het is niet bewust seksisme vanuit de directie van ‘We gaan jou minder betalen’?” Joosten: “Nee, nee, nee.” Jinek: “Het is dat vrouwen op het moment dat zij moeten onderhandelen over hun contract of over de verlenging daarvan niet genoeg zeggen ‘Dit is wat ik wil’.”

Vervolgens haalt Astrid Joosten het voorbeeld aan van een vrouwelijke werknemer die constateert dat zij € 1.000 per maand minder ontvangt dan een mannelijke collega in een vergelijkbare functie. Deze vrouw ging vervolgens niet klagen bij haar baas, maar nam het zichzelf kwalijk. ‘Wat ben ik een trut dat ik zo slecht heb onderhandeld.’ Joosten memoreert nog dat ‘vrouwen het vooral gezellig willen houden’, ook in tijden van salarisonderhandeling…..

Viggo Waas, gisteravond ook een bij-Jinek-aan-tafel-gast interrumpeert met de opmerking: “Maar die baas moet dat (verschil) toch gelijk gaan trekken?” Inderdaad…..

Nu, de twee grootste uitdagingen waarmee bestuurders, directieleden, managers, leidinggevenden, in 2018 worden geconfronteerd, zijn betrokkenheid van medewerkers en effectieve uitvoering van de organisatie strategie. Da’s mooi, althans voor mij, want laat ik nu net in beide aandachtsgebieden colleges c.q. Master Classes verzorgen en ondersteuning aan organisaties bieden. 😉

Vanuit mijn achtergrond kan ik deze constatering, gebrek aan betrokkenheid van medewerkers c.q. het ineffectief uitvoeren van de strategie van je organisatie, niet ‘zo maar uit de lucht plukken’. & Idd: ik baseer dit op onderzoek door het Leadership Institute van de London Business School (LBS). Een onderzoek onder 1.248 ‘business leaders around the world’ waarover deze week wordt gepubliceerd: ‘Navigating Uncertainty: Global Leadership Challenges.’