Tag: Gastcolumns

Ondergetekende schreef ooit een column met de veelzeggend titel “Walk the talk” & “Practice what you preach”. De column ging over de wijze waarop een groot (en duur) adviesbureau omging met hun relaties. Wel de opdrachtgevers leren hoe het allemaal moet, maar het zelf niet doen. Ik vergeleek ze met Eunuchs. Die weten ook hoe het moet, maar kunnen het zelf niet (meer)…

Je kunt als bedrijf van alles bedenken (met het MT op de hei, zonder medewerk(st)ers of OR…;-) je missie en visie op een marmeren plaat laten beitelen om die een vervolgens een prominente plaats te geven in je receptieruimte, als je er een potje van maakt, dan ben je in 1 klap je geloofwaardigheid kwijt.

Een uitspraak die mij altijd is bijgebleven is “if we only knew what we know”. Ze werd gedaan door een docent Safety Engineering, een ingenieur van de petrochemische multinational waar ik destijds werkte, in het kader van een Safety Engineering Course in het mooie Parijs, we praten hier over 1998. De inmiddels gepensioneerde man met zijn kenmerkende vlinderdasje werd gezien als een echte goeroe. Hij refereerde onder meer aan een andere gekende expert op dit gebied, Trevor Kletz, o.a. van het boek Lessons from Disaster. De strekking is dat zware ongevallen, incidenten in vakjargon, zich blijven herhalen binnen de proces industrie, terwijl de kennis over beheersmaatregelen toch ergens binnen het bedrijf of de branche al beschikbaar zou moeten zijn.

Het gaat daarbij om kennis op het gebied van veilig ontwerpen van chemische fabrieken of bijvoorbeeld bedieningsopties voor de operator in geval van een calamiteit. Op lokaal niveau weet men echter vaak niet wat het collectieve brein van de branche, het bedrijf allemaal al weet. Die belangrijke kennis is soms verdwenen met iemand die met pensioen is gegaan, ligt wellicht vast in een heel dik procedureboek bij de proces ingenieur op het hoofdkantoor, of is misschien verstopt achter een paswoord in een digitale map. Onzichtbare kennis noem ik het maar even, if only you knew….

De titel klinkt als een spannend Suske en Wiske stripalbum maar om 2018 uitdagend te beginnen: we hebben mensen met rationele idealen nodig als we onze aarde nog een beetje leefbaar willen houden. Het populaire Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en het streven naar een Circulaire Economie klinkt gevleugeld en het zal ons best helpen, maar zonder de inzet van idealisten, voor- en koplopers en misschien wel actievoerders zou het allemaal wel eens te laat kunnen komen voor vele dier- en plantensoorten en klimaatvormen. En daarmee voor een leefbare omgeving voor toekomstige generaties als we het toch over duurzaamheid willen hebben. Een somber vooruitzicht? Niet als we de social media en populaire managementsites willen geloven.

Toen ik vroeger als kleine jongen bij mijn oma was in Rotterdam, (we spreken over 1972…) en zij koffie maalde met haar gillende elektrische koffiemolen, werd er wel eens aangebeld door de schillen- of de kolenboer. Dan trok zij de deur open van bovenaan de trap met een touw. Dan werd er wat heen en weer geroepen: “niks nodig hoor kolenboer!”. En de kolenboer trok de deur beneden weer netjes dicht.

Vervlogen tijden waarin veiligheid en milieu een andere lading hadden dan in onze moderne tijd. Functies als schillenboer en kolenboer bestaan niet meer, net als de melkboer. De winkelwagen en de plaatselijke groenteboer zijn een zeldzaamheid geworden. Verdwijnen binnenkort de postbode en misschien wel de fabrieksoperator, de lasser en de industrieel cleaner? Dit alles zou zomaar kunnen gebeuren onder invloed van ontwikkelingen als robotisering, 3-d printen en digitalisering. Onlangs in het nieuws: Siemens schrapt 7000 banen door de gevolgen van de energietransitie en de SER waarschuwt dat MBO-ers in de nabije toekomst minder gemakkelijk een baan zullen vinden. 

‘Gratis Advies’, dat was de titel van de eerste entry die verscheen op het ManagementPro blog nu 12 jaar geleden. Aanleiding voor de entry was een paginagrote advertentie in de landelijke dagbladen waarin door de Raad van Organisatie-Adviesbureaus (ROA) de (toen ook al) worstelende Regering Balkenende 1 uur(!) gratis advies werd aangebonden. Dat riep de vraag op: kan Advies Gratis zijn? & ManagementPro was geboren. De reacties die volgden op de 1e entry kwamen vooral uit de hoek van advies en consultancy want

“Waarom zou je iets gratis aanbieden als je er ook geld voor kan vragen?”

Idd. Waarom? De toon was gezet…..

Nu 12 jaar later terugkijkend op 1,3 miljoenpagina weergaven, kunnen we constateren dat ManagementPro, ‘de Management Trendwatcher’ (ManPro), niet alleen de belofte van aanbod van “Gratis Advies” is nagekomen, maar dat er ook ruimschoots gebruik van is/wordt gemaakt.

Ondergetekende leest en recenseert (graag) boeken die naadloos aansluiten bij zijn persoonlijke missie “Het leveren van een substantiële bijdrage aan (de ontwikkeling van nieuw) leiderschap”.

Doordat ik – mede door mijn meer dan bovenmatige interesse in de trends en ontwikkelingen – meer dan 50 TOP leiderschapsboeken heb gerecenseerd, waaronder een aantal managementboeken-van-het-jaar ben ik extra kritisch op de boeken die ik recenseer. Immers ik verbind er mijn naam aan en het geeft die boeken ook een speciale status, namelijk de “eredivisie van leiderschapsboeken”.

Echter toen ik het manuscript van het boek van Anouk Brack had gescand, reageerde ik naar haar toe: “Ik was natuurlijk erg benieuwd naar je boek en heb er vanmiddag direct tijd in gestopt. Ik ben erg onder de indruk van je boek en speelde even met de gedachte / metafoor dat ik als cafetaria-eigenaar een boek van de vice-president van Hilton International zou moeten beoordelen… Ondergetekende verbindt zijn naam dus graag aan je boek. Sterker nog ik vind het een eer! Je boek hoort in de eredivisie van leiderschap boeken thuis!” EIND QUOTE

Het einde van het jaar is een tijd waarin we terugkijken, maar ook vooruitkijken. In de media zijn dergelijke items niet weg te denken. Ook eind 2016 volgde ik die trend. Op de radio speelt de DJ de lijst van de Top2000. Mijn gedachten gaan uit naar de Werkvloer. Ik loop al vele tientallen jaren rond op die plek. De Werkplek is geen statisch gegeven.

“En nu Het Dorp uitgevoerd door Wim Sonnevelt”, hoor ik de DJ nog zeggen. Op dat bekende Nederlandse lied gaan mijn gedachten op de loop……

Een van de mensen die ik erg waardeer en bewonder is Jos Burgers. Een van zijn boeken heet ”Klanten zijn eigenlijk net mensen”. En zo is het maar net. Er gaat veel fout als het gaat om “het managen van verwachtingen” van klanten, opdrachtgevers, patiënten, cliënten, kopers, afnemers, relaties, consumenten en / of gasten (hierna te noemen “klanten”).

Op Google staan meer dan 100.000 zoekresultaten over het managen van verwachtingen,waaronder dit amusante verhaal over “Dikke Dijen” van Bart Groothuis. In zijn column schrijft hij o.a. Moet de klant geen training “Omgaan met teleurstellingen” volgen omdat jij je niet aan je afspraken houdt….Hij geeft gelukkig ook een aantal bruikbare tips, waaronder:

Zeg wat je gaat doen, en doe wat je gezegd hebt. Als er afwijkingen zijn, breng dan direct je klant op de hoogte. En zeker bij vertragingen direct contact zoeken met je klant.

Ik vind het een eer om (voor het eerst in mijn leven) een trilogie te mogen recenseren.

Na “Waar haal je de energie vandaan” (Zie mijn recensie s.v.p. https://goo.gl/gTxLZa) nu het tweede boek uit de serie. Hierna volgt het boek “Wavemaker”. Daar heb ik de primeur als het gaat om lezen en recenseren. Zie er naar uit! Op dit moment (2 augustus 2106) staan de eerste 2 boeken in de top 10. Musk Mania stond zelfs 24 dagen op de eerste plaats. Gezien de belangstelling en het gegeven dat het eigenlijk gaat om een trilogie sluit ik niet uit dat op enig moment de alle 3 boeken in de top tien staan. Spannend.

Zodra ik het boek “Musk Mania” in handen had ben ik het gaan lezen. Al lezende werd ik getroffen door de overeenkomsten met Steve Jobs. In mijn perceptie zijn er meer overeenkomsten dan verschillen, reden om zijn biografie er eens bij te pakken. Ik weet het “You can’t judge a book by looking at the cover”, maar ik heb dat wel even gedaan. Musk Mania 95 pagina’s zonder nawoord. 238 gram. Steve Jobs 677 pagina’s zonder slotwoord etc. en 486 gram. Dat riep de vraag op “Welk boek legt meer gewicht in de schaal voor de lezer”….

De werkmotivatie is van groot belang voor organisaties, disengaged (onbetrokken, ongemotiveerde) werknemers kunnen de werkgever veel meer kosten dan dat zij opleveren. Terwijl gemotiveerde, engaged werknemers de organisatie juist veel op kunnen leveren. Daniel Pink stelt dat mensen worden gedreven door ‘autonomie, meesterschap en zingeving’. In zijn boek Drive beschrijft hij wat mensen motiveert, zo kenmerkt hij Motivatie 1.0 als de behoefte om te overleven waardoor mensen in beweging komen.

Motivatie 2.0 beschrijft hij als het aansturen van mensen door middel van belonen en straffen (de carrot & stick methode). Dit is vreemd genoeg in onze tijd nog steeds waar de meeste organisaties  gebruik van maken, ‘we gebruiken in het tijdperk van kenniswerkers nog steeds het industriële model van controle, waarbij we mensen behandelen als dingen’ (Stephen Covey).

Motivatie 3.0 gaat uit van het gegeven dat mensen in beweging komen wanneer ze intrinsiek gemotiveerd zijn. Door hun sterke kanten te (h)erkennen en te gebruiken, zijn ze meer betrokken bij de organisatie, ervaren ze een gevoel van zingeving en zijn ze meer geneigd zich extra in te zetten voor de organisatie. Onderzoek toont ook aan dat organisaties succesvoller zijn wanneer er een beroep wordt gedaan op de sterke kanten van mensen, wanneer we banen verrijken en medewerkers meer autonomie, beslissingsbevoegdheid en de juiste ondersteuning geven.