Tag: Leider

Uit het eboek ‘Authentieke leiders, Echte leiders’ haal ik een aantal aanbevelingen. Dit is daarvan Deel 1. Aanbeveling 1 tot en met 5.

1. Ga zorgvuldig om met je mensen, klanten en leveranciers

Toen ik als 21-jarige begon bij de AC Restaurants (de Alberts Corners en Wimpy) bleek dat deze zinsnede onderdeel was van de grondslagen van het beleid bij Albert Heijn. Ik geloof er heilig in, ook al omdat ik zelf alle drie de rollen heb vervuld. Dat heeft me nog meer stil doen staan bij het belang van deze zin. Zo kan het voorkomen dat je iemand ontslaat, die je later in je loopbaan weer tegenkomt, waarbij het zelfs niet uitgesloten is dat hij/zij dan de positie heeft om je een opdracht te gunnen of te beslissen over jouw loopbaan. Zelf heb ik het meegemaakt, dat ik als ondernemer contact zocht met – of mijn diensten aanbood aan – een aanbieder waar ik vervolgens geen enkele reactie van kreeg. Echter, toen ik zelf een prachtige opdracht had binnen gehaald bij een grote en naamsbekende speler, waardoor ik in de positie verkeerde om opdrachten te gunnen, was ik plotseling weer populair…

‘Het koninkrijk raakte in verval. De koningin besefte dat als zij de mooiste vrouw van het hele land wilde blijven .. nou ja …. Sneeuw doet wat sneeuw het best kan doen: Sneeuw dient te blijven vallen.’ aldus de Gemene Koningin, een karakter uit het sprookje Sneeuwwitje, in Mirror Mirror.

In deze metafoor is de FIFA het koninkrijk. De sneeuw dat zijn de miljarden die de voorzitter van de FIFA kan rondstrooien en de Gemene Koningin zelf, dat is de zojuist afgetreden Sepp Blatter.

De Gemene Koningin als alter ego van Sepp Blatter. De basis voor dit idee komt van, ere wie ere toekomt, prof. Manfred Kets de Vries. Op 18 mei schreef hij in zijn blog:

‘The Wicked Queen in Snow White is an aging leader struggling with generational envy, unable to let go.’

“Dat was volgens mij een statement.” v/m Minister Tineke Netelenbos herinnerde zich dat v/m NS president-commissaris Jan Timmer zijn jasje uitdeed waardoor er bretels zichtbaar werden met daarop, in haar ogen, doodskoppen. Sterker nog, de ook bij dit FYRA gesprek aanwezige secretaris-generaal Ralph Pans “Herinnert het zich ook zo.”

“Dat was volgens mij een statement.” Dat zal het inderdaad zijn geweest: een statement. Of er nu doodskoppen of smileys, zoals Jan Timmer zelf in een reactie stelt, op de bretels hebben gestaan. Timmer blijkt deze zelfde bretels met regelmaat te hebben gedragen tijdens zijn CENTURION programma binnen PHILIPS. Wat de ander daarin ook zag, smileys of doodskoppen, als ‘de boodschap’ maar bleef hangen!

Een signature look noemen we dit ook wel: een personal touch in en aan je uitstraling. Een touch of een statement waaraan men zowel degene die spreekt/communiceert als zijn/haar boodschap direct herkent.

Dat een slechte manager niet meer kan worden gerepareerd is jammer, héél jammer want: wanneer managers beschikken over leiderschapstalent, een 1e essentiële voorwaarde, aangevuld met gericht opleiding, training en coaching, dan zullen zowel de teams als de individuen waaraan zij leidinggeven klanten voor zich weten te winnen en de continuïteit van de organisatie weten te waarborgen!

Het Amerikaanse ‘betrokkenheidsinstituut’ GALLUP komt opnieuw met interessante onderzoeksresultaten.  Was eind 2013 nog de conclusie dat 11% van de werknemers actief Niet Betrokken is bij hun organisatie. Deze keer blijkt dat hun managers het al niet veel beter doen: slechts 35% van leidinggevenden is écht betrokken bij hun organisatie, bij de doelstellingen van de organisatie, bij de klanten, bij de medewerkers….

Gebrek aan leiderschapstalent blijkt daarvoor een belangrijke oorzaak te zijn maar ook het gebrek aan een gerichte investering in deze managers.

De oren werden gewassen maandag, ruw zelfs, de oren van de Curie van het Vaticaan; noem het de Raad van Bestuur van de Katholieke Kerk. Paus Franciscus liet er (opnieuw) geen gras over groeien: hij is het (zeker) niet eens met het gedrag van sommigen in deze wereld & hij zal dat laten horen ook!

Was het in november nog het Europese Parlement dat hij verweet lankmoedig te zijn v.w.b. de economische crisis en de opvang van vluchtelingen, deze keer was zijn eigen team aan de beurt. De gehele video van de toespraak is een aanrader, al was het maar  om het non verbale gedrag van de Kardinalen te kunnen waarnemen.

Kerst is begonnen in het Vaticaan, da’s duidelijk. Stel nu dat we deze waarschuwende boodschap interpreteren voor leidinggevenden, wat komt daar dan uit? FT.Com’s Andrew Hill deed dat en dat levert leerzame informatie op, informatie om te comtempleren onder de Kerstboom c.q. tijdens het Kerstdiner over de 15 ziektes waaraan (veel?) leidinggevenden lijden….

Karl Marx stelt dat de werknemer die continue aan de productielijn staat vervreemdt raakt van het werk; ‘Entfremdung‘. Uiteindelijk verliest deze werknemer alle besef over niet alleen het totale productieproces maar vooral ook over de persoonlijke verbinding met de organisatie en de persoonlijke identiteit.

Aangezien werknemers niet de eigenaar zijn van de productiemiddelen, worden zij geketend aan de productielijn, verdienen zij slechts een klein deel van de door de organisatie gecreëerde waarde en hebben zij daarbij ook nog eens een kleine kans omhoog te klimmen in de lijn van de hiërarchie.

Deze week lees ik 2 artikelen die mij doen besluiten dit gedachtengoed van Karl Marx niet in de verleden maar in de tegenwoordige tijd te schrijven. Crisis of niet, dat wat Marx waarnam lijkt nog steeds van toepassing te zijn op het arbeidsproces.

Het opmerkelijke is, of wellicht ook niet, dat werkgevers juist van dit gedachtengoed afstand dienen te nemen willen zij dat voor de continuïteit van de organisatie o-zo-broodnodige talent kunnen aantrekken én behouden.

“In 2000 keken wij naar onze toekomst. Wat we zagen dat was een organisatie met een top down autocratie. De manier waarop wij het bedrijf manage-den was zeker niet de manier waarmee we in de nabije toekomst ons geld zouden verdienen, de manier waarmee we onze medewerkers betrokken zouden kunnen krijgen en de manier waarmee we onszelf zouden kunnen onderscheiden van de concurrentie.” Zo opent Dr. Andy Wood, Chief Executive van ADNAMS BREWERIES zijn ‘5 durende toespraak. Een toespraak waarin hij enkele leerzame leiderschapslessen deelt.

Wil een organisatie veranderen dan is er daarvoor ‘a sense of urgency’ nodig. Voor ADNAMS was die sense of urgency in 2000, na een bestaan van 130 jaar, zeker aanwezig! De opkomst van talloze lokale hobby- c.q. microbrouwerijen en de forse ingreep die de Britse Overheid deed in o.m. het bestand aan de lokale pubs zoals ADNAMS die beheerde, waren voor het ADNAMS management voldoende redenen om in te grijpen.

De manier waarop zij dat deden is, zoals gezegd, leerzaam m.n. voor de vele organisaties die nu in verandering zijn (of dat behoren te zijn….) en dat in ‘slechts’ ‘5.

‘A must see’ dat is de flashmob verzorgd door de 1.000+ medewerkers van Net-A-Porter, ‘the world’s premier online luxury fashion destination’, voor het afscheid op 09 juli van hun CEO Mark Sebba. In een verkreukeld kostuum dat verdacht veel lijkt op een confectiepak komt een man de roltrap op die in eerste instantie veel weg heeft van een boekhouder. Op zich klopt dat wel want Mark Sebba is a Qualified Chartered Accountant.

Onder de tonen van een gospelkoor dat zingt ‘He’s the Man, He’s the Man, He’s the Man’, loopt een zichtbaar verbouwereerde Sebba door de gangen en werkruimtes van zijn, nu voormalige, bedrijf. Het is zijn laatste werkdag. De medewerkers hadden blijkbaar besloten om hem een passend afscheid te geven. Gezien de media-aandacht die dit bijzondere afscheid kreeg, zijn zij daarin optimaal geslaagd.

Interessante vraag is dan: hoe is het zo ver gekomen? Hoe is het zo ver kunnen komen dat je medewerkers je een afscheid bezorgen dat nu al als Legendarisch bekend staat! De slotbeelden van de vid zeggen veel. Kijk eens naar de locatie en de inrichting van het ‘kantoor’ van Mark….

“Voorzitter,

Wij zijn hier bijeen om een tragedie te bespreken: het neerhalen van een commercieel luchtvaartuig en de dood van 298 onschuldige mensen. Mannen, vrouwen en een verbijsterend aantal kinderen zijn om het leven gekomen, op weg naar hun vakantiebestemming, hun huis, hun geliefden, hun baan of internationale verplichtingen, zoals de belangrijke hiv/aids-conferentie in Australië. Sinds donderdag blijf ik denken: hoe gruwelijk moeten de laatste momenten van hun leven zijn geweest toen ze wisten dat het vliegtuig neerstortte. Hebben ze de hand van hun geliefde vastgeklampt, hebben ze hun kinderen dicht tegen zich aangedrukt, hebben ze elkaar voor de laatste keer in de ogen gekeken, elkaar zonder woorden vaarwel gezegd? We zullen het nooit weten.

Gisteravond, tijdens Umberto Tan’s RTL Late Night werd mij duidelijk wat The Common Linnets de overwinning bracht tijdens the Eurovision Contest 2014: Inclusion! Ilse de Lange en Waylon zijn niet alleen in staat gebleken muziek te maken die culturen overstijgt, zij tonen ook een uitzonderlijke leiderschap-eigenschap namelijk nederigheid: ‘Jan & Alleman’, zoals componisten JB Meijers en Daniël Lohues, werd er bij gehaald om het succes van Calm after the Storm te verklaren; een leerzaam moment voor veel leiders.

Overigens, ik spreek hier bij een 2e plaats (toch) van een overwinning omdat de 2 Marcel Bezençon Awards die zij ontvingen de muzikale kwaliteiten onderstreepten. Waarbij ik niets af wil doen aan de 1e plaats van Conchita Wurst, bij haar succes betrof het een andere vorm van leiderschap*.

‘Inclusion’, is er daarvoor een goede Nederlandse vertaling? Niet echt: “Leaders who wish to create inclusive cultures need to value the diversity of talents, experiences, and identities that employees bring.” Bij employees kun je hier ook denken aan fans, beter nog: volgelingen!