Tag: Leider

De oren werden gewassen maandag, ruw zelfs, de oren van de Curie van het Vaticaan; noem het de Raad van Bestuur van de Katholieke Kerk. Paus Franciscus liet er (opnieuw) geen gras over groeien: hij is het (zeker) niet eens met het gedrag van sommigen in deze wereld & hij zal dat laten horen ook!

Was het in november nog het Europese Parlement dat hij verweet lankmoedig te zijn v.w.b. de economische crisis en de opvang van vluchtelingen, deze keer was zijn eigen team aan de beurt. De gehele video van de toespraak is een aanrader, al was het maar  om het non verbale gedrag van de Kardinalen te kunnen waarnemen.

Kerst is begonnen in het Vaticaan, da’s duidelijk. Stel nu dat we deze waarschuwende boodschap interpreteren voor leidinggevenden, wat komt daar dan uit? FT.Com’s Andrew Hill deed dat en dat levert leerzame informatie op, informatie om te comtempleren onder de Kerstboom c.q. tijdens het Kerstdiner over de 15 ziektes waaraan (veel?) leidinggevenden lijden….

Karl Marx stelt dat de werknemer die continue aan de productielijn staat vervreemdt raakt van het werk; ‘Entfremdung‘. Uiteindelijk verliest deze werknemer alle besef over niet alleen het totale productieproces maar vooral ook over de persoonlijke verbinding met de organisatie en de persoonlijke identiteit.

Aangezien werknemers niet de eigenaar zijn van de productiemiddelen, worden zij geketend aan de productielijn, verdienen zij slechts een klein deel van de door de organisatie gecreëerde waarde en hebben zij daarbij ook nog eens een kleine kans omhoog te klimmen in de lijn van de hiërarchie.

Deze week lees ik 2 artikelen die mij doen besluiten dit gedachtengoed van Karl Marx niet in de verleden maar in de tegenwoordige tijd te schrijven. Crisis of niet, dat wat Marx waarnam lijkt nog steeds van toepassing te zijn op het arbeidsproces.

Het opmerkelijke is, of wellicht ook niet, dat werkgevers juist van dit gedachtengoed afstand dienen te nemen willen zij dat voor de continuïteit van de organisatie o-zo-broodnodige talent kunnen aantrekken én behouden.

“In 2000 keken wij naar onze toekomst. Wat we zagen dat was een organisatie met een top down autocratie. De manier waarop wij het bedrijf manage-den was zeker niet de manier waarmee we in de nabije toekomst ons geld zouden verdienen, de manier waarmee we onze medewerkers betrokken zouden kunnen krijgen en de manier waarmee we onszelf zouden kunnen onderscheiden van de concurrentie.” Zo opent Dr. Andy Wood, Chief Executive van ADNAMS BREWERIES zijn ‘5 durende toespraak. Een toespraak waarin hij enkele leerzame leiderschapslessen deelt.

Wil een organisatie veranderen dan is er daarvoor ‘a sense of urgency’ nodig. Voor ADNAMS was die sense of urgency in 2000, na een bestaan van 130 jaar, zeker aanwezig! De opkomst van talloze lokale hobby- c.q. microbrouwerijen en de forse ingreep die de Britse Overheid deed in o.m. het bestand aan de lokale pubs zoals ADNAMS die beheerde, waren voor het ADNAMS management voldoende redenen om in te grijpen.

De manier waarop zij dat deden is, zoals gezegd, leerzaam m.n. voor de vele organisaties die nu in verandering zijn (of dat behoren te zijn….) en dat in ‘slechts’ ‘5.

‘A must see’ dat is de flashmob verzorgd door de 1.000+ medewerkers van Net-A-Porter, ‘the world’s premier online luxury fashion destination’, voor het afscheid op 09 juli van hun CEO Mark Sebba. In een verkreukeld kostuum dat verdacht veel lijkt op een confectiepak komt een man de roltrap op die in eerste instantie veel weg heeft van een boekhouder. Op zich klopt dat wel want Mark Sebba is a Qualified Chartered Accountant.

Onder de tonen van een gospelkoor dat zingt ‘He’s the Man, He’s the Man, He’s the Man’, loopt een zichtbaar verbouwereerde Sebba door de gangen en werkruimtes van zijn, nu voormalige, bedrijf. Het is zijn laatste werkdag. De medewerkers hadden blijkbaar besloten om hem een passend afscheid te geven. Gezien de media-aandacht die dit bijzondere afscheid kreeg, zijn zij daarin optimaal geslaagd.

Interessante vraag is dan: hoe is het zo ver gekomen? Hoe is het zo ver kunnen komen dat je medewerkers je een afscheid bezorgen dat nu al als Legendarisch bekend staat! De slotbeelden van de vid zeggen veel. Kijk eens naar de locatie en de inrichting van het ‘kantoor’ van Mark….

“Voorzitter,

Wij zijn hier bijeen om een tragedie te bespreken: het neerhalen van een commercieel luchtvaartuig en de dood van 298 onschuldige mensen. Mannen, vrouwen en een verbijsterend aantal kinderen zijn om het leven gekomen, op weg naar hun vakantiebestemming, hun huis, hun geliefden, hun baan of internationale verplichtingen, zoals de belangrijke hiv/aids-conferentie in Australië. Sinds donderdag blijf ik denken: hoe gruwelijk moeten de laatste momenten van hun leven zijn geweest toen ze wisten dat het vliegtuig neerstortte. Hebben ze de hand van hun geliefde vastgeklampt, hebben ze hun kinderen dicht tegen zich aangedrukt, hebben ze elkaar voor de laatste keer in de ogen gekeken, elkaar zonder woorden vaarwel gezegd? We zullen het nooit weten.

Gisteravond, tijdens Umberto Tan’s RTL Late Night werd mij duidelijk wat The Common Linnets de overwinning bracht tijdens the Eurovision Contest 2014: Inclusion! Ilse de Lange en Waylon zijn niet alleen in staat gebleken muziek te maken die culturen overstijgt, zij tonen ook een uitzonderlijke leiderschap-eigenschap namelijk nederigheid: ‘Jan & Alleman’, zoals componisten JB Meijers en Daniël Lohues, werd er bij gehaald om het succes van Calm after the Storm te verklaren; een leerzaam moment voor veel leiders.

Overigens, ik spreek hier bij een 2e plaats (toch) van een overwinning omdat de 2 Marcel Bezençon Awards die zij ontvingen de muzikale kwaliteiten onderstreepten. Waarbij ik niets af wil doen aan de 1e plaats van Conchita Wurst, bij haar succes betrof het een andere vorm van leiderschap*.

‘Inclusion’, is er daarvoor een goede Nederlandse vertaling? Niet echt: “Leaders who wish to create inclusive cultures need to value the diversity of talents, experiences, and identities that employees bring.” Bij employees kun je hier ook denken aan fans, beter nog: volgelingen!

“Mandela leerde ons de kracht van actie, maar hij leerde ons ook de kracht van idealen; het belang van redenering en argumenten; de noodzaak om niet alleen degenen te bestuderen die het met ons eens zijn, maar ook degenen die het niet met ons eens zijn. Hij begreep dat idealen niet vastgehouden kunnen worden binnen de muren van een gevangenis of uitgewist door de kogel van een sluipmoordenaar.” President Barack Obama liet gisteren tijdens Mandela Memorial opnieuw zien: retorica is niet alleen een vak, ook een competentie. Marcus Fabius Quintilianus kan tevreden zijn.

‘Retorica, ofwel de wetenschap van het goede spreken, is een echt vak en wel een vak dat theorie en praktijk combineert om iets te vervaardigen. Voor het beoefenen ervan zijn aanleg en vakkennis allebei nodig. Het is een deugdzaam vak.’ In het jaar 95 schreef Quintilianus deze woorden op in zijn lesboek Institutio Oratoria. Menig leidinggevende kan er nog steeds zijn/haar voordeel mee doen.

Binnen de retorica is niet alleen spreken een vaardigheid, ook je gedrag dient hier op aan te sluiten. Als je dan aanwezig bent bij het afscheid van een Persoonlijkheid als Nelson Mandela voor wie menselijke waardigheid en vergevingsgezindheid centraal stond, dan geef je ook je ‘grootste vijand’ genaamd Raul Castro publiekelijk een hand.

Nelson Mandela: hij is niet dood, hij leeft! Feit is alleen dat we hem nu niet meer zien, nooit meer: asimbonanga.

“Asimbonanga (We have not seen him)

Asimbonang’ uMandela thina (We have not seen Mandela)

Laph’ekhona (In the place where he is)

Laph’ehleli khona (In the place where he is kept)” Johnny Clegg.

18 juli 1918 is de geboortedag van Nelson Mandela, ook bekend als Madiba. 18 juli is ook ‘Nelson Mandela International Day’: “The overarching objective of Mandela Day is to inspire individuals to take action to help change the world for the better, and in doing so build a global movement for good. Ultimately it seeks to empower communities everywhere. “Take Action; Inspire Change; Make Every Day a Mandela Day.” Nu meer dan ooit…..

Of deze uitslag uit het vandaag gepubliceerd CBS/TNO onderzoek ‘Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden’ ook het vroegtijdig einde betekent van ‘Het Nieuwe Werken’ is echter nog maar de vraag want: 72 % van de medewerkers is tevreden over de mogelijkheid die de werkgever hen biedt om thuis te kunnen werken.

CBS/TNO vroeg een steekproefpopulatie van 25.223 m/v ook of zij dit ‘thuis kunnen werken een belangrijk onderdeel vinden van hun werk, hun arbeidsomstandigheden?’ Toen was het antwoord dat slechts 38,9% van hen dit een belangrijk aspect vindt. ‘Mooi dat mijn werkgever dit aanbiedt maar eigenlijk is het voor mij niet nodig.’ Je kent dat wel …. 😮

Een prettige werksfeer naast goede leidinggevenden dat is wat medewerkers willen! Een causaal verband is in dit onderzoek niet aangetoond maar dat is er ongetwijfeld. Net zoals het feit dat een goede leidinggevende je goed beoordeelt; toch? Mogelijk helpt bij dit detail van de ‘prettige werksfeer’ Bob ‘Good Boss, Bad Boss’ Sutton!

Is dat niet wat iedere leidinggevende diep, diep van binnen wil: 50 jaar na je vertrek nog steeds in het middelpunt van de belangstelling staan? Het zal i.i.g. opgaan voor veel mannelijke leidinggevenden (toch heren?). Wat daarvoor dan lijkt te helpen dat is dat je ‘vertrek’ gepaard gaat met een plotseling & onverwacht overlijden en dat dan ook nog eens met dramatiek én onder verdachte omstandigheden; Eeuwige Roem is je deel…..

“The real tragedy is that Kennedy will barely be remembered 50 years from now. His presidency was cut too short and he didn’t have time to accomplish anything.” Deze reactie werd gemaakt kort nadat president John F. Kennedy, Jack voor intimi, op 221163 getroffen werd door enkele kogels afgevuurd door (vermoedelijk!….) Lee Harvey Oswald. Mensen van Kennedy’s staf, zoals hier press secretary Brian Corcoran hadden op die fatale dag niet het flauwste vermoeden dat Kennedy zou uitgroeien tot een icoon.