Tag: Commitment

Een schrikbarend laag percentage van 25 % van de medewerkers voelt zich verbonden met de Missie c.q. het bestaansrecht van hun organisatie.

Presteren onder tijdsdruk, megalomane leidinggevenden, chagrijnige kantoormaten, het draagt allemaal bij aan deze lage verbondenheid, aan een gebrek aan commitment, aan dit zurige gevoel in je maag. 47% van je medewerkers overweegt dan ook om over te stappen naar een andere werkgever. Of het daar dan zoveel beter is? Da’s nog maar de vraag.

Je kan je afvragen: wat kan er door mijn werkgever worden gedaan om de werkomgeving te verbeteren? Je kan je ook afvragen wat kan ik doen om mezelf op het werk tevreden te stellen? 

Eva Jinek: “Hoe komt het dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen blijft bestaan?” Astrid Joosten “Vrouwen onderhandelen niet.” Annemarie van Gaal: “Nee, da’s denk ik de belangrijkste oorzaak.” Jinek: “Het is niet bewust seksisme vanuit de directie van ‘We gaan jou minder betalen’?” Joosten: “Nee, nee, nee.” Jinek: “Het is dat vrouwen op het moment dat zij moeten onderhandelen over hun contract of over de verlenging daarvan niet genoeg zeggen ‘Dit is wat ik wil’.”

Vervolgens haalt Astrid Joosten het voorbeeld aan van een vrouwelijke werknemer die constateert dat zij € 1.000 per maand minder ontvangt dan een mannelijke collega in een vergelijkbare functie. Deze vrouw ging vervolgens niet klagen bij haar baas, maar nam het zichzelf kwalijk. ‘Wat ben ik een trut dat ik zo slecht heb onderhandeld.’ Joosten memoreert nog dat ‘vrouwen het vooral gezellig willen houden’, ook in tijden van salarisonderhandeling…..

Viggo Waas, gisteravond ook een bij-Jinek-aan-tafel-gast interrumpeert met de opmerking: “Maar die baas moet dat (verschil) toch gelijk gaan trekken?” Inderdaad…..

Nu, de twee grootste uitdagingen waarmee bestuurders, directieleden, managers, leidinggevenden, in 2018 worden geconfronteerd, zijn betrokkenheid van medewerkers en effectieve uitvoering van de organisatie strategie. Da’s mooi, althans voor mij, want laat ik nu net in beide aandachtsgebieden colleges c.q. Master Classes verzorgen en ondersteuning aan organisaties bieden. 😉

Vanuit mijn achtergrond kan ik deze constatering, gebrek aan betrokkenheid van medewerkers c.q. het ineffectief uitvoeren van de strategie van je organisatie, niet ‘zo maar uit de lucht plukken’. & Idd: ik baseer dit op onderzoek door het Leadership Institute van de London Business School (LBS). Een onderzoek onder 1.248 ‘business leaders around the world’ waarover deze week wordt gepubliceerd: ‘Navigating Uncertainty: Global Leadership Challenges.’

1 op 10 vrouwen wordt op het werk seksueel geïntimideerd, zo blijkt uit onderzoek. Wat we niet weten is hoeveel mannen op het werk zich daar dan mee bezig houden en hoeveel collega’s daarbij wegkijken? Die cijfers zijn er niet. Volgen we op twitter de hashtags #metoo #himtoo #balancetonporc dan blijkt ‘1 op 10’ een schrille afspiegeling te zijn van de werkelijkheid, ook op de werkvloer.

Wat kun je verstaan onder seksuele intimidatie op de werkvloer? “Het kan bijvoorbeeld gaan om een mannelijke collega die zijn vrouwelijke collega vraagt naar haar seksleven, tegen haar borsten praat in plaats van haar in de ogen te kijken, of haar heel expliciete uitnodigingen per mail stuurt.” Bron: ‘Seksuele intimidatie hoogst in de ICT.’ Iemand uitnodigen naar de hotelkamer, zoals o.m. Harvey Weinstein dat deed, is dan de overtreffende (sic.) trap.

Als seksuele intimidatie (ook) voorkomt op de werkvloer, hoe staat het er dan voor v.w.b. het aspect veiligheid? In welke mate ben jij als werkgever in staat je medewerkers te beveiligen tegen seksuele intimidatie? 

11 oktober 2017 is the International Day of the Girl Child. Doelstelling van deze dag, die de United Nations in 2012 introduceerde,: “#IDG2017, EmPOWER girls: emergency response and resilience planning.”

Definitie van Empowerment: “Het versterken van mensen en groepen zodat ze kunnen deelnemen aan de samenleving. Via empowerment krijgen individuen, organisaties en gemeenschappen greep op hun eigen situatie en hun omgeving. Ze verwerven controle en hun kritische bewustzijn scherpt aan.”

“Greep op de eigen situatie.”

Deze week verschijnt het rapport Women in the Workplace 2017. Het is een rapport gebaseerd op de uitkomsten uit een enquête waaraan 222 organisaties, met in totaal ruim 12 miljoen mensen in dienst, deelnamen gevolgd door een enquête waaraan 70.000 individuen deelnamen. Eén van de conclusies uit dit onderzoek: vrouwen hebben nog maar weinig greep op de eigen situatie als we kijken naar de werkvloer; hoezo empowerment?

“Ondanks deze veelheid aan organen en instrumenten die als gezamenlijke taak hebben om veilig inzetbare wapens en munitie aan de Nederlandse militairen beschikbaar te stellen, is dit doel ten aanzien van de munitie voor de 60 mm-mortier niet bereikt. Veel procedures met betrekking tot veiligheid zijn slechts ten dele of in het geheel niet uitgevoerd, commissies zijn niet in beweging gekomen, toezichthouders zagen niet toe. Voor zover gebreken werden waargenomen, bijvoorbeeld in de kwaliteit van de munitieopslag, hebben berichten van inspecteurs onvoldoende of in het geheel niet tot acties ter verbetering geleid.” Bron: ‘Mortierongeval Mali’ van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid.

Dit citaat, dat ingaat op het (dis)functioneren van de Nederlandse Defensieorganisatie, deed me denken aan de ramp met de space shuttle Columbia (2003) en de brand in het cellencomplex Schiphol Oost (2005). Bij beide rampen concludeerden onderzoekers dat de oorzaak lag bij managementmissers vergelijkbaar met de missers die in voorgaand citaat worden aangehaald.

Blijkbaar heeft niemand, of op z’n minst weinigen, binnen de Nederlandse Defensieorganisatie iets van de inhoud van rapporten als deze geleerd. Voor mij is dat toch opmerkelijk.

In bijgaande YT horen we “Werken bij Defensie, het is een Levenskeuze.” Als dat zo is, een ‘levenskeuze’ van je medewerkers, dan vraagt dat (zeker) om verantwoordelijk management. Management, hoe inspirerend voor de manschappen wellicht ook, dat (budgetbeperking of niet) leert van fouten en dat zich committeert aan continue verbetering van de organisatie om ‘levenskeuzes’ als deze te kunnen borgen. Dat dit management bij falen terugtreedt, is dan ook logisch.

“Zes bedrijven voldoen nu aan het streefgetal van 30% vrouwen in RvB en RvC.” concludeert Mijntje Lückerath-Rovers bij de recente presentatie van THE DUTCH FEMALE BOARD INDEX 2017. Inmiddels is dit, toch magere, aantal van 6 alweer gereduceerd tot 5….

“Defensie wil ook een inclusieve organisatie zijn, een werkomgeving waarin alle werknemers zich betrokken, gewaardeerd en gerespecteerd voelen om wat zij bijdragen aan de organisatie.” Minister Hennis-Plasschaert in één van haar laatste kamerbrieven ‘Kamerbrief over het Beleidsplan Diversiteit en Inclusiviteit binnen de krijgsmacht’.

Mooi Plan van de Minister maar wellicht weet zij ook: diversiteit in organisaties, het wil maar niet van de grond komen. Overigens, al haal ik hier The Dutch Female Board Index aan, diversiteit én inclusiviteit gaan natuurlijk over meer dan alleen de verhouding M/V. ‘Diversiteit & Inclusiviteit’ gaat over iedereen in je organisatie.

Hennis-Plasschaert: “De relaties en de dialoog tussen medewerkers onderling of met leidinggevenden zijn het vertrekpunt voor het werken aan een inclusieve organisatie.” Aan goede bedoelingen geen gebrek dus, ook daarom nog een paar voorbeelden:

“Mensen zeggen dat de klant altijd gelijk heeft, maar weet je – dat hebben zij niet. Soms hebben zij het verkeerd en dat dient hen te worden verteld.” d.i. één van de vele markante uitspraken uit de mond van Michael O’Leary, RYANAIR’s CEO.

Momenteel heeft de klant van RYANAIR ook ongelijk, je kan nl. niet altijd rekenen op service (‘wie heeft dat verzonnen?’), en daarom worden er nu en in de komende weken vluchten geannuleerd waarmee 300.000 klanten worden gedupeerd. O’Leary biedt kort nadat het besluit in werking trad zijn excuses aan, hij weet dat ook ‘mooi’ te verwoorden, maar het doet geen afbreuk aan het besluit. Waarom zou hij ook: dit en ander klantonvriendelijk gedrag leverde RYANAIR in 2016 een recordwinst op van 1 miljard. Het ziet er naar uit dat 2017 voor RYANAIR financieel nog beter wordt…..

Waarom maak je je nog druk over het tevreden stellen van de klant, als je die klant kan schofferen, totaal niet serieus hoeft te nemen en daarmee een recordwinst weet te behalen? AIRFRANCE KLM, om maar een voorbeeld te noemen, doet ‘m dat niet na. (TRANSAVIA daarentegen lijkt al ‘aardig’ op weg.)

‘In essentie gaat het erom, dat de professional de ruimte moet hebben en dat men minder over structuren moet spreken.’

Dat is de definitie die v/m minster Ivo Opstelten gaf aan het project ‘De Hark Voorbij’, een project dat aan de basis zou komen te liggen van de vorming tot één Nationale Politie (NP). Nu, die ruimte heeft de Centrale Ondernemings Raad van de NP o.l.v. Frank Giltay vervolgens in ruime mate genomen. Sterker nog, je vraagt je na het lezen van het Ruys rapport af: kun je het Giltay c.s. kwalijk nemen van het in zéér ruime mate benutten van publieke middelen als de eindverantwoordelijke jou de vrije hand, beter nog ‘de hark’, lijkt te geven?

Vandaag levert de ‘Commissie COR Politie’ aan de minister van Veiligheid en Justitie Stef Blok het afsluitend onderzoekrapport op. Net zoals eerdere rapporten van de commissies Maas, Borstlap, Burgmans, Davids, Elias, De Wit (volg de verschillende links), levert ook het rapport van de Commissie Ruys interessante, zelfs saillante, en leerzame info op voor de ManagementPro.

Wat nu al bij mij blijft hangen d.i. de slogan ‘De Hark Voorbij’.  Hoe krijg je deze projectnaam verzonnen. Compliment aan Opstelten, ook daarom nog even een YT van hem. NB; ‘hark’ als symbool voor het standaard organisatie organogram, maar ‘hark’ ook als synoniem voor harken c.q. binnenhalen en dat ook nog eens op de dag dat Nederland er weer een scala aan nieuwe miljonairs bij heeft gekregen: harken……

Wat maakt een bedrijf succesvol? De vuistregel voor veel bedrijven zoals maakindustrie, detailhandel, horeca, gezondheidszorg, zelfs onderwijs is daarvoor om de loon- en exploitatiekosten te verlagen of op z’n minst niet te verhogen, waardoor er een vicieuze cyclus van desinvestering ontstaat omdat men steeds op zoek is naar hogere winst. Hogere winst of binnen het budget blijven als graadmeter voor ‘succes’!

Maar wat nu als de focus verschuift van lagere arbeidskosten naar slimmere investeringen: het creëren van producten en diensten die mensen willen kopen, banen die mensen willen behouden en als organisatie streven naar hogere prestaties? Wat als bedrijven verschuiven van een norm van middelmatigheid in klantenservice, in productiviteit, middelmatigheid in banen en lonen naar een nieuwe standaard van uitmuntendheid? Succes gegarandeerd!

Regel opa & oma alvast voor 05 oktober, de dag dat het onderwijzend personeel staakt. Reden: binnen het onderwijs is er geen sprake van slimme investeringen en dat geldt niet alleen voor het onderwijs…..