Tag: Crisismanagement

Tijdens het WK 2006 in Duitsland waren er 4 Nederlandse coaches actief: Guus Hiddink, Dick Advocaat, Leo Beenhakker en Marco van Basten. Hiddink (Rusland), Advocaat (Zuid-Korea) en Beenhakker (Trinidad & Tobago) liftten mee op het succes van dat wat op dat moment bekend stond als de ‘Hollandse School’.

Oranje (NB; waar Van Basten de coach was) was, zeker voor een land met een beperkte populatie, in de jaren daarvoor opmerkelijk succesvol. Iedereen die daarmee dan enigszins ‘iets’ te maken had c.q. te maken zou kunnen hebben, diende voorzien te zijn van dito opmerkelijke (management)capaciteiten; in de ogen van anderen…..

Je kent dat wel: je bent in dienst bij een aansprekende organisatie als APPLE, GOOGLE, SHELL, ASML. Dat staat niet alleen goed op je LinkedIn profiel. Ook al krijg je van die werkgevers voor je functioneren maar een ‘beperkte’ beoordeling, in de ogen van de collega-concurrent ben je GOUD waard!

Het ziet er momenteel niet naar uit dat er een Nederlandse coach ‘acte de presence’ geeft tijdens het EK 2016 in Frankrijk. De oorzaak daarvan: het debakel van ORANJE…..

De inkt van de entry over IMTECH was nog maar net droog, of een nieuwe uitdaging diende zich alweer aan: ALLIANDER. ALLIANDER’s bestuursvoorzitter Peter Molengraaf en financieel topman Mark van Lieshout ontvangen beiden ieder ruim 4 ton per jaar. Dat bedrag ligt enigszins boven de ‘Balkenende norm’. De maatschappelijke commotie slaat weer toe omdat we hier opnieuw te maken hebben met een organisatie waarvan de aandelen ‘direct dan wel indirect gehouden worden door Nederlandse provincies en gemeenten’, voor ons burgers dus.

Minister Plasterk staat weer met de handen in het volle, grijze haar. ALLIANDER stelt in een reactie op de commotie dat ‘de RvC zich gedwongen voelt deze beloning te effectueren gezien de verslechterde positie op de arbeidsmarkt’. Waar hoorden we dat eerder?

Op zich maakt het mij niet zoveel uit wat een bestuurder verdient. Interessanter vind ik het hoe e.e.a. zich verhoudt tot cultuur, kernwaarden, MVO e.d. waarop menig organisatie prat gaat, ook ALLIANDER. Je hebt al die uitingen tenslotte niet voor niets. Wat blijkt: bestuurders Molengraaf en Van Lieshout baseren hun handelen samen met, blijkbaar binnen de Balkenende norm vallende, Ingrid Thijssen op ‘Fatsoen en Respect’. Da’s mooi……

‘De hoofdoorzaak van de surseance van IMTECH is de explosieve groei door gefinancierde overnames en het aangaan van verlieslatende projecten.’ aldus curator Louis Deterink in Nieuwsuur gisteravond. Megalomane handelingen van bestuurders waarbij financiers en toezichthouders ook een bedenkelijke rol spelen, waar zagen we dat eerder?

De historie herhaalt zich keer op keer, we lijken dan ook weinig te hebben geleerd van, bijv., de oorzaken van de financieel-economische crisis. Je vraagt je dan ook af: wie volgt?

‘Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of de vingers van het Nederlandse Imtech hebben er wel aangezeten.’ meldde Pieter Koenders, group director corporate ­communications van IMTECH in 2012. Zo’n uitspraak neigt naar wat prof. Howard S. Schwartz noemt Organizational Totalitarianism….

‘Het koninkrijk raakte in verval. De koningin besefte dat als zij de mooiste vrouw van het hele land wilde blijven .. nou ja …. Sneeuw doet wat sneeuw het best kan doen: Sneeuw dient te blijven vallen.’ aldus de Gemene Koningin, een karakter uit het sprookje Sneeuwwitje, in Mirror Mirror.

In deze metafoor is de FIFA het koninkrijk. De sneeuw dat zijn de miljarden die de voorzitter van de FIFA kan rondstrooien en de Gemene Koningin zelf, dat is de zojuist afgetreden Sepp Blatter.

De Gemene Koningin als alter ego van Sepp Blatter. De basis voor dit idee komt van, ere wie ere toekomt, prof. Manfred Kets de Vries. Op 18 mei schreef hij in zijn blog:

‘The Wicked Queen in Snow White is an aging leader struggling with generational envy, unable to let go.’

“We vinden het belangrijk dat gemaakte afspraken nagekomen worden. Ditt past bij goed werkgeverschap.” (NB; de typefout hoort bij het intern memo van 27 maart; achteraf een veelzeggende typefout want het memo werd te snel geplaatst).

“Nu onze beloning ter discussie staat laten wij als altijd het bank- en algemeen belang voor gaan en zien wij af van de conversie.” lezen we vandaag in een persbericht. Zelden is het Beleid van een organisatie zo snel gewijzigd. Bijna net zo snel als de U-bocht die de boot in bijgaand filmpje maakt. (NB; het lijkt er op dat enkele zeelui van boord zijn gevallen e/o zeeziek zijn geworden, bij ABNAMRO zal het er komende week niet veel anders aan toe gaan…..).

“Een fysieke locatie openen, draagt bij aan het merk AMAZON.” Dat was de simpele verklaring die AMAZON in december gaf voor het openen van een eerste fysieke winkel at 7 West 34th St., across from the Empire State Building in Midtown New York. Niet de minste locatie als je weet dat concu-lega MACY’s maar een paar stappen verwijderd is van deze ‘winkel’. Terwijl 120 jaar oude, ervaren(!) merken als V&D en BLOKKER worstelen met de nieuwe consument, lijken jonge toetreders daarmee aanmerkelijk minder moeite te hebben. De realiteit van Retail is niet meer wat het was.

Vanochtend hoorde ik op de radio een consument zeggen ‘De BLOKKER is zo sociaal. Als je daar met je rollator binnenkomt dan word je door een medewerker aan de hand genomen en door de winkel geleid.’ Het familiebedrijf BLOKKER, in de perceptie van de consument geen winkel met huishoudelijke artikelen maar een sociaal bedrijf in een tijd waarin het sociale steeds meer uit onze maatschappij lijkt te verdwijnen; een Gat in de Markt! Zou je zeggen…..

De oren werden gewassen maandag, ruw zelfs, de oren van de Curie van het Vaticaan; noem het de Raad van Bestuur van de Katholieke Kerk. Paus Franciscus liet er (opnieuw) geen gras over groeien: hij is het (zeker) niet eens met het gedrag van sommigen in deze wereld & hij zal dat laten horen ook!

Was het in november nog het Europese Parlement dat hij verweet lankmoedig te zijn v.w.b. de economische crisis en de opvang van vluchtelingen, deze keer was zijn eigen team aan de beurt. De gehele video van de toespraak is een aanrader, al was het maar  om het non verbale gedrag van de Kardinalen te kunnen waarnemen.

Kerst is begonnen in het Vaticaan, da’s duidelijk. Stel nu dat we deze waarschuwende boodschap interpreteren voor leidinggevenden, wat komt daar dan uit? FT.Com’s Andrew Hill deed dat en dat levert leerzame informatie op, informatie om te comtempleren onder de Kerstboom c.q. tijdens het Kerstdiner over de 15 ziektes waaraan (veel?) leidinggevenden lijden….

Vooral de vanuit de naoorlogse bestuurssystemen ingevoerde sociale vangnetten en andere ter bescherming opgerichte instellingen hebben ervoor gezorgd dat inwoners van de ontwikkelde landen tot nu toe werden verlost van de knagende gevoelens van onveiligheid en angst die het politieke leven tussen 1914- 1945 hadden beheerst.  Er zijn redenen om aan te nemen dat hier verandering in gaat komen. Angst is aan het terugkeren als een actief ingrediënt in het politiek leven in westerse democratieën.

Angst voor terrorisme, maar ook en misschien wel verraderlijker, angst voor de onbeheersbare snelheid van de veranderingen, angst voor het verlies van werk, angst om in een tijd van steeds ongelijkere spreiding van middelen terrein aan de anderen kwijt te raken, angst om de greep op omstandigheden en routines van het dagelijks leven te verliezen. En daar allemaal wellicht nog bovenuit leeft de angst dat het niet alleen voor onszelf steeds moeilijker wordt om ons leven richting te geven, maar dat ook de gezagsdragers de greep daarop zijn kwijtgeraakt.

De tweede helft van de afgelopen eeuw was het toneel van de Koude Oorlog. Die draaide niet alleen uit op een confrontatie tussen ideologieën, maar ook tussen twee operationele vormen van uitvoering op het gebied van economie: de vrije markteconomie versus de centraal geplande economie.

In de economie worden vrijwel nooit gecontroleerde experimenten uitgevoerd. Maar zelfs in een laboratorium was geen beter experiment mogelijk waarbij je de uitkomst van de situatie van Oost – met die van West- Duitsland kon vergelijken.

Het uitgangspunt van beide landen was min of meer identiek. Na de Tweede Wereld oorlog begonnen ze met de zelfde cultuur, dezelfde taal, de dezelfde geschiedenis en de dezelfde normen en waarden. Vervolgens stonden ze veertig jaar lang aan weerszijden van een scheidslijn en vond er vrijwel geen handel tussen beide landen plaats. Vandaar dat je kan vaststellen dat het verschil in ontwikkeling van de twee landen dat hier werd uitgetest, het verschil was tussen twee politieke en economische systemen: marktkapitalisme versus centrale planning.

Met enige regelmaat proberen gezaghebbende personen ons te doen geloven dat de economische impasse, voortkomende uit de bank/kredietcrisis, voorbij is. Het oude adagium ”wie niet werkt, zal ook niet eten” wordt overstemd door de wijsheid dat “wie niet uitgeeft, de economische groei in gevaar brengt”. Echter in het tijdperk na 2008 zijn mensen op emotioneel niveau niet aan te zetten (zo is inmiddels duidelijk gebleken) tot blinde consumptie of bestedingen, simpelweg omdat “het systeem” dat van hen verwacht.

Er zijn twee kernoorzaken van de nog steeds voortdurende economische impasse :